Morgunblaðið - 15.06.2007, Síða 37

þau félag og stjórnir sem Hrafnkell
sat í verða vart talin nema í hundr-
uðum og hvarvetna er hann tók sæti
lét hann til sín taka og var oftar en
ekki í formennsku. Á skoðunum sín-
um lá hann aldrei og sjónarsviptir að
slíkum Austfirðingi.
Margan sigur vann Hrafnkell um
ævina með þrautseigju sinni og
hæfilegri blöndu af gamni og alvöru.
Í sinni síðustu glímu hafði hann þann
með ljáinn undir um tíma eins og
hans var von og vísa. Líkt og hetjur
Íslendingasagnanna mætti Hrafn-
kell þessum óvægna dómi með reisn
og glotti í kampinn þó að hann vissi í
hvað stefndi.
Ég kynntist Hrafnkeli sem stjórn-
armanni í Gunnarsstofnun. Sem slík-
ur var hann varamaður minn í stjórn
Skriðuklaustursrannsókna og jafn-
framt unnum við saman innan félags
um söguslóðir Hrafnkels sögu sem
hann átti þátt í að stofna.
Saga fyrri alda var líf hans og yndi
og aldrei komið að tómum kofum við
ættfærslur og átthagasagnir. Hrafn-
kels saga var honum sérstaklega
hjartfólgin þar sem hann ólst upp á
söguslóðum hennar og hann hafði
einnig sínar kenningar um klaustur-
jörðina Skriðu.
Hrafnkels verður sárt saknað á
Skriðuklaustri sem annars staðar í
austfirsku samfélagi. Fyrir hönd alls
þess starfsfólks á Skriðuklaustri
sem kynntist Hrafnkeli kveð ég
hann með þessum orðum og sendi
fjölskyldu hans samúðarkveðjur.
Skúli Björn Gunnarsson.
Genginn er traustur vinur sem
ávallt hafði ráð undir hverju rifi.
Hrafnkell A. Jónsson stendur fyr-
ir hugskotssjónum mínum sem hár,
vörpulegur, hlýlegur og kurteis
frændi. Á mínu heimili var aldrei tal-
að um Hrafnkel öðruvísi en
„frænda“ og þótti allt annað óviðeig-
andi þótt svo skyldleikar okkar væru
langt aftur í ættum.
Hrafnkell sat í stjórn Gunnars-
stofnunar fyrir hönd Safnastofnunar
Austurlands. Sem frændi og stjórn-
armaður vann hann ómetanleg störf
fyrir hönd stofnunarinnar og minn-
ingu Gunnars Gunnarssonar skálds.
Takk fyrir það.
Ég verð þó að taka fram að það
voru ekki sérstaklega málefni lang-
afa sem Hrafnkatli voru hjartfólgn-
ust heldur málefni Austurlands í
heild sinni. Hann leit einfaldlega á
Skriðuklaustur og langafa sem
merkisbera fjórðungsins og var
reiðubúinn að ganga eld fyrir þann
málstað.
Hnyttin svör og góðlátlegt glott er
nokkuð sem ég minnist Hrafnkels
fyrir ásamt öllum þeim fróðleik sem
hann bjó yfir, hvort heldur var ætt-
fræði eða mál líðandi stundar.
Ég gleymi aldrei ökuferðunum
okkar í Skriðuklaustur þar sem oft
var tóm til þess að njóta þagnarinnar
eða ræða stöðu þjóðmála. Oftar en
ekki fór þó lítið fyrir þögninni og við
krufðum um hin pólitísku tíðindi.
Hrafnkell er reyndar eini maður-
inn sem ég þekki sem tókst að færa
sig úr Alþýðubandalaginu og yfir í
Sjálfstæðisflokkinn. Ég get ekki
annað en brosað þegar ég skrifa
þessi orð þar sem mér finnst það líka
sýna styrkleika Hrafnkels sem
kunni að breytast og aðlagast.
Ég minnist Hrafnkels á lands-
fundum Sjálfstæðisflokksins þar
sem hann gekk hár og glæsilegur
um salinn og kvaddi sér hljóðs úr
pontu. Óhræddur var hann að tala
frá hjarta sínu og fara ótroðnar slóð-
ir.
Fyrir hönd afkomenda Gunnars
Gunnarssonar skálds vil ég þakka
vini mínum Hrafnkatli A. Jónssyni
ómetanlega vináttu og vinnu í þágu
Gunnarsstofnunar. Fjölskyldu hans
vottum við samúð okkar.
Gunnar Björn Gunnarsson.
Kveðja frá
Viðlagatryggingu Íslands
Harmur er að kveðinn er merk-
ismenn falla frá á besta aldri. Menn
sem miklu áttu eftir að koma í verk
og höfðu mörg járn í eldi. Einn slíkra
manna er nú kvaddur og tregaður af
mörgum: Hrafnkell A. Jónsson hér-
aðsskjalavörður. Hann var eftir-
minnilegur maður, mikill að vallar-
sýn, kvikur á fæti, hress í bragði,
málsnjall og vel ritfær, fróðleiksfús
og minnugur, geðríkur og góðgjarn,
hló dátt er honum var skemmt, aug-
un leiftruðu er honum var misboðið:
Vaðbrekkumaður.
Hrafnkell sat í stjórn Viðlaga-
tryggingar Íslands í 12 ár, frá 1995
til dauðadags. Lét hann sér afar
annt um öll málefni stjórnarinnar og
velferð og stöðu félagsins. Hann var
skemmtilegur félagi og hrókur alls
fagnaðar á mannamótum. Oft á milli
funda hringdi Hrafnkell eða leit við
væri hann staddur í erindagjörðum
syðra. Spurði hann þá gjarnan eftir
málum sem hann vildi fylgjast með
en óðar barst talið að þjóðmálum,
þau voru Hrafnkatli óþrjótandi um-
ræðu- og viðfangsefni allt fram í
andlátið – og er minnst varði kvaddi
hann sér hljóðs um menn og málefni
svo að eftir var tekið. Eftir að skegg-
ræður þraut um landsmál barst tal
að liðinni tíð og þá oftar en ekki að
viðburðum og mannlífi á Austur-
landi. Hrafnkatli var mikil dægra-
dvöl af grúski. Austfirsk fræði og
ætttvísi fönguðu hugann. Leitt er að
fræðaheimur skyldi ekki lengur hafa
notið starfskrafta hans. Ættfróður
var hann með afbrigðum og lagði oft
í miklar leitir eftir fróðleik um
frændur sína eða við að liðsinna öðr-
um rannsakendum eins og hann var
gjarn á að gera sem góður skjala-
vörður.
Hin síðari ár voru örlög norrænna
manna á Grænlandi Hrafnkatli eink-
um hugleikin. Hann hafði þá athygl-
isverðu kenningu að Grænlendingar
hefðu er allt um þraut gengið til
skipa sinna og einfaldlega flutt aftur
til Íslands. Er þörf á að halda þeirri
hugsun til haga.
Hrafnkell A. Jónsson var maður
ekki einhamur. Viðfangsefni og
áhugasvið voru mörg og margvísleg.
Stundum skaut niður þeirri hugsun
hversu mikil missir væri af því að
hann skyldi ekki komast til lang-
skólanáms og hefði þá vísast orðið
mikilvirkur fræðimaður eins og
hann hafði gáfur og ætterni til. En
þá hefðu svo mörg félög og fyrirtæki
orðið af atorkusemi Hrafnkels A.
Jónssonar og verið fátækari fyrir
vikið. Eitt þeirra er Viðlagatrygging
Íslands.
Fyrir hönd stjórnar og starfsfólks
eru þökkuð góð kynni og samstarf
og eftirlifandi eiginkonu, Sigríði
Ingimarsdóttur, og fjölskyldunni
vottuð dýpsta samúð.
Ásgeir Ásgeirsson.
Við sjálfstæðismenn kveðjum
dyggan liðsmann og félaga, Hrafn-
kel A. Jónsson.
Hans nærvera og útgeislum í
flokksstarfinu var einstök. Næmt
skyn hans á umhverfið endurspegl-
aðist meðal annars oft í stór-
skemmtilegum blaðagreinum þar
sem hárfínt háðið undirstrikaði
sterkar hugsjónir sem hann barðist
fyrir. Dugnaður hans og eljusemi í
hverju því sem hann tók sér fyrir
hendur hreif þá sem með honum
störfuðu til enn frekari dáða og verð-
ur hans sárt saknað.
Fyrir hönd stjórnar kjördæmis-
ráðs Sjálfstæðisflokksins í Norð-
austurkjördæmi sendi ég aðstand-
endum innilegar samúðarkveðjur.
Guðmundur Skarphéðinsson,
formaður.
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. JÚNÍ 2007 37
skemmtilegar stundir í yfir 30 ár.
Hláturinn lengir lífið er sagt, en ég
veit ekki hvort það eigi við hér, því
mikið hefur verið hlegið í gegnum
árin.
Hláturinn og spaugsemin fylgdu
honum alla leið í baráttunni miklu
fram til síðasta dags. Alli var mikil
barnagæla og hændust öll börn að
honum, en þó mest litlu englarnir
hans, barnabörnin. Mikið var hann
stoltur að eiga þau og er óhætt að
segja að hann hafi verið besti afi í
heimi. Fótboltinn átti einnig stóran
sess í lífi hans og minnist ég þess
þegar hann kom til mín í heimsókn
til Noregs í lengri tíma, þorði ég
ekki öðru en að kaupa fótboltarás
fyrir hann svo hann gæti fylgst með
boltanum. Það mátti ekki missa af
neinum leik. Ég vil þakka þau góðu
kynni og ég kveð með tár í augum
minn elskulega mág.
Dreymi þig ljósið, sofðu rótt.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Elsku Björg mín, Erna, Einar
Stefán, Stefán og fjölskyldur. Minn
hugur er hjá ykkur í þessari miklu
sorg.
Helena Ernudóttir.
Hann Alli frændi minn er dáinn
eftir hetjulega baráttu við illvígan
sjúkdóm aðeins 51 árs að aldri. Það
er erfitt að setjast niður og ætla að
skrifa minningargrein um jafn ynd-
islegan mann og hann Alla sem ætti
að vera hamingjusamur í faðmi fjöl-
skyldunnar á þessum árum.
Það er margs að minnast þegar ég
sest niður og hugsa til baka. Ég og
mamma bjuggum hjá ömmu og afa
fyrstu fimm árin mín og var Alli mér
eins og bróðir. Alli var aðeins 19 ára
þegar ég leit dagsins ljós og hefur
hann verið mér stoð og stytta í
gegnum lífið, ekki síst þegar ég
eignaðist frumburð minn hann Hall-
dór Mar. Þegar ég hugsa um hann
Alla frænda minn kemur upp í hug-
ann gleði, hamingja og húmor. Hann
Alli var mikill fótboltaáhugamaður,
dyggur stuðningsmaður Fylkis og
Arsenal. Hann var hrókur alls fagn-
aðar hvar sem hann var, traustur
vinur, mikill fjölskyldumaður og
ekki síst mikill afi. Já hvað lífið get-
ur verið óréttlátt að taka frá okkur
svona yndislegan mann. Móðir mín
hringdi í mig í vinnuna á fimmtu-
daginn 31. maí og sagði mér að nú
væri stutt eftir. Ég hafði komið til
hans kvöldinu áður og sá þá hvað
honum hafði hrakað mikið á nokkr-
um dögum. Ég settist upp í bíl og
fyrsta lagið sem kemur í útvarpinu
er eftir Robbie Williams og heitir
Eternity. Þessi texti mun minna mig
mikið á þig, elsku frændi. You were
there for summer dreamin’, / And
you gave me what I need. / And I
hope you’ll find your freedom, / For
eternity, for eternity …
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég þig elsku frændi og takk
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig. Elsku Björg og fjölskylda. Ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín frænka
Eygló Sif.
Ættgarðurinn er stór og því eins
og oft vill verða ekki mjög mikil
tengsl á milli fólks þótt flestir viti
vel hver af öðrum. En eftir að ætt-
móðir okkar yndisleg Þorbjörg
Grímsdóttir eða amma á Skóló féll
frá þá minnkuðu samskiptin. Þess
vegna var það mér sérstakt ánægju-
efni að endurnýja kynnin við Alla
Stefáns frænda minn og hans ágætu
konu í gegnum önnur trúarbrögð
sem eru knattspyrnan og Arsenal
okkar dásamlega. Við hittumst sam-
an í ferðum og svo kom Alli með
barnabörnin austur á Selfoss í klipp-
ingu til að sýna mér stoltur Arsenal-
afkomendur í leiðinni. Við náðum
fullkomlega saman í þessari góðu
trú og frændskapurinn styrktist.
Alli var einstaklega gamansamur
og léttlyndur sem einkenndi hann
mjög en keppnismaður var hann líka
og gaf það ekki eftir án orða sér í
lagi ef fótbolti var annars vegar.
Hann minnti mig sumpart á ömmu
heitna á Skóló sem helst mátti ekki
tapa í rommý þegar maður spilaði
við hana og jafnvel breytti hún regl-
unum til að hafa betur, hún varð að
vinna. En það fást ekki svör við öllu í
lífinu, kraft- og baráttumaðurinn
Alli hefur verið tekinn frá okkur allt
of snemma og fyrir því hljóta að
vera einhverjar skýringar sem við
ekki kunnum. Ég vil þakka Alla
samskiptin, hlýju og vináttu en hann
sagði eitt sinn við mig að okkar
frændskapur væri meiri en margra
annarra í ættinni þar sem margir
þeirra hefðu ekkert „vit“ á enska
boltanum. Ljóst er að Alli hafði það,
enda sótti hann Arsenal heim á nýja
völlinn Emirates nú í byrjun maí og
fékk þar góðar móttökur og var það
honum mjög mikilvægt að ná að
komast þangað með konu sinni og
vinum.
Ég flyt kveðjur frá Arsenalaðdá-
endum í Arsenalklúbbnum á Íslandi
til fjölskyldunnar og ég hef einnig
bréf undir höndum frá Arsenal fc í
Englandi þar sem fluttar eru inni-
legar samúðarkveðjur til fjölskyld-
unnar.
Alli minn þú átt eftir að fylgjast
með Fylkismönnunum þínum og
Arsenal áfram í efri hæðum og
senda hlýja strauma, því af þeim átt-
irðu nóg, kæri frændi.
Kjartan Björnsson, Selfossi.
Kæri Alli frændi.
Ég verð að segja að það var erfitt
að sjá þig, þennan innilega duglega
mann, liggja svona bjargarlausan í
rúmi daginn sem ég heimsótti þig á
líknardeildina. Ég óskaði þess svo
heitt að þú myndir bara opna augun,
standa á fætur og sigrast á þessum
hræðilega sjúkdómi. Það gaf mér þó
mikið að fá að sitja þarna hjá þér
smástund, halda í hönd þína og láta
minningarnar flæða um huga sér.
Ég hugsaði svo margt á meðan ég
horfði á þig. Ég hugsaði um það þeg-
ar ég sem barn fór með pabba að
hitta þig í Veiðivötnum og þú leyfðir
mér að vera einum eftir hjá þér, þó
þú værir með svo óbærilega tann-
pínu að eina ráðið var að væta bóm-
ull með alkóhóli til að deyfa sársauk-
ann eða fá sér nokkra sopa. Ég veit
að margir hefðu tekið félagsskapinn
með köllunum, sem voru með í för,
fram yfir það að hanga með lítinn
frænda, sem kallaði bara á stans-
lausa athygli og stal svo af þér koj-
unni að veiðidegi loknum. En þú
vissir að ég hefði svo gaman af því
að fá að vera með og því var ákvörð-
unin einföld, þín líðan var ekki það
sem skipti þig mestu máli. Ég hugs-
aði um öll þau skipti sem þú talaðir
til okkar, barna systkina þinna og
eigin barna, eins og við værum betri
og merkilegri en önnur börn, bara af
því að við vorum hluti af þessari fjöl-
skyldu. Ég hugsaði hve stoltur þú
varst alltaf af þínum börnum og í
spjalli á förnum vegi lést þú alltaf
fylgja með fréttir af börnum þínum
og barnabörnum og það duldist eng-
um hve stoltur þú varst af þessum
hópi. En aðallega hugsaði ég að ég
man þig ekki á annan hátt en bros-
andi, með þinn smitandi hlátur.
Eftir að hafa kvatt þig á líknar-
deildinni þá keyrði ég að Laugar-
nestanga og sat þar og horfði út á
sjóinn. Veðrið var svo ótrúlega fal-
legt og stillt, bleikur himinn og sólin
að nálgast hvílu sína og mér fannst
að þetta ætti að vera nákvæmlega
svona á þessum degi og stundu þar
sem þú hafðir stigið skrefið frá okk-
ur, því minningarnar um þig eru
bara góðar og fallegar.
Ég hef lengi borið mesta virðingu
fyrir þeim persónum sem leggja sig
fram um að sýna sínum nánustu
áhuga, gefa af sér gleðistundir og er
umhugað um að sínu fólki líði sem
best. Öll vitum við svo vel að það var
nú það sem þú stóðst fyrir, svo dug-
legur maður sem enginn átti inni hjá
því þú gafst alltaf af þér og varst
hlýjan ein.
Ég get sagt þér, Alli minn, að síð-
ustu áramótin hef ég sett mér þau
heit að verða betri manneskja á nýju
ári. Það hefur nú gengið upp og ofan
að halda heitið en þú, Alli minn,
þurftir engin slík heit, þú varst ein-
göngu og alltaf fullkomlega góð
manneskja og þannig verður þú allt-
af í huga mér.
Ég kveð þig nú, Alli minn, með
djúpum söknuði vegna alls þess
góða sem frá þér streymdi og þakka
þér fyrir allt það góða sem þú gafst
mér. Og ég óska þess svo heitt með
þér að Björg, Erna Kristín, Stefán
og Einar Stefán, og barnabörnin
sem hafa ekki lengur brosmildan afa
að tala við, finni styrk til að sætta
sig við það sem orðið er. Ég sendi
þeim og systkinum þínum mínar
hlýjustu kveðjur.
Erlendur Þór Gunnarsson.
Elsku besti Alli frændi, nú hefur
þú kvatt þennan heim og skilið eftir
þig góðar og fallegar minningar af
manni sem verður sárt saknað og
mun ætíð lifa í hjörtum okkar allra.
Þú háðir stríð við banvænan sjúk-
dóm og stóðst þig eins og hetja líkt
og fjölskylda þín sem stóð við bakið
á þér eins og klettur en því miður
voru úrslitin ekki sanngjörn og þá
varst tekinn frá okkur allt of
snemma. Allir áttu skilið meiri tíma
með þér og fleiri stundir þar sem þú
fékkst alltaf alla til að hlæja með
einstökum hæfileikum þínum til að
kæta aðra og töfra fram bros og
hlátur í kring um þig. En sennilega
eru það bara aðrir sem fá að njóta
nærveru þinnar þessa stundina þar
sem ég ímynda mér að þú sért kom-
inn á betri stað þar sem kvalir þínir
og þjáningar tóku enda í þessum
heimi. Ég vil einnig trúa því að það
hljóti að vera einhver ástæða fyrir
því að maður af gulli eins og þú hafir
verið tekinn frá okkur svo snemma
og ástæðan hlýtur að vera sú að þú
ert einfaldlega eftirsóttur á fleiri
stöðum en í þessum heimi þar sem
þú kætir og gleður nú á nýjum stað.
Jafnvel á lokasprettinum í veikind-
um þínum fengum við að heyra
brandara og fyndin tilsvör sem
fengu þá sorgmæddu og áhyggju-
fullu til að gefa sér tíma til að brosa í
baráttu sinni við að halda í vonina
um að enn ættu eftir að heyrast
fleiri brandarar frá þér í framtíð-
inni.
Um seinustu jól gróf ég upp ansi
skondna og gamla mynd af þér og
Björgu þar sem þið sitjið saman og
markmiðið á þessu tímabili hefur
sennilega verið að eiga sem stærstu
og hlægilegustu gleraugun því hún
fékk mig til að garga af hlátri í hvert
skipti sem ég leit á hana og ætlaði ég
mér að senda ykkur hana í jólakort-
inu ’06. En þar sem ég er trassi og er
á seinustu stundu með allt þá komst
myndin ekki með í kortið og ég sagði
við mömmu „æ, þetta er allt í lagi, ég
sendi þeim hana bara á næstu jól-
um“. En hvern hafði grunað að ég
fengi ekki annað tækifæri til að
senda honum Alla okkar jólakort.
Svona getur veröldin í kringum
mann snúist við á einni sekúndu og
maður áttar sig ekki alltaf á því hvað
maður hefur átt hefur fyrr en misst
hefur.
Þín verður sárt saknað elsku
verndarengillinn okkar, haltu áfram
að gleðja og láta gott af þér leiða. Þú
veist að þú verður alltaf uppáhalds
Arsenal frændinn minn, gleðigosinn
sem er meistarinn í gríni og síðast
en ekki síst afi „litla bróður míns“.
Björg og fjölskylda, ég votta ykk-
ur samúð mína á þessum erfiðu tím-
um.
Lára Björg Gunnarsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Aðal-
björn Stefánsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu á næstu dög-
um.