Morgunblaðið - 20.07.2008, Qupperneq 31

ir því að vera sólbrennd en veðurteppt – og
geta að minnsta kosti virt GPS-punktinn á
tækinu fyrir sér.
- „Er ekki hægt að stilla tækið einhvern veg-
inn þannig að það flytji okkur sjálfkrafa í
Norðurfjörð?“
- „Blessuð vertu, fáðu þér meira kakó og
hættu þessu röfli!“
Síðan förum við í gönguferð í rokinu.
Margra poka ferð
Tveimur sólarhringum eftir að byrjaði að
rigna hefur vindinn lægt nógu mikið til að
hægt sé að sigla. Það tekur Reimar þrjá tíma
að sigla frá Norðurfirði til Reykjarfjarðar og
loks til okkar. „Þetta verður margra poka
ferð,“ er viðkvæðið og við ferjuð með gúmmí-
bát í nokkrum hópum út í Sædísina sem bíður
fyrir utan.
Stolt siglir fleyið mitt stórsjónum á, stormar
og sjóir því grandað ekki fá. Við syngjum alla
leiðina suður eftir á skipinu og sjáum að lokum
rennblaut glitta í Norðurfjörð, þaðan sem eig-
endur Kaffi Norðurfjarðar hafa boðist til að
hafa opið lengur fyrir okkur.
Íslandið hátt upp úr öldunum rís, eyjan sem
kennd er víð ís. Frábær ferð er að baki.
sigridurv@mbl.is
úrlega við opið úthaf hérna. Það er allt svo op-
ið hér á Ströndum.“
Brimið skellur á klettunum neðan við hús
Sigfríðar. Inni sitjum við, hlustum á útvarpið
og virðum fyrir okkur sjóinn fyrir utan
gluggann. Sigfríður útskýrir hvernig hús sem
reist hafði verið hinum megin í víkinni fauk
fyrir nokkrum árum. „Fauk með öllu – til og
með eldavélinni!“
Sjálfur mokaði Reimar sonur hennar snjó út
úr gistiskálanum þegar hann vitjaði hans í vet-
ur. Nokkrum árum áður hafði hann einmitt
neglt þakið á húsið í hríðarbyl.
Það var á sjálfum 17. júní.
„Hér getur snjóað á öllum árstímum,“ segir
hann bara og hlær.
Kakó í veðravíti
Í fjöldamörg ár hefur Sigfríður dvalið í Bol-
ungarvík yfir hásumarið. Sjálf er hún fædd á
Dalvík.
„Ég kann vel við mig hérna, hér er gott að
vera. En ætli þetta hafi ekki verið óttalegt
hokur áður fyrr. Á veturna var allt á kafi í snjó
og fátæktin gríðarleg. Þó er sagt að mat hafi
aldrei skort í Bolungarvík.“
Ég fæ að nota NMT-símann hjá Sigfríði til
að hringja heim og tilkynna að ég sé veð-
urteppt. Allt í einu koma gerviskinnið og górí-
texið mér hvergi, ég er agnarsmá miðað við
náttúruna – aumingi sem nenni ekki að ganga
þrjár dagleiðir í bílinn í Norðurfirði. Og nú er
ekkert að gera nema að bíða.
Í norðanáttinni er notalegt að sitja inni í
hlýju húsi, spila og syngja með gítar. Hlæja yf-
brúnkuna og bíða eftir að hann lægi.
Ég banka upp á hjá Sigfríði og legg fyrir
hana hina brennandi spurningu: Er þetta eðli-
legt um hásumar?
Hún skellihlær. „Þetta er óttalegt veðravíti.
Jú, vittu til, þetta gerist oft! Við erum nátt-
pt við heimskautsbaug
Ljósmynd/Gréta S.Guðjónsdóttir
Á sjó Veðurtepptir ferðalangar blotna hressilega í gúmmíbát á leið út í Sædísina.
Stál og hnífur Gítarinn og GPS tækið ferjað inn í hús í Bolungarvík úr bátnum frá Norðurfirði.
Hægt er að nálgast Reimar Vilmundarson í
síma 893 6926. Frá Brú í Hrútafirði eru 222
kílómetrar til Norðurfjarðar.
Hundánægður Engan sáum við ísbjörninn á
Hornströndum en hundurinn Skundi kunni vel
við sig í snjónum og tók dansspor með stæl.
ra í tölvunni
búa í Bolungarvík á Hornströndum á sumrin.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20. JÚLÍ 2008 31