Morgunblaðið - 08.08.2007, Blaðsíða 30

30 MIÐVIKUDAGUR 8. ÁGÚST 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Svo segir í Hávamál-
um og fer vel á því að
það fylgi frænda mín-
um til grafar.
Þagalt og hugalt
skyli þjóðans barn
og vígdjarft vera.
Glaður og reifur
skyli gumna hver
uns sinn bíður bana.
Hann Kári Steinsson, Kári frændi
eins og hann var ætíð nefndur af ætt-
ingjum, enda töldum við það okkur til
hins mesta sóma að vera skyld slíkum
manni, var maður gleði og kæti og
söngmaður ágætur. Hann sýndi í
verki betur en nokkur annar sem ég
hef kynnst merkingu málsháttarins
maður er manns gaman. Söngur og
samsöngur hverskonar var hans
uppáhaldstómstundastarf og má
segja með sanni að hann hafi sungið
fram í andlátið. Verður þess lengi
minnst er hann leiddi samsöng á
niðjamóti foreldra sinna í Neðra-Ási á
laugardegi, en var allur þann næsta
mánudag.
Úr bernsku minnist ég þessa unga
og glæsilega íþróttamanns, móður-
bróður míns, sem alltaf leit við þegar
hann var á ferð hér sunnan heiða.
Honum fylgdi ætíð þessi gleði, hlátur
og græskulausa kímni. Hann var
Kári Steinsson
✝ Kári Steinssonfæddist á
Neðra-Ási í Hjalta-
dal 2. apríl 1921.
Hann lést á heimili
sínu á Sauðárkróki
24. júlí síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Sauð-
árkrókskirkju 4.
ágúst.
frændrækinn mjög og
þurfti til margra að
líta. Hljóp hann þá
gjarnan við fót og not-
aði alls ekki leigubíla
og helst ekki strætis-
vagna.
Ég minnist þess,
þegar hann kom í
heimsókn til móður
minnar með gullfallega
stúlku, Dagmar Krist-
jánsdóttur, og kynnti
hana sem tilvonandi
eiginkonu sína. Þau
voru fallegasta par, sem við höfðum
séð. Næst man ég Kára þegar ég var
sendur í sveit nokkur sumur í Viðvík-
ursveit og Hjaltadal. Var þá heimili
þeirra Kára og Disdu minn fasti
punktur í tilverunni. Þegar ég nú lít
til baka finnst mér með ólíkindum
hvernig hann fann tíma til að sinna
mér, sækja og flytja milli staða, þrátt
fyrir miklar annir. Kári var ákafa-
maður til vinnu, hraustmenni, af-
kastamaður og verklaginn með af-
brigðum. Nýttust þeir hæfileikar
honum vel, er hann vann við skurð-
gröft á víragröfu í Skagafirði og
Húnavatnssýslu í meira en þrjá ára-
tugi.
Vegna þess hve mannblendinn
hann var kynntist hann ótrúlegum
fjölda fólks. Fullyrtum við frændur að
kæmu þrír menn saman á Norður-
landi þekkti Kári að minnsta kosti
einn þeirra. Að fara með Kára á
mannamót gat tekið óratíma, því
mörgum þurfti að heilsa og ekki dugði
að rjúka í burtu fyrr en menn höfðu
spjallað.
En ellin gefur engum grið og nú er
komið að því að kveðja þann síðasta
úr barnahópi Soffíu Jónsdóttur og
Steins Stefánssonar í Neðra-Ási.
Genginn er ógleymanlegur maður.
Við María vottum Disdu og öllum að-
standendum Kára samúð okkar.
Steinar Berg Björnsson.
Félagi okkar, hann Kári Steinsson,
var góður fulltrúi þeirra sem taka
mark á postulanum sem segir „verið
ávallt glaðir“. Í rauðabítið mætti hann
í sundlaugina og gaf okkur hlutdeild í
einlægri lífsgleði sinni með söng, með
hlýlegum gamanyrðum eða bara
brosinu sem var á bak við allt sem
hann sagði og sat mest í augunum.
Hann tók oft lagið undir sturtunni
þar sem hljómburðurinn er góður,
hafði fallega og þróttmikla bassarödd;
söngskráin var sumar og gleðjist
gumar. Einnig brast hann oft í söng
þegar hann kom niður tröppurnar að
kaffiborðinu og bauð þá gjarnan döm-
unum upp í stuttan dans.
Kári átti vel heima í Sundlauginni
sem var vinnustaður hans um árabil.
Þar hafði hann kennt börnum fyrstu
sundtökin og eftir að hann hætti
störfum var hann í mörg ár fenginn til
að liðsinna við vornámskeið barnanna
í þeirri hollu og góðu íþrótt. Í augum
þeirra var hann hinn eini og sanni afi.
Kári eltist vel eins og títt er um
glaðsinna fólk. Hann var lengst af
kvikur á fæti og frísklegur til að sjá
hvort sem var á söngpalli eða á leið
upp í Dvalarheimili aldraðra, þar sem
hann annaðist leikfimi til skamms
tíma sem sjálfboðaliði. Enda hafði
hann „gaman af að hjálpa gamla fólk-
inu“ eins og hann sagði þótt hann
væri stundum elstur í tímunum! Nú
hefur Kári tekið síðustu sundtökin yf-
ir elfuna miklu, syngur og gleðst í öðr-
um félagsskap. En hann lifir áfram í
hugum okkar sem söknum hans. Það
er mikill sjónarsviptir að slíkum
manni. Við vottum eiginkonu hans og
fjölskyldu einlæga samúð.
Morgunhópurinn í Sundlaug
Sauðárkróks.
Já... já, já látum okkur nú sjá... Á
þessa leið hefðu viðbrögðin hans Kára
Steins verið ef ég hefði spurt hann í
lifanda lífi hvað ég ætti að setja niður
á blað að honum gengnum. Síðan
hefði komið létt handahreyfing, fylgt
á eftir með lítilli dýfu í hnjám og einu
dansspori og líklega hefði hann svar-
að spurningunni „ja það er nú nógur
tími að tala um það, en eigum við ekki
frekar að taka eitt lag“. Svona voru
viðhorf Kára til lífsins. Ekki að fjarg-
viðrast um það sem mátti liggja á milli
hluta en lifa lífinu lifandi og láta aðra
njóta gleðinnar og fjörsins sem smit-
aðist út frá honum.
Eins og svo margir þá man ég fyrst
eftir Kára sem einum af þeim aufúsu-
gestum sem tengdust ræktun og
jarðabótum til sveita fyrr á árum. Op-
inmynntur hlustaði ég á sögur af Jóni
tófuspreng og fleiri kunningjum sem
Kári kunni nóg af. Seinna lágu svo
leiðirnar oftar saman og þá var mikið
hlegið og skipst á skotum. Í mínum
huga var Kári holdgervingur hins
margrómaða Skagfirðings, söng- og
gleðimaður sem fann tilfinningum
sínum farveg óháð stað og stund. Á
atvik því til stuðnings hefur vinur
minn sem bjó tímabundið hér í firð-
inum oftlega minnst. Það var á Þor-
láksmessu að við sátum við inngang-
inn í Skagfirðingabúð og biðum eftir
konum okkar sem voru í röðinni við
kassann. Kári er á undan þeim og er
að ljúka við að sinna sínum erindum
þegar Dúddi á Skörðugili gengur inn í
búðina og rakleitt til Kára. Án þess að
hafa nokkurn formála byrjar Kári að
syngja og Dúddi tekur umsvifalaust
undir. Þeir kláruðu svo lagið, óskuðu
hvor öðrum gleðilegrar hátíðar og
héldu sína leið. Ekki vakti þetta neitt
sérstaka athygli heimamanna, þótti í
raun bara ofur eðlilegt, en kunningi
minn varð verulega hissa og segir að
þessi samskipti vinanna rifjist upp
fyrir sér á hverjum jólum í okkar nú-
tíma þjóðfélagi þar sem enginn má
skera sig úr fjöldanum. Samfélagið
verður ekki eins litríkt að Kára
gengnum og það var gott til þess að
vita að hann hélt reisn sinni allt þar til
síðasti tónninn dó út. Kári var tíður
gestur hér á Löngumýri og mér þykir
vænt um að hafa kvatt hann síðast
eins og við kvöddumst ævinlega, að
sveitasið og það eru mörg ár síðan ég
óskaði mér þess að fá að verða eins og
Kári Steins þegar ég yrði gamall. Sú
ósk hefur ekki breyst. Hvíl í friði,
kæri vin.
Öllum ástvinum votta ég mína
dýpstu samúð.
Gunnar Rögnvaldsson.
Það er skólasetning í Hóladóm-
kirkju. Nýnemar, starfsfólk ýmsir
héraðsmenn og aðrir velunnarar skól-
ans eru sestir. Mér verður litið yfir
kirkjuna og bekkina. Jú, þarna situr
Kári Steinsson í sætinu sínu norðan
megin í kirkjunni. Kári var mikill
„Hólamaður“, fæddur og uppalinn í
Hjaltadalnum. Ég minnist varla at-
burðar eða hátíðar á Hólum alla
skólastjóratíð mína að hann væri þar
ekki viðstaddur og heiðraði okkur
með nærveru sinni. Tryggð hans var
okkur styrkur.
Þeir hverfa óðum af vettvangi
frumkvöðlarnir sem ruddu brautina
fyrir framfarir þjóðarinnar á tuttug-
ustu öldinni. Ungmennafélagarnir
sem báru ræktun lands og lýðs fyrir
brjósti og unnu óskiptir með hug og
hönd að hag héraðs síns og heill ætt-
jarðarinnar.
Þjóðin á þeim mikið að þakka.
Nú er Kári Steinsson horfinn yfir
móðuna miklu, þessi glaði og kviki
maður sem hvarvetna var svo mikill
aufúsugestur. Er ég þess fullviss að
honum verði einnig vel fagnað á hin-
um bakkanum og þyki fengur að.
Við kvöddumst fyrir skömmu í góð-
um afmælisfagnaði annars Hjaltdæl-
ings, Hjalta Pálssonar frá Hofi. Kári
lék þar við hvern sinn fingur að vanda
og með bros á vör og nokkrum slætti
heilsaði hann og faðmaði á báðar
hendur. Það geislaði af Kára hlýjan
og glettnin. Allir sóttust eftir návist
hans. Það var gott að eiga Kára að
vini. Hann var svo hreinn og beinn,
aldrei að sýnast. Hann var einstak-
lega hjálpsamur og fljótur til ef beðið
var um viðvik. Allt slíkt var svo sjálf-
sagt. Kári var mikil íþróttamaður,
söngmaður og góður sögumaður.
Hann var kvikur í hreyfingum og
hljóp gjarna við fót, eins og títt er um
kappsmikið fólk.
Við hjónin minnumst Kára með
mikilli hlýju og þakklæti og teljum
það okkar lán að hafa kynnst honum
og notið vináttu hans. Með nærveru
sinni auðgaði hann samfélagið gleði,
kærleik og trausti. Megi þjóð vorri
auðnast að fá marga slíka sem Kári
var. Blessuð sé minning Kára Steins-
sonar.
Við sendum eftirlifandi eiginkonu
og fjölskyldunni allri innilegar sam-
úðarkveðjur.
Ingibjörg Sólveig Kolka og
Jón Bjarnason.
Kári Steinsson er fallinn frá. Þegar
líða tekur á ævina safnast í sjóð minn-
inga um samferðafólk. Minning sem
er þannig að léttleiki og gleði fer um
hjartað og jafnvel bros framkallast er
verðmætari en margt annað. Svoleið-
is er með minninguna um Kára.
Það er gott að ná því að lifa þannig
að lífið og svo minningin skapi hlýju
og virðingu.
Hörður Gíslason.
Kári Steins er dáinn. Þrátt fyrir að
við félagar í Kirkjukór Sauðárkróks
sæjum óhjákvæmilega og fylgdumst
með er kraftar hans þurru smátt og
smátt vegna hækkandi aldurs og
versnandi heilsu kom fréttin á óvart.
Það er nú einu sinni þannig að við
andlátsfrétt erum við oft eins og
óviðbúin. Með Kára er horfinn á braut
kær félagi sem litað hefur allt starf
Kirkjukórs Sauðárkróks glaðværð og
gáska um 54 ára skeið.
Þegar lesin er saga kirkjukórsins,
sem Kári hafði frumkvæði að að rituð
var, sést vel hver áhrif vera hans í
kórnum hefur haft á framvindu mála.
Mikið af þeim gögnum sem stuðst var
við við ritun sögunnar eru úr dagbók
hans um starfsemi kórsins, þá dagbók
skrifaði hann í 22 ár. Kári var um
margra ára skeið í stjórn kórsins og
formaður hans í 10 ár og hafði þess
vegna mikil áhrif á mótun starfsins.
Fyrir rétt liðlega ári var Kári ásamt 2
öðrum félögum gerður að heiðurs-
félaga kórsins.
Það sem lengst mun halda minn-
ingu um okkar mæta félaga, Kára
Steinsson, á lofti er glaðværðin sem
þrátt fyrir versnandi líkamlegt
ástand hans nú síðustu ár var óbiluð
til hinstu stundar og hreif alla með
sem nutu. Félagar í Kirkjukór Sauð-
árkróks standa nú frammi fyrir stóru
verkefni, það er að venjast því að Kári
Steins er ekki lengur með í hópnum á
kirkjuloftinu. Það mun taka langan
tíma. Að lokum viljum við þakka góð-
um vini allar yndisstundir liðinna ára-
tuga og mikil og góð störf fyrir kórinn
í þjónustu hans fyrir samfélagið. Eig-
inkonunni Distu, börnum, barnabörn-
um og öðrum ættingjum sendir
Kirkjukór Sauðárkróks sínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
F.h. Kirkjukórs Sauðárkróks,
Jóhann Már Jóhannsson.
Í dag kveðjum við góðan vin, Kára
Steins. Hann og fjölskylda hans voru
okkar næstu nágrannar í nær 20 ár.
Börnin mörg á sama aldri, léku sér
saman og gengu í sama skóla í árarað-
ir. Það var í þá daga kallað barna-
sundið, hverfið okkar, 5 börn hjá okk-
ur öllum, Rúnu, Distu og mér, enn
fleiri hjá Óla og Mæju, mikið líf og
fjör og börnin öll eins og góð systkin.
Kári var alltaf glaðvær og góður
nágranni, fljótur til og hjálpsamur er
á lá. Mikil félagsvera og vildi öllum
góðum málum lið veita. Ég ætla ekki
að reyna að telja öll félögin er hann
veiti lið. Veit með vissu að því munu
aðrir gera góð skil. Hans verður sárt
saknað í félagi eldri borgara, sér í lagi
sönghópnum og á ferðalögum okkar.
Það var okkur öllum ómetanlegt
fyrsta árið okkar í Ástralíu að fá spólu
frá Kára og Distu með röddum þeirra
og barnanna, pabba, Ingimundar,
Sínu og vinnufélögum Magga o.fl.
Þetta var dásamleg jólasending og vel
geymd. Árlega fengum við bréf og
annál ársins, hann sagði allar helstu
fréttir á svo skemmtilegan hátt og
alltaf hverjir höfðu kvatt þetta til-
verustig, sem við þekktum, þessi bréf
voru og eru dýrmæt.
Við þökkum af alhug trygga vin-
áttu og allar góðar samverustundir
fyrr og síðar og vottum Distu, börn-
unum og öðrum ástvinum innilega
samúð. Minningarnar lifa.
Kristín og börn.
✝
Elskulegur eiginmaður, stjúpfaðir, tengdafaðir
og afi,
SIGURÐUR GUÐJÓNSSON
vélstjóri,
Ægisíðu 115,
sem lést á líknardeild Landakotsspítala, þriðju-
daginn 31. júlí, verður jarðsunginn frá Neskirkju,
fimmtudaginn 9. ágúst kl. 13.
Hólmfríður Jónasdóttir,
Þórunn Ólafsdóttir, Sigurður H. Björnsson,
Snorri Páll Sigurðsson, Hólmfríður Björk Sigurðardóttir.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
FRIÐBERTS HALLDÓRSSONAR,
Vallargötu 6,
Súðavík,
sem lést miðvikudaginn 18. júlí.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki heimahjúkrunar á Ísafirði fyrir ein-
staka umhyggju og hlýtt viðmót.
Kristjana Magnea Jónatansdóttir,
Halla Valdís Friðbertsdóttir, Árni Marinósson,
Hinrik Halldór Friðbertsson, Guðmunda Jóna Pétursdóttir,
Ingibjörg Jóna Friðbertsdóttir, Árni Zophoníasson,
Ægir Páll Friðbertsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
RAGNHEIÐUR GUÐBRANDSDÓTTIR
GUÐJOHNSEN,
áður til heimilis
í Hvassaleiti 58,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudaginn
10. ágúst kl. 13.00.
Stefán Guðjohnsen, Árný J. Guðjohnsen,
Eiður Guðjohnsen, Arnrún Sigfúsdóttir,
Guðbrandur Þór Guðjohnsen,
barnabörnin og fjölskyldur þeirra.
Okkar ástkæri,
STEFÁN JÓNSSON
lífefnafræðingur,
lést sunnudaginn 29. júlí.
Útförin verður gerð frá Langholtskirkju fimmtu-
daginn 9. ágúst kl. 13:00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hans er bent á styrktarsjóð MS-félags Íslands,
sími 568 8620.
Týr Fáfnir Stefánsson,
Marta Bjarnadóttir, Sigurbjörn Ingi Sigurðsson,
Jón Stefánsson, Jóhanna Lind Ásgeirsdóttir,
Áslaug Högnadóttir, Heiðdís Lilja Magnúsdóttir,
Júlíana Rut Jónsdóttir,
Ásrún Jónsdóttir,
Ólafur Daði Jónsson,
Hallveig Sigurbjörnsdóttir,
Linda Lovísa Sigurbjörnsdóttir,
makar og börn þeirra.