Morgunblaðið - 12.03.2007, Síða 17

|mánudagur|12. 3. 2007| mbl.is
É
g kom til landsins í sept-
ember síðastliðnum,“
segir Josie, eigandi
dansandi dalmat-
íuhundsins Sofie. „Það
var vegna manns,“ segir hún sposk á
svip. „Við hittumst í dýralæknaskól-
anum í Ósló, hann hafði búið þar í sex
ár og vildi gjarnan flytja heim,“ segir
Josie með klingjandi norskum hreim.
Úr varð að parið flutti heim og hefur
fram að þessu verið búsett í Borg-
arnesi en hyggur á flutning til
Reykjavíkur.
Þó að Josie tali með talsverðum
norskum hreim má telja það hreint
afrek hversu vel hún talar íslenskuna
því að hún fór fyrst að læra hana þeg-
ar hún kom til landsins í september,
þó að hún hafi áður skoðað einhverjar
bækur og reynt að átta sig eitthvað á
málfræðinni.
Sofie fylgdi eiganda sínum til
landsins, kom hingað í október. „Hún
var 3–4 mánaða þegar ég fékk hana
fyrst,“ segir Josie, sem hófst þegar
handa við að þjálfa hana. Hundinum
deilir hún með ræktandanum sem
hún segir hafa gengið mjög vel, í upp-
hafi fékk hún sér hundinn eftir
skyndihugdettu og því kom það sér
vel að deila ábyrgðinni með öðrum.
Ræktandinn hefur að einhverju leyti
séð um að sýna hundinn en Josie hef-
ur þó líka komið að þeim málum.
Kannski ég verði
bara dýralæknir
Sofie er átta ára og þegar Josie
fékk hana á sínum tíma var hún ekki
búin að ákveða hvaða menntun hún
vildi tileinka sér. Sofie varð til þess að
ákvörðun var tekin fyrir lífstíð, en Jo-
sie er dýralæknir og starfar á Dýra-
læknastofu Helgu Finnsdóttur í
Skipasundi.
„Þegar ég var lítil hafði ég mikinn
áhuga á dýrum, en aðeins dró úr hon-
um þegar ég varð eldri. Svo má eig-
inlega segja að ég hafi endur-
uppgötvað dýrin þegar ég passaði
einu sinni kött fyrir vinkonu mína.
Eftir það fór ég að fylgjast með hund-
unum í skemmtigarðinum og í eitt
skipti sá ég rosalega flottan dalmat-
íuhund og hringdi í ræktanda og
spurði hvort hægt væri að vera með
slíkan hund í borg, ég bjó jú í Ósló.“
Af öllu þessu leiddi að Sofie kom til
Josie og áhugi Josie fyrir dýrum
jókst stig af stigi. „Þegar hún var lítil
hugsaði ég; já, kannski ég verði bara
dýralæknir!“ segir Josie sem sótti um
og fékk pláss í dýralæknaskóla árið
eftir. „Það hentaði mér svo full-
komlega,“ segir Josie broshýr.
Sofie er um margt merkilegur
hundur. Hún dansar eftir tónlist og
þær Josie komu fram í þætti sem
sýndur er í norska ríkissjónvarpinu
og svipar til þáttarins Út og suður
sem sýndur hefur verið í íslenska rík-
issjónvarpinu. „Ég er alltaf að reyna
að kenna henni ný brögð og ný dans-
spor, það þarf að þjálfa á henni höf-
uðið,“ segir Josie og bendir á eigin
koll. „Þetta væri samt ekki hægt ef
við værum ekki báðar mjög áhuga-
samar.“
Þær Sofie og Josie hafa tekið þátt í
hlýðnikeppni saman nokkrum sinn-
um og Sofie er farin að keppa í svo-
kölluðum eðalflokki. Í þeim flokki
keppa aðeins einn eða tveir aðrir dal-
matíuhundar í Noregi segir Josie og
af því megi sjá hversu góðum árangri
þær hafi náð saman. Sofie er líka
norskur meistari í svokallaðri villi-
dýrasporaleit. Þær eru margar
stundirnar sem hafa farið í það hjá
Josie að kenna Sofie hlýðni, dansspor
og öll hin nýju brögð. Josie eyðir
þeim stundum í Sofie af mikilli gleði
og hundurinn fylgist með henni allar
stundir.
Úps, nú var ég
aftur eins og hundur
„Ýmsir hafa hjálpað mér og ég hef
farið á nokkur námskeið,“ segir hún
hugsi yfir spurningunni um hvort hún
hafi það í sér að kenna hundinum.
„Ég held líka að það sé eitthvað í
mér,“ bætir hún svo við með semingi.
„Ég held að ég skilji hunda frekar vel
og svo er eitthvað við Sofie, það er
ekki svo auðvelt að þjálfa alla hunda.
Þetta er þess vegna ekki bara mér að
þakka, heldur henni líka, hún hefur
mikinn áhuga á mér, meiri en öðrum
hundum t.d.,“ segir Josie og hlær.
„Hún hefur kannski svona mikinn
áhuga á mér af því að ég læt stundum
dálítið hundalega,“ segir hún kímin.
„Við tölum saman á einhvern sér-
stakan hátt. Þegar við leikum okkur
saman er ég bara eins og hundur. Það
hefur komið fyrir að ég hef verið að
leika við hana, eins og í Ósló, og ein-
hver hefur komið … og farið að horfa
á mig … þá hugsa ég; úps, nú var ég
aftur eins og hundur,“ segir Josie og
skellihlær. Þetta segir hún vera
vegna þess að mikilvægt sé fyrir
þann sem þjálfar hund að vita hvað
hundurinn hugsar og hvernig hundar
hafa tjáskipti sín á milli. „Það er mis-
jafnt hversu opið fólk er fyrir þessu.“
Josie segir misjafnt hversu mikla
hreyfingu dalmatíuhundar þurfi, So-
fie sé óvenjuróleg af tegundinni að
vera. Þegar unnið er svo mikið við
þjálfun hugarins þurfi hann þó minni
hreyfingu, þó aldrei minna en hálf-
tíma á dag og tvisvar í viku einn til
tvo klukkutíma í göngutúr.
Hopp hopp Sofie fylgir Josie hvert fótmál og
kætin skín úr svip beggja í æfingum og dansi.
Morgunblaðið/RAX
Dansandi vinkonur Sofie og Josie í kátum leik við létta músík. Mörg stundin hefur farið í það hjá Josie að þjálfa Sofie en þeim stundum eyðir hún í hundinn með mikilli gleði.
Hringur Leikandi létt stökk Sofie aftur og aftur í gegnum
þröngan hringinn sem Josie myndaði með höndunum.
Sofie
tekur
sporið
Í ættbókinni stendur að
hún heiti Spotnik’s Snap
shot en eigandinn kallar
hana Sofie. Sigrún
Ásmundar hitti dans-
andi dalmatíuhund og
eiganda hans, Flora-
Josephine Hagen
Liste, kallaða Josie.
daglegtlíf
Skattskyldar tekjur ein-
staklinga eru hvers konar gæði,
arður, laun og hagnaður sem
meta má til peningaverðs. »18
fjármál
Dansandi dalmatíuhundur
VEFVARP mbl.is