Morgunblaðið - 18.10.2007, Síða 37

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2007 37
✝ Borgþór Gúst-avsson fæddist í
Reykjavík 22. nóv-
ember 1963. Hann
lést á gjörgæsludeild
Landspítalans í Foss-
vogi að kvöldi 7.
október síðastliðins.
Foreldrar hans voru
Karólína Borg Krist-
insdóttir, f. 24.10.
1936, d. 12.7. 2005,
og Gústav Reinholt
Leifsson, f. 3.8. 1931,
d. 25.12. 1990. Systk-
ini Borgþórs eru: 1)
Ólafía Margrét, f. 1953, maður
hennar Sigurður Eyjólfsson, f.
1949, þau eiga þrjú börn. 2) Páll
Guðfinnur, f. 1956, maki Iðunn
Ámadóttir, f. 1958, þau eiga tvö
börn, 3) Kristinn
Jóhann Björgvin, f.
1958, kona hans er
Ragna Hrönn Jó-
hannesdóttir, f.
1960, þau eiga þrjú
börn. 4) Hall-
grímur Pétur, f.
1959, hann á þrjú
börn. 5) Gústav
Reinholt, f. 1962,
kona hans er Rann-
veig Pálsdóttir, f.
1964, hann á sex
börn. 6) Ágúst Elís,
f. 1965. Kona hans
er Sigríður Ásta Guðmundsdóttir,
f. 1970, þau eiga tvö börn.
Útför Borgþórs verður gerð frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Að Bogga látnum hrúgast upp
margar minningar, einkum frá
æskuárum okkar. Ofarlega í huga
mínum er heimsókn að Árnesi á
Ströndum með foreldrum okkar,
sem var farin í tilefni af fermingu
hans. Hann hafði dvalið þar í nokkur
ár. Í þessari stórkostlegu náttúru var
margt sem Boggi hafði gaman af að
sýna mér, og er mér einkum minn-
isstætt á sjálfan fermingardaginn, er
hann ákvað að sýna mér undur fjör-
unnar. Skemmtilegast þótti okkur þó
að glíma við rekaviðardrumbana, það
svo að við gleymdum stund og stað.
Var nú fólk farið að undrast um okk-
ur. Ekki var gott í efni þar sem sjálft
fermingarbarnið vantaði. Við fund-
umst þó í tæka tíð og piltur fermdur
var með pomp og prakt. Síðar er
Boggi kom suður í foreldrahús fór
hann á vinnumarkaðinn og stundaði
ýmis störf til sjós og lands. Á þessum
árum ,,brölluðum“ við sitthvað sam-
an, bæði í leik og starfi. Meðal þess
sem við tókum okkur fyrir hendur
var að vinna í sláturhúsum.
Fórum við t.d saman á Borðeyri, í
Búðardal og á Hellu. Oft var líf og
fjör meðal starfsfólks á þessum stöð-
um, og kom húmor Bogga berlega í
ljós er hann reytti af sér brandarana
og var þá gjarnan hrókur alls fagn-
aðar.
Þrátt fyrir létta lund átti Boggi
bróðir ekki alltaf sjö dagana sæla og
leitaði þá gjarna félagsskapar þeirra
sem svipað var ástatt fyrir. Boggi var
hjálpsamur og greiðvikinn við vini
sína, sem berlega kom í ljós er hann
fékk húsnæði til umráða. Þá stóðu
dyr hans opnar fyrir þá sem hvergi
áttu höfði sínu að að halla.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Kveðja, þinn bróðir
Ágúst.
Í dag er til moldar borinn elsku-
legur bróðir minn sem varð fyrir
árás á heimili sínu og lést af sárum
sínum að kvöldi sunnudagsins 1.
október sl.
Það voru þung spor sem við systk-
inin stigum er við kvöddum hann í
hinsta sinn á gjörgæsludeildinni.
Ég minnist Bogga sem góðs
manns sem vildi öllum gott eitt gera.
Hann leitaði oft í trúna og bað fyrir
fólki ef hann vissi að það ætti um sárt
að binda.
Hann var mjög félagslyndur og
gat talað við alla. Hann hafði gaman
af að segja sögur og brandara og
hafði fólk gaman af.
Hann var hagmæltur og átti gott
með að semja vísur og heilu kvæða-
bálkana.
Boggi slasaðist alvarlega í ágúst-
mánuði 2005 og beið þess ekki bætur
en samt var góða skapið og grínið
alltaf til staðar.
Við vorum oft í símasambandi og
alltaf kvaddi hann mig með þessum
orðum, „ég elska þig“. Og ég segi það
sama, ég elska þig, Boggi minn, og
bið Guð að varðveita þig og geyma.
Þín systir
Ólafía.
Elsku Boggi minn. Það er skrítið
að setjast niður og skrifa minning-
argrein um þig. En svona er lífið víst.
Ég kynntist þér árið 1998 og höfum
við verið vinir síðan. Það gekk nú á
ýmsu í okkar lífi, en þú varst alla tíð
góður og hjartahlýr strákur, sem
vildi allt fyrir alla gera. Líf þitt var
ekki auðvelt og margar stórorrustur
þurftir þú að heyja. Ég mun aldrei
gleyma þér og þú munt lifa áfram í
minningum mínum.
Ég vil þakka þér fyrir allar okkar
samverustundir sem voru bæði í
meðbyr og mótbyr. Eins og þú sagðir
alltaf „Við sjáumst síðar“. Þetta
sagðir þú síðast við mig fyrir mjög
stuttu þegar þú varst að tala við mig
og Björn litla frænda þinn um fugl-
inn Gorm, sem þú vildir endilega
gefa Birni. Það var svo fyndið að
hlusta á ykkur. Þú að segja Birni að
fuglinn héti Gormur og Björn end-
urtók, ha Ormur. En svona er þetta
Boggi minn. „Við sjáumst síðar“.
Hvíl í friði, elsku vinur minn, og
mundu, mundu, mundu, ég man allt.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Þín vinkona,
Heba Lind Björnsdóttir.
Borgþór Gústavsson
Elsku mamma. Nú
er rúmur mánuður síðan þú varst tek-
in frá okkur. Þú hefðir átt afmæli í
dag, og mikið hefði nú verið gaman að
halda upp á daginn með þér. Enn þér
var víst ætlað annað og ert komin á
góðan stað. Það er sárt að sakna þín,
og erfitt að trúa því að geta ekki
skroppið til þín eða spjallað við þig á
hverjum degi eins og við vorum vön,
þú skilur eftir stórt gat í tilveru okk-
ar, en við lærum að lifa með því með
tímanum. Við munum þig hlæjandi og
káta og alltaf eitthvað að „bardúsa“.
Það var alltaf svo mikill kraftur í þér
og kláraðir allt sem var byrjað á, en
mikið fannst þér samt gott þegar
verkin voru búin. Þú varst okkur svo
góð móðir, alltaf til staðar og vildir
allt fyrir okkur gera. Við vitum að þú
lítur til með okkur systkinunum og
pabba sérstaklega, þið voruð svo
miklir vinir og alltaf jafnástfangin í 34
ár.
Takk fyrir allt, mamma.
Guð þig leiði sérhvert sinn
sólarvegi alla.
Verndarengill varstu minn
vissir mína galla.
Sólrún Sverrisdóttir
✝ Sólrún Sverr-isdóttir fædd-
ist á Eyrarbakka
18. október 1958.
Hún andaðist á
Heilbrigð-
isstofnun Suður-
lands 3. sept-
ember síðastliðinn
og var útför
hennar gerð frá
Eyrarbakkakirkju
í kyrrþey 8. sept-
ember.
Hvar sem ég um foldu fer
finn ég návist þína.
Aldrei skal úr minni mér
mamma ég þér týna.
(Jón Sigfinnsson.)
Þín
Jóhanna, Sigurður,
Hafsteinn og Ás-
geir.
Allt hefur sinn tíma.
Öllu er afmörkuð
stund.
Í dag 18. október
hefði hún Sólrún Sverris, eða Sóla
eins og hún var oftast nefnd, orðið 49
ára en hún kvaddi þetta jarðlíf 3. sept-
ember síðastliðinn eftir fremur stutt
en erfið veikindi.
Mig langar að fara nokkrum orðum
um Sólu, góða og elskulega mágkonu
mína.
Hún einkenndist af hlýju og bros-
andi viðmóti, æðraðist ekki yfir hlut-
unum. Hún barðist hetjulega í veik-
indum sínum ásamt Ara og
börnunum og fjölskyldunni allri. Allt
frá því hún greindist og þar til yfir
lauk fann maður hjá henni innri frið
og æðruleysi svo af mátti læra. Það
var eins og hún hugsaði meira um
okkur hin, að allt væri í lagi, en sjálfa
sig, hún sagðist alltaf hafa það gott.
Það var einmitt þessi friður sem mað-
ur fann í sveitinni á Lækjargarði hjá
Sólu og Ara yfir kaffibollanum og
spjallinu.
Vel var manni þakkað fyrir kom-
una á sjúkrahúsið „gaman að fá ykk-
ur“, þar kom glöggt fram viðmótið
hlýtt og brosandi.
Ég horfi í ljóssins loga
sem lýsir í hugskot mitt
og sé á björtum boga
brosandi andlit þitt.
(Snjólaug Guðmundsdóttir)
Með Sólu er enn höggið stórt skarð
í fjölskyldu elskulegrar tengdamóður
minnar Lillu. Að missa eiginmann, tvo
tengdasyni og dóttur í blóma lífsins á
15 árum er mikill missir. Auk þessa
misstu þau hjónin sitt fyrsta barn,
Jónínu sem aðeins var á þriðja ári.
Fjölskyldan hefur staðið þétt sam-
an í sorginni og á svona stundum er
gott þegar hópurinn er stór en það er
hann svo sannarlega.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgrímur Pétursson)
Elsku Sólrún, takk fyrir samfylgd-
ina.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
(Vald. Briem.)
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum hug,
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins. Verið glöð
og þakklát fyrir allt sem lífið gefur og ég, þótt
látinn sé, tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran)
Elsku Ari, börnin og fjölskyldan öll,
Lilla og systkini Sólu.
Ég finn það og veit að við erum ei ein
að almættið vakir oss yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
(Kristján Stefánsson frá Gilhaga.)
Megi góður Guð vaka yfir okkur öll-
um og styrkja, látum ljósið lýsa og
minningu lifa um góða konu í skamm-
deginu.
María Gestsdóttir.
ur, það er óskiljanlegt. Þú sem alltaf
hugsaðir fyrst um aðra og sem svo
margir stóluðu á.
Þú varst alltaf vinur í raun. Það
fann ég strax þegar við kynntumst
fyrst fyrir meira en 20 árum. Enda
hefur þú átt alveg ótrúlegan fjölda af
góðum vinum í gegnum tíðina. Það gat
tekið upp í tvo tíma að ná sambandi við
þig í síma stundum, ég spurði þig oft
að því hvort það væri ekki sjóðheitt
símtólið stundum þegar ég var búin að
reyna að hringja í óratíma og náði svo
loks sambandi. Þegar ég rifja upp okk-
ar samleið í gegnum lífið man ég eftir
því hvað við gátum hlegið að fáránleg-
ustu hlutum sem öðrum fannst ekkert
fyndnir. Ég minnist þess hversu sterk
þú varst þegar Helena fæddist löngu
fyrir tímann og styrksins núna í veik-
indunum.
Ég minnist þess hversu glæsileg þú
varst í fertugsafmælinu þínu og allra
góðu stundanna sem við áttum saman.
Ég vil þakka fyrir árin sem ég var svo
lánsöm að eiga þig að og kveð þig að
sinni kæra vinkona.
Elsku Gaui, Helena og Rakel, ég
votta ykkur og foreldrum og systkin-
um Jóhönnu mína hlýjustu og dýpstu
samúð, megi góður Guð gæta ykkar og
hugga í þessari miklu sorg.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens)
Þórunn.
Nú er Jóhanna vinkona mín farin
frá okkur og minningarnar streyma
gegnum hugann.
Af svo miklu er að taka en ég geymi
vel í hjarta mínu þegar við urðum vin-
konur þegar hún flutti á Seltjarnar-
nesið aðeins 13 ára gamlar. Við náðum
að eiga hvor aðra að í 28 ár en samt er
eins og það hafi ekki verið nægur tími.
Þegar ég hugsa til dagsins þegar Jó-
hanna sagði mér að hún væri orðin
veik þá hugsaði ég um hversu óréttlátt
þetta væri nú þegar mér finnst mitt líf
rétt að byrja. Það sem stendur upp úr
þegar ég minnist vinkonu minnar er
hversu dásamlega traust og heiðarleg
hún var. Hún var afskaplega þrjósk og
er alveg öruggt að sá eiginleiki hjálp-
aði henni yfir margan hjallann.
Hún var hin fullkomna vinkona,
sagði manni til syndanna þegar þess
var þörf og ef hún gerði mér eitthvað
sem henni þótti miður samdi hún fal-
leg fyrirgefningarljóð. Hún sagði
örugglega oftar fyrirgefðu en tilefni
var til því nú á ég þykkt umslag af fyr-
irgefningarljóðum eftir vinkonu mína.
Jóhanna var mikil húsmóðir og áttu
hún og Gaui mjög fallegt heimili sem
hún var stolt af og gott var að heim-
sækja. Hún var afskaplega stolt af
báðum stelpunum sínum og líka stelp-
unum sem Gaui eignaðist áður en þau
kynntust, þær urðu líka dætur henn-
ar.
Jóhanna gat munað alla afmælis-
daga og sem dæmi þá hringdi hún í
Gunnar manninn minn áður en hann
átti afmæli nú síðast ef hún skyldi ekki
lifa afmælisdaginn hans.
Við Jóhanna fluttum saman til Nor-
egs 1988 og bjuggum þar ásamt Maríu
Liv, dóttur minni, í tvö ár.
Sjaldan var logn í kringum Jóhönnu
og gustaði og geislaði af henni alls
staðar þar sem hún kom, þessi útgeisl-
un dró að sér marga félaga og vini og
þannig var það alveg fram til síðasta
dags.
Ég og María erum fjölskyldu Jó-
hönnu afar þakklát fyrir að hafa fengið
að njóta síðustu daganna með þeim og
Jóhönnu, það var okkur dýrmætur
tími. Ég bið góðan guð að styrkja
elsku Gauja, Helenu, Rakel, Alex-
öndru, Karlottu, foreldra og systkini á
þessum erfiðu tímum.
Þín vinkona
Arna.
Elsku Jóhanna mín. Mér finnst
hann kaldur þessi veruleiki, að sitja
hér og skrifa minningarorð um þig.
Það er engin leið að búa sig undir að
ung kona eins og þú sé tekin frá fjöl-
skyldunni og það er bæði sárt og
hræðilega erfitt að trúa að sú sé raun-
in. Við kynntumst í gegnum dætur
okkar á síðasta árinu þeirra í leikskól-
anum. Þegar þær fóru svo síðar að
leika sér saman eftir skóla og ég kom
heim til þín tók ég strax eftir því
hversu mikla rækt þú lagðir við heim-
ilið þitt sem er einstaklega fallegt. Þú
lagði líka mikla rækt við uppeldi
dætra þinna og námið þeirra. Þú
kenndir þeim svo vel en varst þér líka
svo meðvitandi um að þær þyrftu að
verða sjálfstæðar. Við spjölluðum oft
um stelpurnar okkar og veikindin þín
og ég dáist að því enn í dag hversu já-
kvæð og dugleg þú varst, Jóhanna
mín. Þvílík dugnaðarkona sem þú
varst. Dugnaður þinn kom þó best í
ljós síðustu dagana þína. Þú ætlaðir
að lifa áfram og sigra þennan óvætt.
Þú gafst ekki auðveldlega upp og þú
barðist með reisn og bjartsýni eins og
þér var lagið. En að lokum hafði þessi
hræðilegi sjúkdómur betur. Líf þitt
var alltof stutt og þín verður sárlega
saknað, Jóhanna mín. En ég er þakk-
lát fyrir að hafa átt þess kost að kynn-
ast þér og ég geymi í minningunni
mynd af stórglæsilegri og duglegri
konu. Þú barst með þér lífið og kraft-
inn þar sem þú komst, Jóhanna mín.
Elsku Guðjón, Helena, Rakel,
Alexandra, Karlotta og aðrir ástvinir.
Ég votta ykkur mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Jóhönnu.
Sigrún Harpa.
Elsku Jóhanna, mikið getur lífið
verið undarlegt og margt sem okkur
finnst óréttlátt. Það seinna var mér
efst í huga í apríl þegar þú sagðir mér
að þú værir með lungnakrabba. Ég
hefði svo gjarnan viljað geta tekið
þennan viðbjóð frá þér en okkur er
ekki allt gefið og ég stóð ráðþrota
gangvart duttlungum lífsins.
Við höfum brallað margt saman og
ég á óteljandi minningar, allt frá því
að við vorum 16 ára gamlar í Versló.
Leiðir okkar hafa skilist í gegnum ár-
in, þú fluttir í tvígang til Noregs, en
við tókum upp þráðinn eins og ekkert
hefði í skorist þegar þú komst heim
aftur. Þannig eru vinir og þannig vin-
kona varst þú. Við hlógum saman og
við grétum saman og við glöddumst
saman þegar hamingjan heimsótti
aðra hvora okkar.
Þú snertir hjörtu allra þeirra sem
urðu svo lánsamir að kynnast þér og
það eru margir sem munu varðveita
minningu þína um ókomin ár. Þú
varst vinmörg og sannkallaður gleði-
gjafi hvar sem þú komst.
Ég mun sakna þín, Jóhanna, en ég
veit líka að við munum hittast aftur
seinna, þegar minn tími hér er liðinn.
Þú býrð í huga mínum og hjarta,
þar til þá.
Elsku Guðjón, Helena, Rakel,
Alexandra og Karlotta, ég á engin orð
að gefa ykkur til að lina sársaukann.
Ég votta ykkur mína dýpstu samúð
og bið að guð gefi ykkur frið og styrk
um ókomin ár.
Elsku Þorbjörn, Maddý, Sandra,
Jón, makar og börn, Brynja og allir
aðrir sem um sárt eiga að binda vegna
fráfalls Jóhönnu. Ég votta ykkur
mína dýpstu samúð og bið að guð gefi
ykkur styrk.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Guðrún.
Trú, von og kærleikur
Eins og stjarnan
lýsir í myrku
himinhvolfinu
lýsir trúin í myrkri angistar okkar.
Eins og fræið
liggur í moldinni
og vaknar að vori
lifir vonin í djúpi sálar okkar.
Eins og glóðin
lifir í öskunni
og kveikir bálið
vermir kærleikurinn hjörtu okkar.
Missum ekki trúna,
vonina og
kærleikann,
leyfum þeim að lýsa upp líf okkar.
(Kristjana Emilía Guðmundsdóttir)
Kristjana og fjölskylda.