Morgunblaðið - 18.01.2007, Blaðsíða 22

ferðalög
22 FIMMTUDAGUR 18. JANÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
Elsayed Ahmed Nassarstígur út úr búðinnisinni, brosir og býðurvegfarendum gott kvöld.
Líður þeim vel? Jú, alveg ljómandi,
takk.
Hvað heita fallegu börnin? Sóley
og Sæmundur heita þau. Það eru
skrítin nöfn, en það er viðbúið að
falleg börn frá fjarlægu landi beri
skrítin nöfn.
Væri ekki vel til fundið að þiggja
svolítið te? Íslendingarnir afþakka
enda þykjast þeir vita að egypskir
kaupmenn séu slyngir sölumenn og
hafa ekki hugsað sér að falla í gildru
þeirra á fyrsta kvöldi.
Seigur kaupmaður
heldur sínu striki
Kaupmaðurinn ungi leggur sam-
an lófana og grátbiður um að fá að
færa börnunum litla gjöf. Það er
samþykkt og þau fá litlar hand-
blásnar glerflöskur, ætlaðar undir
ilmolíur. Egyptinn biður okkur svo
að koma og þiggja af sér te þegar
betur stendur á hjá okkur.
Daginn eftir stígur hann aftur út
úr búðinni sinni, spyr hvort fólkinu
líði ennþá vel og hvort nú megi
bjóða te. Öllum líður ennþá vel og
samþykkt er að drekka saman te
síðar um daginn. Sóley, Sæmundur,
falleg börn, segir hann í kveðjuskyni
og brosir breitt til foreldranna.
Rauðrunnate er borið fram í
litlum glösum og bragðast vel. Litla
búðin er björt og ilmolíur í fallegum
flöskum prýða hillurnar. Vita gest-
irnir að egypskar ilmolíur eru róm-
aðar um allan heim? Jú, eitthvað
rámar þá í að hafa lesið um að
egypskar kjarnaolíur þyki þær
bestu í heimi. Og að Egyptar eru
mjög stoltir af olíunum sínum? Það
finnst ferðafólkinu ekki skrítið.
Kaupmaðurinn er kvaddur og
honum lofað að aftur verði drukkið
með honum te síðar.
Að kvöldi þriðja dags liggur fyrir
ákvörðun um að kaupa dálítið af
gæðaolíum af Elsayed, en fullorðna
fólkið sammælist um að láta þó ekki
okra á sér.
Kameldýr fyrir
rauðhærða stúlku
Sælt veri fólkið, segir kaupmað-
urinn og býður te. „Ég verð að
spyrja ykkur,“ segir hann um leið
og fjölskyldan hefur hlammað sér í
sófann hjá honum, „hversu mörg
kameldýr mynduð þið sætta ykkur
við fyrir fallegu rauðhærðu stúlk-
una, Sóleyju?“ Hann viðurkennir að-
spurður að þetta sé „túrista-trikk“,
ferðamenn hafi gaman af umræðum
um stúlkur og kameldýr. Eftir spjall
um stúlkur, háralit, augnalit, kyssi-
legar varir og te er umræðunni snú-
ið að kjarna málsins; olíum. Ljóst er
að egypskar kjarnaolíur eru dýrar,
rándýrar. Því er hikstalaust logið að
kaupmanninum að fjölskyldan sé á
leið til höfuðborgarinnar Kaíró þar
sem hægt sé að fá fínar olíur á miklu
betra verði og samstundis lækkar
verðið hjá vininum.
Fyrsti hluti viðskiptasamningsins
er í höfn og Íslendingarnir kátir.
Þeir leyfa Egyptanum að kynna
hverja ilmolíuna á fætur annarri.
Hann færir þeim glas með möluðu
kaffi og biður þá að þefa af kaffinu
milli þess sem þeir lykta af olíunum.
„Kaffið afeitrar skynfærin,“ út-
skýrir hann og heldur langan fyr-
irlestur um olíurnar sínar.
Að fyrirlestrinum loknum standa
ferðamennirnir upp, staðráðnir í að
láta ekki taka sig í bólinu í við-
skiptum við eygpskan ilmolíukaup-
mann, og segjast ætla að hugsa mál-
ið. „Þakka ykkur fyrir að koma til
mín og þiggja af mér te,“ er það
eina sem hann segir og brosir í
kaupbæti. Hann ætlar greinilega að
taka okkur á sálfræðinni.
Næsta dag er ilmolíukaupmað-
urinn hunsaður. Við kinkum til hans
kolli en látum eins og við höfum
engan áhuga á viðskiptum. Hann
heldur áfram að brosa og segja að
Sóley og Sæmundur séu falleg börn
með skrítin nöfn. Biður þau líka að
þiggja af sér litlar styttur af skjald-
bökum, sérstaka verndargripi
egypsku þjóðarinnar. Börnin fá leyfi
til að þiggja gjafirnar.
Olían betri en nokkurt krem
Þegar líða fer að brottför er
ákveðið að kaupa olíur af kaup-
manninum indæla. Besta olía fyrir
húðina er blanda af möndlu- og kók-
osolíu, segir hann og hellir dálitlu í
flösku fyrir okkur. „Prófið olíuna.
Húðin verður mjúk, silkimjúk. Bera
olíu á andlit, sofa með olíu, þvo olíu
af daginn eftir,“ voru fyrirmælin og
í ljós kom að olían virkaði betur en
nokkurt krem frá hátískuhúsunum.
„Ég veit,“ sagði sá egypski þegar
honum var sagt frá árangrinum.
„Nú blanda spes ilm fyrir þig.“ Að
sjálfsögðu lauk viðskiptum okkar á
þann veg að prúttað var dágóða
stund, keypt voru býsn af ilmolíum
bæði fyrir fjölskylduna og til gjafa.
Góðar ilmolíur er hægt að nota í
stað ilmvatna og kjarnaolíurnar eru
sannarlega góðar og nærandi fyrir
húðina, í það minnsta blanda af
möndlu- og kókosolíu frá Elsayed í
Ilmhöllinni.
Upphaflega hugmyndin var sú að
láta ekki plata sig til viðskipta, en sá
egypski sá við okkur og seldi okkur
meira af olíum en til stóð að kaupa
og þótt endanlegt verð væri töluvert
lægra en upphaflegt verð sá ég ekki
betur en að hann glotti þegar við
kvöddum hann. Við vorum ánægð,
hann greinilega líka og var þá ekki
tilgangi viðskiptanna náð?
Ljósmynd/ Brynja Tomer
Sól og sandur Marsa Alam er vinsæll egypskur baðstrandabær sem liggur sunnarlega við Rauða hafið, skammt frá Súdan.
Prúttað um
ilmolíur
Verðmiðar eru ekki alls staðar teknir jafn alvarlega
og á Íslandi. Brynja Tomer hefur mikla ánægju af því
að prútta og skemmti sér því konunglega þegar hún
var á ferð í Marsa Alam í Egyptalandi.
Lykt Ilmolíur eru blandaðar á staðnum ef eftir því er óskað og kaupmað-
urinn ungi telur ekki eftir sér að halda langa fyrirlestra um olíurnar.
Uppbygging Kraftur er í uppbyggingu á Marsa Alam-svæðinu.
10.01. 2007
Erum komnar „heim“ til La Paz eftir þriggja
daga ferð til Titicacavatns. Lögðum af stað á
sunnudag til Copacabana og vorum þar eina
nótt. Fórum þar að djamma med argentískum
strákum sem voru á hótelinu okkar og við
„bonduðum“ svona líka svakalega að þeir buðu
okkur gistingu þegar við komum til Argentínu.
Fórum svo á mánudagsmorguninn til Isla del
Sol sem myndi útleggjast á íslensku sem Sól-
areyjan. Þegar við komum þangað sáum við að
öll hótelin voru upp á fjalli þannig að við þurft-
um að labba í 30 mínútur í brennandi sól og
tæplega 4.000 m hæð. Vorum nær dauða en lífi
þegar við komumst upp þannig að við tókum því
bara rólega það sem eftir var dagsins.
Daginn eftir vöknuðum við endurnærðar og
ákváðum ad fara í „smá“ göngutúr yfir í hitt
þorpið hinum megin á eyjunni. Við lögðum í
hann og þar sem við erum þekktar fyrir ein-
staka ratvísi tókst okkur að labba óvart framhjá
göngustígnum og upp á eitt fjall (hól) og þar
sáum við sem betur fer hinn rétta göngustíg.
Svo löbbuðum við og löbbuðum og komum loks-
ins að gatnamótum. Þar sem engar vegamerk-
ingar voru á staðnum ákváðum við að láta eðl-
isávísunina ráða. Það hefðum við hinsvegar ekki
átt að gera því við löbbuðum í staðinn í kringum
eitt fjall meðan við leituðum að þorpinu.
Og þar kláraðist vatnið.
Á þessum tímapunkti vorum við búnar að
vera að labba í fimm tíma eða svo þannig að við
ákváðum bara að snúa til baka til að vera komn-
ar fyrir myrkur.
Og við löbbuðum og löbbuðum með pásum á
fimm metra fresti þar sem þolið sem ekki var
mikið fyrir verður að engu í svona mikilli hæð.
En svo komum við að einni sjoppu sem seldi allt
vatnið á okurverði en þar sem við vorum a
þurrksmörkum létum við það ekki á okkur fá.
Loksins komum við svo upp á hótel eftir átta
klst. göngu, skaðbrenndar og æðislega þreytt-
ar.
ferðablogg | Írena Sólveig Steindórsdóttir og Unnur Lilja Bjarnadóttir blogga frá Suður-Ameríku
Útstáelsi á heimaslóðum
Æskuvinkonur Unnur Lilja Bjarnadóttir og
Írena Sólveig Steindórsdóttir ætla að ferðast
um Suður-Ameríku næstu átta mánuðina. Æskuvinkonurnar Unnur Lilja Bjarnadóttir og
Írena Sólveig Steindórsdóttir lögðu upp í átta
mánaða flakk um Suður-Ameríku í janúar-
byrjun. Írena hefur verið skiptinemi í Bólivíu
og Unnur starfað sem sjálfboðaliði í Gvate-
mala.