Morgunblaðið - 27.09.2007, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 27.09.2007, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. SEPTEMBER 2007 35 ✝ Guðbjartur Guð-mundsson fædd- ist á Stokkseyri 22. september 1926. Hann lést á líkn- ardeild Landakots- spítala 18. septem- ber síðastliðinn. Foreldrar hans voru Guðmundur Ingj- aldsson f. 18.6. 1891, d. 1974, verkamaður á Stokkseyri, og Steinunn Þorsteins- dóttir, f. 13.11.1890, d. 1969. Systkini Guðbjarts eru: Ragnheiður, f. 29.8. 1918, d. 1991; Bergvin, f. 23.3. 1920, d. 1994; Steindór, f. 29.9. 1922, d. 1993; og Engilbert, f. 8.8. 1924, d. 2003. Guðbjartur kvæntist 20.12. 1947 Elínu Ólafsdóttur, f. 21.4. 1927, d. Hjaltadóttur, börn þeirra eru Elín Hanna, Hjalti Geir og Jónína Klara; 4) Jónína bankastarfs- maður, f. 21. 4. 1962, gift Kolbeini Ágústssyni rekstrarstjóra, börn þeirra eru Elínborg og Kristófer. Guðbjartur ólst upp á Stokkseyri og var til sjós fyrstu starfsár sín en flutti til Reykjavíkur 1947 og hóf þar leigubílaakstur. Þá hefur Guðbjartur sinnt ýmsum öðrum störfum samhliða akstrinum. Guðbjartur sat í stjórn Sam- vinnufélagsins Hreyfils, og einnig í stjórn Taflfélags Hreyfils í u.þ.b. þrjátíu ár og var lengst af formað- ur þess þann tíma. Hann sat í stjórn Skáksambands Íslands með hléum á árunum 1968-90, öðlaðist réttindi alþjóðlegs skákdómara 1979 og var oft dómari og farar- stjóri á vegum skákhreyfingar- innar. Þá sat hann í stjórn NSU, Skáksambands norræna öku- mannasambandsins, og í stjórn Stokkseyringafélagsins í Reykja- vík. Guðbjartur verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13. 23 5. 1990. Hún var dóttir Ólafs Jóns- sonar, sjómanns í Vestmannaeyjum, og Jónínu Pétursdóttur. Börn Guðbjarts og Elínar eru: 1) Linda bankastarfsmaður, f. 6. 6. 1947, gift Magn- úsi Ársælssyni stein- smið, börn þeirra eru Ársæll og Björk Inga; 2) Steinunn, f. 29.11. 1949, gift Erlendi Magnússyni rafvirkja, dætur þeirra eru Unnur og Elín; Stein- unn var áður gift Stefáni Jónssyni, börn þeirra eru Guðbjartur og Laufey; 3) Pétur löggiltur endur- skoðandi, f. 22. 11. 1957, kvæntur Birnu Margréti Guðjónsdóttur, Pétur var áður kvæntur Svanfríði Takk pabbi, fyrir að vera minn besti pabbi og flottasti afi í heimi eins og dætur okkar segja. Uppeldi okkar systkinanna ein- kenndist af ást, umhyggju og miklu öryggi hjá ykkur mömmu. Við ól- umst upp hjá ykkur að mestu leyti í Akurgerðinu. Á þeim tíma sem ver- ið var að koma upp húsnæði þar voru ekki var alltof mikil auraráð, en aldrei skorti okkur neitt en okk- ur var kennt að nýta og fara vel með það sem maður hafði og því búum við vel að. Þá var nú gaman að vera krakki og þá voru drekkutímar og ósjaldan komst þú heim með eitt- hvað gott úr bakaríinu. Þú varst alltaf mikil félagsvera og tókst á við margt á því sviði, bæði á vinnustað og í skákinni. Margar góðar stundir áttum við börnin og barnabörnin með ykkur mömmu í sumarbústaðnum á Stokkseyri og ógleymanlegar verða okkur öllum jólaveislurnar sem þú stóðst fyrir á aðventunni, þegar þú vildir fá alla þína niðja til að borða aðventumáltíð saman, það eru einmitt svona stund- ir sem þjappa fjölskyldum mikið saman. Eins þóttu okkur Edda ómetan- legar stundirnar þegar þú komst alltaf í kaffisopa á laugardags- morgnum, það var alltaf svo gaman að spjalla við þig, þú varst svo fróð- ur og vel inni í öllu sem varðaði land, menn og málefni. Pabbi, þú áttir gott líf, við þökk- um fyrir það, þótt mamma hafi farið allt of snemma hélst þú áfram, þú áttir þess kost að ferðast talsvert, það þótti þér svo gaman, og, pabbi, svo áttir þú hana Önnu, þína kæru vinkonu og ferðafélaga núna síðustu árin, og við þökkum fyrir það, hún vék varla frá þér eftir að þú veiktist og gast verið heima, var mætt snemma á morgnanna að elda handa þér hafragrautinn og gekk frá þér í rúmið á kvöldin og kyssti þig góða nótt. Nótt, nú er komin síðasta nóttin þín hérna með okkur, pabbi minn, takk fyrir allt og guð geymi þig að eilífu. Þín dóttir, Steinunn. Það er margs að minnast eftir langt ferðalag með föður mínum og ómögulegt að koma því öllu að í nokkrum línum. Uppvaxtarárunum í Smáíbúðahverfinu fylgir einhver ævintýraljómi; hverfinu sem gár- ungar kölluðu Casablanca sem stríðni við bágan efnahag frum- kvöðlanna, en gat alveg eins átt skírskotun í fræga bíómynd með allri sinni dulúð og rómantík. Pabbi ók leigubifreið af miklum móð og mamma var heima að hugsa um börnin fjögur, sem siður var að mæður gerðu í þá daga; vopnaðar uppskriftum úr húsmæðraskólan- um, frómasi, brúntertu, eggjamjólk og öðru því góðgæti sem er að hverfa með þessari kynslóð. Sam- skipti fjölskyldumeðlima þróuðust öðruvísi á þessum tíma þegar tölvur og framan af sjónvarp töldust ekki meðal almennra heimilistækja. Gafst þá friður til annarra hluta og eitt af því sem pabbi kenndi mér fljótlega var skákin. Mikil gróska var á þessum tíma í skáklífi þeirra Hreyfilsmanna og Taflfélag Hreyf- ils meðal fjölmennustu skákfélaga landsins. Fljótlega fékk strákurinn að fara með á skákæfingar og þar kynntist maður frábærum félögum sem sum- ir hverjir sitja með mér enn að tafli. Þó að pabbi væri hinn ágætasti skákmaður fóru hins ýmsu fé- lagsstörf í kringum skáklífið að taka mestan hans frítíma. Stjórnarstörf hjá Taflfélagi Hreyfils og Skáksam- bandi Íslands auk fararstjórnar hinna ýmsu hópa á skákmót erlend- is og dómarastörf á skákmótum. Það að skapa afreksfólk í hvaða íþróttagrein sem er kallar alltaf á óeigingjarnt starf fjölda sjálfboða- liða. Fjölda staða í heiminum heim- sótti pabbi á vegum skákarinnar en ætli ferðin á ólympíuskákmótið á Kúbu 1966 hafi ekki að mörgu leyti staðið upp úr. Íslenska liðið með Friðrik Ólafsson á hátindi ferils síns náði góðum árangri, en ekki skemmdi fyrir að fá að hitta bylting- arleiðtogana litríku Castro og Che Guevara. Það voru mikil forréttindi að fá að eiga föður sinn einnig sem félaga. Áhugamálin að mestu þau sömu og ófáar ferðirnar fórum við með Hreyfilsmönnum á skákmót NSU til helstu borga Norðurlandanna. Eftir áratuga samskipti eigum við fjölda sameiginlegra vina þar í útlöndum. Ef lýsa ætti pabba í örstuttu máli þá var hann fyrst og fremst félagsvera. Hann naut samverunnar með vinum og fjölskyldu og fannst alveg ótækt ef einhver ætlaði ekki að halda upp á afmælið sitt. Og jólaveislan hans var fastur punktur í tilverunni. Eftir fráfall mömmu fyrir 17 árum yfirgaf pabbi Akurgerðið og flutti í Árskóga 6 í Mjóddinni þar sem stór hópur eldri borgara unir hag sínum vel saman. Það átti við hann að vera innan um allt þetta ágæta fólk. Og ekki síst hana Önnu sína. Saman áttu þau nokkur frábær ár; ferð- uðust saman til útlanda og voru hvort öðru ómetanlegur félagsskap- ur. Aldrei brá skugga á samband þeirra. Missir hennar er því mikill. Þegar við félagarnir sátum saman á sjúkrastofu hans fyrir 2 vikum og horfðum spenntir á landsleik Ís- lands og Norður-Írlands í fótbolta vissum við að samverustundirnar yrðu ekki mikið fleiri á þessu tilvistarstigi. Sjáumst seinna, pabbi. Pétur. Elskulegur og kær vinur minn, Guðbjartur, er látinn. Við vorum einlægir og góðir vinir, sem nutum samvista við hvort ann- að. Við ferðuðumst mikið bæði utan og innanlands. Þessar ferðir voru yndislegar og okkur ógleymanlegar. Ferðir okkar til Stokkseyrar í húsið hans að Ólafsvelli, sem var honum mjög hjartfólgið voru mjög yndis- legar. Þar nutum við þess að sitja úti á palli í góðu veðri og rabba sam- an um lífíð og tilveruna. Guðbjartur var einkar ljúfur mað- ur. Hann var fróður, glettinn og sagði skemmtilega frá. Hann hafði mikið yndi af að hlusta á fallega tón- list. Við vorum mjög náin og áttum vel saman. Ég sakna þess að fá hann ekki lengur í mat og kaffi og að sitja saman og spjalla eða hlusta á tónlist sem við gerðum oft. Ég þakka honum fyrir allar stundirnar sem við áttum saman, Guð blessi minninguna um yndisleg- an vin og einstakan mann. Ég votta öllum aðstandendum hans mína innilegustu samúð. Að lifa er að elska, allt hitt er dauði, og allt sem lifir er fætt af ástinni, því veröldin er sköpun hennar. Það er hún sem vakti aflið, sem stjórnar viti og vilja mannsins og vefur örlagaþræði lífsins. Það er hún sem gerir veröldina fagra, því að hún er brosið á rúbínvörum kvöldsins og ljós hinnar ódauðlegu gleði í augum morgunsins. Að lifa er að elska, og sá sem einhver elskar getur aldrei dáið. (Gunnar Dal.) Anna Linnet. Elsku afi Lilli. Ég sit hérna með mynd fyrir framan mig. Þessi mynd er af þér og pabba og er tekin uppi í sumar- bústað á afmælisdaginn hans. Mér finnst alveg ótrúlegt að það er ná- kvæmlega ár síðan þessi mynd var tekin og aldrei hefði mig grunað að við ættum aðeins eftir að hafa þig hjá okkur í eitt ár í viðbót. Þú lítur svo vel út á þessari mynd. Svo frísk- legur og útitekinn. Þessi mynd er líka í svo miklu uppáhaldi hjá mér af því að hún vek- ur upp svo margar góðar og hlægi- legar minningar. Þetta var einn besti dagur sem ég hef átt með þér. Þú komst með henni Önnu þinni og þið voruð svo hress og kát eins og alltaf. Ég man að mamma og Linda voru að dást að peysunni minni og þú sagðir „En mikið eru stígvélin ljót“. Síðan þeg- ar Linda sagði að peysan væri flott á svona ungri og fallegri stelpu sagðir þú „Hún er ung en ekki svo falleg“ og svo hlóstu. Svona varstu afi, alltaf svo hress og fyndinn. Ég man alltaf þegar ég hitti hana Önnu þína í fyrsta sinn. Mér fannst hálffyndið hvað þið voruð lík. Bæði svo hress og ung í anda og bæði svo útitekin og flott í framan. Þið alveg smulluð saman og það er alveg frá- bært hvað þið áttuð góð ár saman. Elsku afi, takk fyrir allar góðu stundirnar. Takk fyrir alla laugar- dagsmorgnana sem þú komst til okkar með sykursnúða og takk fyrir árlegu jólaveislurnar. Þín er sárt saknað en ég veit að þið amma Ella eruð alltaf hjá okkur að fylgjast með okkur og passa okk- ur. Mér finnst gott að vita af því. Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér, vaka láttu mig eins í þér. Sálin vaki, þá sofnar líf, sé hún ætíð í þinni hlíf. (Hallgrímur Pétursson.) Góða nótt, afi minn. Elín Erlendsdóttir. Elsku afi minn. Í gegnum tárin mín brosi ég þeg- ar ég hugsa til þess hve mikill grín- kall þú gast verið, þú varst svo mikil félagsvera og vildir allt fyrir barna- börnin þín gera og alveg til síðasta dags vildir þú endilega að ég fengi ísskápinn þinn í nýju íbúðina mína, takk afi, það var fallega hugsað. Ég gleymi því aldrei þegar ég var lítil stelpa í pössun hjá ykkur ömmu og þú komst alltaf heim um kaffi- leytið með sykursnúða og svo fékk ég að sprikla í fanginu á þér og fara í hárgreiðsluleik. Eftir að amma fór frá okkur fluttir þú í Árskógana en komst alltaf í morgunkaffi til okkar um helgar. Þá ræddum við um dag- lega lífið og allar ferðirnar sem þú og Anna vinkona þín voruð að fara. Elsku afi, ég mun ávallt sakna þín en það er svo gott að vita að núna ertu komin til ömmu og þið vakið yf- ir okkur. Guð geymi ykkur bæði. Unnur Erlendsdóttir. Elsku afi minn. Þetta gerðist allt svo hratt, bara nokkrar vikur, en nú ertu kominn á góðan stað til ömmu Ellu. Ég veit að þið munuð líta eftir okkur. Það var alltaf svo gott að koma til þín, líka þegar þú varst uppi á spítala, elsku afi. Það var svo gott þegar þú sagðir að þú elskaðir okkur allar og þér liði vel. Þú sagðir alltaf við mig hvað þú værir heppinn að eiga okkur og þú sagðir okkur fólkið þitt vera þitt ríkidæmi. Þegar ég var lítil stelpa hjá þér í Akó þá léstu mig dansa á hendinni þinni og söngst Dansi, dansi dúkkan mín. Þú leyfðir okkur Björk Ingu líka að klippa þig al- veg upp að eyrum, síðan fórstu í vinnuna voða stoltur af stelpunum þínum. Elsku afi minn, ég á svo margar góðar minningar um okkur á Stokkseyri, öll saman komin og þú að segja okkur sögur af þér þegar þú varst ungur. Afi var mikil félagsvera og var svo heppin að kynnast henni Önnu sinni. Þau áttu góð ár saman. Hon- um Degi mínum fannst voða flott að eiga langafa sem átti svona flotta kærustu. Þau voru svo dugleg að koma í veislur og ferðast saman og njóta lífsins. Elsku besti afi minn. Missir okkar er mikill og söknuður. Þú varst fal- legur maður og einkar glæsilegur. Ég sakna þín en góðar minningar hugga mig. Hvíldu í friði, afi minn. Nú legg ég augun aftur ó, Guð, þinn náðarkraftur mín veri vörn í nótt Æ, virst mig að þér taka mér yfir láttu vaka þinn engil, svo ég sofi rótt. (Sveinbjörn Egilsson.) Laufey Stefánsdóttir. Við söknum afa mikið og það er sárt að missa hann. Við hefðum ekki getað átt betri afa og við áttum margar góðar stundir með honum. Þegar við vorum yngri munum við eftir því þegar afi kom með ástar- punga og snúða með sykri úr bak- aríinu, en hann var alltaf duglegur að heimsækja okkur í Akurgerði. Oft spiluðum við ólsen, ólsen og tefldum líka skák við afa. Hann afi var góður í skák og erfitt að vinna hann. Við áttum líka ógleymanlegar stundir með afa á Stokkseyri en þar ólst hann upp og þar er sumarbú- staðurinn okkar núna. Við vöknuð- um oft á Stokkseyri við fréttir og veðurfréttir sem afi mátti nú ekki missa af, en við vildum nú sofa að- eins lengur. Afi var oft stríðinn en það var það sem gerði hann sér- stakan og skemmtilegan karakter. Afi var alltaf hjá okkur á jólunum og áttum við margar góðar stundir saman. Við eigum eftir að sakna hans mikið. Guð geymi þig, elsku afi. Þú gafst okkur gleði, hamingju og hlýju í örmum þér. Ást okkar til þín er ólýsanleg. Við geymum þessar minningar í hjörtum okkar og munum aldrei gleyma þér. Elínborg og Kristófer. Í dag kveð ég vin minn og félaga til margra ára. Við Guðbjartur kynntumst fyrir rúmum þrjátíu ár- um þegar ég kom inn í stjórn Skák- sambands Íslands. Ég var þá ný- græðingur í skákhreyfingunni en hann gamalreyndur og öllum hnút- um kunnugur. Hann tók mér afar vel og tókst með okkur mikill og góður vinskapur. Guðbjartur var kvikur í hreyfing- um, kraftmikill og duglegur til verka. Hann var glaðvær og skemmtilegur í góðra vina hópi en fastur fyrir og ákveðinn þegar tek- ist var á um mikilvæg mál. Við unnum saman í skákhreyfing- unni að fjölmörgum verkefnum. Þar má helst nefna hin fjölmörgu skák- mót sem hér voru haldin, innlend og alþjóðleg. Okkar hlutverk var öðru fremur undirbúningur, skipulag og dómgæsla. Við Guðbjartur vorum ásamt Jóhanni Þóri Jónssyni heitn- um útnefndir alþjóðlegir skákdóm- arar FIDE árið 1979 og höfðum mikið að gera á uppgangs- og blómatíma hinnar íslensku skák- hreyfingar. Í mörg ár undirbjuggum við og skipulögðum samskipti íslenskra unglingahópa við nemendur hins virta skákkennara John W. Collins í New York. Þetta var mikið og gef- andi starf og fjölmargir íslenskir unglingar fóru í skákferðir vestur um haf og tóku síðan á móti banda- rískum jafnöldrum sínum hér heima á Íslandi. Guðbjartur var öflugur í öllu sam- starfi, boðinn og búinn til verka, tilbúinn að þeytast á milli staða og bjarga málum á ögurstundu. Góður vinur er genginn en eftir standa margar ánægjulegar minn- ingar. Ég sendi börnum og öðrum nán- um ættingjum og vinum innilegustu samúðarkveðjur. Blessuð sé minn- ing Guðbjarts Guðmundssonar. Þorsteinn Þorsteinsson. Í dag kveðjum við í Taflfélagi Hreyfils góðan félaga. Allt frá stofnun TFH (1954) hefur Guðbjartur tekið þátt í starfi þess og var seinna meir formaður til margra ára. TFH hefur lengi verið aðildar- félag að NSU (Sporvejen chakclub) þar sem teflt er árlega við frændur vora. Í þessum ferðum naut Guðbjartur sín vel, enda hitti hann þarna marga góða vini og stjórnaði sínum mönn- um með harðri hendi og hollum ráð- um. Guðbjartur gat oft glaðst yfir góðum sigrum, þar sem við hömp- uðum meistaratitli NSU, m.a. varð Pétur sonur hans sá yngsti sem þennan titil hefur hlotið. Guðbjartur var hörku skákmaður. Þegar hann var upp á sitt besta fengum við fé- lagar hans oft fyrirlestra um skák- brögð og teoríur og var þá Búda- pestarafbrigðið í sérstöku uppáhaldi hjá honum. Guðbjartur starfaði einnig og sat í stjórn Skáksambands Íslands og þótti þar ráðhollur og framsýnn. Hann var farstjóri í mörgum ferðum þess erlendis, og jafnframt var hann skákdómari í mótum hér heima og erlendis. Hann fékk réttindi sem Al- þjóðadómari í skák árið 1979. Guðbjartur tók einnig virkan þátt í félagsstarfi Samvinnufélagsins Hreyfils og sat m.a. í stjórn þess 1967-1972. Nú er við kveðjumst að leiðarlok- um vill stjórn Hreyfils og félagar í TFH þakka Guðbjarti samstarfið, drenglyndi hans og vináttu. Fjölskyldu Guðbjarts sendum við hugheilar samúðarkveðjur. F.h. Taflfélags Hreyfils, Baldur Ísberg og Svavar Guðmundsson. Guðbjartur Guðmundsson
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.