Morgunblaðið - 10.11.2007, Side 54

„[Í] mínum huga var þetta mjög
einfalt. Hún ætlaði að reisa súluna,
fínt og ég þurfti bara að græja
blaðamannafundi og sjá til þess að
þetta gengi eftir áætlun. Rétt?
Rangt! Öll vinnan í kringum Yoko
Ono – frá A til Ö – fór í það að
halda henni við upprunalegu áætl-
unina ... Yoko var með þétta dag-
skrá. Fyrst fórum við út í Viðey
þar sem búið var að koma ein-
hverjum skólakrökkum fyrir og
Villi borgarstjóri var mættur og
allur pakkinn. Svaka seremónía.
Það kom líka flugvél sem skrifaði
„Love“ með reyk á himinhvelf-
inguna. Sjálf Yoko kemur síðan og
gengur til fólksins sem safnast
hafði saman á staðnum þar sem
reisa átti súluna. Hún tekur sig svo
til og fer að helga staðinn. Það var
búið að hlaða grjóthring sem allir
stóðu í kringum, um 200 manns, og
þar á meðal skólakrakkarnir sem
sungu „Imagine“. Svo voru haldnar
hefðbundnar ræður og ávörp en
það fyndnasta var, og þetta kom
ekki fram í neinum fréttum af at-
burðinum, sjálf helgun staðarins.
Yoko gerði það að hætti amerískra
frumbyggja, fer að hoppa um í ein-
hverjum indíánadansi með sprota í
hönd og með nokkuð víruðum til-
burðum. Villi, sem er búinn að
standa þarna kyrr og prúður, tekur
sig allt í einu til og fer að hoppa á
sama hátt. Eitthvað sem honum
fannst greinilega tilhlýðilegt og var
vel skiljanlegt við þessar undarlegu
aðstæður. Það breytir því ekki að
þetta var algerlega spreng-
hlægilegt. En svo var honum kippt
til baka, þetta entist nú bara í eina,
tvær sekúndur.“
Úr bókinni Öll trixin í bókinni.
Þegar Villi steig indíánadans
Morgunblaðið/RAX
Ímyndið ykkur Við vígslu Friðarsúlunnar í Viðey. Vilhjálmur Þ. Vilhjálms-
son þáverandi borgarstjóri sést hér lengst til vinstri á myndinni.
Einar Bárðar fylgdist með borgarstjóra stíga dans í Viðey
Albert er lítill
strákur sem er
alltaf að hugsa eitt-
hvað… 60
»
reykjavíkreykjavík
 Mikil brúð-
kaupsveisla verð-
ur haldin í Hafn-
arhúsinu
laugardaginn 17.
nóvember næst-
komandi. Af því
tilefni þarf auðvitað að dytta að
ýmsu í húsinu og nú er svo komið að
byggt hefur verið fyrir innganginn
að Grafíksafninu, sal íslenskrar
grafíkur. Á bílastæði bak við Hafn-
arhúsið er byrjað að byggja eitt-
hvað sem ekki er ljóst hvaða til-
gangi mun þjóna en sumir hafa
giskað á að verði reyksvæði brúð-
kaupsgesta. Þessi bygging lokar
fyrir innganginn í Grafíksafnið og
enginn mun því komast þar inn
næstu vikuna. Núna um helgina átti
að vera seinasta sýningarhelgi hjá
Soffíu Sæmundsdóttur og Monicu
Schokkenbroeken í safninu og um
næstu helgi átti að opna sýning
Pjéturs Stefánssonar. Vegna þessa
frestast seinasta sýningarhelgi
Soffíu og Monicu um tvær vikur.
Byggt fyrir inngang
Grafíksafnsins
 Niðurstaða kosningar á mbl.is
um bestu íslensku plötu allra tíma
vakti mikla athygli og eru víst flest-
ir sammála því að Sigur Rós og
plata hennar Ágætis byrjun sé vel
að titlinum komin. Á mbl.is var
hægt að velja á milli tæplega 80
titla en þá var einnig hægt að bæta
við þeim plötum á listann sem kjós-
endum fannst vanta. Þann kost
völdu fjölmargir og er skemmst frá
því að segja að rúmlega 450 íslensk-
ar plötur bættust við titla sem til-
nefndir voru fyrir á mbl.is.
Segir þessa fjöldi mikið um fjöl-
breytni íslensks tónlistarlíf í gegn-
um árin en ekki síður um smekk
okkar Íslendinga sem seint verður
talinn einsleitur þegar það kemur
að listum og menningu.
Ágætis smekkur
Eftir Jóhann Bjarna Kolbeinsson
jbk@mbl.is
„ÞETTA er ekki ævisaga,“ segir Arnar Eggert
Thoroddsen, blaðamaður og nú rithöfundur, um
bók sína Öll trixin í bókinni sem fjallar um Einar
Bárðarson og kemur út fyrir jólin. „Þetta er
maður sem hefur verið að vinna mikið í tónlist-
arbransanum og hefur staðið í umboðs-
mannabrölti og er ákveðinn brautryðjandi á því
sviði. Það er verið að fara yfir þann feril og til-
taka hvað hann hefur lært af þessu brölti sínu.
Um leið er hann að miðla reynslu sinni þannig að
bókin virkar sem einskonar sjálfshjálparbók fyr-
ir bransafólk og reyndar bara fólk almennt –
þetta er bók um hvernig fólk á að höndla sigra
og sorgir. Svo er þetta líka frábær heimild um ís-
lenska dægurmenningu síðustu sjö, átta ár.“
Rennur á rassinn og nær árangri
Arnar segir að umfram allt sé Öll trixin í bók-
inni þó skemmtileg saga þar sem farið sé í
„ákveðið ferðalag með umboðsmanni Íslands.“
„Við byrjuðum bara að tala saman og bókin varð
til. Einar fór að rifja upp eftirminnilegustu at-
vikin og öll þessi hollráð og trix sem titillinn vís-
ar í skutu þá ósjálfrátt upp kolli. Hann hefur
bæði runnið á rassinn og náð árangri, þannig að
maður getur séð hvað skal varast og hvað ekki.“
Eins og áður kom fram er ekki um hefðbundna
ævisögu að ræða og því hefst hún ekki á því hvar
og hvenær Einar fæddist. „Í fyrsta kafla er les-
andanum kastað beint út í mikla atburðarás sem
snýst um Evróvisjón. En svo er farið lítillega yfir
í sögu Einars, það er af hverju hann byrjaði í
þessu stússi sínu, og svo rek ég þetta í sæmilegri
tímaröð áfram,“ segir Arnar, en eins og gefur að
skilja eru fjölmargar skemmtilegar sögur úr
bransanum í bókinni, meðal annars sú sem rakin
er hér að neðan.
Kvartar aldrei
„Svo förum við til dæmis vel í Van Morrison
tónleikana sem voru mikið ævintýri. Síðan er
þarna heill kafli um hvernig maður á að tækla
fjölmiðla. Það eru nefnilega ýmis brögð og brell-
ur í sambandi við það,“ segir fjölmiðlamaðurinn
og hlær. En hvað kom Arnari mest á óvart í fari
Einars Bárðarsonar? „Ja, mér fannst til dæmis
mjög flott að hann skyldi biðja mig um að skrifa
þessa bók, það var svolítið „kúl múv“ hjá honum.
Ég hafði verið í góðum tengslum við Einar frá
því ég byrjaði á Morgunblaðinu þannig að ég
þekkti hann af góðu einu þegar við byrjuðum.
Samstarfið var líka alveg 100%. En það kom í
sjálfu sér ekkert á óvart, hann stóð frekar undir
öllum þeim væntingum sem ég hafði til hans,“
segir Arnar. „En það var annars mjög merkilegt
að fylgjast með því hvernig hann vinnur. Ég sá
hann til dæmis aldrei kvarta yfir því að eitthvað
tæki of langan tíma og hann er aldrei stressaður.
Það er alltaf stutt í grínið. Þetta eru kostir sem
menn þurfa að hafa ætli þeir að snúast af ein-
hverju viti í þessari bransaþeytivindu.“ Að-
spurður segir Arnar að bókin hafi verið unnin í
nokkrum góðum skorpum. „Við hittumst reglu-
lega og tókum góða fundi. Fórum nokkrum sinn-
um í hádegismat, til dæmis á Ask eða á kaffihús
á Selfossi, Kaffi Krús. Stundum hittumst við líka
heima hjá honum. Við hittumst bara og tókum
svona þriggja til fjögurra tíma spjall. Eina vett-
vangsferðin var hins vegar til London þar sem
við slaufuðum bókinni í einu „maraþon-sessioni“
á skrifstofu hans þar í borg.“ Öll trixin í bókinni
kemur út á föstudaginn, 16. nóvember, og segist
Arnar hlakka mikið til. „Ég er búinn að sjá káp-
una og svona, þetta er það sem það er, tónar allt
við umfjöllunarefnið,“ segir hann og bætir við að
bókin sé tvímælalaust jólagjöfin í ár. „Þú finnur
ekki skemmtilegri bók – þegar maður opnar
hana getur maður ekki hætt að lesa. Meira að
segja ég sjálfur varð iðulega týndur í textanum
þegar ég var að fara yfir einhver smáatriði.“
Arnar segir vel koma til greina að skrifa fleiri
bækur af þessu tagi, þótt það sé allt óráðið enn
sem komið er. „Ég skal þó játa að ýmsir menn
eru byrjaðir að sveima um í hausnum,“ segir
hann, og blaðamaður nefnir menn á borð við
Megas og Bubba Morthens. „Ég er opinn fyrir
öllu. Ég er til í hvaða gigg sem er og málið er
dautt - eins og Einar myndi segja.“
Umboðsmannabrölt
Bók Arnars Eggerts Thoroddsen um Einar Bárðarson kemur út á föstudaginn
Morgunblaðið/Ómar
Félagar „Við hittumst reglulega og tókum góða fundi. Fórum nokkrum sinnum í hádegismat, til dæm-
is á Ask eða á kaffihús á Selfossi, Kaffi Krús,“ segir Arnar um fundi hans og Einars.