Morgunblaðið - 10.11.2007, Side 42

42 LAUGARDAGUR 10. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ SteingerðurJúlíana Jósa-
vinsdóttir fæddist á
Ytri-Bægisá 6. júlí
1919. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð 31. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Hlíf
Jónsdóttir, f. í Skóg-
um á Þelamörk 24.5.
1897, d. 13.5. 1972
og Jósavin Guð-
mundsson, f. á
Grund í Höfðahverfi
17.12. 1888, d. 26.5.
1938. Systkini Steingerðar eru
Margrét, f. 29.7. 1915, d. 7.1. 2003,
Ragnheiður, f. 24.6. 1921, d. 22.3.
1923, Gunnar Heiðmann, f. 15.9.
1923, d. 10.10. 2000, Ester, f. 26.8.
1925, d. 4.10. 2005, Ari Heiðmann,
f. 7.3. 1929, d. 2.6. 2007, Hreinn
Heiðmann, f. 7.3. 1929, Guð-
mundur Heiðmann, f. 8.5. 1931 og
Unnur, f. 26.9. 1932.
Eiginmaður Stein-
gerðar var Þorsteinn
Sigurjón Jónsson frá
Brimneshjáleigu við
Seyðisfjörð, f. 21.5.
1914, d. 25.7. 1990.
Foreldrar hans voru
Jón Fanndal Jónsson
frá Helgustöðum í
Fljótum, f. 22.8.
1872, d. 23.3. 1969 og
Guðríður Sigurjóns-
dóttir frá Jóns-
stöðum á Langanesi,
f. 10.7. 1884, d. 15.5.
1958. Börn Steingerðar og Þor-
steins eru: 1) Hrafnhildur Sólveig,
f. 21.9. 1940, maki Benedikt Hall-
grímsson, f. 23.6. 1940, þau eiga 6
börn, 14 barnabörn og 3 barna-
barnabörn. 2) Erla Sigurveig, f.
4.12. 1943, d. 26.4. 1991, maki Zop-
honías Baldvinsson, f. 28.8. 1943,
þau eiga 5 börn og 15 barnabörn.
3) Guðríður Jósifína, f. 4.9. 1945,
maki Haraldur Hjartarson, f. 16.4.
1944, þau eiga 1 barn, 3 barnabörn
og 2 barnabarnabörn. 4) Brynja
Hlíf, f. 16.10. 1947, maki Kristján
Helgi Theódórsson, f. 13.9. 1949,
þau eiga 8 börn og 13 barnabörn.
5) Stúlka, f. 21.6. 1950, d. 11.1.
1951. 6) Jón Viðar, f. 14.6. 1952,
maki Elínrós Sveinbjörnsdóttir, f.
23.3. 1953, þau eiga 5 börn og 2
barnabörn.
Steingerður ólst upp á Auðnum í
Öxnadal frá 4 ára aldri. Gekk í
barnaskóla í Öxnadal. Vorið 1940
keyptu Þorsteinn og Steingerður
jörðina Brakanda og fluttu þau
þangað 30. apríl 1940 og bjuggu
sér þar fallegt heimili ásamt börn-
um sínum. Frá árinu 1973 búa þau
ásamt Viðari og Elínrósu félagsbúi
til 1980 þegar þau hætta kúabú-
skap en voru áfram með kindur og
hænur. Steingerður var með
áfram með nokkrar kindur og
hænur eftir að Þorsteinn lést.
Sumarið 2005 fór hún að Dvalar-
heimilinu Hlíð á Akureyri þar sem
hún dvaldi þar til hún lést.
Útför Steingerðar verður gerð
frá Möðruvallakirkju í Hörgárdal í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku amma mín
Nú ertu komin á betri stað og ég
veit að þér líður vel núna. Ég á svo
margar minningar um þig í sveitinni
þar sem ég varð þess heiðurs aðnjót-
andi að fá að alast upp hjá þér og afa.
Ég man eftir því þegar afi var á
sjúkrahúsinu og á Seli að þá gisti ég
alltaf hjá þér og eiginlega flutti frá
pabba og mömmu. Rölti niður hólinn
með töskuna á bakinu. Ég man hvað
þér þótti gaman að elda krukkukjöt
og kúlugraut handa mér og það erum
örugglega bara við sem vitum hvað
það er. Ég man hvað mér þótti góður
reykti rauðmaginn sem var settur á
ristað brauð þegar ég kom heim úr
fjósinu. Einn morguninn ákvaðst þú
að flóa mjólkina út á Cocoa Puffsið
mitt áður en ég fór í skólann. Amma,
veistu það var eiginlega bara ógeðs-
legt en þú leyfðir mér að fá nýtt. Þeg-
ar þú komst með appelsínurnar inn í
herbergi til mín þegar ég var búin að
bursta tennurnar og komin undir
sæng. Það var bara alltaf vont bragð
af appelsínunni þegar ég var búin að
bursta tennurnar. Þegar þú komst
með mér í fyrsta sinn í bæinn eftir að
ég fékk bílprófið, þú spurðir mig að
því hvernig ég vissi hvenær ég mætti
keyra yfir gatnamótin og ég reyndi
eins og ég gat að útskýra það fyrir
þér. Ég man hvað þú varst stolt af
mér þegar ég kláraði stúdentinn,
fyrsta barnabarnið sem lauk fram-
haldsskóla. Þú hvattir mig alltaf
áfram í náminu og ég hafði gaman af
því að segja þér hvernig gekk í próf-
um því ég vissi að þú værir stolt af því
sem ég var að gera. Ég sé allavega
ekki eftir því í dag að hafa farið
menntaveginn miðað við hvar ég
stend í lífinu í dag, búin með háskóla-
nám og komin í fína vinnu hjá Sam-
herja. Þegar ég átti hann Vidda litla
sem þér þótti svo óendanlega vænt
um sagðir þú mér að þú hefðir beðið
fyrir honum þar sem hann var svo
pínulítill eða 6 merkur en hann er
orðinn stór strákur í dag. Þegar ég
sýndi þér fyrir ári hana Amöndu Mist
sagðir þú við mig að ég ætti nú bara
að drífa mig með barnið til prestsins
og láta skíra það almennilegu nafni
en samt ekki Steingerði.
Afi og Sesar bróðir hafa eflaust
tekið vel á móti þér. Þið þrjú getið
horft niður til mín núna og vísað mér
leiðina í gegnum lífið í sameiningu.
Við hittumst síðar.
Kossar og knús,
Sigrún Alda Viðarsdóttir.
Nú er komið að kveðjustund. Þeg-
ar ég lít til baka er margs að minnast
í gegnum árin, þar sem ég ólst upp
með þér og afa. Ég var oft að aðstoða
ykkur á mínum yngri árum og var
þér innan handar þegar þú þurftir á
að halda, amma mín. Það var gaman
að fá að brasast í kindunum og hæn-
unum með þér. Oftar en ekki var ég
bílstjórinn þinn í bæjarferðunum og
mér leiddist það nú ekki. Við ræddum
ýmislegt tveim dögum áður en þú
dast og brotnaðir í mars 2005, sem
ekkert varð úr fyrr en seinna. Haust-
ið 2005 ákvaðst þú að hætta með
kindurnar en þú vildir ekki farga
yngsta fénu svo við höfðum fjárskipti.
Sumarið 2006 keypti ég þinn helming
af jörðinni Brakanda sem þú vildir að
ég fengi. Það er svo mikið sem ég
vildi geta sagt en læt gott heita hér.
Ég kveð þig núna og ég veit að það
var móttökunefnd sem tók á móti
þér, hann afi og Sesar bróðir.
Sjáumst þegar minn tími kemur.
Kær kveðja,
Sigurður Elvar Viðarsson.
Elsku amma er dáin. Mikið held ég
að hún hafi verið hvíldinni fegin. Hún
var orðin veikburða þegar ég kvaddi
hana og þannig vildi hún ekki lifa.
Ég kom fyrst til ykkar 6 ára gömul
og kom hvert vor eftir það til 14 ára
aldurs. Þetta voru mér dýrmæt ár og
myndi ég ekki breyta þeim ef ég ætti
að velja aftur.
Þið afi kennduð mér margt og er
mér minnisstæð fyrsta máltíðin mín
og samtal við afa. Þegar ég bað um
pylsu í fyrsta matartímanum í sveit-
inni hélt nú amma ekki, ef ég ekki
borðaði það sem á boðstólum væri
fengi ég ekkert. Það var aldrei
vandamál eftir þetta. Einnig tók afi
mig á tal og sagði mér að ég væri nú
komin í sveit til að vinna, ég ætti að
hjálpa ömmu með allt, honum leist
ekkert á að ég væri bara í einhverju
fríi.
Amma var ótrúlega þolinmóð með
allt, t.d. þar sem að ég var stutt í ann-
an endann þurfti ég stól til að ná upp í
vaskinn og það gat tekið mig góðan
klukkutíma að vaska upp.
Það voru margar góðar stundir
sem við áttum, amma mín, og eru
rakstursstundir okkar ofarlega. Það
voru ófá sporin sem við tókum á
túninu, og inni á milli ef gafst smá-
pása, þá settumst við gjarnan niður
og spjölluðum.
Eitt sinn sátum við niðri í reit á
skurðbakka og horfðum á lækinn. Þú
sagðir mér frá þegar þú varst ung og
röltir stundum upp að Hraunsfossi,
settist þar niður og hugsaðir um allt
og ekkert. Þetta virtist hafa verið
þinn griðastaður og ég fann að Öxna-
dalurinn var þér hugleikinn, það var
heima fyrir þér.
Eftir langan dag í heyskap verkj-
aði mann oft í lappir og bak en það
hvarf eins og dögg fyrir sólu þegar
amma kom með eina ískalda appelsín
og prins póló. Það var sko sparidagur
ef maður fékk eitthvert gotterí, hvað
þá gos. Annars var ekki hægt að
kvarta yfir að fá ekki nóg að borða
þar sem ömmumatur var einstakur
og fátt jafnaðist á við kjötbollurnar
hennar. Því miður fékk ég ekki þá
uppskrift hjá henni en á samt nokkr-
ar aðrar sem eru alltaf góðar.
Amma var þrjósk kona, bar ekki
tilfinningar á torg og var ekki allra.
En við sem þekktum hana vel vitum
að hún var hlý og góð, en ég held
kannski að eftir áföll lífsins hafi hún
myndað vegg sem henni fannst betra
Steingerður Júlíana
Jósavinsdóttir
✝ Hjördís Antons-dóttir fæddist á
Eyrarbakka hinn
17. janúar 1929 og
andaðist á Heil-
brigðisstofnun
Vestmannaeyja 5.
nóvember 2007.
Hún var dóttir
Aðalheiðar Bjarna-
dóttur frá Tjörn á
Eyrarbakka, f. 1.2.
1904, d. 15.12.
2000, og Antons
Halldórs Valgeirs-
sonar f. 31.5. 1902,
d. 2.2. 1964. Hálfsystkini Hjördís-
ar samfeðra: Baldur Anton Ant-
onsson, f. 1929, d. 1932. Walter
Antonsson, f. 1933, d. 1992. Elsa
Rúna Antonsdóttir, f. 1939.
Gunnar Halldór Antonsson, f.
1945. Hjördís ólst upp á Tjörn á
Eyrarbakka hjá móður sinni, á
heimili afa síns og
ömmu, þeirra Bjarna
Eggertssonar og
Hólmfríðar Jóns-
dóttur.
Hinn 20.8. 1953
kvæntist hún Ólafi
Björgvini Jóhann-
essyni frá Breiðabóli
á Eyrarbakka, f. 9.3.
1930. d. 8.1. 1993.
Eignuðust þau 2 syni.
1) Bjarni, f. 13.2.
1954, d. 3.12. 2002.
Hann var kvæntur
Dagmar Kristjáns-
dóttur, f. 14.4. 1954. Bjarni átti 3
dætur: a) Rebekku Sif, f. 27.1.
1973. Barnsmóðir Ingibjörg Þor-
steinsdóttir, f. 27.6. 1953. b) Aðal-
heiði Dröfn, f. 13.3. 1980, gift Stef-
áni Þór Hannessyni og eiga þau
soninn Reyni Þór, f. 5.8. 2005. c)
Berglind, f. 26.4. 1984. Sambýlis-
kona og barnsmóðir Kristín
Helga Runólfsdóttir, f. 17.10.
1955. 2) Jóhannes, f. 24.5. 1958,
kvæntur Svanhildi Guðlaugs-
dóttur, f. 16.10. 1959. Eiga þau 2
börn.
a) Hjördís, f. 20.9. 1982. b)
Ólafur Björgvin, f. 17.11. 1987.
Hjördís og Ólafur bjuggu sín
fyrstu búskaparár á Eyrarbakka,
fluttu til Vestmannaeyja árið
1956 en fluttu þaðan árið 1969 til
Rvíkur. Um áramótin 2000-2001
flutti Hjördís aftur til Vest-
mannaeyja. Síðasta árið bjó hún
á dvalarheimilinu Hraunbúðum.
Hjördís vann ýmis störf, m.a.
við aðhlynningu á Borgarspítal-
anum en síðustu ár starfsævinn-
ar sem skrifstofukona hjá starfs-
mannafélaginu Sókn í Rvk.
Útför Hjördísar fer fram frá
Landakirkju Vestmannaeyjum
laugardaginn 10. nóvember nk.
kl. 14. Minningarathöfn og jarð-
setning fer fram frá Fossvogs-
kirkju þriðjudaginn 13. nóvem-
ber nk. kl. 11.
Það eru akkúrat 33 ár núna í
nóvember síðan ég hitti Höddu í
fyrsta sinn, ég sat skjálfandi á bein-
unum, 15 ára smástelpa sem þóttist
vera stór, á beddanum hans Jóa í
Gyðufellinu. Jói kom með hana inn í
herbergi og kynnti okkur. Ég fékk
bara stórt faðmlag og hún sagði svo:
„Þið eruð nú bara börn, en farið nú
varlega og verið góð hvort við annað.“
Æ síðan hefur hún verið besta
tengdamóðir í heimi og ég blæs á alla
tengdamömmubrandara.
Hjördís er fædd á Eyrarbakka og
ólst upp hjá móður sinni, Heiðu á
Tjörn, og afa sínum, Bjarna, sem
reyndist henni mikill lærifaðir.
10 ára gömul veiktist hún af
berklum og þurfti að dveljast á annað
ár á berklahælinu á Vífilsstöðum.
Var þar mest eldra fólk og horfði hún
á marga kveðja þarna. Þessi dvöl
markaði djúp spor í sál hennar og
held ég að þar liggi hluti af einskærri
góðmennsku hennar í gegnum æv-
ina. Hún mátti aldrei aumt sjá og var
ávallt reiðubúin að rétta hjálparhönd
og hefði gefið sinn síðasta mjólkur-
pening.
Á Eyrabakka kynnist Hadda
eiginmanni sínum, Ólafi Björgvini
Jóhannessyni frá Breiðabóli, og giftu
þau sig 1953 og eignuðust svo soninn
Bjarna 1954. Þegar fór að þrengja að
í vinnu á Eyrabakka 1956 tóku þau
sig upp og fluttu til Vestmannaeyja.
Þar bjuggu þau næstu 12 árin og þar
fæddist yngri sonurinn, Jóhannes,
1958.
Hjördís bjó síðan í Reykjavík í 32
ár og lengst af starfaði hún á Borg-
arspítalanum en síðustu 10 til 15 árin
vann hún á skrifstofu Starfsmanna-
félagsins Sóknar.
Ólafur sótti svo til alla tíð sjóinn en
um 1990 ákvað hann að koma í land
til að vera meira hjá Hjördísi, sem
honum fannst ekki vera alltof heilsu-
hraust. Óla leiddist hins vegar að
vinna eftir stimpilklukku svo hann
ákvað að taka eina vertíð í Eyjum og
réð sig á netabát 1992.
Svo illa vildi til í ársbyrjun 1993 að
Óli féll í höfnina milli báts og
bryggju. Lá hann á sjúkrahúsi í viku
áður en hann lést. Í hönd fóru erfiðir
tímar hjá Hjördísi.
Hún hafði fyrir aldraðri móður að
sjá, eldri sonurinn var fluttur til Dan-
merkur og sá yngri búsettur í Vest-
mannaeyjum. Á þessum árum reynd-
ist Dóra mágkona hennar besta
vinkona sem hugsast gat. Í árslok
2000 féllu frá bæði Dóra mágkona
hennar og móðirin Heiða á 97. ald-
ursári. Hadda var hætt að vinna og
okkur fannst hún voða ein svo það
tók okkur ekki langan tíma að telja
hana á að flytja til okkar.
Það virðist fylgja þessari fjöl-
skyldu að kveðja þegar jólin nálgast
því sú sorgarfregn barst okkur í des-
emberbyrjun 2002 að Bjarni, sem bú-
settur var í Danmörku með sinni
konu, væri alvarlega veikur. Hadda
og Jói lögðu strax af stað en náðu
ekki út áður en hann kvaddi. Það
lagðist þungt á Hjördísi að missa son
sinn og við fundum að við það hrakaði
heilsu hennar.
Ákvað hún í júní 2006 að flytja á
dvalarheimilið Hraunbúðir og þar
leið henni aldeilis vel. Hún var hrók-
ur alls fagnaðar og eignaðist þar mik-
ið að yndislegum vinum. Átti hún þar
góð lokaár.
Ég kveð í dag mína bestu vinkonu.
Tengdamóðir mín gat á engan hátt
reynst mér og fjölskyldu minni bet-
ur. Hennar verður sko sannarlega
mjög sárt saknað.
Svanhildur Guðlaugsdóttir.
Innst inni vonaði ég alltaf að ég
þyrfti ekki að skrifa minningargrein
um elskulegu ömmu mína og nöfnu.
Ömmu mína sem ég leitaði ósjaldan
til og ófáir öfunduðu mig af því að
eiga. Það voru mörg skiptin sem ég
hringdi eða fór í heimsókn til ömmu
til þess að ræða málin. Bæði var hún
svo skemmtileg og við vorum líka svo
rosalega líkar. Passlega kærulausar
og nenntum ekki að velta hlutunum
of mikið fyrir okkur. Mér þótti ægi-
lega vænt um þegar hún sagði við
mig að hún hefði aldrei kynnst mann-
eskju með jafn sterka réttlætiskennd
og mér. Hún var svo óhemju stolt af
öllu sem ég gerði og ég man eitt
skiptið þegar hún labbaði með mig
um allt elliheimilið til þess að sýna
mig og gaspraði ósjaldan að þetta
væri sko barnabarnið hennar og
nafna.
Allir vinir mínir sem fengu tæki-
færi til að kynnast henni hafa marg-
oft sagt mér hvað hún væri hress og
skemmtileg kona. Alltaf hrókur alls
fagnaðar. Þær eru margar vinkon-
urnar sem fengu að gista með mér í
Gyðufellinu þegar við vorum á
íþróttamótum í Reykjavík. Hlutir
eins og þeir voru svo sjálfsagðir í
hennar augum. Allir tóku ömmu svo
létt og hún gat verið með kjaft við
alla og enginn kippti sér upp við það
heldur hló fólk frekar.
Eftir að hún kvaddi er ég alltaf að
rekast á hluti sem hún færði mér.
Hvort sem það er handavinna eftir
hana eða eitthvað sem henni fannst
bara fallegt og hún vildi endilega að
ég ætti. Ég hugsa að hún hafi verið
gjafmildasta kona í heimi með
stærsta hjarta sem fyrirfannst.
Ég neita því ekki að ég kvíði jól-
unum enda man ég ekki eftir jólum
án ömmu. Þegar við systkinin vorum
yngri fengum við alltaf frá henni
náttföt á þorláksmessu sem hún lagði
mikla vinnu í að finna handa okkur.
Við sprönguðum síðan um á þeim öll
jólin sæl og glöð.
Ég er svo óendanlega glöð að
amma hafi náð því að mæta í útskrift-
ina mína núna í júní og þar með sam-
fagnað með mér áfanga sem við vor-
um svo sammála um að ég skyldi ná.
Þegar ég stóð á smá krossgötum með
hvað ég ætti að læra varstu dugleg að
telja í mig kjarkinn og segja mér að
Hjördís Antonsdóttir
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HANNA SIGURBJÖRNSDÓTTIR,
Hjallaseli 55 (Seljahlíð),
áður til heimilis í Sólheimum 25,
lést föstudaginn 9. nóvember í Seljahlíð.
Útförin auglýst síðar.
Ólafur Sveinsson, Ingibjörg Jónsdóttir,
Arnór Sveinsson, Hrafnhildur Rodgers,
Sigurbjörn Sveinsson, Elín Hallgrímsson,
ömmubörn og langömmubörn.