Morgunblaðið - 11.05.2008, Blaðsíða 46

46 SUNNUDAGUR 11. MAÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hróðný Gunn-arsdóttir fædd-
ist á Bergskála í
Skefilstaðahreppi í
Skagafirði 11. maí
1936, hún lést á
Líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
rvogi 1. maí síðast-
liðinn.
Hróðný var dóttir
hjónanna Gunnars
Einarssonar kenn-
ara, f. 18. október
1901, d. 30. apríl
1959, og Halldóru
Reykdal húsmóður, f. 5. nóvember
1916, d. 19. júlí 1998. Hróðný átti
3 hálfsystkini og eru þau öll látin.
Einnig átti hún 5 alsystkini, 3 eru
á lífi og 2 látin. Hróðný hóf sam-
búð 9. desember 1952 með Haf-
steini Sigurgeirssyni sjómanni frá
Ísafirði, f. 16. september 1930.
Þau giftust síðar og eignuðust 6
börn. Þau eru: 1) Halldóra, f. 30.
desember 1953, gift Tryggva
Samúelssyni, börn þeirra eru
Halldóra Reykdal og Hróðný
Mjöll, 2) Gunndís, f.
1. mars 1955, börn
hennar eru Þor-
björg Harpa, Hróðv-
ar Hafsteinn, Gunn-
ar Berg, d. 28. apríl
2003, Júlíus Birgir
og Stefán Reykdal.
3) Hafsteinn, f. 9.
janúar 1957, börn
hans eru Henný
Björg, Heiðrún
Hafný og Dagný
Ósk. 4) Bryndís, f. 1.
desember 1960, gift
Sæmundi Stein-
grímssyni, börn þeirra eru Tinna
Dröfn, Karen Ýr og Axel Örn. 5)
Gunnur, f. 13. janúar 1964, gift
Stefáni Jónssyni, börn þeirra eru
Elsa Jóna og Hafsteinn Hrannar.
6) Snædís Anna, f. 21. ágúst 1969,
gift Stefáni Geir Þórissyni, f. 30.
september 1962, börn þeirra eru
Jenný Þórunn og Hróðmar Haf-
steinn. Hróðný og Hafsteinn eiga
18 barnabarnabörn.
Útför Hróðnýjar hefur farið
fram í kyrrþey að hennar ósk.
Elsku mamma mín, mig langar
til að skrifa til þín nokkrar línur til
að segja þér hversu vænt mér þyk-
ir um þig.
Allt sem við höfum gert saman
er mér ógleymanlegt eins og t.d.
Edinborgarferðirnar sem við fór-
um í á hverju hausti ásamt Billu og
Snædísi alveg þangað til þú veikt-
ist.
Mikið þótti mér alltaf vænt um
það þegar ég var að elda um helgar
og Elsa og Hafsteinn spurðu hvort
ég væri búin að hringja í ömmu og
afa og bjóða þeim í mat. Í þeirra
huga kom ekki til greina að borða
helgarsteikina án þeirra. Þetta eru
mjög góðar minningar fyrir okkur
öll – allar þær góðu stundir sem við
áttum saman.
Elsku mamma, þú varst svo góð
mamma og amma. Þú fylgdist með
öllum bæði börnum og barnabörn-
um og vildir að öllum liði vel.
Við systkinin fengum frábært
uppeldi hjá ykkur pabba. Þið voruð
svo samrýnd, góð hvort við annað
og frábærir foreldrar.
Elsku mamma, allt það góða sem
í þér býr er efni í heila bók.
Ég verð einnig að tjá mig um
þær hörmungar sem þú gekkst í
gegnum frá því þú veiktist fyrir
tæpu einu og hálfu ári. Mikið er ég
ósátt við það hvernig sá gangur
var. Meinið var fjarlægt og alltaf
var talað um að þú værir læknuð
en samt batnaði þér ekki. Þú varst
send í hverja rannsóknina og
hverja blóðprufuna á fætur annarri
og alltaf var sagt að allt væri í lagi.
Svo kom dagurinn 16. apríl sl. en
þá átti loksins að reyna að gera
eitthvað. Þú varst skorin upp og í
ljós kom að ekkert var hægt að
gera, allt var búið.
Elsku mamma mín, þetta er erf-
itt að sætta sig við en mikið meg-
um við vera heppin að eiga hann
pabba sem var með þér bæði nótt
og dag í þessari baráttu. Hann vék
aldrei frá þér og var þér svo góður.
Við erum svo óendanlega stolt af
honum og lofum þér að styrkja
hann og vera honum eins góð og
við getum.
Ég er einnig þakklát fyrir að
hafa getað stutt þig í veikindum
þínum og að hafa verið með þér á
líknardeildinni síðustu sólarhring-
ana í lífi þínu ásamt elsku pabba og
elskulegum systkinum mínum
Dóru, Hadda, Billu og Snædísi.
Það er mér mikils virði að hafa
fengið að upplifa með ykkur og
pabba samheldni, traust og kær-
leika. Það besta sem við getum gef-
ið mömmu og pabba er einmitt
traust og samheldin fjölskylda.
Elsku mamma, þín er sárt sakn-
að. Ég vil trúa því að þér líði vel
núna og þurfir ekki að þjást lengur
– þú varst búin að gera það alltof
lengi.
Guð geymi þig, elsku besta
mamma mín.
Þín dóttir,
Gunnur.
Elsku mamma, hinn 1. maí
varstu leyst undan þeirri miklu
baráttu sem þú áttir í í þínum sáru
veikindum. Það var hörmung sem á
þig var lögð en þú gafst aldrei upp
og barðist allt til dauðadags, það
fengum við að sjá þegar við sátum
yfir þér hve baráttukrafturinn var
mikill.
Þú varst líka lánsöm að eiga
hann pabba að, sem aldrei vék frá
þér mamma mín, hann hugsaði um
þig hundrað prósent og nú munum
við styðja við hans veika bak og sjá
til þess að honum líði sem allra
best. Að eiga þig mamma var bara
guðsgjöf, við vorum alin upp í ást
og umhyggju sem þú áttir nóg af.
Ég er búin að eiga með þér
mamma mín nær 55 ár og er ég
þakklát fyrir hvern dag.
Ég vil þakka starfsfólki líknar-
deildar í Kópavogi fyrir þá frábæru
þjónustu sem þau öll veittu þér og
okkur, þetta eru bara gæðamann-
eskjur sem eiga skilið að ég segi
frá. Hinn 11. maí hefðir þú orðið 72
ára, sem er ekki hár aldur, þú kem-
ur til með að halda upp á hann með
öðru fólki og þökk sé guði að þú
finnir ekki lengur til. Elsku
mamma, það er endalaust hægt að
skrifa en einhvers staðar þarf að
hætta. Mundu að við pössum
pabba.
Ástarkveðja,
Halldóra (Dóra).
Mamma þú gafst mér hina einu sönnu
gjöf.
Og gjörva hönd þú lagðir á minn plóg.
Þú studdir mig í straumum þessa lífs
og stóðst með mér í logni og ólgusjó.
Ég gladdist og ég grét í faðmi þínum
og gekk með þér í grasi og um hjarn.
En þótt nú skilji leiðir okkar, mamma,
ég er sem fyrr og einatt verð þitt barn.
(Stefán Hilmarsson)
Þín
Snædís.
Elsku Lóa, mig langar að rita
nokkur minningabrot um þig sem
varst mér svo kær. Ungur var ég
þegar ég flutti inn á heimili ykkar
Búnna og fékk umhyggju eins og
ykkar eigin sonur væri. Börn ykk-
ar urðu eins og litlu systkini mín
og hef ég ætíð litið á fjölskyldu
ykkar sem fjölskyldu mína. Með
uppáskrifað frá forsetanum leyfi til
að giftast dóttur þinni naut ég
næst aðstoðar ykkar við að eignast
heimili fyrir litlu fjölskylduna okk-
ar.
Þið Búnni voruð mestu drifkraft-
arnir við að koma heimilinu í stand
og ekki stóð á aðstoðinni við seinna
heimilið, sem við tókum við fok-
heldu, það var eins og þið Búnni
væruð að koma þaki yfir ykkur
sjálf, slíkur var metnaðurinn fyrir
okkar hönd. Ófáar voru sólarlanda-
ferðirnar sem við fórum með ykkur
og samviskusamlega var farið í sól-
bað á hverjum degi og mikið naust
þú þín þar, slökunin var mikil en
aldrei vildir þú viðurkenna að hafa
dottað. Þegar halla fór að kvöldi
ókyrrðist Búnni, settist á bekkinn
og sagði „jæja Lóa mín“ en oft
gerðist ekki neitt fyrr en eftir
nokkur „jæja Lóa mín“, enda hafð-
ir þú gaman af því að stríða, á góð-
látlegan máta þó.
Fyrir mér varst þú alveg ótrúleg
persóna, sterk og glæsileg. Ég leit
alltaf rosalega upp til þín og því
sem þú sagðir tók ég ætíð mark á
og virti. Kæri Búnni, Lóa var hluti
af þér og þú af henni, tímanum
með henni er lokið en það er bæn
mín að við sem eftir erum eigum
eftir að njóta margra gleðilegra
ára með þér. Mínar innilegustu
samúðarkveðjur til þín kæri Búnni
og til barna þinna, ég vona að þið
getið leitað til mín eins og ég hef
getað leitað til ykkar. Kæra
tengdamóðir, sem varst mér sem
móðir, guð geymi þig.
Tryggvi Samúelsson.
Við fráfall tengdamóður minnar
Hróðnýjar Gunnarsdóttur get ég
ekki orða bundist en rita nokkur
orð sem hinstu kveðju til hennar.
Frá fyrsta degi af okkar kynnum
fann ég fyrir því að ég var velkom-
inn í fjölskylduna. Hróðný og Haf-
steinn eiginmaður hennar komu frá
upphafi fram við mig af einstökum
hlýhug og mér er það sérlega
minnisstætt þegar þau gáfu mér
fyrstu tölvuna sem ég eignaðist, til
að geta unnið lokaritgerð í háskóla-
námi mínu.
Hróðný var ekki mannblendin en
hafði þeim mun sterkari tengsl við
þá sem henni voru kærastir. Fyrir
börn sín var hún tilbúin til að vaða
eld og brennistein og hún lagði sig
fram af einlægni og einurð við að
halda utan um börnin sín og af-
komendur þeirra og hjálpaði þeim
og studdi eins og henni var frekast
unnt. Þeir kærleikar voru í flestum
tilvikum algerlega gagnkvæmir.
Börnin og stórfjölskyldan voru
Hróðnýju allt og það gæti ekki ver-
ið augljósara en á mínu heimili að
missirinn er gríðarlega mikill við
fráfall hennar. Traustari mann-
eskju og heiðarlegri held ég að
vart sé hægt að finna. Ég held að
þeir eiginleikar hennar ásamt ótrú-
legri vinnusemi og fórnfýsi fyrir
sína nánustu hafi skapað grunninn
að áratugalöngu farsælu hjóna-
bandi þeirra Hafsteins. Sá kærleik-
ur sem milli þeirra ríkti er fáséður
milli hjóna. Hróðný mat manngild-
ið framar veraldlegum gæðum og
mér finnst þess vegna við hæfi að
kveðja hana með þessum orðum
um það hvaða manneskju hún hafði
að geyma, með þakklæti fyrir allar
þær góðu stundir sem ég og fjöl-
skylda mín höfum átt með henni.
Minning hennar mun lifa.
Stefán Geir Þórisson.
Elsku amma. Það er mjög erfitt
að setjast niður og skrifa þessa
grein. Þetta gerðist allt svo hratt
og ég trúi því varla að þú sért far-
in. Ég reyni að hugsa til þess að
núna er baráttu þinni lokinni og
þér líður loksins vel. Svo hugsa ég
um allar góðu stundirnar sem við
áttum saman. Þú passaðir mig er
ég var lítil og leyfðir mér að leika
með snyrtidótið þitt. Eitt sinn spil-
uðum við saman tölvuleik og vorum
hvor með sína fjarstýringuna en þú
fékkst aldrei að gera því að sama
hvaða kall dó þá sagði ég alltaf við
þig „ahh, þarna dó þinn kall amma“
og svo skipti ég við þig á fjarstýr-
ingu. Mikið höfum við hlegið að
þessu í seinni tíð. Svo þegar ég eld-
ist þá var alltaf hægt að tala við þig
um allt og þú sýndir því mikinn
skilning. Þú fylgdist vel með okkur
barnabörnunum og því vildi maður
alltaf koma til þín og segja þér frá
öllu sem var að gerast. Ég sé þig
fyrir mér hlæja að sögunum sem
við sögðum þér. Það var líka gam-
an að lesa fyrir þig ljóðin sem ég
samdi því þú naust þess að hlusta á
þau og varst svo stolt af mér. Það
var yndislegt að fara með ykkur
afa til útlanda, sérstaklega þar sem
þið höfðuð svo gaman af því að
ferðast um heiminn.
Ég man líka alltaf hvað ég
gladdist þegar ég sá bílinn ykkar
afa í innkeyrslunni heima. Þú varst
einlæg, góðhjörtuð og einstaklega
sterk kona. Þú varst okkur öllum
svo kær og þín er sárt saknað. Ég
mun aldrei gleyma því hversu góð
og yndisleg þú varst og þær minn-
ingar mun ég geyma í hjarta mínu
alla tíð.
Hvítar strendur, sól á himni,
gengur um með bros á vör.
Þú ert komin meðal Guðs og
engla,
orðin frjáls frá kvölunum.
Baráttunni loksins lokið, þó á
annan veg en vonin gaf.
Elsku afi, megi Guð gefa þér
styrk til að takast á við missinn og
þá miklu breytingu sem orðið hef-
ur í lífi þínu. Þú átt alla mína sam-
úð.
Þín
Karen Ýr.
Elsku amma mín, mig langar til
að rifja upp þá æðislegu og
skemmtilegu tíma sem við höfum
átt. Allar okkar sólarlandaferðir,
bæjarferðir og ekki má gleyma
þeim tíma þegar ég kom heim á
Knarrarbergið og gerði fótsnyrt-
ingu sem þér þótti svo gott að fá
og dúllaði mér með þitt fallega
hár. Eftirminnileg er sú bæjarferð
sem við fórum árið sem ég fermd-
ist til að velja fermingarfötin en ég
vildi fá þig með þar sem þið afi
gáfuð mér þau, ásamt sálmabók
með áletruðu nafni mínu og allt
annað sem því fylgdi. Enda hefur
þú verið mér alla tíð mikils virði.
Það var alltaf svo gaman og
notalegt að koma til þín, þeim
stundum sem þú hefur verið hjá
mér í gegnum þessi ár mun ég
seint gleyma. Þú varst alltaf til
staðar þegar ég þurfti á því að
halda, þú passaðir alla tíð upp á
mig og sagðir að við kæmumst yfir
þetta. Núna ertu farin leiðina
löngu og veikindi þín voru þér erf-
ið og sársaukinn mikill en elsku
amma mín, ég vona og ég veit að
langamma bíður eftir þér og mun
passa þig. Þú munt alla tíð vera
minn fallegasti engill í mínum
huga og ég mun ætíð hugsa um
þig.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
( Valdimar Briem.)
Hvíldu í ró og friði elsku amma
mín, þín mun ég sárt sakna.
Hróðný Mjöll.
Elsku amma mín. Þó svo að við
vitum hvernig þetta líf endar þá
erum við aldrei undirbúin undir
sjálf leiðarlokin. Nú er komið að
leiðarlokum hjá þér, amma mín.
Við sem urðum þeirrar gæfu að-
njótandi að fá að umgangast þig,
sitjum eftir svo miklu fátækari.
Skarð þitt sem þú skilur eftir verð-
ur ekki fyllt, en minninguna eigum
við þó eftir um yndislega ömmu.
Tilhugsunin um að þú sért farin
frá mér er óbærileg og ófá tárin
hafa runnið niður kinnar mínar. Þú
hefur alltaf verið til staðar fyrir
mig og það er svo erfitt að sleppa
takinu. Ég gæfi hvað sem er til að
fá að hafa þig aðeins lengur hjá
mér. Allar frábæru minningarnar
sem ég á af þér hlýja mér þó um
hjartaræturnar.
Amma var engin venjuleg
amma, hún var svo miklu meira,
hún var besta amma sem hægt var
að hugsa sér. Amma var svo tign-
arleg, alltaf með nýlagað hárið,
lakkaðar neglur, húðin slétt og
silkimjúk og fötin nýtískuleg. Hún
var í einu orði sagt stórglæsileg
kona, svo sterk og með óþrjótandi
baráttuvilja. Ég er svo þakklát fyr-
ir að hafa átt hana ömmu mína,
hún er fyrirmynd mín í því hvernig
manneskja ég vil vera. Amma
fylgdist alltaf með því sem við
höfðum fyrir stafni, hvort sem var
í námi, starfi eða leik. Hún var
ekki lengi að taka eftir því ef við
komum til hennar í nýjum fötum
eða skóm. Það var svo gott að
koma í heimsókn til ömmu og afa
og spjalla, nærvera þeirra beggja
er svo góð.
Þegar ég var lítil eyddi ég mörg-
um stundum á Knarrarberginu í
pössun hjá ömmu. Inni í kompu í
vaskahúsinu með þvottaklemmur,
fægiskóflu og ýmsar aðrar ger-
semar gat ég leikið mér tímunum
saman. Úti í garði hékk ég á hnyðj-
unni og klifraði. Ég er svo þakklát
fyrir að hafa fengið að fara með
ykkur afa til Mallorca sumarið
2006. Ferðin var frábær í alla staði
og langþráður draumur minn rætt-
ist. Að sjá ykkur afa leiðast hönd í
hönd á kvöldin meðfram ströndinni
er yndisleg minning. Þú og afi vor-
uð sem eitt, ástin, virðingin og
samheldnin á milli ykkar var ein-
stök.
Takk amma fyrir allar þær
stundir sem við höfum átt saman.
Þín mun verða sárt saknað í næsta
jólaboði, þegar ég útskrifast úr
skólanum og við önnur tilefni.
Minning þín mun lifa í hjarta mínu
svo lengi sem ég lifi og ég ætla að
vera dugleg að segja öðrum frá
Lóu ömmu.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þó að það sé sárt að sleppa tak-
inu, veit ég að þér líður betur núna
heldur en undanfarið. Takk fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig og
gefið mér amma mín. Elsku afi,
þér vil ég votta mína dýpstu sam-
úð. Styrkur þinn og dugnaður er
ólýsanlegur. Megi góður guð
styrkja þig í sorginni. Amma, ég
ætla að vera dugleg að passa afa
og huga að honum, missir hans er
mikill.
Hvíl í friði elsku amma, ég elska
þig.
Þín,
Tinna Dröfn.
Elsku amma, þú auðgaðir líf
mitt og Hafsteins elsta sonar míns,
yngri börnin mín tvö þurfa að láta
sér nægja minningar okkar um
hina glæsilegu ömmu sem við vor-
um svo lánsöm að eiga. Nóg er af
minningum og eitt af mörgu sem
stendur upp úr þegar við setjumst
niður og tölum um Lóu ömmu er
hlátur, amma sem hristist upp og
niður af hlátri yfir því sem gerðist
í kringum hana, öllum uppátækj-
um barnabarnanna, sögum ung-
mennanna og saklausum óhöppum
náungans, þú sást hið fyndna við
ótrúlegustu tækifæri. Svona minn-
ingar er notalegt að eiga svo ekki
sé talað um lærdómsríkt, njótum
hvert annars og þess sem aðrir
hafa upp á að bjóða.
Það sem þú sagðir stóðst, aldrei
þurfti maður að vera í vafa um
hvar maður hefði ömmu og hvaða
skoðanir hún hefði, enda treysti
maður ætíð á þig.
Margt hefur á dagana drifið í
kringum þig og var það ekki fyrr
en í lok lífsgöngu þinnar að maður
sæi á þér, það var sama á hverju
gekk, glæsileg var ætíð það lýsing-
arorð sem lýsti þér. Maður spyr
sig af hverju en veit samt að við
því eru engin svör, við áttum
greinilega ekki að eiga fleiri stund-
ir með þér, núna þurfum við að
staldra við þann lærdóm sem þú
veittir okkur í lífinu og reyna að
nýta hann sem best. Þín bíða önn-
ur verkefni á öðrum stað. Afi var
Hróðný Gunnarsdóttir