Morgunblaðið - 26.10.2007, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 26. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku afi minn var mjög
góður við mig. Við skoðuðum
frímerki saman og hann
sýndi mér skemmtilegar
bækur. Afa fannst gaman að
taka af mér myndir og setja
þær í albúm og mér fannst
gaman að skoða myndirnar.
Núna er afi kominn til
himna og líður betur, það
finnst mér gott.
Ég elska þig, afi.
Þinn,
Egill Andri.
HINSTA KVEÐJA
✝ Sigurður EgillGuðmundsson
fæddist í Reykjavík
4. apríl 1934. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 19. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Benediktsson tré-
smiður, f. 23.10.
1898, d. 22.6. 1986
og Helga Sigurð-
ardóttir sauma-
kona, f. 25.8. 1903,
d. 20.3. 1979. Syskini Sigurðar
eru Þorbergur Benedikt, f. 22.5.
1935, Friðrik Ingi, f. 23.6. 1939,
Guðbjörg Kristrún, f. 29.4. 1942,
og Jóhanna, f. 10.1. 1946.
Árið 1962 kynntist Sigurður
eiginkonu sinni, Ritu Jóhann-
esdóttur, f. 8.12. 1942. Þau
gengu í hjónaband hinn 20.2.
1965. Börn þeirra eru Jónína
Helga, f. 13.5. 1966, gift Bradley
Skaggs, f. 24.1. 1967 og Jóhannes
Níels, f. 18.4. 1970, sambýliskona
Anna Eygló Karls-
dóttir, f. 24.10.
1976. Börn þeirra
eru Egill Andri, f.
5.9. 1999 og Birta
Magnea, f.
19.6.2005.
Sigurður lærði
rafvirkjun hjá Gísla
í Raforku og síðar í
Vélskólanum í
Reykjavík Árið
1962 hélt Sigurður
til Hamborgar í
Þýskalandi til að
nema rafeinda-
tækni. Þar dvaldi hann í fimm ár
en fluttist árið 1967 ásamt eig-
inkonu sinni og dóttur til Íslands.
Alla starfsævi sína að námi loknu
átti Sigurður hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur/Orkuveitunni,
lengst af á mælastöðinni en síð-
ustu tvö ár sín í starfi starfaði
Sigurður á minjasafni Orkuveit-
unnar.
Útför Sigurðar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Það var í ágúst árið 1998 sem við
hittumst fyrst en þá kom ég í mat-
arboð á Hjarðarhaganum hjá ykkur
Ritu. Það var mikil spenna í loftinu
og þið svo sannarlega tilbúin að
bjóða mig velkomna í fjölskylduna
ykkar. Við þessi fyrstu kynni komu
notalegheit þín, greiðasemin og góða
nærveran í ljós, allir góðu eiginleikar
þínir sem ég hélt svo áfram að njóta
frá þér.
Við ferðuðumst til Þýskalands,
Ameríku, nutum lífsins á Bahama-
eyjum og fórum í leikhús í London.
Þú hafðir svo gaman af að ferðast,
gaman af nærveru fólks og spjalli en
þú hafðir líka mikinn áhuga á þeim
stöðum sem við skoðuðum án þín, því
fólki sem við hittum og þú skráðir öll
okkar ferðalög nákvæmlega niður og
naust þess að heyra ferðasögur okk-
ar.
Þú lést þig varða alla sem ég
þekki, foreldra, bræður, bræðra-
börn, frændfólk og vini, lærðir af-
mælisdaga allra og fylgdist með lífi
þeirra og líðan. Það var stórt pláss í
hjarta þínu, þú vildir öllum það besta
og varst tilbúinn að leggja þitt af
mörkum til að það mætti verða.
Það fór ekki fram hjá neinum sem
kynntist þér hve gaman þú hafðir af
myndatökum. Hvert sem þú fórst
var myndavélin með í för og sama
hve þreytt við vorum á uppstillingum
og flassi þá tókst þú myndir. Þú viss-
ir sem var að eftir nokkra daga
skemmtum við okkur við það að
skoða myndirnar og að þær geymdu
minningar sem við nytum þess að
eiga.
Þú ert sá eini sem ég hef þekkt
sem aldrei horfðir á sjónvarp, áhugi
þinn lá annars staðar. Ættfræði átti
stóran hluta af áhugasviði þínu, him-
ingeimurinn, stjörnurnar og frí-
merkin. Þú nýttir tíma þinn við að
grúska, skipuleggja og skrifa um
áhugamál þín og fræddir okkur um
það helsta.
Börnunum mínum varstu yndis-
legur afi, þau voru þér svo mikilvæg
og allt sem þau gerðu sagðir þú vera
ógleymanlegt. Þú ljómaðir í kringum
þau og Egill Andri okkar hafði svo
gaman af að fá að skoða dótið þitt,
stússast með lestina, taka bréfið af
frímerkjunum og skoða albúmin,
sem skipta tugum og geyma myndir
af honum einum. Birtu Magneu litlu
fylgdist þú með úr meiri fjarlægð og
veikinda þinna vegna gastu ekki allt-
af fylgt litla orkuboltanum okkar eft-
ir.
Í júlí fyrir rúmu ári síðan greindist
krabbameinið. Þú varst sannfærður
um að vinna meinið, hélst í sterka trú
þína og hélst áfram að lifa lífinu á
þinn máta. Ég var oft full efa um að
þú segðir mér rétt frá veikindum
þínum, alltaf sannfærð um að þú
værir veikari en þú lést uppi og
stundum pirruð á hve þú sagðist
vera hress. Eftir erfið veikindi í
ágúst síðastliðnum var ég viss um að
þú kæmist ekki heim aftur en þú ætl-
aðir þér, ætlaðir þér fleiri daga, ætl-
aðir þér að komast í afmælið hans
Egils Andra og ætlaðir þér í sveita-
ferð. Baráttuþrek þitt var öllum sem
á horfðu fyrirmynd og þú lést okkur
vita og undirbjóst okkur þegar þú
vissir að sjúkdómurinn yrði ekki
sigraður. Síðustu dagarnir voru þér
erfiðir en í heimsókn okkar Egils
Andra og Birtu Magneu til þín dag-
inn fyrir andlátið brostir þú síðasta
brosinu til barnanna, þínu einstaka
brosi og geymi ég þá minningu um
alla tíð. Sofðu rótt, elsku Siggi.
Anna Eygló.
Ég vil segja nokkur orð um Sigga
bróður minn sem var elstur af okkur
systkinunum. Við söknum hans úr
hópnum. Hann var hjartahlýr og
góðmenni sem aldrei mátti sjá flugu
gert mein.
Hjá Sigga var fjölskyldan alltaf
númer eitt og hann lifði fyrir þau.
Eiginkonan Rita, börnin Jónína
Helga og Jóhannes Níels svo ég tali
nú ekki um barnabörnin og auga-
steinana hans, Egil Andra og Birtu
Magneu. Síðustu dagana á sjúkra-
húsinu var hann umvafinn fjölskyld-
unni sinni og myndum af þeim og
segir það meira en þúsund orð. Ein-
stakt þótti mér að sjá hvernig Anna
tengdadóttirin stóð við hlið hans og
Ritu og var þeim innan handar, tilbú-
in að aðstoða jafnt sem hans eigin
börn.
Siggi mat mikils foreldra sína og
tengdaforeldra. Tengdaforeldrarnir
Jóhannes og Paula voru frá Þýska-
landi og hann naut þess að ferðast
um Ísland með þeim því hann var svo
stoltur af fagra fróninu okkar. Siggi
naut þess einnig að ferðast erlendis
og alltaf var gaman að heyra ferða-
sögurnar hans og sjá myndirnar frá
fjarlægum stöðum.
Sem unglingur var Siggi í sund-
félaginu Ægi. Ég man sérstaklega
eftir því þegar hann kom heim ásamt
liðinu sínu að keppni lokinni í vöfflur
og kakó heima hjá mömmu. Í sjö-
tugsafmælinu hjá Sigga voru saman
komnir gamlir félagar úr Ægi og
mér þótti svo vænt um að sjá hvernig
Siggi, vinur vina sinna, var búinn að
halda ævilöngum tengslum við þessa
gömlu og góðu félaga.
Bróðir minn var einn af færustu
mönnum í ættfræði Íslendinga.
Hann hafði það víðtæka þekkingu á
ættfræðinni að best væri að líkja
honum við Íslendingabók í tölvum
nútímans. Hann hafði frásagnar-
gleðina frá móður okkar og ég man
hvernig við hlustuðum spennt saman
á sögur af forfeðrunum.
Ógleymanlegar eru þær minning-
ar sem við eigum eftir svo mörg ár af
ánægjulegum stundum. Í september
2006 fór Siggi ásamt fjölskyldu sinni
til New York vegna afmælis dóttur
sinnar og tengdasonar. Ég var með í
þeirri ferð og mun varðveita minn-
inguna. Það var umtalað hvernig
hann lék á als oddi og gleðin skein af
honum jafnvel þótt veikindin væru
byrjuð að hrjá hann.
Undir lokinn drýgði hann hetju-
dáð í baráttu sinni við illvígan sjúk-
dóm. Hann bar höfuðið hátt og
kvartaði aldrei á meðan hann barðist
áfram dag frá degi. Hann var sterk-
ur maður og góð sál og hann skilur
eftir sig þá miklu góðmennsku sem
hann gaf út í umhverfi sitt.
Ég bið guð að gefa honum hvíld og
ró og blessa sálu hans að eilífu og ei-
lífu.
Guðbjörg (Systa).
Siggi frændi var gull af manni að
vera. Frá honum stafaði kærleikur
og hlýja og alltaf hafði hann góð og
uppbyggjandi orð að segja við mig á
meðan ég óx frá dreng til manns. Í
mínum augun var hann ávallt fullur
af visku og tilbúinn að miðla þekk-
ingu til okkar sem yngri erum. Ætt-
fræðin var hans aðaláhugamál og
ósjaldan gat hann rakið aftur ættir
okkar og þá ekki bara nöfn forfeðr-
anna heldur einnig sögur úr lífi
þeirra. Hann veitti mér alltaf hvatn-
ingu og hann hafði svo ótakmarkaða
trú á okkur öllum í fjölskyldunni.
Hann var góðmenni og gaf mikið af
sér. Börnin hans Nína og Hanni hafa
alltaf verið mér góðar fyrirmyndir.
Elsku Ríta og fjölskylda, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð á þessum
erfiða tíma.
Þú ert á stað sem þú vannst þér fyrir,
hjá okkur hinum er nóttin svo myrk,
En þú ert á himnum og vakir oss yfir
og verndarhöndin þín gefur oss styrk.
Megir þú hvíla í friði, elsku frændi
minn.
Helgi Þór Guðmundsson.
Nokkurra ára gömul var ég spurð
hvort ég ætti systkini. „Nei“ systkini
átti ég ekki „bara þrjá bræður og
eina frænku“. Peðið, örfárra ára,
gerði sér ekki grein fyrir muninum á
bræðrum og frændum, kannski
vegna þess að frændurnir voru eins
og bræður og voru að auki móður-
bræður mínir.
Sigurður Egill Guðmundsson,
móðurbróðir minn, var elstur af
fimm börnum ömmu og afa. Hann
var fyrstur til að fara í nám erlendis,
gifta sig og fara að búa. Á skólaárun-
unum í Þýskalandi kynntist hans
ástinni sinni og ævifélaga Rítu Lo-
renzen Jóhannesdóttur og fylgdi
hún honum til Íslands. Þau eignuð-
ust tvö börn, tengdabörn og tvö
barnabörn og var þessi litla fjöl-
skylda hans Sigga honum allt, ást
hans og yndi, gleði og stolt. Í veik-
indum hans stóðu þau öll sem eitt
þétt við hlið hans og fylgdu honum
síðasta spölinn. Það hefur verið erfitt
fyrir Nínu mína og Brad að ferðast
reglulega milli heimsálfa í veikindum
föður hennar og vera að auki með
fyrirtæki bæði í New York og San
Francisco. Og Anna mín og Hanni
minn hafa bæði tvö verið eins og
klettar við hlið Sigga og Rítu á þess-
ari erfiðu göngu, þannig að leitun er
að öðru eins. Hvað hann Siggi var
lánsamur að eiga svona góða fjöl-
skyldu. En minningin lifir og það
gera gildin líka og gildin hans Sigga
frænda voru góð og sterk og munu
lifa með afkomendum hans.
Siggi var mjög trúaður. Við vorum
alin upp við það hjá ömmu. Á hverju
kvöldi bað hann fyrir okkur öllum í
fjölskyldunni, signdi yfir myndir af
okkur og bað fyrir bæði lifendum og
látnum. Hann gaf sér góðan tíma í
þetta og það mátti alls ekki trufla
hann á meðan. Ég veit að fallegar
bænir hans hafa skilað sér til okkar
allra og bið að bænir okkar skili sér
líka til hans. Trúr og tryggur var
hann alltaf og hringdi í bræður sína
og systur, sem honum þótti svo vænt
um, meðan heilsan leyfði.
Amma og afi, Helga og Guðmund-
ur, bjuggu börnum sínum og barna-
börnum gott heimili. Uppeldið var
ástríkt og börnin alltaf í forgangi og
miðdepill alls. Um hverja helgi hitt-
ust allir heima hjá þeim. Amma í eld-
húsinu með standandi veislu allan
daginn. Þá var hent í hjónabands-
sælu, vöfflur, pönnsur, og heitt
súkkulaði á mettíma og alltaf verið
að bjóða meira. Tilhlökkunin var
mikil að Siggi, Ríta, Nína og Hanni
kæmu og auðvitað allir hinir sem
voru á landinu á hverjum tíma því
mikið var um ferðalög og búsetu fjöl-
skyldumeðlima erlendis. Þá var oft
glatt á hjalla og lifa þessar minning-
ar með okkur í fjölskyldunni. Það er
stórkostlegt að skoða „fjölskyldu-
fjársjóðinn“ frá þeim tíma, gömlu sli-
des myndirnar hans Dúdda sem ver-
ið er að vinna yfir á tölvu.
Með Sigga er genginn einn af fróð-
ari mönnum um ættfræði. Mikið var
gaman að tala við hann í fjölskyldu-
boðum í gegnum árin.
Rítu minni, Nínu og Brad, Hanna
og Önnu og Agli og Birtu votta ég
mína dýpstu samúð og eins systk-
inum hans, Dúdda, Fidda, Systu og
Hönnu og fjölskyldum þeirra. Hafðu
þakkir fyrir allt, elsku frændi. Þín
frænka,
Nanna Björg.
Í apríl, árið 2004, fagnaði Sigurður
sjötíu ára afmæli sínu með fjölskyldu
sinni, vinum og samstarfsfélögum.
Framundan voru páskar, stærsta
hátíð kristinna manna, sem fagna
sigri ljóssins og lífsins og vorið var
skammt undan, árstími, þegar öll
náttúra leysist úr fjötrum frosts og
myrkurs og allt lifnar á ný.
Sigurður hafði lokið gifturíku
starfi hjá Rafmagnsveitu Reykjavík-
ur og hlakkaði til að eiga góðan og
rúman tíma með fjölskyldunni. Hann
lærði ungur rafvirkjun og fór síðan
til Þýskalands í framhaldsnám í raf-
fræðum, sem nýttist honum vel ekki
aðeins í starfi heldur kynntist hann
þar sinni ágætu konu Ritu. Þeirra
ganga hefur verið farsæl og gæfurík.
Þau eiga tvö vel menntuð börn og
barnabörn.
Kynni okkar Sigurðar byrjuðu
þegar ég fór að æfa sund með Sund-
félaginu Ægi. Þar myndaðist stór og
samhentur hópur drengja, sem sótti
saman skemmtanir um helgar að
ógleymdum sunnudags-pönnuköku-
partíum hver hjá öðrum.
Síðar skildi leiðir, menn héldu til
náms, mynduðu fjölskyldur en taug-
in sem myndaðist á unglingsárunum
rofnaði aldrei. Gott var að eiga Sig-
urð að þegar mig vantaði hjálp með
rafkerfið sem var æði oft; hann var
kominn áður en ég lagði símtólið á.
Sjaldan gerði ég honum greiða en
kæmi það fyrir var eins og Sigurður
væri í ævarandi skuld við mig. Þegar
sonur hans, sem var afreksmaður í
íþróttum, æfði fimleika, seldi Sigurð-
ur grimmt rækjur til styrktar fim-
leikum.
Sigurður var farsæll í lífinu, átti
góða foreldra, eiginkonu og börn.
Hann bjó sig vel undir lífið, var fyr-
irhyggjusamur og gerði ráðstafanir,
sem komu sér seinna vel.
Nú hefur Sigurður kvatt á þeim
tíma þegar haustar að í lífi okkar fé-
laganna, laufin falla, tré og blóm
visna en minna okkur á að visnuðu
laufin, trén og blómin áttu sinn tíma
og notuðu hann til að vaxa og gróa
þegar kostur var.
Við sundfélagar Sigurðar Egils úr
Sundfélaginu Ægi, biðjum Ritu,
börnum og barnabörnum Guðs
blessunar á þessum erfiðu tímum.
Guðjón Sigurbjörnsson.
Á sjötta áratugnum bar fundum
okkar Sigurðar Egils fyrst saman er
hann kom til starfa á háspennuverk-
stæði Rafmagnsveitunnar sem þá
hafði aðsetur sitt í fjósinu að Bar-
ónsstíg 4. Þarna tókust með okkur
Sigurði Agli góð kynni sem mörgum
árum síðar áttu eftir að þróast í gott
samstarf, þegar minjasafn Raf-
magnsveitunnar sálugu var opnað í
Elliðaárdal. Sigurður Egill vildi
kynnast sem flestum verkþáttum
vinnunnar á þessum árum til að auka
við þekkingu sína. Viðstaða hans á
háspennuverkstæðinu var því frem-
ur stutt.
Um áramótin 1958-59 var Sigurð-
ur Egill beðinn að koma til starfa
austur að Sogi við Steingrímsstöð
sem þá var í byggingu. Hann var því
fyrir austan þegar óhappið stóra
varð 17. júní 1959, en þá brast stíflu-
garðurinn við Þingvallavatn, sem
fyllti jarðgöng er lágu að stöðvarhús-
inu. Yfirborð Þingvallavatns hækk-
aði um 0,5 metra og vatnsmagnið
þrefaldaðist. Þetta hafði sín áhrif á
virkjanirnar við Ljósafoss og Íra-
foss, sem urðu að hleypa umfram-
vatnsmagni framhjá til að létta á
stíflugörðunum hjá sér. Þessu mikla
sjónarspili náttúrunnar sem Sigurð-
ur Egill varð vitni að, gleymdi hann
aldrei og miðlaði okkur starfsmönn-
um með nákvæmri lýsingu á
atburðarásinni.
Sigurður Egill fór til Þýskalands
vegna slyss á auga en fékk ekki bót
meina sinna. Þess í stað settist hann
á skólabekk um tíma. Um líkt leyti
kynntist hann konu sinnu Rítu Jó-
hannesdóttur. Þau giftu sig í Þýska-
landi og skömmu síðar fæddist þeim
dóttir. Heim til Íslands fluttu þau
1967. Eftir heimkomuna vann Sig-
urður Egill við áætlunargerð í Hafn-
arhúsinu, en breytti um starfssvið
þegar honum bauðst vinna við mæla-
prófun. Sú starfsemi var þá til húsa í
aðveitustöð tvö við Meistaravelli en
flutti mörgum árum síðar í Ármúla
31.
Sigurður Egill vann við mælastill-
ingar og prófanir í nær 40 ár. Hann
gjörþekkti starfssvið sitt og var
óspar að miðla öðrum af þekkingu og
starfsreynslu sinni. Sigurður Egill
var hafsjór af fróðleik um sögu og
þróun raforkumælisins sem er sam-
tvinnuð sögu rafmagnsfræðinnar og
raforkusölunnar sem spannar yfir
100 ár.
Sigurður Egill var mikill sögu-
maður sem þekkti einnig vel fram-
kvæmdasögu Rafmagnsveitunnar
sálugu og ýmsa viðburði liðins tíma
sem jafnvel hefðu ekki ratað í sögu-
bækur. Sigurður Egill hafði gott
töluminni, hann átti því létt með að
tímasetja löngu liðna atburði þegar
hann sagði frá þeim. Hann kom til
starfa á Minjasafn Orkuveitunnar
árið 2001 og starfaði þar næstu 3 ár-
in þar til starfstíma hans lauk. Það
var mikils virði þegar hann kom til
liðs við okkur á Minjasafninu, því
gott var að leita í smiðju hans þegar
vitneskju þraut hjá sagnamönnum.
Að sögn þeirra sem best til þekkja
mun óvíða að finna jafnstórt safn raf-
magnsmæla og eru í vörslu Minja-
safnsins. Að þessu mikla mælasafni
kom sérþekking Sigurðar Egils að
góðum notum við skráningu og
flokkun mælanna auk annarra starfa
sem hann sinnti á minjasafninu.
Við þökkum Sigurði samfylgdina
og vottum ástvinum hans samúð
okkar og biðjum honum blessunar.
Guðmundur K. Egilsson og
Stefán Pálsson.
Sigurður Egill
Guðmundsson
Sigurður
Guðmundsson
✝ SigurðurGuðmunds-
son fæddist í
Súluholti 4.
febrúar 1924.
Hann lést á
Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urlands 8. októ-
ber síðastliðinn
. Foreldrar hans voru Guðmundur
Helgason, f. 31. ágúst 1883, d. 28.
október 1970, og Vilborg Jóns-
dóttir, f. 20. apríl 1895, d. 13. apríl
1981.
Útför Sigurðar var gerð frá
Hraungerðiskirkju 20. október.
Meira: Sjá mbl.is/minningar