Morgunblaðið - 18.10.2007, Side 32

32 FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Þuríður LindaAlfreðsdóttir
fæddist í Reykjavík
17. febrúar 1959.
Hún lést á heimili
sínu 7. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar eru Rakel G.
Magnúsdóttir hús-
móðir, f. í Reykjavík
19. ágúst 1925, og
Alfreð Ólafur Odds-
son sjómaður, f. í
Hákoti í Innri-
Njarðvík 1. júní
1927, d. 14. maí
1968. Þau bjuggu í Reykjavík.
Systkini Lindu eru: Helga Berg-
ljót f. 1942, Reynir f. 1945, Grétar
Örn f. 1949, Ragnar Geir f. 1951,
Erla f. 1953, Halldóra Kolbrún f.
1953, Magnús Helgi f. 1956, Hel-
ena Katrín f. 1960, Alfreð f. 10.
febrúar 1962, d. í júlí 1962, Alfreð
Emil f. 1963 og Ásta Berglind, f.
1968.
Maki Lindu er Ragnar B. Fjeld-
sted stýrimaður, f. 5. febrúar
1958. Foreldrar hans eru Kristinn
Fjeldsted fyrrv. verkstjóri, f. í
Raknadal á Patreksfirði 4. janúar
1930 og Sigríður (Stella ) Bjarna-
dóttir húsmóðir, f. í Sumarliðabæ
í Árnessýslu 7. des-
ember 1932, d. 10.
janúar 1976. Þau
bjuggu á Patreks-
firði. Börn Þuríðar
Lindu og Ragnars
eru: 1) Stella Björk
Fjeldsted, f. 26. maí
1981, maki Elmar
Már Einarsson, f.
25. febrúar 1980, 2)
Kristinn Fjeldsted,
f. 28. nóvember
1983, og 3) Alfreð
Már Fjeldsted, f. 23.
október 1992. Sonur
Ragnars er Kristófer, 22. júní
1976. Linda og Ragnar bjuggu
ásamt börnum sínum á Patreks-
firði í 26 ár.
Linda tók Öldunginn í kvöld-
skóla, tók svo seinna grunn-
námskeið á tölvum. Var síðustu ár
í fjarnámi í Verkmenntaskólanum
á Akureyri að læra sálfræði, fé-
lagsfræði, ensku, íslensku og
fleira.
Linda stundaði ýmis störf á
Patreksfirði, t.d. hjá Póstinum,
leikskóla og Grunnskólanum.
Linda verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku mamma mín.
Elsku fallega, yndislega og góða
mamma mín.
Ég bara trúi ekki að ég sitji hér
með tárin í augunum að skrifa minn-
ingargrein um þig, nei ekki elsku
mömmu mína. Á þessari stundu á ég
svo erfitt með að skilja af hverju þú
varst tekin frá okkur, hver sé sann-
girnin í að móðir í blóma lífsins sé á
einu augabragði tekin frá ástvinum
sínum. Eflaust á ég aldrei eftir að
skilja það, en sagt er að tíminn lækni
öll sár og kannski er það rétt, þó svo
að sár okkar séu stór og mikil. Ég
var ekki bara að missa móður mína,
heldur var ég líka að missa bestu
vinkonu mína, við vorum svo nánar
mæðgur. Það leið varla sá dagur sem
við töluðum ekki saman í síma svo
tímunum skipti um allt og ekki neitt,
það var svo gott að tala við þig og fá
ráðleggingar hjá þér. Það er skrítið
að hugsa til þess að eiga aldrei eftir
að tala við þig aftur, faðma þig eða
sjá fallega brosið þitt á góðum
stundum.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa átt
þig sem móður, ég get ekki ímyndað
mér betri móður en þig. Þú varst svo
góð kona og vildir alltaf allt fyrir alla
gera, það skipti ekki máli hvað það
var. Þú varst alltaf tilbúin til að
hjálpa öðrum og þú hafðir svo stórt
og hlýtt hjarta, ég er svo stolt af því
að vera dóttir þín.
Ég átti svo góða æsku og fékk gott
uppeldi hjá ykkur pabba, hjarta mitt
er fullt af góðum minningum sem
verða aldrei teknar frá mér. Eins og
t.d. á kvöldin þegar pabbi var á sjón-
um, þá fórstu alltaf með mér og
Kristni upp í rúm og við fengum að
sofa í hjónarúminu hjá þér og fyrir
svefninn fórum við alltaf með bæn-
irnar og báðum guð að passa pabba á
sjónum og alla ástvini okkar og svo
lastu bók fyrir okkur. Það var svo
mikið af skemmtilegum sögum sem
þú last fyrir okkur og hlakkaði mað-
ur alltaf til að fara upp í rúm til að
geta haldið áfram með söguna, þú
hafðir líka svo mikla unun af því að
lesa. Svo eftir að Alfreð fæddist þá
fannst mér alltaf svo gaman að
hjálpa þér með hann, enda treystir
þú mér líka fullkomlega fyrir honum.
Framtíðin var svo björt, við vorum
farin að hlakka svo til komandi
stunda, þið pabbi búin að selja húsið
á Patró og draumur þinn um að
flytja suður var loksins að verða að
veruleika, ég hlakkaði svo til að geta
farið að eyða meiri tíma með ykkur.
Svo vorum við byrjaðar að plana jól-
in, við hlökkuðum svo til, við Elmar
ætluðum að vera hjá ykkur þessi jól
og ég ætlaði að koma í byrjun des-
ember svo við gætum undirbúið jólin
saman, við vorum meira að segja
farnar að plana hvað við ætluðum að
baka. Ég hlakka ekki lengur til
jólanna, ég veit að þau verða erfið og
skrítin.
Ég er svo þakklát fyrir að við höf-
um öll verið fyrir vestan og getað
fylgt þér síðustu spor þín í þessu lífi.
Það var búið að vera svo gaman hjá
okkur um helgina, allir svo ham-
ingjusamir og mikið um hlátur og
gleði, þér leið alltaf best í faðmi fjöl-
skyldunnar.
Takk fyrir að vera mamma mín.
Ég elska þig og sakna þín svo mik-
ið, þín dóttir
Stella Björk.
Elsku Linda mín.
Ég trúi ekki ennþá að ég sé að
byrja að skrifa minningargrein um
tengdamóður mína sem var tekin frá
okkur ekki nema 48 ára gömul. Þetta
er svo ósanngjarnt að kona í blóma
lífsins sé hrifsuð svona fyrirvara-
laust frá okkur. Þú sem varst svo
hamingjusöm og glöð. Þú varst sko
ekki tilbúin til að yfirgefa þennan
heim, það var svo mikið sem þú áttir
eftir að gera. Alveg frá því að ég fór
að venja komur mínar inn á heimili
ykkar Ragga hefur alltaf mætt mér
svo mikil hlýja og væntumþykja,
aldrei mátti maður hjálpa neitt til
heldur var stjanað við mann eins og
maður væri konungborinn. En svona
varst þú bara, Linda mín, settir allt-
af alla aðra en sjálfa þig í fyrsta sæti.
Mér þótti alltaf jafn ótrúlegt að þeg-
ar við Stella komum vestur að heim-
sækja ykkur var alltaf búið að baka
og tekinn fram fínasti maturinn sem
til var í öllu þorpinu því þú vildir
gera svo vel við okkur í þessi (alltof)
fáu skipti sem við komum að heim-
sækja ykkur vestur á Patreksfjörð.
Ég er samt svo þakklátur fyrir að
hafa fengið að kynnast þér og líka
fyrir að fá að vera með ykkur síðustu
dagana sem þú lifðir en auðvitað var
það svo fjarlægt í huga manns að þú
skyldir vera næst til fá kallið.
Takk fyrir allt. Þinn
Elmar.
Núna er hún Linda systir mín lát-
in, langt fyrir aldur fram, þín er sárt
saknað.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald.Briem)
Hvíldu í friði, elsku Linda mín.
Þinn bróðir
Grétar Örn.
Elsku Linda, þú ert farin frá okk-
ur svona snögglega og alltof fljótt.
Það veit enginn hvenær kallið kemur
en ég vil trúa því að það sé tilgangur
með þessu öllu. Mér finnst samt
óréttlátt að kallið skuli koma núna,
þegar svo miklar breytingar voru
framundan hjá þér og þinni fjöl-
skyldu. Þegar ég minnist þín, Linda
mín, þá var alltaf svo stutt í húm-
orinn og grallaraskapinn. Þú varst
góður vinur og hjálpsöm, hörkudug-
leg og mikil handverkskona. Stolt
varstu af þínum börnum, enda eru
þau duglegir og góðir einstaklingar.
Linda mín, ég veit að vel verður tek-
ið á móti þér á nýja staðnum, og við
sem erum hérna megin munum allt-
af hugsa hlýtt til þín.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Elsku Raggi, Stella, Elmar, Krist-
inn og Alfreð Már, megi Guð vera
með ykkur og styrkja í þessari miklu
sorg og þessum stóra missir.
Þín systir
Erla.
Elsku systir mín, hún Linda, eins
og hún var alltaf kölluð, er farin frá
okkur. Það er margt sem maður
spyr sig en fær engin svör.
Linda mín var fjórða yngst af 11
systkinum. Hún eyddi öllum upp-
vaxtarárum sínum í Reykjavík, fyrir
utan 3 ár sem hún bjó í Innri Njarð-
vík, árin 1971-1973. Linda var frekar
hlédrægt og feimið barn, hugsaði
margt en sagði fátt, blíð og góð.
Svona man ég hana þegar við vorum
litlar, hún einu ári eldri. En feimnin
eltist af henni að mestu og kom þá
orðheppnasta, stríðnasta, hlýjasta
og skemmtilegasta Lindan fram.
Linda kláraði gagnfræðapróf í Ár-
múlaskólanum á saumabraut. Í jan-
úar 1979 fór hún á vertíð til Horna-
fjarðar og kynntist hún á 20 ára
afmælisdegi sínum manni sínum,
Ragnari B. Fjeldsted frá Patreks-
firði. Var hún á Hornafirði þar til í
ágúst það sama ár. Fór þá Raggi
með Lindu til Reykjavíkur, þar byrj-
uðu þau sinn fyrsta búskap saman.
Kláraði Raggi það sem hann átti eft-
ir af Stýrimannaskólanum. Fluttu
þau svo vestur sumarið 1981 til Pat-
reksfjarðar, þá með sitt pínulitla
stúlkubarn, hana Stellu sem fæddist
2 mánuðum fyrir tímann, aðeins 8
merkur. Svo eignuðust þau prinsana
Kristin og Alfreð Má.
Linda var eitt af þeim systkinum
sem áttu auðvelt með að læra, enda
skilaði það sér í hvað hún lagði mik-
inn metnað í að börnin þeirra mennt-
uðu sig. Búið var að ákveða að þau
flyttu suður næsta vor og talaði
Linda um að hún gæti hugsað sér að
vinna sem stuðningsfulltrúi, og hefði
hún svo sannarlega verið rétta
manneskjan í það, alltaf tilbúin að
hjálpa öðrum. Við vorum öll farin að
hlakka til að fá þau suður eftir 26 ára
búsetu fyrir vestan enda flest systk-
ini Lindu og Ragga fyrir sunnan.
Það var samt alltaf gaman að
koma til þeirra í heimsókn, svo heim-
ilislegt og hlýlegt. Linda var svo
mikil búkona. Og þegar við komum
fleiri en ein systirin í heimsókn til
þeirra þá vorum við allt í einu orðnar
voða flinkar að prjóna og hekla með
henni, sem við vorum ekki vanar að
gera heima hjá okkur, því að þá var
Linda að gera eitthvað spennandi í
höndunum. Símasamband var nán-
ast á hverjum degi hjá okkur og
sagði Linda stundum í gríni að hún
hefði verið að baka kleinur og hvort
ég vildi ekki skjótast í kaffi til henn-
ar? Við drekkum kaffið okkar saman
seinna.
Elsku Raggi, Stella, Kristinn og
Alfreð, ég get ekki hugsað til enda
sorgina sem þið eruð að ganga í
gegnum, það eina sem ég get sagt er
að vegir Guðs eru órannsakanlegir
og bið ég Guð um að blessa og gefa
ykkur styrk í sorginni. Og bið ég
Guð um styrk fyrir mömmu og okk-
ur öll.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með tárum,
hugsið ekki um dauðann með harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar snert-
ir
mig og kvelur, þótt látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug,
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið gefur
og ég,
þótt látinn sé, tek þátt í gleði ykkar í lífinu.
(Kahlil Gibran)
Elsku Linda mín, ég á eftir að
sakna þín meira en orð fá lýst og er
ég þakklát fyrir að hafa átt og eiga
þig sem systur. Ég trúi því og treysti
að við munum hittast aftur. Minning
þín er ljósið í lífi okkar. Þín systir
Helena.
Sunnudaginn 7. október sl.
hringdi svili minn Ragnar í mig og
tilkynnti mér lát konu sinnar, mág-
konu minnar Lindu. Ég sat og
heyrði hvað hann sagði, en trúði ekki
mínum eigin eyrum. Þetta virtist allt
svo óraunverulegt, hún Linda! Það
gat ekki verið. En svona er lífið, við
vitum víst aldrei hvenær við heyrum
eða sjáum hvert annað í hinsta sinn.
Það er komið skarð í stóra systk-
inahópinn. Linda var næstelst af-
börnum þeirra Rakelar og Óla heit-
ins. Þau eignuðust sex börn en
misstu son á fyrsta ári.
Systkinin búa flest fyrir sunnan,
eins og við köllum það, en þau Linda
og Maggi hafa verið búsett sitt á
hvorum hluta Vestfjarða hátt á
þriðja áratug. Þau kynntust bæði
Vestfirðingum og sannfærðum við
þau um ágæti þess að búa með okkur
fyrir vestan.
Það var ánægjulegt þegar við
höfðum tækifæri til að skjótast á
milli til að heimsækja hvert annað,
en Linda og fjölskylda stóðu sig mun
betur í þeim efnum og voru dugleg
að skreppa til okkar á Ísafjörð.
Við eigum margar góðar minning-
ar frá samverustundum okkar og
heimsóknum þeirra til okkar. Ég hef
verið orðuð við að vera alltaf að taka
myndir, en sé ekki eftir því þegar lit-
ið er til baka, það er hægt að skoða
hvernig fjölskyldan stækkaði og
fólkið þroskaðist. Linda var góð
móðir og stolt af börnunum sínum.
Kristinn vinnur nú hjá frænda sínum
á Ísafirði og skrapp heim þessa ör-
lagaríku helgi, einnig þau Stella og
Elmar sem komu að sunnan. Linda
og Raggi höfðu nýverið selt húsið
sitt fyrir vestan og hugðust flytja
suður næsta vor eftir að Alfreð Már
útskrifast úr 10. bekk grunnskóla.
Því miður hittumst við ekki nema
einu sinni á þessu ári, í janúar þar
sem haldið var upp á afmæli bróð-
ursonar þeirra. Þar tók ég mynd af
Rakel í hópi barna sinna.
Það er erfitt fyrir tengdamóður
mína að sjá nú á eftir dóttur sinni, en
stóri hópurinn hennar stendur þétt
saman.
Linda var mjög trygglynd og hélt
góðu sambandi við fjölskylduna.
Hún reyndist yngstu systur sinni
Ástu og börnum hennar ómetanlega,
þeirra söknuður verður mikill.
Systkinin sóttu mikið til hennar og
voru dugleg að heimsækja hana til
Patreksfjarðar. Það var oft þéttskip-
að á heimili þeirra Ragga og Lindu á
Patró.
Við fórum í fermingarveislu þegar
Alfreð Már yngsti sonur þeirra
fermdist í fyrra og var það yndisleg-
ur dagur. Systkin þeirra höfðu fjöl-
mennt ásamt fjölskyldum og urðu
þar miklir fagnaðarfundir. Eins var
það um sumarið þegar þau komu í
afmælisveislu til Magga, auk nokk-
urra systkinanna og maka. Í veisl-
unni stóðu þær systurnar Linda og
Helena upp og sögðu frá nokkrum
prakkarastrikum Magga bróður
þeirra á æskuárunum.
Linda var glettin og mér fannst
hún oft viðhafa annað orðalag en hin
systkinin, hún hafði sinn einstaka
stíl!
Við Linda skiptumst reglulega á
tölvupósti síðustu misserin, en því
miður verða þær skeytasendingar
ekki fleiri.
Kæru Raggi, Stella, Kristinn, Al-
freð, Elmar, Rakel, systkin og fjöl-
skyldur, mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til ykkar allra.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt
lit og blöð niður lagði
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgrímur Pétursson)
Áslaug.
Sunnudagurinn 7. október rann
upp eins og flestir aðrir dagar, ég
mætti til vinnu minnar og átti ekki
von á að dagurinn yrði öðrum dögum
frábrugðinn. En það var öðru nær.
Upp úr hádegi barst mér sú harma-
fregn að Linda mágkona mín væri
látin. Hún hafði farið að sofa hraust
og kát nóttina áður en vaknaði ekki
aftur að morgni. Ég hafði hugsað
mér að hringja í Ragnar bróður
minn strax og ég kæmi heim, vildi
getað talað við hann í ró og næði. En
dagurinn var ekki búinn. Ekki virtist
nóg hafa gengið yfir fjölskyldu okk-
ar því seinnipart sama dags, áður en
ég náði að hringja í bróður minn,
fékk ég aðra harmafregn, Sveinn
fyrrverandi mágur minn hafði einnig
látist þá hinn sama dag.
Linda var bróður mínum góð kona
og börnum sínum góð móðir. Ég
kem aldrei til með að gleyma brosinu
sem færðist alltaf yfir andlit hennar
er minnst var á börnin hennar, svo
stolt var hún af þeim, ekki að
ástæðulausu. Hún hugsaði ekki bara
vel um börnin sín, heldur einnig börn
annarra og var ég síðast vitni að því
er við systkinin og fjölskyldur okkar
hittumst síðastliðið sumar í útilegu á
Snæfellsnesi. Þar mætti Linda með
systurson sinn og mátti halda að þar
væri hennar eigið barn, svo vel hugs-
aði hún um þennan litla frænda sinn.
Ég vil þakka Lindu fyrir allan
þann áhuga og velvild sem hún sýndi
mínum börnum, aldrei hitti ég hana
eða heyrði í henni í síma, að hún
spyrði ekki um þau og léti sig varða
velferð þeirra. Hún bjó fjölskyldu
sinni notalegt og gott heimili og
hafði gaman af því taka á móti gest-
um, gerði vel við þá, enda snillingur
á því sviði. Hún var einstaklega
hjálpleg við alla, mátti hvergi aumt
sjá og var vel liðin af öllum sem hana
þekktu.
Það kemur ýmislegt upp í huga
manns þegar Linda mágkona mín er
kölluð burt úr þessum heimi á besta
aldri og engin skýring er til staðar.
Ég er eins og flestir aðrir hef mína
barnatrú og mætti vafalaust rækta
hana betur. En á þessari stundu,
þegar sorgin hellist yfir fjölskyldu
okkar, leitar maður í trúna, vill leita
til Guðs því maður trúir því að hann
sé til staðar til að styrkja og hugga.
Mig langar svo mikið til að styrkja
og hugga Ragnar bróður minn,
börnin hans og Lindu en finn van-
mátt minn og get víst lítið annað
gert en að vera til staðar með viljann
að vopni. Elsku Ragnar, Stella, Elm-
ar, Kristinn og Alfreð, ég votta ykk-
ur mína dýpstu samúð og bið Guð að
varðveita ykkur og styrkja í ykkar
miklu sorg. Einnig vil ég senda sam-
úðarkveðjur til móður Lindu, systk-
ina hennar, tengdaföður hennar og
annarra aðstandenda.
Sigursteinn Steinþórsson.
Mikið er það sárt að þurfa að
kveðja Lindu mágkonu svona fljótt
og skyndilega. Hún skilur eftir sig
Linda Alfreðsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Minningargreinar