Morgunblaðið - 14.10.2007, Síða 41

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. OKTÓBER 2007 41
ræðuhöldum og gjafaskiptum sem
tilheyra slíkum athöfnum. Skilja
mátti á fylgdarfólkinu frá borginni
hvílíkur ótrúlegur heiður okkur þótti
sýndur. Ekki þótti minna um þegar
tilkynnt var að daginn eftir myndi
sjálfur leiðtogi Kommúnistaflokks-
ins í héraðinu vera viðstaddur tón-
leika kórsins. Til að ekkert færi úr-
skeiðis fékk kórstjóri leiðbeiningar
um hvernig bæri að taka við gjöfum
og gefa gjafir við slík tilefni. Á
nefndum tónleikum var heldur en
ekki viðhöfn vegna veru flokks-
manna í salnum, því áður en kórinn
fékk að stíga á svið þurfti nær þrjú
kortér til að kynna hvern og einn
þeirra, auk almennra ræðuhalda og
gjafaskipta. Þriðja mikilmennið sem
hinni íslensku sendinefnd auðnaðist
að hitta var svo borgarstjórinn sjálf-
ur. Sá var talsvert afslappaðri en
hinir, hló og tók myndir í kveðju-
kvöldverði kórfélaga í Xianyang, og
allir fengu smágjöf frá borginni í far-
teskið.
Á Kínamúrnum
Kína hefur upp á ótrúlega margt
að bjóða, hin forna menningar-
arfleifð og mannvirki eru meðal
þeirra þekktustu í heimi. Skoð-
unarferðir skipuðu því eðlilega stór-
an sess í þéttri dagskrá kórsins, hér
verður þó aðeins minnst á nokkrar
þeirra. Fyrst lá leiðin í Forboðnu
borgina, keisarahöll Kína frá tímum
Ming-keisaraveldisins á fram-
anverðri 15. öld.
Þar bjó keisarinn ásamt fjölskyldu
sinni þar til sá síðasti var hrakinn frá
völdum árið 1924. Forboðna borgin
er stærsti hallargarður heims sem
enn stendur, en hún nær yfir 72
hektara svæði. Í Kína lifa margir og
hugsa stórt, Kínamúrinn stendur
enn því til stuðnings. Múrinn er
meira en sex þúsund kílómetra lang-
ur, lengsta mannvirki heims, og
markar syðri mæri Innri-Mongólíu.
Haft er eftir Maó Zedong að sá sem
hafi ekki gengið Kínamúrinn sé ekki
sannur karlmaður. Við Íslendingar
fengum rúman hálftíma til að reyna
að sanna karlmennsku okkar áður
en við þurftum að rjúka aftur til Pek-
ing til tónleikahalds.
Við stórborgina Xi’an, nálægt Xia-
nyang, er annan stórmerkan forn-
leifafund að sjá, nefnilega Terra-
cotta-leirherinn. Fyrsti
Qin-keisarinn lét smíða um átta þús-
und hermenn og gæðinga úr leir og
koma þeim fyrir í grafhýsi sínu, þeir
skyldu vera honum til varnar í næsta
lífi. Herinn þykir ekki aðeins merki-
legur fyrir hversu fjölmennur hann
er heldur einnig vegna þess að engir
tveir hermenn eru eins.
Stórbrotin mannvirki bera hinu
gífurlega valdi og mannafla keis-
aranna vitni, en heimilislíf þeirra og
dægrastyttingar eru líka áhugaverð
skoðunarefni, ekki síst sú tónlist sem
þeir hlustuðu á. Flutningur kín-
verskrar hirðtónlistar lá niðri frá
falli síðasta keisaraveldisins allt
fram á 9. áratug síðustu aldar, og nú
er reynt að byggja upp þennan
menningararf eins og annan.
Í Wuhan kynnti ung kona okkur
hvert fornt tónverkið af öðru sem
flutt var á endurgerðir fornra hljóð-
færa. Þeirra á meðal var safn brons-
bjallna sem fundust snemma á síð-
ustu öld, en hver bjalla getur gefið
frá sér tvo mismunandi tóna.
Íslensk lög og ljóð
Tónlistin, reyndar íslensk tónlist,
er auðvitað forsenda og tilgangur
ferðarinnar allrar. Á efnisskrá
Hamrahlíðarkórsins kennir ýmissa
grasa, en tilgangurinn með ferðum
sem þessari er fyrst og fremst að
sýna ákveðna breidd íslenskrar tón-
listar. Mismunandi áhorfendahópar
krefjast auðvitað ólíkra efnisatriða,
en fyrir ferðina voru upplýsingar um
áhorfendur oft takmarkaðar. Úr
varð ákveðin blanda léttari og
þyngri tónlistar. Nefna má fjögur ís-
lensk þjóðlög í útsetningu Hafliða
Hallgrímssonar, Vorvísu Jónasar
Hallgrímssonar eftir Atla Heimi
Sveinsson og tvær stemmur eftir
Jón Ásgeirsson, Kveðið í bjargi eftir
Jón Nordal, Vorið það dunar eftir
Þorkel Sigurbjörnsson og Fögnuð,
við ljóð Matthíasar Johannessen,
sem Haukur Tómasson afhenti kórn-
um árið 2004.
Hamrahlíðarkórinn, oft kynntur
sem kórinn frá Íslandi, Bing Dao,
hélt átta tónleika í Kína. Þrátt fyrir
vissan skort á tengingu sem hlýtur
að fylgja þegar ókunn tónlist er flutt
við óskiljanlegan texta var jafnan
góður andi í salnum og íslensku
þjóðbúningarnir sem stelpurnar
skörtuðu vöktu mikla lukku.
Kór í þjóðbúningum og áhorf-
endur í hermannabúningum
Vettvangar fyrstu tvennra tón-
leikanna voru um margt líkir, um tvö
þúsund manna tónleikasalir Pek-
ingháskóla og Háskóla fólksins.
Gestgjafar okkar í Daxing-
framhaldsskólanum í Peking sátu
þriðju tónleikana, veifandi íslensk-
um fánum, og reyndar einnig þeim
kínverska sem og ólympíufánanum.
Í Xianyang voru einir tónleikar í
Listaháskóla héraðsins, sem Komm-
únistaflokkurinn var viðstaddur, og
aðrir í Fjöltækniskóla héraðsins,
fyrir framan fullan sal af ungmenn-
um í hermannabúningum. Alvarleik-
anum sem ríkti í báðum sölunum
létti þó stórlega að tónleikum lokn-
um, en þá þustu kínverskir há-
skólanemar upp að kórnum með
myndavélasímann í hendi. Svo var
keppst um að fá mynd af ljós-
hærðum stelpum með skotthúfu á
höfði og sætum strákum í hvítum
skyrtum.
Frábærir tónleikasalir og opnir
áhorfendur einkenndu síðustu
þrenna tónleikana í Wuhan og
Qingdao. Ætla má að meðalaldur
áhorfenda í Wuhan hafi verið sjö til
átta ár, börnin sátu stillt og prúð en
jafnframt spennt í skólabúningunum
sínum. Í Qingdao voru einnig börn í
salnum, en þó aðallega fullorðið tón-
listarfólk sem nýtti margt tækifærið
til að fá mynd af sér með ungum Ís-
lendingum að tónleikum loknum, líkt
og í Xianyang.
Ferðin var erfið á köflum en mjög
ánægjuleg, enda gekk tónleikahaldið
vel og móttökurnar voru til fyr-
irmyndar. Sérstaklega ber að nefna
mikinn stuðning starfsmanna ís-
lenska sendiráðsins, sendiherrans
Gunnars Snorra Gunnarssonar og
fylgd hinnar frábæru Yan Ping Li
um borgir Kína. Hin opinbera sendi-
nefnd frá Íslandi er orðin reynslunni
ríkari, betri í að borða með prjónum
og hefur öðlast ómetanlega sýn inn í
kínverskt samfélag.
Kínaglíma Splunkuný Kínaglíma að hætti tenóranna fór í fyrsta sinn opinberlega fram í Xianyang við Gulafljót.
hlíðarkórsins til Kína
Höfundur er félagi í
Hamrahlíðarkórnum.