Morgunblaðið - 20.07.2008, Síða 46

46 SUNNUDAGUR 20. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jóna Sæmunds-dóttir fæddist á
Efri Hólum í Núpa-
sveit 21. mars 1935.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað 3. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðbjörg Jónsdóttir
frá Brekku f. 24
september 1906, d.
30 apríl 1949 og Sæ-
mundur Friðriksson
frá Efri Hólum, f.
28. júní 1905, d. 30
ágúst 1977. Jóna átti eina systur,
Guðrúnu Ágústu, f. 25. ágúst
1939.
Jóna var jarðsungin frá Foss-
vogskapellu 11. júlí.
Ragnar Gísli Daníelsson fædd-
ist í Reykjavík 10. maí 1932. Hann
lést á heimili sínu á Seyðisfirði 2.
desember 1991. Foreldrar hans
voru Fanney Tryggvadóttir f. 15.
nóvember 1905, d. 16. október
1986 og Daníel Kristjánsson f.
1908, d. 1982 frá Hreðavatni. Þau
slitu samvistir. Ragnar átti þrjú
samfeðra systkini, Kristján, Guð-
mund og Hrefnu. Jóna og Ragnar
giftust 1966 og eignuðust þrjú
börn: 1) Guðbjörgu Svövu f. 11
maí 1967, sambýlismaður Gestur
Guðnason, börn Gísli Ragnar Ax-
elsson og Dagur Þeyr Gestson; 2)
Tryggva f. 23 maí 1968 og 3) Arn-
fríði f. 3. maí 1969, eiginmaður
Sigurður Másson, börn Margrét
Sigurðardóttir og Fanney Ágústa
Sigurðardóttir.
Ragnar var jarðsunginn frá
Fossvogskapellu í desember 1991.
Jóna Sæmundsdóttir ólst upp
fyrstu árin ásamt systur sinni Guð-
rúnu Ágústu á Efri Hólum í Núpa-
sveit. Þegar systurnar voru 5 og 9
ára veiktist móðir þeirra af berkl-
um og fjölskyldan fluttist til
Reykjavíkur. Í byrjun áttu þau
heima á Bergstaðastræti og seinna
bjuggu þau sér heimili á Hofsvalla-
götunni. Jóna þótti einstaklega
hugljúf og stóð sig framúrskarandi
vel í skóla. Þegar Jóna var á 14. ári
og Guðrún Ágústa 9 ára, lést móðir
þeirra. Í kjölfarið var yngri syst-
irin sett í fóstur á Dalvík en Jóna
bjó áfram að mestu hjá föður sín-
um. Andlát móður Jónu hafði djúp-
stæð áhrif á hana og um sama leyti
missti hún einnig föðurömmu sína
Guðrúnu sem hefði annars geta
verið mikill stuðningur fyrir hana.
Sæmundur faðir Jónu, starfaði
lengi sem framkvæmdastjóri
Stéttasambands bænda. Seinna á
lífsleiðinni kynntist hann seinni
konu sinni Arnfríði Guðjónsdóttur
sem reyndist Jónu og fjölskyldu
hennar mikil stoð og stytta. Jóna
fór í Samvinnuskólann og síðar í
húsmæðraskóla í Danmörku. Þar
lærði hún ýmsar hannyrðir sem við
afkomendur hennar njótum í dag.
Tónlist var stórt áhugamál og einn-
ig vissi hún allt um kvikmyndir
gamla tímans. Jóna starfaði við
ýmislegt eftir skólagönguna, m.a. í
Noregi og Bretlandi. Einnig tók
hún þátt í síldarævintýrinu hérna á
Íslandi eins og algengt var. Jóna
hafði einstaklega fallega rithönd og
var sérstaklega eftir því tekið. Hún
kunni líka að meta lífsins lysti-
semdir, góðan mat og fallega hluti.
Ragnar Gísli Daníelsson bjó
fyrst í stað á Hreðavatni en flutti
síðan með móður sinni á Skóla-
vörðustíginn. Ragnar dvaldi oft á
Hreðavatni á stríðsárunum, sér-
staklega yfir sumartímann og
kynntist þá systkinum sínum þeim
Kristjáni, Guðmundi og Hrefnu
sem faðir hans átti með seinni konu
sinni. Í heimili með Fanneyju og
Ragnari voru einnig um tíma for-
eldrar Fanneyjar, Kristjana Guð-
laugsdóttir og Tryggvi Björnsson.
Að auki bjuggu þar um tíma
systrabörn Fanneyjar, Steinunn og
Birgir og seinna Kristján sonur
Birgis. Ragnar fór í Sjómanna- og
stýrimannaskólann, lærði þar járn-
smíði og til vélstjóra. Hann vann
við vélstjórn og járnsmíði nánast
alla sína ævi. Á sínum yngri árum
vann Ragnar á millilandaskipum
og kynntist menningu framandi
landa. Stundum kom það fyrir að
hann vann sem kokkur í þessum
ferðum ef á þurfti að halda. Ef að
Ragnar eldaði heima þá dugði mat-
urinn í marga daga enda skammt-
urinn ætlaður fyrir heila áhöfn á
millilandaskipi. Ragnar hafði
áhuga á að veiða rjúpur, en ekki
munum við eftir að hafa nokkurn
tímann haft rjúpur í matinn. Hins
vegar hafa fundist margar fallegar
myndir teknar á heiðum í fallegu
veðri. Sennilegt er að byssan hafi
verið lítt hlaðin enda grunar okkur
að pabbi hafi ekki haft mikinn
áhuga á að stytta líf fuglanna.
Leiðir Jónu og Ragnars lágu
saman þegar þau störfuðu bæði við
framleiðslu á Coca Cola sem þá var
í Vesturbænum. Ragnar vann við
að þrífa flöskurnar en fékk þær
jafnharðan í hausinn þar sem innra
eftirlitið, þ.e. Jóna, sagði þær enn
þá skítugar. Í júní 1966 giftust
Jóna og Ragnar og eignuðust í
framhaldinu þrjú börn. Jóna og
Ragnar byrjuðu búskap sinn í Ból-
staðarhlíð. Þaðan fluttu þau út á
land ásamt Fanneyju móður Ragn-
ars sem var heimilinu mikil stoð og
stytta. Fyrst til Tálknafjarðar, síð-
an til Ísafjarðar og að lokum til
Seyðisfjarðar, þar sem þau bjuggu
til æviloka. Þar byggðu þau hús og
börnin gengu í skóla. Jóna var
ekkja seinustu 17 árin og bjó hún í
þjónustuíbúð á vegum sjúkrahúss-
ins á Seyðisfirði. Þar leið henni vel
og var vel um hana hugsað, sér-
staklega eftir að hún veiktist. Jóna
tók veikindum sínum af einstöku
æðruleysi og kvartaði aldrei þó
ljóst væri að þau væru erfið. Við
viljum þakka öllum þeim sem önn-
uðust um Jónu.
Hvílið í friði, kæru foreldrar,
Guðbjörg Svava, Tryggvi
og Arnfríður.
Jóna Sæmundsdóttir og
Ragnar Gísli Daníelsson
Steinsmiðja
• Viðarhöfða 1
• 110 Reykjavík
•  566 7878
• Netfang: rein@rein.is
• Vönduð vinna
REIN
Legsteinar
í miklu úrvali
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður og ömmu,
HELGU ÞORLEIFSDÓTTUR
frá Uppsölum,
Svarfaðardal.
Jón Leifur Óskarsson, Lára Valgerður Ingólfsdóttir,
Selma Jónsdóttir,
Hildur Gréta Jónsdóttir, Sigmundur Karl Ríkarðsson,
Magnea Björg Jónsdóttir
og barnabörn.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki
lengri en 3.000 slög (stafir með bil-
um - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virðingu
sína án þess að það sé gert með
langri grein. Ekki er unnt að tengja
viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá, sem
fjallað er um, fæddist, hvar og hve-
nær hann lést, um foreldra hans,
systkini, maka og börn og loks hvað-
an útförin fer fram og klukkan hvað
athöfnin hefst. Ætlast er til að þetta
komi aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar
HJÓNAMINNING
✝ GuðnýÁmundadóttir
fæddist í Reykja-
vík 30. janúar
1922. Hún lést í
Longwood í Flór-
ída í Bandaríkj-
unum 18. júní síð-
astliðinn.
Foreldrar hennar
voru Stefanía
Gísladóttir, f.
19.12. 1888, d.
21.6. 1961 og
Ámundi Árnason,
f. 3.3. 1868, d. 5.12.
1928, kaupmaður í Verzlun
Ámunda Árnasonar, Hverfisgötu
37. Stefanía var seinni kona
Ámunda, fyrri kona hans var
Guðný Guðmundsdóttir, f. 7.5.
1874, d. 18.11. 1918. Systur Guð-
nýjar samfeðra voru Guðrún, f.
24.6. 1904, d. 30.6. 1971, og Vil-
borg, f. 24.12. 1906, d. 22.7. 1997.
Guðný ólst upp á Hverfisgöt-
inni og lauk námi frá Verzl-
þau eiga tvö börn; þær eru fædd-
ar 7.9. 1949. Eftir útskrift Úlfars
frá læknadeild Háskóla Íslands
1947 fluttust þau til Bandaríkj-
anna, þar sem Úlfar sérhæfði sig í
lyflækningum og blóðfræði. Þau
gerðust bandarískir ríkisborgar
og settust að í Boston. Úlfar var
kallaður í bandaríska herinn og á
árunum 1953 til 1956 gegndi hann
herþjónustu í Þýzkalandi og
Frakklandi. Eftir herþjónustu
settust þau að í Miami á Flórída,
þar sem Úlfar starfaði við Uni-
versity of Miami. Úlfar lézt um
aldur fram, 40 ára að aldri, og
fluttist Guðný þá heim til Íslands.
Hún sinnti uppeldi barna sinna og
stofnaði síðar kvenfataverzlun
með vinkonu sinni Theódóru
Björnsdóttur, sem þær ráku um
áratuga skeið, síðast í Kringlunni.
Guðný var félagslynd og hélt vin-
skap við skólafélaga sína og starf-
aði mikið innan Oddfellowregl-
unnar. Nokkrum árum eftir að
hún lauk verzlunarrekstri, flutt-
ist hún aftur til Bandaríkjanna
þar sem börn hennar búa.
Útför Guðnýjar var gerð í Or-
lando í Flórída.
unarskóla Íslands og
Tónlistarskólanum,
auk þess sem hún
varð stúdent frá
Menntaskólanum í
Reykjavík 1941. Á
menntaskólaárunum
kynntist hún Úlfari
Jónssyni, f. 21.6.
1921, d.23.11. 1961.
Foreldrar hans voru
Jakobína Sigurveig
Guðmundsdóttir, f.
7.12. 1887, d.16.1.
1967, og Jón Björns-
son, kaupmaður í
Reykjavík, f. 29.9.1887, d. 25.8.
1949.
Guðný og Úlfar giftust 1. des-
ember 1942. Þau eignuðust þrjú
börn, a) Jakob lækni, f. 25.6. 1943,
kvæntur Olgu Håkonsen, þau eiga
tvo syni; og tvíburana b) Stefaníu
Ernu félagsráðgjafa, gift Pétri
Sigurðssyni, þau eiga tvær dætur,
og c) Ástríði Eir hjúkrunarfræð-
ing, gifta Leonidas Lipovetsky,
Hinn 18 júní sl. lést á hjúkrunar-
heimili í Florida tengdamóðir mín og
vinkona Guðný Ámundadóttir, 86
ára. Þrátt fyrir alvarleg veikindi und-
anfarin ár er það undarleg tilfinning,
að nú hafi hún lagt upp í sína hinstu
ferð. En hvíldin fyrir hana er kær-
komin.
Það eru liðnir nær fjórir áratugir,
síðan við hittumst fyrst. Sonur henn-
ar Jakob, kynnti okkur, þegar við,
unga fólkið, komum heim af dansleik
á laugardagskvöldi. Eins og alltaf tók
hún mér sérlega vel og lagði grunn-
inn að áratuga löngum vinskap. Hún
var glæsileg, ljós yfirlitum, há og
grönn með framandi, heimsborara-
legan blæ yfir sér. Þrátt fyrir ungan
aldur hafði hún kynnst sorginni, þeg-
ar eiginmaður hennar Úlfar Jónsson
lést skyndilega 1961 og hún stóð uppi
á erlendri grund með þrjú ung börn.
Þetta voru þeim erfiðir tímar. Hún
ákvað að flytja til Íslands og þegar
við hittumst fyrst árið 1968 hélt hún
heimili fyrir börn sín. Þegar þau uxu
úr grasi og hún hafði meiri tíma af-
lögu, stofnaði hún ásamt vinkonu
sinni tískuverslunina Dídó. Í fyrst
ráku þær verslunina á æskuslóðum
Guðnýjar á Hverfisgötunni í Reykja-
vík. En síðar fluttu þær sig um set og
voru á meðan fyrstu kaupmanna sem
opnuðu verslun í Kringlunni.
Það er óhætt að fullyrða að á þeim
tuttugu árum sem þær ráku versl-
unina höfðu þær heilmikil áhrif á
tísku, gæði og fataúrval íslenskra
kvenna.
Að reka kröftugt fyrirtæki var
ekki alltaf auðvelt, þó að verkefnið
væri spennandi. Ég dáðist að þolin-
mæði og þrautseigju Guðnýjar á
löngum dögum í búðinni. Aldrei
heyrði ég hana kvarta. Hún var bæði
dugleg og fylgin sér. Eftir rúm tutt-
ugu ár í verslunarrekstri ákváðu þær
stöllur að hætta. Í kjölfarið flutti
Guðný búferlum í hlýrra loftslag til
Flórída þar sem börn hennar og
barnabörn bjuggu. Hún keypti sér
lítið hús þar sem hún átti góða daga.
Mér segist þó svo hugur að oft hafi
hún saknað æskustöðvanna og vina
sinna á Íslandi.
Tengdamóðir mín var einstök
kona. Hún var ákaflega dagfarsprúð
og ljúf manneskja. Hún bar ekki til-
finningar sínar á torg og það var ekki
oft sem ég heyrði hana ræða aðra.
Hún var vel menntuð, glæsileg og að
mörgu leyti langt á undan sinni sam-
tíð.
Hún hafði einstakt auga fyrir
myndlist og hvers kyns formi. Klass-
ísk tónlist var hennar líf og yndi auk
þess sem hún spilaði sjálf á píanó.
Hún átti alltaf fagurt heimili þar sem
glæsileiki og góður smekkur réðu
ríkum. Hún var höfðingi heim að
sækja. Hún naut þess að bjóða vinum
sínum til veislu, þar sem ekkert var
til sparað.
Undanfarin ár hefur heilsu hennar
hrakað. Hún fékk alvarlegan tauga-
sjúkdóm auk ítrekaðrar tíðni hæg-
fara heilablæðinga sem rændu hana
orkunni til að búa ein og vera sjálf-
stæð. Andleg og líkamleg geta þvarr.
Fyrir réttum þrem árum flutti hún á
heimili þar sem henni var veitt hjúkr-
un og umönnun þar til yfir lauk.
Nú þegar leiðir skilja í bili, vil ég
þakka henni samfylgdina. Hún hefur
alltaf skipað stóran sess í mínu lífi
síðan við hittumst fyrst. Megi minn-
ingin um góða konu lifa.
Olga.
Látin er í Bandaríkjunum móð-
ursystir mín, Guðný Ámundadóttir.
Með fráfalli hennar eru viss þátta-
skil, því genginn er síðasti náinn
meðlimur fjölskyldunnar af elstu
kynslóðinni. Nú verða því hlut-
verkaskipti og mín kynslóð tekur
við sem sú elsta.
Guðný er afar eftirminnileg, ann-
áluð fyrir smekkvísi og áhuga sinn
á menningu og listum. Hún bjó yfir
mikilli þekkingu og fróðleik varð-
andi þau mál og var gaman og upp-
fræðandi að eiga við hana samræð-
ur þar um. Þá var sérlega
ánægjulegt að vera með henni á
ferðalögum, jafnt innanlands sem
utan og njóta þekkingar hennar á
hinum ýmsu málefnum. Ferðalög
voru mikið áhugamál hennar og
ferðaðist hún víða, auk þess sem að
vera búsett allmörg ár erlendis,
fyrst með eiginmanni og börnum og
svo síðustu árin nærri börnum sín-
um í Flórída.
Guðný var höfðingi heim að
sækja og voru boð hennar bæði eft-
irminnileg og skemmtileg, þar sem
hún naut sín sem hinn fullkomni
gestgjafi. Í þeim málum átti hún
sér fáa líka.
Guðný átti marga vini og kunn-
ingja, sem hún hélt sambandi við
enda var hún bæði trygglynd og fé-
lagslynd.
Hún hafði áhuga á högum og líð-
an ættingja og vina, en var jafn-
framt frekar dul um eigin hagi og
aðstæður.
Eftir að hún kom aftur til Íslands
eftir lát eiginmanns síns, einbeitti
hún sér að uppeldi barna sinna, en
þegar þau voru komin vel á legg,
tók hún til við verslunarrekstur
með vinkonu sinni, Theódóru
Björnsdóttur, en þær ráku um ára-
bil kvenfataverslunina Dídó. Síðast
voru þær með reksturinn í Kringl-
unni og voru þær meðal þeirra
fyrstu, sem þar hösluðu sér völl.
Guðný hafði ljúfa og vingjarn-
lega framkomu, en gat verið stíf á
sínu, enda eins og hún sagði sjálf,
einkabarn og mikið eftirlæti móður
sinnar, vön að koma sínu fram.
Við eigum góðar minningar um
hana og svo er um fleiri, sem hefðu
gjarnan viljað geta kvatt hana að
lokum.
Hennar ósk var þó um látlausa
athöfn, sem fór fram nýverið í kyrr-
þey í Bandaríkjunum.
Ólafur Huxley Ólafsson.
Guðný Ámundadóttir