Morgunblaðið - 09.07.2007, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. JÚLÍ 2007 23
MINNINGAR
Elsku Susie Rut,
engillinn okkar, afa og
ömmu langar til að
rifja upp örfá minn-
ingabrot frá þeim yndislega tíma, sem
við áttum með þér. Í minningunni ert
þú svo raunveruleg að okkur finnst
við vera að tala við þig. Það ríkti mikil
gleði og eftirvænting þegar mamma
þín hringdi frá Ameríku og sagði að
hún og pabbi þinn ættu von á sínu
fyrsta barni.
Nokkrir mánuðir liðu og lítil ynd-
islega falleg og kraftmikil stúlka
fæddist. Okkar fyrsta barnabarn.
Ógleymanleg stund þegar þú varst
borin til skírnar og látin heita í höf-
uðið á ömmu þinni og nafn þitt skráð í
lífsins bók.
Elsku Susie Rut, á þessum tíma
varstu barn, en löngunin til þess að
koma öðrum til hjálpar var þá þegar
sterkasti þátturinn í persónuleika
þínum. Kærleikurinn, stærsta náðar-
gjöf Guðs, var það sem einkenndi líf
þitt til síðasta dags.
Minningarnar hrannast upp og við
vorum ósegjanlega stolt og þakklát
Guði fyrir hversu undursamlega þú
varst sköpuð. Það skiptast á skin og
skúrir og drungaleg ský. Nú förum
við fljótt yfir sögu, nemum ekki stað-
ar fyrr en dyrabjallan hringir. Á
tröppunum stendur Susie Rut og
spyr: „Má ég koma inn?“ Afi opnar
faðminn og fagnar henni innilega.
Ýmislegt gott ber á góma, einnig
margt mjög slæmt og ljótt. En fljót-
lega kom upp á yfirborðið það sem
þér lá fyrst og fremst á hjarta. Ég
gleymi því seint þegar þú sagðir:
„Mér finnst eins og ill öfl sæki að mér.
Mig dreymir að sjálfur Satan komi til
mín og segi: Ef þú fylgir mér og gerir
eins og ég segi þér munt þú verða al-
sæl. Afi, ég er hrædd og ég vil losna
undan þessari hræðilegu ásókn. Viltu
biðja fyrir mér?“ Það leið ekki langur
tími. Á örlagastund hrópaðir þú til
Guðs um að gefa þér orð þar sem
hann talaði sérstaklega til þín og vís-
aði þér réttu leiðina. Orðin sem þú
dróst voru Efes 6.10-20:
Styrkist nú í Drottni og í krafti máttar
hans. Klæðist alvæpni Guðs, til þess að þér
getið staðist vélabrögð djöfulsins. Því að
baráttan, sem vér eigum í, er ekki við menn
af holdi og blóði, heldur við tignirnar og
völdin, við heimsdrottna þessa myrkurs,
við andaverur vonskunnar í himingeimn-
um. Takið því alvæpni Guðs, til þess að þér
getið veitt mótstöðu á hinum vonda degi og
haldið velli, þegar þér hafið sigrað allt.
Standið því gyrtir sannleika um lendar
yðar og klæddir brynju réttlætisins og skó-
aðir á fótunum með fúsleik til að flytja
fagnaðarboðskap friðarins. Takið umfram
allt skjöld trúarinnar, sem þér getið slökkt
með öll hin eldlegu skeyti hins vonda. Tak-
ið við hjálmi hjálpræðisins og sverði and-
ans, sem er Guðs orð. Gjörið það með bæn
og beiðni og biðjið á hverri tíð í anda. Verið
því árvakrir og staðfastir í bæn fyrir öllum
heilögum. Biðjið fyrir mér, að mér verði
gefin orð að mæla, þá er ég lýk upp munni
mínum, til þess að ég kunngjöri með djörf-
ung leyndardóm fagnaðarerindisins. Þess
boðberi er ég í fjötrum mínum. Biðjið, að
ég geti flutt það með djörfung, eins og mér
ber að tala.
Amma Susie.
Elsku Susie Rut, þú veist að ég og
amma þín og stór hópur vina okkar,
sem trúa á mátt bænarinnar, biðjum
stöðugt fyrir þér. Ég trúi því að Guð
hafi leyst þig undan þessari ásókn og
gefið þér sigur.
Það eru ekki allir sem fá að reyna
nálægð Guðs jafn áþreifanlega og þú.
Þú baðst og Guð svaraði samstundis
gegnum orð sitt. Þú fékkst skýr skila-
boð og trúin kom þá inn í líf þitt með
endurnýjuðum krafti. Nú hófst sigur-
Susie Rut Einarsdóttir
✝ Susie Rut Ein-arsdóttir fædd-
ist hinn 14. febrúar
1985 í Reykjavík.
Hún lést á gjör-
gæsludeild Land-
spítala mánudaginn
18. júní síðastliðinn
og var jarðsungin
frá Hallgrímskirkju
26. júní sl.
ganga þín. Hún stóð
samfellt í þrjú og hálft
ár. Þú gerðir allt sem
gera þurfti til þess að
ná tökum á lífi þínu.
Fórst á fullt í fé-
lagsskap AA, tólf spor-
in, fluttir að heiman í
Tólfsporahúsið við
Skólavörðustíg. Tókst
höndum saman við þá
sem þar bjuggu og
strax komin í forustu.
Afi fékk að vera á hlið-
arlínunni.
Síminn hringir. „Afi
minn, ertu mikið upptekinn? Getur þú
kannski keyrt mig, ég þarf að fara á
fund. Ég þarf að hitta vinkonu mína
sem á í erfiðleikum, halda fyrirlestur
o.s.frv.“ Ferðirnar urðu býsna marg-
ar, flestar ógleymanlegar. Ferðatím-
inn var notaður til þess að ræða mál-
in. Úr fjarlægð fékk afi að kynnast
heimi sem var skelfilegri en tárum
taki. Heimi þar sem skelfileg örlög og
óhamingja voru í heiðurssæti. Heimi
þar sem ótímabær dauði var í hverju
spori. Þú opnaðir faðm þinn fyrir öll-
um sem þurftu á hjálp þinni að halda.
Faðmur þinn var svo stór og hlýr,
bros þitt fallegt og uppörvandi, hlý-
leiki þinn og innsæi einstakt. Þroski
þinn til að sjá og greina einstakur.
Litla stúlkan með viðkvæma hjartað
fannst mér orðin ofurkona á þessu
sviði, sem öðrum. Þó var lífið rétt að
byrja. Með óútskýranlegum krafti og
dugnaði tókst þér að sinna öllum
verkefnum sem á þig hlóðust og kom-
in með glæsilegt stúdentspróf. Næsti
stóri áfangi var framundan, nám í
læknisfræði. Eins og þruma úr heið-
skíru lofti hellast alvarleg veikindi yf-
ir þig. Á undursamlegan hátt komst
þú í gegnum tveggja mánaða þrauta-
göngu. Nú voru aðeins tveir dagar til
brottfarar af sjúkrahúsinu og vinir og
vandamenn fullir þakklætis fyrir far-
sælan endi. Tveimur dögum fyrir hina
örlagaríku föstudagsnótt kom ég til
þín og við áttum saman langa og góða
stund.
Elsku Susie Rut, þú varst svo
bjartsýn og glöð. Ég spurði þig hvort
þetta yrði ekki erfiður tími framund-
an. „Nei, nei, afi minn. Guð er búinn
að lofa að vera með mér,“ og hún
minnti mig á uppáhaldsorðið sitt,
Efes. 6.10-20 og las það og fleiri ritn-
ingarvers. Þú varst svo tilbúin að tak-
ast á við lífið og framtíðina. Ég var
svo innilega glaður þegar ég kyssti
þig bless og léttur í spori þegar ég yf-
irgaf sjúkrahúsið.
Síst af öllu átti ég von á að næsta
samvera mín og ömmu þinnar með
þér yrði á himnum. En nú ert þú Guði
falin.
Guði séu þakkir sem gefur oss sigurinn
fyrir Drottin vorn, Jesú Krist.
(1. Kor. 15.57)
Afi og amma,
Páll og Susie.
Kynni mín af Susie Rut Einars-
dóttur hófust þegar hún kom inn á
annað árið hjá okkur, haustið 2005, í
Menntaskólann Hraðbraut. Ljós-
hærð og lagleg hnáta var mætt í skól-
ann til innritunar og mats á fyrra
námi og var hún staðráðin frá upphafi
í að standa sig vel á skólagöngunni og
lagði mikinn metnað í að fá góðar ein-
kunnir. Við það stóð Susie og var það
síðan á sólríkum júlídegi 2006 að hún
útskrifaðist og var stúdentsprófið
henni og fjölskyldu hennar til mikils
sóma. Susie mætti falleg og fín í út-
skriftina, þá komin með dökkt hár, en
ungar stúlkur í dag eiga það til að
hafa ,,hamskipti“ reglulega. Einn
daginn ljóshærðar, annan dökkhærð-
ar og þann þriðja rauðhærðar. Susie
Rut vandi komur sínar á skrifstofu
aðstoðarskólastýru og röbbuðum við
um námsferilinn hennar og lífið og til-
veruna, væntingar og vonir. Hún kom
mér fyrir sjónir sem björt, einlæg,
ákveðin og svolítið litríkt fiðrildi. Hún
var oftast fyrst til að hringja til að fá
að vita um einkunnir, jafnvel þó að
reglan væri að ekki mætti hringja
strax, og varð óþolinmóð ef hún þurfti
lengi að bíða, auk þess sem hún sætti
sig ekki við neitt nema háar einkunn-
ir. Ég hafði lúmskt gaman af þessari
óþolinmæði og kannski vegna þess að
ég vissi að hún þyrfti ekki að hafa
áhyggjur af lélegum einkunnum.
Eins og mér var samstarfsfólki og
dætrum mínum sem þekkja til Susie
Rutar brugðið við fréttirnar af andláti
hennar. Hún hefur leitað mikið á huga
minn síðan ég frétti af því að hún væri
farin og erfitt er að hugsa sér að hún
eigi ekki eftir að kíkja hér við, strjúka
okkur svolítið um hendurnar eins og
hennar var siður og brosa sínu fallega
brosi. Susie Rut var sérstakur per-
sónuleiki, dugleg, gefandi og hlý og
voru öll kynni við hana af hinu góða.
Hugur minn leitar einnig til foreldra
Susie Rutar og systkina, vina, vanda-
manna og allra þeirra sem þótti vænt
um hana og gengu gönguna með
henni, syrgja nú og sakna. Ég, fjöl-
skylda mín og samstarfsfólk vottum
aðstandendum okkar dýpstu samúð.
Elskuleg Susie Rut hefur haldið á
ókunnar slóðir og við sitjum eftir með
minningu um hana sem lifir áfram í
hjörtum okkar eins og bleikt blóm
sem brosir mót sólu.
Far þú í friði, hnáta. Þú færð mína
bestu einkunn.
Jóhanna Magnúsdóttir.
Elsku Susie mín, þó að vinátta okk-
ar hafi ekki staðið lengi var hún sönn.
Þess vegna var svo óendanlega erfitt
að kveðja þig þegar þú fórst til
Mexíkó í vetur. Vissi ég þó að þú
kæmir aftur og að við gætum spjallað
saman á Netinu um heima og geima,
vinina og lífið framundan; lífið sem
blasti brosandi við okkur. Nú er þitt
slokknað og komið að annarri kveðju-
stund, ekkert hlýtt knús, ekkert
netspjall aðeins tómið eitt; tóm sem
ég ætla að fylla með öllum þeim fal-
legu minningum sem ég á um þig.
Hvíldu í friði, Susie mín.
Þín,
Edda Sif.
Elsku Susie Rut,
Það sem þú hefur gefið af þér og
gert fyrir aðra mun seint gleymast.
„Einstakur“ er orð sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt, faðmlagi eða sólar-
lagi eða manni sem veitir ástúð með brosi,
eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki sem stjórnast af rödd
síns hjarta og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá sem eru dáðir og dýr-
mætir og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orðið sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Þakka þér fyrir allt saman, það eru
forréttindi að hafa fengið að kynnast
þér og eiga þig að. Megi Guð vera með
fjölskyldu þinni á þessum erfiðu tím-
um og um ókomna framtíð.
Ávallt þinn vinur,
Árni Már (Anni).
Örlög okkar eru eintóm óvissa. Við
ristum eigin rúnir í lífsins tré. Til eru
fræ sem aldrei verða blóm … þú varst
ekki svoleiðis fræ. Þú óx og dafnaðir
og færðir okkur öllum ljós í líf okkar.
Þú varst alltaf glöð og brosandi og
það varst þú sem gast alltaf fengið
annað fólk til að brosa. Síðustu árin
sem þú lifðir vorum við að kynnast
enn betur og mun ég þakka guði fyrir
þessi ár. Þau skilja eftir sig minningar
sem aldrei gleymast hvort sem það
eru Sigur Rósar-tónleikar á Klam-
bratúni ásamt Sindra Snæ eða kvöld-
in í miðborginni að ógleymdum fjöl-
skylduboðum, útilegum o.fl. Kvöldið
hinn 18. júní er og verður ávallt minn-
isstætt. Þó svo að það hafi verið ótrú-
lega erfitt og sorglegt getum við
þakkað fyrir að fá að kveðja þig á
þennan hátt.
Elsku Susie mín, þín verður sárt
saknað, mörg tár hafa verið felld og
bera þau vott um kærleikann, sökn-
uðinn og sorgina sem við berum í
hjarta okkar eftir andlát þitt.
Heimurinn hefur nú misst einn af
sínum bestu mönnum en himinninn
hefur fengið einn sinn fallegasta eng-
il.
Guð geymi þig, elsku Susie mín.
Sunna Rán.
Frá því að Susie byrjaði í Mennta-
skólanum Hraðbraut vissi ég af
henni. Það var ómögulegt að vita ekki
af þessari hressu og vingarnlegu
stelpu, enda á engan hátt óáberandi.
Frá því að ég byrjaði að kenna
henni varð okkur vel til vina og eftir
að hún útskrifaðist kom hún til mín
vegna þess að hún hafði brennandi
áhuga á því að læra meiri spænsku.
Ég kom henni í samband við tengda-
fjölskyldu mína sem bauðst til að
leyfa henni að búa hjá sér. Svo fór Su-
sie til Mexíkóborgar. Dvölin varð
styttri en í upphafi hafði verið áætlað,
en á þeim tíma sem hún bjó hjá fjöl-
skyldunni minni tókst henni að vinna
hjarta allra þeirra sem kynntust
henni.
Fyrir stuttu bárust okkur hingað
út þær sorglegu fréttir að Susie hefði
kvatt þennan heim. Síðan þá hefur
verið fátt gert annað en að tala um
Susie og rifja upp allar góðu stund-
irnar sem við höfum átt með henni og
gleði hennar sem var oftast mikil.
Hennar verður alltaf minnst af
þeim sem þekktu hana jafnt á Íslandi
sem í Mexíkó og við vonum að henni
líði vel þar sem hún er stödd núna.
Ortiz-fjölskyldan og ég viljum
senda fjölskyldu hennar innilegar
samúðarkveðjur á þessum erfiðu tím-
um.
Minningin um Susie, brosið hennar
og hláturinn mun alltaf lifa í hjarta
okkar.
María Hjálmtýsdóttir.
Elsku stelpan mín, engillinn minn,
af hverju ertu farin frá mér? Það var
svo margt sem við áttum eftir að gera
saman og svo óteljandi margt sem við
áttum eftir að tala um en núna hitt-
umst við bara í draumalandinu.
Óskaplega getur lífið verið erfitt og
óréttlátt og hvernig í ósköpunum á ég
að geta lifað lífinu eins án þín? Ég veit
að það er fátt um svör en samt spyr
maður, en eitt veit ég fyrir víst að þú
ert og verður ávallt í hjarta mínu, þar
sem enginn getur tekið þig frá mér.
Ég lít til baka og hugsa um þig og þá
brosi ég, því hvað er annað hægt þeg-
ar maður var í kringum þig. Þú varst
ljós í lífi mínu og gafst mér óbilandi
styrk sem hefur hjálpað mér oft í
mínu daglega lífi og gerir enn. Þú
varst geislandi, sama hvar þú varst og
hvað þú gekkst í gegnum, en þannig
manneskja er aðdáunarverð hvernig
sem á hana er litið. Elsku Susie, nær-
vera þín var einstök. Þegar maður
kom til þín leiður af einhverjum
ástæðum tókstu í hendurnar á mér og
horfðir brosandi á mig, og ég brosti á
móti, það þurfti ekki meir. Þú hefur
gefið mér svo mikið og sýnt mér að líf-
ið er ekki alltaf dans á rósum. Eins og
þegar við sátum saman á spítalanum,
þar sem þú varst að jafna þig eftir
veikindin. Við vorum að tala um hvað
við ætluðum að fara læra í háskólan-
um næsta haust, ég var alveg ringluð
og vissi ekkert hvað ég ætti nákvæm-
lega að fara læra en þú varst alveg
með á hreinu hvað þú ætlaðir að gera,
lífeðlisfræði. Ég dáðist að lífsþrótti
þínum og staðfestu og auðvitað fund-
um við út saman hvað ég ætti að læra
og ég labbaði út frá þér ánægð og með
bros á vör og hlakkaði til að eyða líf-
inu með þér. Susie, það voru forrétt-
indi að vera vinkona þín og þú gerðir
mig að betri manneskju. En núna veit
ég að ég verð að kveðja þig og að
skrifa þetta bréf til þín hefur hjálpað
mér við það, þar sem ég komst ekki til
þín að kyssa þig bless. En vertu bless,
elsku gullið mitt, og láttu ljós þitt
skína hvar sem þú ert og við munum
hittast aftur.
Elsku fjölskylda, Einar, Regína,
Diljá, Páll Fannar og Sindri, ég vona
að þið séuð sterk núna þótt sársauk-
inn sé mikill og vil ég færa ykkur alla
mína samúð og alla þá krafta sem ég
á.
Sunneva.
Þær voru þungar fréttirnar um að
mín kæra vinkona, hún Susie, væri
búin að kveðja þennan heim. Ég
kynntist Susie fyrir u.þ.b. 3 árum og
mér er það minnisstætt hvernig hún
brosti svo fallega og tók í höndina á
mér og kynnti sig og frá þeirri stund
tókst með okkur vinátta. Mér þótti
eftirtektarvert hvernig Susie tók
hverjum og einum eins og hann var og
varð ég ekki var við fordóma eða ann-
að sem hrjáir svo marga. Að hennar
mati áttu allir sama rétt á að vera hér.
Susie var einstaklega vel af Guði gerð.
Hún hafði mikinn húmor, fallegan
persónuleika og einstaklega litríkan
og sérstakan fatastíl sem passaði svo
vel við hana. Hún var einnig vel lesin
og var einstaklega klár og hæfileika-
rík og bauð af sér þann þokka að hún
væri í raun og veru eldri en hún var.
Við fórum eitt sinn í ferðalag austur á
land rétt eftir að við kynntumst, þar
ræddum við um allt milli himins og
jarðar og komumst við meðal annars
að því að leiðir okkar lágu ekki saman
í pólitík, og áttum við eftir að ræða
það þónokkuð oft eftir það en alltaf í
góðu. Ég dáðist að henni fyrir það að
skella sér í Menntaskólann Hrað-
braut og klára stúdentsprófið á einu
ári og það með stæl, og á sama tíma
var hún að vinna á Landspítalanum.
Þvílíkur kraftur og dugnaður. Ef það
væri síðan ekki nóg þá hringdi hún í
mig síðasta vor vitandi það að ég væri
að fara í inntökuprófin fyrir Leiklist-
ardeild Listaháskólans og sagði mér
það að hún ætlaði að sækja um þar
bara svona upp á djókið. Hún gæti
allavega sagt að hún hefði þá prófað
það líka. Við áttum í kringum það góð-
an tíma saman þar sem við æfðum
okkur fyrir framan hvort annað og
gerðum okkur að fíflum og okkur
fannst það báðum jafn fyndið. Susie
gerði það af krafti og dugnaði eins og
allt annað og komst áfram í annað
þrep inntökuprófanna sem er betri
árangur en margir hafa náð og með
því sýndi hún mér hvað hún var virki-
lega hæfileikarík og fjölhæf. Hún grét
það ekki að komast ekki inn, heldur
ákvað að einbeita sér að því að komast
í læknanám í haust. Mér þykir mikill
heiður að hafa fengið að vera vinur
hennar og ég veit að Faðirinn tekur
vel á móti þessum fallega og góðhjart-
aða engli sem nú er farinn. Hennar
verður sárt saknað. Ég sendi að-
standendum hennar samúðarkveðjur
mínar og bið Guð að blessa þau.
Matthias Freyr Matthiasson.
Fegurðin er frá þér barst,
fullvel þótti sanna,
að yndið okkar allra varst,
engill meðal manna.
Hlutverk þitt í heimi hér,
þú hafðir leyst af hendi.
Af þeim sökum eftir þér,
Guð englahópa sendi.
Sú besta gjöf er gafst þú mér,
var gleðisólin bjarta,
sem skína skal til heiðurs þér,
skært í mínu hjarta.
(B.H.)
Einar, Regína, Diljá Mist, Páll
Fannar og Sindri Snær, megi Guð
vera með ykkur á þessum sorgardegi.
Anna Kristín Arnardóttir.
Elsku Susie mín.
Að kveðja þig er eitt það erfiðasta
sem ég hef gert. Þú sem áttir þér
stóra drauma – markmið og lífið
blasti við þér. Ég þakka fyrir gullnu
stundirnar sem ég átti með þér, bæði
á röntgen og utan vinnunnar, falleg-
asta ást. Þú gafst mér ótal margt með
fallegu hjartalagi þínu. Ég mun aldrei
gleyma þér og þú átt stóran stað í
mínu hjarta, ljósið mitt litla fallega.
Ég votta fjölskyldu þinni sem þú
talaðir svo fallega um, vinum þínum,
sem eru ótal margir, mína dýpstu
samúð.
Megi guð varðveita þau á þessum
erfiða tíma.
Ég elska þig, hjartans vinkona,
Nú finn ég angan löngu bleikra blóma,
borgina hrundu sé við himin ljóma,
og heyri aftur fagra, forna hljóma,
finn um mig yl úr brjósti þínu streyma.
Ég man þig enn og mun þér aldrei gleyma.
Minning þín opnar gamla töfraheima.
Blessað sé nafn þitt bæði á himni og jörðu.
Brosin þín mig að betra manni gjörðu.
Brjóst þitt mér ennþá hvíld og gleði veldur.
Þú varst mitt blóm, mín borg, mín harpa og
eldur.
(Davíð Stefánsson.)
Þín,
Freyja.
 Fleiri minningargreinar um Susie
Rut Einarsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu á næstu dög-
um.