Morgunblaðið - 07.10.2007, Blaðsíða 62

62 SUNNUDAGUR 7. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
B
arnastarf hinna
kristnu safnaða á Ís-
landi hófst fyrir
nokkrum vikum og
þar má nú heyra
marga gamalkunna tónana, sem
algjörlega ómissandi eru til að ná
upp réttu stemningunni, þrátt
fyrir háan aldur og marga end-
urtekninguna í gegnum árin.
Þetta eru lög eins og ,,Tikki,
tikki, ta“, ,,Djúp og breið“, ,,Hann
Davíð var lítill drengur“, ,,Hver
hefur skapað“, ,,Daníel og Rut“
og ,,Jesús er besti vinur
barnanna“. Hvaðan þau eru upp-
runnin veit held ég enginn, enda
var ekki til siðs að festa upphafs-
stafina sína eða þaðan af meira
aftan við þessa gerð tónlistar og
ljóða; þetta var Guði til dýrðar og
mönnum til hjálpar við lofgjörð-
ina. Það tvennt skipti öllu máli.
Hitt var aukaatriði. Og slíkt ber
auðvitað að virða en óneitanlega
hefði verið áhugavert og fróðlegt
að vita eitthvað meira og sann-
arlega er það verðugt rannsókn-
arefni, jafn rótgróið og þetta er
orðið í huga fólks á öllum aldri í
íslensku kirkjunni.
Það verður að segjast að end-
urnýjun þessa efnis hefur verið
fremur lítil á undanförnum árum.
Í Sálmabók barnanna, sem kom
út árið 2000, voru þó 36 nýir og
góðir sálmar en fæst af því eða
öðru hefur verið sett á diska, það
hefur einhvern veginn orðið út-
undan, kannski vegna þess
örugga fjársjóðs sem til er og
óspart hefur verið gripið í og
nefndur var hér á undan. Í fljótu
bragði man ég einungis eftir
,,Litlum lærisveinum“ (gefið út af
Landakirkju í Vestmannaeyjum,
1998) og svo ,,Guð gaf mér eyra“
(DVD-diskur, útgefandi Lindin
fjölmiðlun, 2005). Hvorir tveggja
eru afar skemmtilegir.
Þó er að verða hér breyting á
því Hafdís Huld Þrastardóttir
fékk nýverið styrk frá Kristnihá-
tíðarsjóði til að semja 10 ný lög
fyrir barnastarfið og er textana
að finna í efni vetrarins fyrir
sunnudagaskóla. Fékk hún Al-
isdair Wright til liðs við sig og
vinna þau að endanlegri útgáfu á
lögunum um þessar mundir, og
er geisladisksins senn að vænta.
Það er engin tilviljun að leitað
var til Hafdísar í þessum erinda-
gjörðum því hún er að góðu kunn
um allan heim sem listamaður og
fékk m.a. Íslensku tónlist-
arverðlaunin fyrir bestu popp-
plötu ársins 2006 og hefur þess
utan um árabil séð um barnastarf
íslenska safnaðarins í London.
Hér er því um að ræða gegn-
heilan einstakling með hjartað á
réttum stað. Og það slær fyrir
Krist.
Ég varð þeirrar ánægju og
þess heiðurs aðnjótandi að fá að
heyra þessi lög af hennar eigin
vörum og raula með í Gler-
árkirkju á Akureyri í september
en hún var þá á ferð um landið
ásamt undirleikara sínum og
meðsemjanda til að kynna þessa
langþráðu afurð. Sjálf er hún ein-
staklega heillandi og þægileg
manneskja í allri framkomu og
umgengni (og þau reyndar bæði)
og lögin bera keim af því, eru lip-
urlega samin og ákaflega gríp-
andi. Textarnir eru einfaldir á yf-
irborðinu en þó innst inni djúpir
og köftugir í boðskap sínum.
Uppáhaldslagið mitt heitir
,,Takk“ og það er enn fast í koll-
inum á mér, eftir bara eina
hlustun eða tvær, eins og raunar
öll hin, en það er eitthvað við
þetta sem heillar mest. Kannski
af því að hér er athyglinni beint
að því sem oft vill gleymast; að
þakka fyrir allt sem við höfum í
stað þess að vera að öfundast út í
það sem við ekki eigum. Orðin
hljóða svo:
Takk fyrir mömmu
og takk fyrir pabba minn,
takk fyrir trúna
og kærleikann þinn.
Takk fyrir þetta allt,
já, takk fyrir lífið
sem gefur svo margt.
Takk fyrir róló
og takk fyrir krakkana,
takk fyrir alla
sem passa upp á mig.
Takk fyrir brauðið
og takk fyrir ostinn,
já, takk fyrir mjólkina,
takk fyrir mig.
Takk fyrir þetta allt,
já, takk fyrir lífið
sem gefur svo margt.
Takk fyrir fuglana,
takk fyrir fiskana,
takk fyrir kisu
sem leikur við mig.
Takk fyrir þetta allt,
já, takk fyrir lífið
sem gefur svo margt.
Takk fyrir þetta allt,
já, takk fyrir lífið
sem gefur svo margt.
Hin lögin eru ,,Bænin mín“,
,,Ég tala við Guð“, ,,Gleðifrétt“,
,,Hönd í hönd“, ,,Örkin hans
Nóa“, ,,Móses“, ,,Lífsins ljósið
mitt“, ,,Verði ljós“ og ,,Vinur
minn“. Einnig verður karaoke-
útgáfa aftast, þannig að hægt
verður að syngja með undir-
spilinu einu og sér.
Ég veit að þessum hljómdiski
verður fagnað á hinum kristilega
vettvangi, ekki síst í röðum
yngstu lærisveinanna, sem okkur
hinum eldri eru þó fremri í svo
mörgu.
Takk
Morgunblaðið/Sverrir
sigurdur.aegisson@kirkjan.is
Það er ekki á hverj-
um degi að ný
sunnudaga- eða
kirkjuskólalög verða
til, hvað þá eru gefin
út. Sigurður Ægis-
son fjallar í dag um
þá hluti og ekki síst
væntanlegan geisla-
disk Hafdísar Huld-
ar Þrastardóttur
sem ráðgert er að
komi út í nóvember.
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Geir Harðarson
HUGVEKJA
Það kom okkur
ættingjum elskulegr-
ar tengdamóður minnar, Sigríðar
Einarsdóttur, ekki mjög á óvart að
hún skyldi burtkölluð. Það er þó
alltaf sárt þegar svo náinn andast,
ekki síst þegar verið er í fjarlægu
landi.
Sigríður hafði um mörg ár glímt
við veikindi sem hófust í júní 1994
er hún fór í saklausa ristilspeglun
en vegna slysni fékk hún bráða líf-
himnubólgu og lá hún á gjörgæslu-
deild í 4 mánuði og náði hún sér
aldrei eftir þetta og var það ein-
göngu góðu líkamlega ástandi að
þakka að hún skyldi ná þetta
mörgum árum, en hún hafði fram
Sigríður Einarsdóttir
✝ SigríðurEinarsdóttir
fæddist í Keflavík
17. september
1922. Hún andaðist
á Landspítala í
Fossvogi 12. sept-
ember síðastliðinn.
Útför Sigríðar
var gerð frá Ár-
bæjarkirkju 24.
september síðast-
liðinn.
að þessu verið mikil
sundkona.
Sigríður fæddist
17. september 1922
og átti hún því að-
eins eftir 5 daga í 85
árin er hún andaðist
hinn 12. september
sl. Ólst hún að mestu
upp í foreldrahúsum
en var þó mikið hjá
frændfólki í Hafnar-
firði og hjá afa sínum
á Skólavörðustígn-
um. Hún gekk í
barnaskóla og
Kvennaskólann í Reykjavík. Hún
hóf snemma störf við verslun og
varð það síðan hennar aðalstarfs-
vettvangur til viðbótar móður- og
húsmóðurstörfum.
Hún var aðeins 14 ára þegar
hún kynntist piltinum Helga Fil-
ippussyni, sem síðar átti eftir að
verða förunautur hennar í meira
en 40 ár. Hún og Helgi gengu í
hjónaband 9. maí 1943. Fyrstu
mánuðina bjuggu þau á heimili
foreldra Sigríðar en frá ármótum
43-44 og til 1958, er þau fluttu í
eigin íbúð í Goðheimunum, bjuggu
þau í Selásnum í stóru húsi sem
tengdaforeldrar hennar byggðu
þar.
Sigríður og Helgi eignuðust 3
dætur, Kristínu Sjöfn, Hrafnhildi
og Guðfinnu Björk, sem allar eru
giftar konur hér í borg. Barna-
börnin eru 9, barnabarnabörnin 15
og barnabarnabarnabörnin 2. Sig-
ríður var góð amma og átti gott
með að eiga samverustundir með
unga fólkinu sínu.
Árið 1955 keyptu þau Helgi litla
verslun í Selásnum, Selásbúðina,
sem Sigríður rak til 1959 en jafn-
framt annaðist hún matseld á
Sandskeiðinu þar sem Helgi sá um
rekstur svifflugskóla og margir af
frumherjum flugsins á Íslandi
lærðu fyrst að fljúga.
Mikil breyting varð í lífi þeirra
er þau keyptu blómabúðina Flóru
1957 sem þau áttu til 1970. Á þess-
um árum voru ekki margar blóma-
búðir í bænum og því varð Sigríð-
ur þekkt sem Sigríður í Flóru og
hvíldi daglegur rekstur mikið á
herðum hennar, framan af, því
Helgi sýslaði við margt annað.
Vöruskortur var á þessum árum
og hófu þau hjónin því innflutning
fyrir búð sína. Árið 1968 stofnuðu
þau heildverslun með vörur fyrir
blómabúðir og bar hún nafn
Helga. Rekstur fyrirtækisins
hvíldi jafnt á herðum hjónanna,
t.d. fóru þau ávallt saman í inn-
kaupaferðir til útlanda en Helgi
lést einmitt langt um aldur fram
við lok einnar slíkrar í mars 1982.
Læðist sá grunur að mér að
smekkvísi Sigríðar hafi ráðið
miklu um innkaupin, enda var hún
fagurkeri og bar heimili hennar og
allur saumaskapurinn því fagurt
vitni.
Heildverslunin var frá október
1980 í Tunguhálsi 7, í húsi sem þau
byggðu yfir fyrirtækið og unnu
Kristín Sjöfn og Hrafnhildur
löngum með foreldrum sínum.
Frá 1991 bjó Sigríður í Hraun-
bæ 103 en síðustu æviárin á Eir.
Ég kveð kæra tengdamóður með
söknuði en hún var mér góður
samferðamaður í 36 ár.
Skúli Möller.
✝ Þorsteinn GísliBernharðsson
fæddist 1. febrúar
1915 á Vöðlum í
Mosvallahreppi í
Önundarfirði í Vest-
ur-Ísafjarðarsýslu.
Hann lést á heimili
sínu að Selvogs-
grunni 25 í Reykja-
vík aðfaranótt 20.
september sl. For-
eldrar hans voru
Halldór Bernharður
Halldórsson bú-
fræðingur og bóndi
að Vöðlum, f. 1879, d. 1937, og
Kristín Tómasdóttir, f. 1884, d.
1969. Systkini Þorsteins eru Tóm-
as, f. 1919, Halldóra, f. 1921, d.
2006, og Halla, f. 1926, d. 1949.
Þorsteinn kvæntist 20.7. 1948
Auði Steinsdóttur hárgreiðslu-
meistara, f. 11.3. 1917, d. 15.2.
1984. Foreldrar hennar voru
Steinn Sigurðsson, f. 1873, d. 1947,
og Kristín H. Friðriksdóttir, f.
ann að Núpi við Dýrafjörð 1931-
1933. Hann flutti suður 1936 og
stundaði ýmis skrifstofustörf í
Keflavík á árunum 1936-1937 og
síðar í Reykjavík til 1945. Árið
1946 varð hann framkvæmdastjóri
og síðar eigandi Raftækjaversl-
unar Íslands hf, Olíusölunnar hf.,
Smyrils hf., Tæknivers hf. og Fjal-
ars hf. Hann rak flest þessara fyr-
irtækja í rúm 50 ár, síðustu árin í
samstarfi við aðra, allt þar til hann
lét af störfum á árinu 1997. Þor-
steinn gegndi ýmsum trún-
aðarstörfum, m.a. á sviði íþrótta
og stjórnmála. Hann var formaður
í Ungmennafélaginu Gróanda í
Núpsskóla 1932-1933. Hann var
formaður Íþróttafélags Reykja-
víkur (ÍR) 1944-1945 og kjörinn
heiðursfélagi ÍR 1995. Í stjórn
Skíðasambands Íslands 1947-1948,
í Ólympíunefnd Íslands 1950-1952
og formaður Íþróttanefndar rík-
isins 1953-1956. Hann átti sæti í
fjármálaráði og flokksráði Sjálf-
stæðisflokksins 1952-1977 og í
stjórn Verslunarráðs Íslands 1958-
1961. Hann var í stjórn Trygg-
ingar hf. 1958-1984, þar af for-
maður 1959-1962.
Útför Þorsteins fór fram í kyrr-
þey hinn 27. september frá Foss-
vogskapellu.
1878, d 1968. Dóttir
Þorsteins og Auðar
er Halla Kristín, f.
30.11. 1954, ljós-
móðir, maki Þorgeir
Einarsson, f. 1955,
rafmagnsverkfræð-
ingur. Börn þeirra
eru 1) Auður Kristín,
f. 27.2. 1976, mark-
aðsfræðingur, maki
Jón Viðar Stef-
ánsson, f. 1976, börn
þeirra eru Halla Kar-
en, f. 1992, Jökull, f.
2002, og Stefán
Frosti, f. 2005. 2) Þórey Vilborg, f.
30.9. 1977, lyfjafræðingur, maki
Eysteinn Ingólfsson, f. 1976, barn
þeirra er Katla, f. 2007. 3) Þor-
steinn Ari, f. 7.3. 1981, maki Krist-
ín Helga Einarsdóttir, f. 1981. 4)
Hjördís Erna, f. 27.8. 1985, maki
Magnús G. Sigurðsson, f. 1982. 5)
Valdís Helga, f. 8. apríl 1988.
Þorsteinn ólst upp að Vöðlum
og stundaði nám við Héraðsskól-
Síðustu dagana þegar ég hef hugs-
að um pabba, þá finn ég hversu vel ég
man eftir honum og hve kær hann var
mér.
Ég minnist þess enn þegar ég lenti
á Keflavíkurflugvelli á ágústmorgni
árið 1971 og við mér blasti landslag
sem helst minnti á tunglið. Það mætti
mér svalur andvari, sem mér fannst
vera tærari og hreinni en nokkuð
annað sem ég hafði áður þekkt.
Ég man eftir ökuferðinni til
Reykjavíkur eins og hún hefði verið í
gær. Landslagið var hrjúft, hraun og
mosi, ekki ólíkt sléttunum í Ne-
braska, bara grófara og gróðurlaust.
Ég var í bíl með ókunnugu fólki sem
nú var orðið fjölskyldan mín. Mig
skorti orð. Mér fannst óþægilegt að
tala ensku og ég kunni bara tvö orð í
íslensku.
Pabbi fór strax að fræða mig. Þrátt
fyrir að ég komi frá góðri og vel
menntaðri fjölskyldu, þá framkvæm-
ir hún frekar en að hugsa. Pabbi var
hugsuður. Hann las af miklum ákafa
– dagblöðin, Time og bækur á ís-
lensku og ensku. Hann ræddi við mig
um viðskipti, stjórnmál og heimspeki
og allt það sem var að gerast í heim-
inum. Af honum lærði ég að horfa á
hlutina frá nýju sjónarhorni. Að sjá
hlutina á íslenskan hátt hefur reynst
mér mjög mikilvægt og pabbi hjálp-
aði mér að geta það.
Ekki bara að mamma, pabbi og
Halla hafi boðið mig velkomna inn á
heimilið sitt. Ég átti að kalla þau
mömmu og pabba. Þetta einfalda at-
riði varð til þess að ég fann til ábyrgð-
ar á að vera góð og hjálpsöm dóttir,
ein af fjölskyldunni. Ég var með í
hópnum og það var vel hugsað um
mig. Ég fékk líka vasapeninga í
hverri viku, miða í strætó og í sund-
laugarnar, frímerki á ótalmörg bréf
og fékk að borða eins mikið af súr-
mjólk og ég gat torgað.
Nærvera pabba: Hljóðið í útidyr-
unum þegar hann kom heim á kvöldin
og heilsaði hæglátlega „góða kvöld-
ið“. Myndin af honum við skrifborðið
að lesa blöðin, talandi í símann og
nota aðra höndina til að skyggja á
augun. Líka þegar hann kom heim í
hádegismat með hattinn á höfðinu,
stundum með fisk í hendinni, vafinn
Þorsteinn
Bernharðsson