Morgunblaðið - 07.10.2007, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. OKTÓBER 2007 25
þótt þú hefðir steindrepið mig hér á
götunni!“
Feginn að sjá sjálf-
stæðismann á lífi
„Ég er nú búinn að vera mikið í
kringum kosningar hér og í alþing-
iskosningunum í vor tók ég að mér
að vera í forsvari fyrir kosn-
ingaskrifstofu Sjálfstæðisflokksins.
Það kastar engri rýrð á þá Sturlu
Böðvarsson og Einar Kristin Guð-
finnsson, sem voru báðir vel kynntir
hér sem ráðherrar, þótt ég segi að
skemmtilegast var að vinna með
Einari Oddi Kristjánssyni. Hann
náði vel til bænda, þjóðlendumálin
lágu á mönnum hér sem annars stað-
ar og Einar Oddur kynnti sér þau í
þaula. Það má segja að þeir Sturla
og Einar Kristinn hafi verið nokkuð
öruggir en hins vegar gerðu menn
ráð fyrir því að það yrði þungt fyrir
fæti fyrir Einar Odd. En það hafðist.
Ég fékk þá tilfinningu að sjálf-
stæðismenn hér væru tilbúnir til
þess að eigna sér Einar Odd. Ég
segi ekki að Skagfirðingar hafi kom-
ið honum inn, en við áttum virkilega
okkar þátt í því að hann féll ekki.“
– En hvað með hlut Skagfirðinga
á framboðslistum?
„Við höfum ákveðnar áhyggjur af
að verða jaðar hérna.
Hjálmar Jónsson og Vilhjálmur
Egilsson voru náttúrulega heima-
menn; Hjálmar bjó hér og Vil-
hjálmur átti hér foreldra. Af öðrum
þingmönnum var enginn eins dug-
legur og Eykon að koma hingað á
fundi og láta vita af sér, þegar hann
var á ferð um Skagafjörð, sem var
mjög oft.“
– Hvað með kjördæmaskipanina?
„Ég segi afdráttarlaust, að kjör-
dæmin eru of stór, bæði hér og svo
fyrir austan okkur, þar sem kjör-
dæmið nær frá Siglufirði til Horna-
fjarðar. Satt að segja finnst mér
engin glóra í þessu. Það var enginn
tilgangur með breytingunni, hún var
ekki gerð af neinni þörf og hún gerir
bara illt verra.
Þessi landsbyggð á alltaf erfiðara
og erfiðara með að koma sínum mál-
um fram, enda atkvæðaaflið að
verða allt í Reykjavík.“
– En er það bara ekki eins og það
á að vera?
„Það er í samræmi við lýðræð-
islegar leikreglur. En hvar stöndum
við þegar þingmennirnir verða bara
tveir eða þrír fyrir svæðið frá Hval-
firði í Hornafjörð?
Ef jafnt á að vera jafnt, er það þá
ekki réttlætiskrafa að landsbyggðin
búi við sama vöruverð og Reykvík-
ingar og jafnræði ríki á öllum svið-
um?
Ég held satt að segja, að bezt væri
að færa kjördæmaskipanina aftur til
fyrra horfs, en annars væri það
skárri kostur en nú er að landið væri
allt eitt kjördæmi.“
Pálmi Jónsson leiddi lista sjálf-
stæðismanna í Norðurlands-
kjördæmi vestra um árabil. Eitt sinn
var Hilmir Jóhannesson mjólk-
urfræðingur í ökuferð og mætti þá
Pálma á Áshildarholtshæð. Þeir
voru báðir á miðjum vegi. Hilmi
tókst að rykkja sér yfir á sinn veg-
arhelming og stoppa þar, en Pálmi
flaug langt útaf. Eftirá sagði Hilmir.
Ég skal segja ykkur það, strákar.
Þetta er í eina skiptið sem ég hef
verið feginn að sjá sjálfstæðismann
á lífi!“
Gullfoss missti
sitt stýrishús
„Mér finnst afskaplega notalegt
að vera á sjó. Ég á bát, sem Hofs-
ósingar sögðu nærri því eins ljótan
og Ljóta-Láka og fundu að stýrihús-
inu, sem þeim þótti svo ljótt. Ég
sagði þeim, að mér kæmi það ekkert
við, hvað þeir væru smekklausir og
skírði bátinn umsvifalaust Gullfoss.
En einn daginn sökk Gullfoss í höfn-
inni í suðvestanroki, fór í grjót og
brotnaði og húsið af honum og hvarf
í hafið. Tveir heiðursmenn, þeir
Einar á Brekkunni og Jón Magn-
ússon krökuðu í bátinn og komu
honum upp á bryggju. Síðan gekk
maður undir mannshönd að hvetja
mig til þess að setja bátinn á eldinn,
því það yrði alltof dýrt að gera við
hann. Ég var satt að segja að færast
svolítið á þá skoðun og hugsa til
þess að fá mér plastbát í staðinn,
þegar Einar Einarsson tók af skar-
ið, tók bátinn inn í skemmu og lag-
aði hann, en lét vera að setja á hann
stýrishús aftur. Nú særir hann ekki
fegurðarsmekk Hofsósinga eins og
hann gerði.
Það er óskaplega gaman að róa
frá Hofsósi á morgnana og kvöldin.
Það er svo kyrrt og notalegt, þegar
komið er fram.
– Ertu ekki nógu mikill Skagfirð-
ingur til að vera hestamaður?
„Ég tók út mína hestamennsku
fyrir tvítugt. Systkini mín voru að
stríða mér á því að ég þekkti ekki
gangtegundirnar. Sérðu ekki að
þetta er tölt? Hvað, sérðu ekki að
þetta er skeið? Og ég sagði: Það
væri kannski hægt að sjá þetta ef
helvítis trunturnar hefðu lappirnar
einhvern tímann kyrrar!
Björn hefur verið handgenginn
bókum allt síðan hann starfaði við
bókaverzlun í Reykjavík og lengur.
Ég spyr hann, hvað hann sé nú að
lesa. „Ég hef gaman af bókum og les
flest það sem að kjafti kemur, bæði
til að rifja upp gömul kynni og bæta
við mig nýjum.“ En ein bók stendur
honum næst nú um stundir. Hana
gaf Hjalti Pálsson honum með skil-
yrði. Þegar fyrsta bindi Hjalta af
Byggðasögu Skagafjarðar kom út
voru gerðar nokkrar prufubækur til
að finna rétta formatið og eru þær
allar með auðum síðum. Hjalti færði
Birni slíka bók og sagði að hann ætti
að skrifa í hana sögur sem hann
kynni. „Ég er að mylgra ofan í þetta
sögu og sögu.“ Björn setur bókina
upp í sendibréfsformi og skrifar með
sinni fallegu rithönd. Hann les mér
og það er ljóst að Björnsbók verður
hafsjór af skemmtun.
„Ég held svolítið upp á þau orð
Höskuldar Þráinssonar að góð saga
megi ekki líða fyrir sannleikann.“
Orðhagur Björn Björnsson hefur
marga fjöruna sopið í ræðustóln-
um, hvort heldur hann stendur þar
í sporum skólamannsins eða stjórn-
málamannsins, eða skemmtir sam-
borgurunum með sögum og vísum.
„Ég segi afdrátt-
arlaust, að kjördæmin
eru of stór ... Satt að
segja finnst mér engin
glóra í þessu. Það var
enginn tilgangur með
breytingunni, hún var
ekki gerð af neinni
þörf og hún gerir bara
illt verra.
freysteinn@mbl.is