Morgunblaðið - 20.09.2007, Side 30

30 FIMMTUDAGUR 20. SEPTEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Henrý Már Ás-grímsson fædd-
ist á Þórshöfn, 23.
apríl 1955. Hann
varð bráðkvaddur
á heimili sínu að-
faranótt 14. sept-
ember síðastliðins.
Foreldrar hans
voru Ásgrímur
Hólm Kristjánsson
f. 25. mars 1913, d.
6. júlí 1987 og
Helga Haralds-
dóttir f. 26. júní
1926, d. 28. júní
2002. Systkini Henrýs eru: a)
Auður, f. 15. jan. 1946, gift Ang-
antý Einarssyni. Börn þeirra eru
Halla, Hlynur, Ásgrímur og Ein-
ar, d. 1979. b) Hreinn, f. 30. maí
1947, d. 7. maí 1986, kvæntur
Huldu Kristinsdóttur. Dætur
þeirra eru Helga Margrét og
Kristín Mikaelína. c) Guðrún
Kristbjörg, f. 18. mars 1949, í
sambúð með Jóni Óla Jónssyni.
Sonur hennar er Grétar Hólm
Gíslason. d) Kristján, f. 14.okt.
1952, í sambúð með Öglu Björk
Einarsdóttur. Kristján var
eru: Hákon, f. 1949, Hrafnhildur,
f. 1951 og Jóhanna, f. 1961. Börn
Henrýs og Guðrúnar eru: 1)
Helga Guðrún, f. 1. sept. 1978, í
sambúð með Hlyni Inga Grét-
arssyni, sonur þeirra er Henrý
Jarl, f. 8. apríl 2006. 2) Hörður
Már, f. 3. febr. 1981, unnusta
Auður Lorenzo. 3) Hildur Ása, f.
29. apr. 1987, unnusti Drengur
Óla Þorsteinsson.
Henrý lauk grunnskólanámi á
Þórshöfn og var síðan í gagn-
fræðaskóla í Vestmannaeyjum.
Hann var einn vetur í Kennara-
skóla Íslands en sneri sér síðan
að iðnámi og lauk réttindanámi í
rafvirkjun. Frá námslokum var
hann starfsmaður RARIK til 1990
en síðan um eins árs skeið hjá
rafverkstæði á Þórshöfn. 1991
varð hann rafvirki hjá Hrað-
frystistöð Þórshafnar og var
jafnframt öðru hverju á Júpíter
til ársins 1998 þegar hann varð
verkstjóri hjá Þórshafnarhreppi
og gegndi því starfi til dauða-
dags. Henrý var um árabil í sveit-
arstjórn og oddviti hennar um
tíma. Hann sat í ýmsum ráðum og
nefndum fyrir sveitarfélagið,
Hann var stofnandi Rauðakross-
deildar Þórshafnar og starfaði
mikið í Björgunarsveitinni Haf-
liða og Lionsklúbbi Þórshafnar.
Útför Henrýs verður gerð frá
Þórshafnarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
kvæntur Ingunni
Árnadóttur. Börn
þeirra eru Árni,
Brynja, Soffía og
Klara. e) Sverrir, f.
20. júlí 1957, kvænt-
ur Cathy Josephson.
Börn Sverris og
Borghildar K. Stef-
ánsdóttur eru Henrý
Trúmann og Máney
Mjöll. f) Erla, f. 8.
júlí 1959, gift Gísla
Má Marinóssyni.
Börn þeirra eru Þór-
halla, Karl Hólm,
Hrafnhildur, Helgi Már og Hildi-
gunnur. g) Margrét Linda, f. 14.
júlí 1963, gift Rúnari Ágústi
Jónssyni. Synir þeirra eru Ás-
grímur og Jón Tómas. h) Kári, f.
6. maí 1968, í sambúð með Helgu
Rut Guðnadóttur. Dætur þeirra
eru Margrét Tinna og Berglind.
Henrý kvæntist 16. desember
1978 Guðrúnu Helgadóttur, f. í
Reykjavík 9. okt. 1957. Foreldrar
hennar eru Helgi Thorvaldsson,
f. 2. ág. 1929 og Helga Guðrún
Pétursdóttir, f. 17. nóv. 1925, d.
11. júní 1998. Systkin Guðrúnar
Fréttin um að Henrý bróðir væri
dáinn var mikið reiðarslag. Andlát
hans bar brátt að og kom öllum í
opna skjöldu. Vissulega liggur fyrir
okkur öllum að deyja en okkur
finnst Henrý hafa verið hrifinn allt
of snemma á brott. Hann er annar
úr okkar stóra systkinahópi sem er
látinn; Hreinn bróðir okkar lést líka
langt um aldur fram.
Margar minningar koma upp í
hugann þegar við hugsum um
Henrý. Eitt er það sem einkennir
þær allar og það er fallega, hlýja
brosið hans sem hann var óspar á.
Henrý var einstaklega hlýr og
traustur maður og var alltaf boðinn
og búinn að gera það sem í hans
valdi stóð ef einhver leitaði til hans.
Henrý hafði mikinn áhuga á mönn-
um og málefnum og vildi hag allra
sem bestan. Hann hafði alltaf tíma
fyrir alla og fór ekki í manngrein-
arálit.
Það er okkur systkinunum ómet-
anlegt að hafa öll hist og átt góða
daga heima á Þórshöfn, hjá Henrý
og Gunnu, núna í sumar. Það er ekki
oft sem allur systkinahópurinn hitt-
ist. Margt var skrafað og rifjað upp
og mikið hlegið. Meginverkefni okk-
ar þessa daga var að setja legstein á
leiði mömmu og pabba í kirkjugarð-
inum á Sauðanesi. Ekki óraði okkur
fyrir því þá að næsta koma okkar
þangað yrði til að kveðja þig, kæri
bróðir.
Við minnumst Henrýs með ástúð,
þakklæti og virðingu. Elsku Gunna,
Helga Guðrún, Hörður Már, Hildur
Ása, tengdabörn og litli Henrý Jarl.
Okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Systkinin.
Meira: mbl.is/minningar
Fallinn er frá góður drengur. Þau
válegu tíðindi bárust mér snemma
morguns 14. september síðastliðinn
að Henrý bróðir væri allur. Sökn-
uðurinn og minningarnar helltust
yfir mig. Við bræður vorum mjög
nánir enda aðeins 2½ ár á milli okk-
ar. Eins og önnur börn lékum við
okkur mikið saman og brölluðum
margt. Við fengum „Nóa,“ trilluna
hans pabba, og veiddum stundum
nokkra titti og sigldum með dollara-
merki í augunum í land. Spiluðum
fótbolta og einstaka sinnum gerðum
við smá at í nágrönnunum.
Eftir að ég flutti suður varð okkar
samband lítið minna, töluðum oft og
þá lengi saman í síma. Henrý var
einstaklega geðgóður og hugljúfi
allra. Hans hjálparhönd var ætíð til
reiðu ætti einhver í vandræðum.
Hann var kraftmikill og mikill
atorkumaður, sífellt að gera eitt-
hvað. Vann við sveitarstjórnarmál,
var í björgunarsveitinni og svo hafði
hann yndi af því að róa á trillunni
sinni. Henrý lærði rafvirkjun á unga
aldri og vann við þá iðn í mörg ár,
lengst hjá Rarik. Síðustu árin var
hann verkstjóri hjá Þórshafnar-
hreppi. Einnig sá hann um flugum-
sjón á flugvellinum þegar til féll.
Henrý kynntist henni Gunnu sinni
þegar hann nam rafiðn í Reykjavík
og var hún honum mikill happafeng-
ur. Snemma flytja þau til Þórshafn-
ar, þar sem hugur hans ætíð var, og
hafa þau búið þar síðan. Þau eign-
uðust 3 myndarbörn, og eitt barna-
barn, sem eiga nú um sárt að binda.
Elsku Gunna, Helga Guðrún,
Hörður Már, Hildur Ása, tengda-
börn og barnabarn, missir ykkar er
mikill og megi Guð styrkja ykkur í
sorg ykkar.
Kæri bróðir, ég kveð þig með
söknuð í hjarta. Hvíl í friði. Þinn
bróðir
Kristján.
Henrý frændi dáinn. Mamma
hringdi að morgni 14. september, við
systkinin trúðum því ekki að hann
væri dáinn. Minningarnar streyma
fram í hugum okkar um þennan
yndislega góða móðurbróður sem
hann var. Henrý var alltaf til staðar
og vildi allt fyrir mann gera. Fyrstu
viðbrögð okkar voru að safna saman
öllum ljósmyndum af Henrý og setja
í albúm, kveikja á kerti og minnast
hans.
Það var svo gott að koma inn á
heimili þeirra hjóna, alltaf svo vel-
komin. Hlýjan, gleðin og umhyggjan
alveg ómetanleg.
Við varðveitum minningu hans í
hjörtum okkar alla tíð.
Elsku Gunna, Helga Guðrún,
Hörður, Hildur Ása, Henrý Jarl og
aðstandendur, við hugsum til ykkar
og vitum hvað sorgin er óendanlega
mikil.
Okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur,
Halla, Hlynur og afkomendur.
Henrý frændi er látinn langt fyrir
aldur fram og erum við engan veg-
inn búnar að meðtaka þá köldu stað-
reynd frekar en aðrir í fjölskyld-
unni. Það fyrsta sem kemur fram í
hugann þegar við minnumst Henrýs
er fallega brosið hans og útbreiddur
faðmurinn í hvert skipti sem leiðir
lágu saman.
Henrý hafði einstaklega góða
nærveru og minnti margt í fari hans
okkur á pabba heitinn, stóra bróður
hans.
Henrý fékk að upplifa það að
verða afi og var greinilegt hvað það
gaf honum mikið, það leyndi sér ekki
stoltið og ástin sem hann bar til litla
nafna síns hans Henrýs Jarls. Við
systurnar vorum mun oftar í kring-
um Henrý og fjölskyldu þegar við
vorum yngri í heimsókn hjá ömmu
og afa á Þórshöfn og var þá alltaf
notalegt að heimsækja Gunnu og
Henrý, hlýjar móttökur og gestrisn-
in í hávegum höfð. Við fórum norður
á sumrin meðan pabbi heitinn var á
lífi en svo fór nú skiptunum fækk-
andi eftir það, því miður, en minn-
ingin lifir ljúf og góð. Til allrar ham-
ingju ákvað fjölskyldan að byrja á
þeim skemmtilega sið að halda ætt-
armót fyrir nokkrum árum síðan.
Við hittumst öll hress og kát síðast
að Reykjum í Hrútafirði og þar áður
að Laugum í Sælingsdal, við þökk-
um Guði fyrir þær samverustundir í
dag.
Elsku Gunna, Helga Guðrún,
Hörður, Hildur Ása og fjölskyldur,
megi Guð styrkja ykkur og styðja á
þessari erfiðu stundu.
Innilegar samúðarkveðjur
Helga Margrét og
Kristín Mikaelína
Hreinsdætur.
Það er erfitt að trúa þeirri stað-
reynd að Henrý vinur okkar sé allt í
einu farinn frá okkur fyrirvaralaust,
svo alltof fljótt. Minningarnar flæða
þá fram og smáatriðin, sem voru svo
sjálfsagður hluti af daglegu hvers-
dagslífi, eru allt í einu ekki smáat-
riði heldur mynda þau eina heild og
þessi heild er lífið sem við lifum og
hrærumst í. Vinátta og samgangur
við Henrý og fjölskyldu hans var
eitt af því sem var fallegur hluti af
okkar heildarlífi.
Gunna og Henrý voru samhent
hjón sem alltaf var gott að koma til
og betri nágrannar eru vandfundn-
ir.
Ein af dýrmætu minningunum
var afmælisveislan sameiginlega
fyrir tveimur árum, fimmtugsaf-
mæli fermingarbræðranna Henrýs
og Þórðar. Þessi minning er nú ein
af perlunum í minningarsjóðnum
ásamt ótal mörgum fleirum; nota-
legt kaffibollaspjall í eldhúsinu eða
á sólpöllunum okkar, útilegan á ung-
lingatjaldstæðinu á Akureyri með
unglingana okkar um verslunar-
mannahelgi, þar sem við fjögur vor-
um virðulegir aldursforsetar, en
skemmtum okkur samt ágætlega
með unglingunum. Og svo margt
fleira.
Öll hefðum við viljað hafa Henrý
lengur hér á meðal okkar. Hlýja
brosið hans, glaðlyndið og velvilji til
allra einkenndi allt hans fas. Starf
hans var erilssamt og því fylgdi ef-
laust mikið álag, en alltaf brást hann
við með ljúfmennsku þegar til hans
var leitað.
Skyndilegt fráfall Henrýs ýtir
óþægilega við öllum. Við áttum eftir
að gera svo margt en það átti alltaf
að bíða betri tíma. Tíma, sem nú er
ekki lengur til staðar, en eftir situr
djúpur söknuður eftir góðum og
gagnheiðarlegum manni sem bar
alltaf með sér birtu og hlýju.
Elsku Gunna, Hörður, Helga og
Hildur Ása, við vottum ykkur
dýpstu samúð, sem og öðrum ætt-
ingjum og vinum.
Líney, Þórður og börn.
Þau eru þung sporin sem verða
stigin í dag þegar gæðadrengnum
Henrý Má Ásgrímssyni verður fylgt
til grafar. Með Henrý Má hverfur af
vettvangi sá einstaklingur sem allir
íbúar Þórshafnar og nágrennis hafa
ástæðu til að bera hlýhug til. Það er
sárt að þurfa að viðurkenna fyrir
sjálfum sér að eiga ekki eftir að
hitta hann oftar á förnum vegi, taka
á móti hlýlegri kveðjunni og mæta
glettnislegu brosinu. Sagt er að
maður komi í manns stað en það
skarð sem Henrý skilur eftir verður
ekki fyllt. Frá okkur hefur verið
numinn einstakur maður í blóma
lífsins. Maður sem gerði allt sem í
hans valdi stóð til að leysa hvers
manns vanda, hvenær sem var, hvar
sem var og átti ekki til styggðaryrði
í garð nokkurs manns. Þessir eig-
inleikar eru það fáséðir í fari fólks
að réttlætanlegt er að halda því
fram að það skarð sem vinur okkar
Henrý skilur eftir sig verði ekki
fyllt.
Við hjónin urðum þeirrar gæfu
aðnjótandi, ásamt börnum okkar, að
kynnast Henrý Má þegar við flutt-
um hingað til Þórshafnar fyrir tæp-
um átta árum. Ekki var annað hægt
en að hrífast af þeirri hlýju nærveru
er Henrý bar með sér og það að hafa
átt hann sem vin, nágranna og sam-
starfsmann er okkur báðum ómet-
anlegt.
Það er því með sárum trega sem
við kveðjum góðan vin og félaga.
Guðrúnu og fjölskyldu sendum við
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Björn og Sigrún.
Minning um löngu liðna daga
lifir í huga mér.
Þótt heimurinn væri helmingi stærri,
skyldi hugur minn fylgja þér.
Ég finn þegar okkar fundum lýkur
verða fátækleg orðin mín.
Fólgin í nokkrum fallandi tárum
verður fegursta kveðjan til þín.
Segir í kvæðinu Laugamaður
kvaddur eftir Þorbjörn Kristinsson.
Gangur lífsins er að fæðast og
deyja, tíminn milli þessara tveggja
stunda er lífið okkar, lífið sem við
fáum aðeins einu sinni. Öllum okkur
finnst sjálfsagt að þessi tími sé lang-
ur, eða heil mannsævi. En við ráðum
því ekki sjálf hvað þessi tími verður
langur og höfum ekki neina trygg-
ingu fyrir morgundeginum. Móðir
mín hringdi í mig að morgni föstu-
dagsins 14. september og sagði mér
að Henrý okkar væri látinn, hefði
orðið bráðkvaddur að heimili sínu þá
um morguninn. Ég var allan daginn
að reyna átta mig á þessu að Henrý
væri farinn og þessi vinur minn
verður mér ekki lengur samferða í
lífinu. Ég er búinn að þekkja Henrý
lengi og kynntist honum best þegar
við vorum samtíma á loðnuskipinu
Júpiter. Skipsrúm er afar þröngt
samfélag og reynir oft á samskipti
manna þegar úthaldið er langt án
hvíldar. Við þannig aðstæður kynn-
ist maður öðrum vel. Henrý var góð-
ur og ljúfur skipsfélagi, duglegur,
ósérhlífinn og vildi alltaf vera
fremstur og taka mest á . Ég var bú-
inn að vera eina vertíð þegar Henrý
byrjaði og ég man það svo vel hvað
hann var fljótur að læra handtökin
og komast inn í hlutina. Hann var
manna prúðastur en mjög stutt í
glensið og grínið, skemtilegur sögu-
maður og oft var mikið hlegið í
kringum Henrý. Henrý var mjög
greiðvikinn maður og ef hann sá sér
möguleika að greiða götu manns þá
gerði hann það, alltaf án skilyrða og
krafðist einskis á móti. Það var líka
mjög ljúft að gera honum greiða ef
maður gat, hann var mikill hug-
sjónamaður þannig og vinagóður
maður. Nú þegar leiðir skiljast verð-
ur maður þögull og hugsar til baka.
Ég flutti frá Þórshöfn árið 2001 og
fer norður nokkrum sinnum á ári,
eins og í sumar ætlaði ég að heim-
sækja þau Henrý og Gunnu. Þau
voru ekki heima svo ég hugsaði, ég
heimsæki þau næst þegar ég kem.
Ekki grunaði mig frekar en nokkurn
annan að þetta næst, yrði of seint að
heimsækja Henrý. Manni finnst það
eitthvað svo eðlilegt þegar fólk sem
hefur náð hárri elli fær hvíldina, en
er aftur á móti svo ósáttur og sorg-
mæddur þegar fólk fer á miðjum
aldri. Henrý var í blóma lífsins, rúm-
lega fimmtugur, og verður hans sárt
saknað af öllum sem hann þekktu.
Samfélagið við Þistilfjörð og Langa-
nes hefur nú misst góðan mann sem
sinnti félagsmálum og allskyns sam-
félagsmálum af alúð ogdrengskap.
Sveitarstjórnarmál voru honum
hugleikin og marga tímana sinnti
hann sveitarfélaginu sínu. Henrý
átti oftast trillu og reri til grásleppu-
veiða á vorin og til fiskjar á sumrin,
það var hans hobbí og aukavinna.
Elsku Gunna, Helga, Hörður og
Hildur Ása, mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur og megi faðmur Guðs
ná utanum ykkur öll. Að lokum lang-
ar mig að gera loforð Guðs að mínu, í
sorginni með fráfall Henrýs Ás-
grímssonar.
Ég aldrei hef lofað að brautin sé bein,
né blómstígar gullskrýddir alla leið heim.
Ég get ekki lofað þér gleði án sorgar,
á göngu til himinsins helgu borgar.
En eg hefi lofað þér aðstoð og styrk,
og alltaf þér birtu þó leiðin sér myrk.
Mitt ljúfasta barn ég lofað þér hef,
að leiða þig sjálfur hvert einasta skref.
(Staðf. Hjálmar Jónsson.)
Jóhann Lárusson.
Henrý Már
Ásgrímsson
Elsku Henrý.
Með fáeinum orðum
langar mig til að þakka
tengdapabba mínum fyrir
yndisleg kynni og hlýju.
Það voru forréttindi að fá
að kynnast Henrý og mun
ég varðveita þá minningu
alla tíð.
Elsku Gunna og fjöl-
skylda ég votta ykkur mína
dýpstu samúð.
Saknaðarkveðja,
Auður Lorenzo.
HINSTA KVEÐJA
✝
Ástkær systir okkar og frænka,
ÁGÚSTA ÓLAFSDÓTTIR,
Hörðaland 20,
Reykjavík,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans
við Hringbraut laugardaginn 15. september.
Jarðaförin fer fram frá Háteigskirkju mánudaginn
24. september kl. 13.00.
Garðar Ólafsson,
Jón Ólafsson, Ingigerður Eggertsdóttir,
Magnús Garðarsson, Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Sigríður Garðarsdóttir, Þormóður Jónsson,
Ólafur H. Garðarsson, Sigrún Óladóttir,
Garðar Garðarsson,
Anna M. Garðarsdóttir, Jón Axel Tómasson,
Einar Garðarsson, Karen Ó. Óskarsdóttir,
Lára G. Jónsdóttir, Guðmundur Ingi Skúlason,
Ásta S. Jónsdóttir,
Pétur M. Jónsson
og börn.