Morgunblaðið - 28.03.2008, Side 26
Eftir Sunnu Ósk Logadóttur
sunna@mbl.is
J
i, er það?“ sagði Heiða
Agnarsdóttir, versl-
unarstjóri hjá GK
Reykjavík við Laugaveg
er blaðamaður og ljós-
myndari Morgunblaðsins sögðu
henni frá því í gærmorgun að búið
væri að mála yfir veggjakrotið á
húsnæði verslunarinnar. „Ég kem
nefnilega alltaf inn bakdyramegin,
svo ég sá þetta ekki í morgun,“ seg-
ir hún og brosir út að eyrum meðan
hún skoðar afrakstur uppátækis
Góðverkasamtakanna betri bæjar,
sem hún kannast þó ekki við.
Góðverkasamtökin láta líka ekki
mikið yfir sér. Vinna verk sín í
hljóði og koma meðlimir þeirra ekki
fram undir nafni. Í samtali við
Morgunblaðið sagði talsmaður
þeirra að hópinn skipuðu nokkrir
karlmenn um tvítugt sem ættu það
sameiginlegt að búa í miðbænum
og vera annt um hverfið sitt. „Þetta
er að verða helvíti ógeðslegt
hérna,“ segir hann. Hugmyndin að
góðverkinu kviknaði þegar fé-
lagarnir voru að ganga fram hjá
Herrafataverslun Guðsteins um
síðustu helgi. „Þar er svo fallegt
listaverk sem búið er að skemma
með kroti. Þá ákváðum við að grípa
til aðgerða. Við örkuðum út í búð og
keyptum okkur fötu af málningu og
pensla. Þetta var nú ekki meira
mál!“
Í stuttri tilkynningu frá samtök-
unum segir að þau hafi farið í
„fyrsta sinn á stjá“ í fyrrinótt með
málningargjörningnum og því ekki
hægt að skilja skilaboðin öðruvísi
en að von sé á meiru. „Það er aldrei
að vita hvað verður,“ segir talsmað-
urinn. „Við viljum einbeita okkur að
því að fegra miðbæinn og bæta al-
mennt geð borgarbúanna.“
Jákvætt fyrir miðborgina
„Mér finnst frábært að ungt fólk
hafi tekið sig til og gert þetta, það
er alveg æðislegt,“ segir Heiða hjá
GK um uppátæki Góðverkasamtak-
anna. „Allt sem gerir ímynd mið-
borgarinnar jákvæðari er alveg frá-
bært.“
Hún segir veggjakrot vera
vandamál, „en við erum yfirleitt
dugleg að mála yfir.“ Hún segist oft
geyma málningarfötu og pensla inn
af versluninni sem hægt sé að grípa
til þegar á þurfi að halda. „Það er
auðvitað mikilvægt fyrir okkar
rekstur að umhverfið sé snyrtilegt.
Svo þetta er frábær hjálp,“ segir
hún um verk Góðverkasamtak-
anna.
Heiða segist ekki viss um að
veggjakrot sé meira nú en áður.
Alltaf hafi verið krotað á Lauga-
vegi. Hún játar að stundum fari
veggjakrotið hreinlega framhjá sér,
það venjist að hafa það fyrir aug-
unum.
Hélt að eigandi hússins
hefði málað yfir krotið
„Ég tók strax eftir því þegar ég
mætti í vinnuna í morgun að búið
var að mála yfir veggjakrotið,“ seg-
ir María Guðmundsdóttir sem
starfar í versluninni Hjá Berthu við
Laugaveg. „Ég hélt að eigandi
hússins hefði gert þetta en er svo
að frétta að hér hafi verið að verki
hópur af ungu fólki. Þau eiga bara
allan heiður skilið fyrir þetta. Mér
finnst þetta bara alveg æðislegt hjá
þeim.“
María segir veggakrot mikið
vandamál við Laugaveginn. „Það er
reglulega krotað hér á húsið hjá
okkur og einnig er verið að líma hér
upp auglýsingaplaköt. Það er mikill
Frábært „Mér finnst frábært að ungt fólk hafi tekið sig til og gert þetta, það er alveg æð-
islegt,“ segir Heiða Agnarsdóttir, verslunarstjóri hjá GK Reykjavík við Laugaveg.
Æðisleg
hjá þeim
Stórkostlegt „Mér finnst þetta bara stórkostlegt hjá krökkunum
verslun við Laugaveg og hefur verslað með úr í fleiri áratugi í mi
Ljótt Málning Góðverkasam
dugað til að mála yfir þenna
Betri bær Góðgerðasamtök
verslun Bónuss á Laugaveg
„Alveg æðislegt
Hópur ungra manna fór í
skjóli nætur niður Lauga-
veginn vopnaður penslum
og málningu. Einhver
gæti haldið að hér væri
eitthvað misjafnt á ferð
en sú er alls ekki raunin.
Málningin var hvít og til-
gangurinn að útmá
veggjakrot sem hópurinn
segir mikla sjónmengun
af. „Við viljum bæta al-
mennt geð borgarbúa,“
segir talsmaður samtak-
anna.
26 FÖSTUDAGUR 28. MARS 2008 MORGUNBLAÐIÐ
Einar Sigurðsson.
Styrmir Gunnarsson.
Forstjóri:
Ritstjóri:
STOFNAÐ 1913
Útgefandi: Árvakur hf., Reykjavík.
Aðstoðarritstjóri:
Karl Blöndal.
Fréttaritstjóri:
Björn Vignir Sigurpálsson.
ÁBYRGÐARLAUS MÓTMÆLI
Atvinnubílstjórar lokuðu Ár-túnsbrekku um stundarsakirá fjórða tímanum í gær og á
augabragði mynduðust miklar bíla-
raðir. Áhrifanna af þessari lokun
gætti allt niður í miðbæ Reykjavíkur.
Ætlun bílstjóranna var að mótmæla
háu eldsneytisverði og aðgerðaleysi
stjórnvalda. Þessi aðferð til að mót-
mæla nær ekki nokkurri átt. Bílstjór-
arnir lokuðu einni af helstu sam-
gönguæðum borgarinnar fyrirvara-
laust og tókst með því að skapa
stórhættu, þótt það hafi eflaust ekki
verið ætlunin.
Jón Viðar Matthíasson, slökkviliðs-
stjóri höfuðborgarsvæðisins, sagði í
samtali við mbl.is í gær að það væri
háalvarlegt mál þegar helstu sam-
gönguæðum borgarinnar væri lokað
með þessum hætti. Jón Viðar Matth-
íasson sagði að síðast þegar mótmælt
hefði verið með þessum hætti hefði
slökkviliðið fengið að vita af því með
góðum fyrirvara, og slökkviliðs- og
sjúkraflutningamenn getað gert við-
eigandi ráðstafanir.
„Hér er farið út í aðgerðir sem þeir
láta okkur ekkert vita um. Okkar við-
bragðskerfi, bæði hvað varðar
sjúkraflutning og slökkvistarf, bygg-
ist á því að þær flæðilínur sem við
notum dagsdaglega séu greiðar,“
segir Jón Viðar.
Það er skiljanlegt að atvinnubíl-
stjórar finni fyrir háu eldsneytis-
verði. Það gera allir bílstjórar – líka
þeir sem sátu fastir í umferðinni í gær
án þess að eiga að neinu leyti sök á
háu eldsneytisverði. En það eru til
aðrar leiðir til að mótmæla en skapa
stórhættu.
Ástandið sem skapaðist vegna mót-
mælanna vekur hins vegar spurning-
ar um almennt öryggi þegar helstu
umferðaræðar borgarinnar lokast.
Nokkrum sinnum hefur það gerst að
slys og óhöpp hafa teppt helstu um-
ferðaræðar borgarinnar, þar á meðal
Ártúnsbrekkuna. Slíkir atburðir gera
ekki boð á undan sér og því er full
ástæða til að velta fyrir sér hvort ekki
þurfi að endurskoða þessi umferðar-
mál. Það kann að einhverju leyti að
gerast með tilkomu Sundabrautar, en
dugar það til? Eins og Jón Viðar
Matthíasson segir byggjast við-
bragðskerfi fyrir sjúkraflutninga og
slökkvistarf á því að helstu sam-
gönguleiðir séu opnar.
Það er hins vegar undarlegt að sjá
að atvinnubílstjóri, sem vitnað er í á
forsíðu Morgunblaðsins í dag, telur
ummæli slökkviliðsstjóra hræðslu-
áróður. Jafnframt boðar forsvars-
maður bílstjóranna frekari lokanir og
segir að hvorki slökkviliðsstjóri né
lögregla verði látin vita með fyrir-
vara. Það var lán að ekkert skyldi út
af bera meðan mótmælin stóðu yfir og
umferð stöðvaðist þannig að margra
kílómetra bílaraðir mynduðust.
Atvinnubílstjórar geta mótmælt
háu eldsneytisverði eins og þeim sýn-
ist, en það er ólíklegt að þeir vinni sér
mikla samúð ef þeir ætla að halda
uppteknum hætti og loka helstu um-
ferðaræðum höfuðborgarsvæðisins.
ÓFREMDARÁSTAND Í MIÐBORGINNI
Víða um miðborg Reykjavíkurstanda hús sem eru að drabbast
niður. Oft eru þetta gömul hús sem
voru reist á fyrri hluta 20. aldar eða
fyrr. Þau eru útötuð veggjakroti, rúð-
ur brotnar, neglt hefur verið fyrir
glugga og dyr. Þó er iðulega auðvelt
að komast inn í þessi hús og borið hef-
ur við að útigangsmenn finni sér þar
samastað. Um helgina mátti ekki
miklu muna að maður brynni inni
þegar eldur varð laus í tveimur hús-
um í miðborginni um páskahelgina.
Svo virðist sem í mörgum tilfellum
hafi eigendur þessara húsa ákveðið
að láta reka á reiðanum til að skapa
þrýsting um að fá að rífa þau.
Hús, sem hefur verið látið drabbast
niður svo mánuðum og jafnvel árum
skiptir, er ekki til mikillar prýði og
það er erfitt að vinna að því að blása
lífi í verslun og viðskipti í miðborg-
inni þegar slík lýti eru á umhverfinu.
Að einhverju leyti er ábyrgðin á
ástandinu hjá borginni og það er rétt
sem Snorri Freyr Hilmarsson, for-
maður Torfusamtakanna, segir í
Morgunblaðinu í gær að „allt of lengi
hafi verið unnið með of opið deili-
skipulag“. Það er líka rétt hjá Hönnu
Birnu Kristjánsdóttur, formanni
skipulagsráðs Reykjavíkurborgar, að
um leið og borgaryfirvöld geti ekki
skorast undan ábyrgð verði fram-
kvæmda- og fasteignaeigendur í
borginni að axla sína ábyrgð.
Í yfirlýsingu frá Torfusamtökunum
er það orðað svo að óviðunandi sé að
„fyrirtæki sem hyggjast hagnast á
framkvæmdum í miðbænum taki
borgina í gíslingu […] og setji t.a.m.
verslun við Laugaveg í uppnám“.
Að undanförnu hefur orðið vakning
fyrir gildi gamalla húsa. Saga húsa er
sjaldnast letruð utan á þau, en hún
getur þó verið merkileg, jafnvel þótt
aðeins virðist vera um skúr að ræða.
Það er ánægjulegt að lesa orð Hönnu
Birnu þess efnis að mikilvægt sé að
tryggja að hús, sem hugsanlega hafi
sögulegt gildi, verði ekki rifin.
Víða bíða eigendur húsa eftir því að
fá grænt ljós til niðurrifs. Nú þarf að
hafa hraðar hendur og fara rækilega
yfir þá byggingararfleifð sem um er
að ræða og taka í framhaldinu
ákvarðanir. Eigendur húsa þurfa
einnig að gera sér grein fyrir því að
þótt þeir hyggist rífa hús ber þeim
skylda til að halda eignum sínum við
og koma í veg fyrir að ástand þeirra
skapi hættu. Borgin hefur ýmsar
leiðir til að þrýsta á eigendur þessara
húsa um að taka sér tak. Eigendur
þeirra eiga ekki að láta sér detta í
hug að vanræksla bæti stöðu þeirra
til samninga.
Skipulagsráð hyggst nú taka á því
hvernig bregðast megi við því að
fjöldi húsa í niðurníðslu hafi aukist og
er stefnt að samstilltu átaki borgar-
yfirvalda og hagsmunaaðila. Það
gengur vonandi eftir því að ástandið
er orðið óþolandi.
Hægt er að lýsa skoðun á ritstjórnargreinum Morgunblaðsins á slóðinni http://morgunbladid.blog.is/