Morgunblaðið - 08.08.2008, Blaðsíða 26

26 FÖSTUDAGUR 8. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Líney MargrétGunnarsdóttir
fæddist á Vatns-
enda í Ljósavatns-
hreppi 28. janúar
1925. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga 30. júlí
2008.
Líney Margrét
var dóttir hjónanna
Sigurbjargar Sig-
urjónsdóttur, f.
14.4. 1895 á Krossi í
Ljósavatnshreppi,
d. 18.11. 1966, og Gunnars Jóns
Sigurjónssonar, f. 5.9. 1891 á
Féeggsstöðum, Barkárdal, Eyja-
firði, d. 6.2. 1960.
Systkini Líneyjar: Þórhallur, f.
13.7. 1920, d. fárra vikna, Helga
Sigrún, f. 5.10. 1921, d. 9.3. 2005,
Þóra, f. 16.12. 1922, drengur, f.
1923, d. nýfæddur, Anna Herdís, f.
28. maí 1928, dáin 19.9. 1997,
Birna f. 17.1. 1932, Ari, f. 4.6.
1933, d. 27.12. 2003, Sigurður, f.
26.7. 1934, d. 22.8. 1999, Theodór,
f. 6.1. 1938.
Líney Margrét ólst upp í for-
eldrahúsum við hefðbundin sveita-
störf til 14 ára aldurs er hún réðst
í vist á Grund í Eyjafirði. Þaðan lá
leið hennar til Akureyrar þar sem
hún vann við hótelstörf um nokk-
urra ára skeið. Árið 1949 fluttist
Líney Margrét til Húsavíkur. Ári
síðar giftist hún Baldri Ingimar
Árnasyni pípulagningamanni.
Baldur var fæddur á Hallbjarn-
arstöðum á Tjörnesi 20.12. 1913,
d. 19.9. 1984. Sonur hjónanna
Konstantínu Vilhelmínu Sig-
urjónsdóttur og Árna Sigurbjarn-
arsonar.
Fyrri eiginkona Baldurs Ingi-
mars var Laufey Anna Aðalsteins-
dóttir, fædd 11.4. 1916, d. 24.2.
1948. Börn þeirra: Aðalsteinn
maki Hildur Aðalsteinsdóttir bók-
ari, f. 4.9. 1955. Barn Ólafs fyrir
sambúð, Guðfinna Kristín, fædd
1.11. 1973, maki Þórarinn Óli
Rafnsson, f. 27.6. 1979. Börn Guð-
finnu Kristínar: Heiðar Örn Rún-
arsson, fæddur 15.12. 1994, og
Inga Þórey Þórarinsdóttir, f. 19.5.
2000. Börn Ólafs og Hildar: Að-
alsteinn, f. 2.5. 1981, unnusta
Andrea Helgadóttir, f. 12.12. 1978,
Andri Þór, f. 26.11. 1987.
Aðalsteinn Árni Baldursson for-
maður Framsýnar – stéttarfélags,
f. 11.11. 1960. Maki Elfa Ósk Jóns-
dóttir starfsmaður Heilbrigð-
isstofnunar Þingeyinga, f. 10.10.
1960. Börn þeirra: Baldur Ingi-
mar, f. 12.2. 1980, maki Hafdís
Hrönn Reynisdóttir, f. 17.12. 1980.
Barn þeirra: Aðaldís Emma, f.
12.10. 2005. Helga Dögg, f. 30.8.
1985, unnusti Skarphéðinn Ey-
mundsson, f. 6.3. 1979. Barn hans:
Lilja, f. 27.9. 2001. Elfar Árni, f.
12.8. 1990, unnusta Ragna Bald-
vinsdóttir, f. 10.2. 1991.
Linda Margrét Baldursdóttir
bankastarfsmaður, f. 7.4. 1966,
maki Kristján Friðrik Eiðsson vél-
stjóri, f. 7.9. 1961. Börn þeirra
Friðrik Mar, f. 12.2. 1987, unnusta
Sylvía Víðisdóttir, f. 5.1. 1991,
Hlynur, f. 28.10. 1993, Ásgeir, f.
5.1. 1998.
Uppeldissonur Líneyjar og
Baldurs:
Aðalsteinn Ómar Ásgeirsson út-
gerðarmaður, f. 3. nóvember 1958,
maki Auður Kristín Matthíasdóttir
fulltrúi hjá Vinnumálastofnun, f.
18.10. 1959. Börn þeirra: Sigurður
Gunnar, f. 11.2. 1980, unnusta Kol-
brún Schmidt, f. 29.9. 1982, Berg-
lind Ósk, f. 15.8. 1982, Baldur Ingi-
mar, f. 25.1. 1986, Aðalheiður
Kristín, f. 23.6. 1995.
Útför Líneyjar fer fram frá
Húsavíkurkirkju í dag kl. 14.
Árni, f. 29.12. 1933, d.
21.10. 1959, Sig-
urbirna Halldóra, f.
13.5. 1938, d. 17.12.
2000, Svanhildur
Hlín, f. 30.10. 1939,
drengur, f. 3.9. 1943,
d. 6.1. 1944.
Barn Líneyjar fyrir
giftingu og uppeld-
issonur Baldurs er
Björn Gunnar Jóns-
son rafvirkjameistari,
fæddur 28.1. 1947,
maki Guðný Anna
Guðmundsdóttir sjúkraliði, f. 8.9.
1947. Börn þeirra: 1) Kristín Elfa, f.
13.6. 1973, maki Birkir Söebech
Viðarson, fæddur 15.3. 1970. Börn
þeirra: Birkir, fæddur 13.9. 1999,
dáinn 13.9. 1999, Bjartey Guðný,
fædd 13.11. 2002, Benedikt Viðar, f.
3.4. 2005, Elísabet Árný, f. 11.11.
2007. 2) Líney Helga, fædd 18.11.
1974, maki Þórir Örn Gunnarsson,
f. 29.3. 1971. Börn þeirra: Hafdór
Helgi, f. 18.4. 1997, Björn Gunnar,
f. 2.10. 2002, Jenný Birna, f. 19.6.
2007.
Guðmundur, f. 4.2. 1982. Unnusta
Katla Rún Hreinsdóttir, f. 25.11.
1987. Snædís Birna, f. 9.11. 1990.
Unnusti Heiðar Hrafn Halldórsson,
f. 10.10. 1986.
Börn Líneyjar og Baldurs eru:
Leifur Vilhelm Baldursson tón-
listarkennari, f. 28.4. 1950, maki
Lára Júlía Kristjánsdóttir banka-
starfsmaður, f. 25.10. 1952. Barn
Leifs Vilhelms fyrir sambúð: Berg-
lind Hólm, f. 9.9. 1969, d. 1.9. 1973.
Börn Leifs Vilhelms og Láru Júlíu:
Harpa Margrét, f. 20.9. 1970, maki
Hrafn Hauksson, f. 25.9. 1966. Börn
þeirra: Björk, f. 2.7. 1993, Júlía, f.
18.3. 1999, María, fædd 7.1. 2007.
Yngvi Leifsson, f. 22.4. 1982.
Ólafur Ágúst Baldursson pípu-
lagningameistari, f. 18.8. 1954,
Elsku mamma,
mig langar að kveðja þig og þakka
þér fyrir að hafa alltaf verið til staðar
fyrir mig og mína, það var ómetanlegt
að hafa aðgang að þér fyrir drengina
okkar Friðrik Mar, Hlyn og Ásgeir
þar sem þeir áttu alltaf hjá þér öruggt
skjól og voru velkomnir hvenær sem
var. Alltaf var amma heima til að
sinna þeim. Ég sakna þín mjög mikið
en veit líka að þú varst orðin þreytt,
búin svo sannarlega að skila þínu í
gegnum öll árin og nú færðu loks að
hitta pabba aftur eftir langan aðskiln-
að.
Elsku hjartans mamma, amma og
tengdamamma takk fyrir allt og allt,
við elskum þig öll og minnumst þín
með þakklæti og söknuði.
Linda Margrét, Kristján,
Friðrik Mar, Hlynur og Ásgeir.
Þegar sest er niður til að skrifa
minningargrein um góða konu skortir
mann lýsingarorð til að tjá tilfinning-
ar sínar á prenti. Íslenskan nær ekki
yfir alþýðuhetjur eins og mömmu
sem ólst upp í faðmi foreldra sinna
sem hún unni svo mikið.
Afi og amma bjuggu í sveit sem
leiguliðar þar sem þau áttu ekki jarð-
næði og fór því lítið fyrir fastri búsetu
hjá þeim og oftar en ekki höfðu þau
lítið á milli handanna. Mamma var
barnung þegar hún var send í vinnu
til að skapa tekjur fyrir heimilið. Hún
tók því snemma á sig ábyrgð sem hún
höndlaði með miklum glæsibrag enda
afar dugleg og samviskusöm og lét
ekki sitt eftir liggja til að draga björg
í bú.
Meðan mömmu naut við leitaðist
hún við að miðla umhyggju, virðingu
og heiðarleika sem hún fékk í vöggu-
gjöf til okkar systkinanna. Hún
stjórnaði heimilinu meðan pabbi vann
myrkranna á milli og tók auk þess við
hlutverki hans þegar hann féll frá
alltof snemma. Hún huggaði okkur
þegar þess þurfti með, hún saumaði á
okkur föt, lærði með okkur og gaf
okkur að borða. Alltaf var mamma
nálægt og heimili hennar stóð öllum
opið. Á góðviðrisdögum hér áður fyrr
var oft vinsælt hjá okkur krökkunum
á torginu að koma saman í garðinum
heima á Iðavöllum og sparka fótbolta
eða að fara í aðra leiki. Trén hennar
mömmu voru notuð sem mörk. Henni
var afar annt um garðinn sinn og
horfði samt framhjá því meðan við
spörkuðum boltanum í allar áttir,
enda æsingurinn mikill hjá ungum og
kappsömum drengjum. Það er á með-
an við brutum ekki rúður og skemmd-
um fyrir henni blómabeðin. Venjan
var að gera hlé á kappleikjum þegar
mamma kallaði á okkur inn í eldhúsið.
Þar beið okkar alltaf nýbakað brauð,
snúðar, sultubrauð og skúffukaka. Þá
kom maður oftar en ekki heim í rifn-
um buxum og götóttum sokkum eftir
leiki dagsins. Mamma þoldi ekki að
sjá okkur systkinin í rifnum fötum og
því settist hún við saumavélina á
kvöldin eftir að hafa komið okkur í
háttinn og gerði við það sem gefið
hafði eftir þann daginn. Samband
okkar mömmu var alltaf mjög náið.
Eftir að ég sleit barnsskónum, stofn-
aði heimili og eignaðist börn tók
mamma að sér að passa frumburðinn
og veitti honum sömu hlýju og hún
hafði veitt mér á mínum bernskuár-
um.
Þrátt fyrir háan aldur gafst
mamma aldrei upp og hélt heimili
nánast til hinstu stundar. Hún þáði
aldrei heimilishjálp og taldi sig ekki of
góða til að þrífa í kringum sig og gerði
vikulegar hreingerningar enda mikið
snyrtimenni. Ég fékk þó að slá fyrir
hana lóðina undir það síðasta enda
fann mamma að hún hafði ekki orku
til þess lengur, líkaminn var búinn en
hugurinn ekki.
Elsku besta mamma mín, þú
kenndir mér svo margt og gerðir mig
að því sem ég er í dag. Þú varst mín
stoð og fyrirmynd ásamt pabba. Viltu
halda utan um hann fyrir mig og
vernda afkomendur þína eins og þú
hefur alltaf gert. Söknuðurinn er mik-
ill og ég mun alltaf minnast þín með
mikilli hlýju enda ekki hægt að
gleyma móður eins og þér. Við syrgj-
um þig öll.
Minning þín mun lifa um ókomna
tíð.
Þinn sonur,
Aðalsteinn Árni.
Elsku amma,
það er erfitt að sjá á eftir þér og
hugsunin um að þú skulir vera farin
er svo óraunveruleg. Orð litlu Bjart-
eyjar barnabarnabarns þíns fá því vel
líst hvernig okkur líður en morguninn
sem við fengum fréttirnar um andlát
þitt þá segir þessi litla dama:
„Mig langaði að eiga hana lengur“
og það hefðum við svo sannarlega vilj-
að.
Þú varst yndisleg amma og minn-
ingarnar um allar þær stundir sem
við eldri systurnar eyddum á Iðavöll-
unum hjá ykkur afa eru ófáar enda
var stutt fyrir okkur að fara. Þú gafst
þér alltaf tíma til að leika með okkur,
við dressuðum okkur upp og sátum
svo sem „fullorðnar“ konur og rædd-
um heimsins mál yfir „kaffisopa“ við
eldhúsborðið. Ófáar ferðir voru farn-
ar niður í skrúðgarð með nesti eða út í
Búrfell að kaupa nammi. Vinsælt var
að fá að poppa og búa til karmellu og
var það alltaf sjálfsagt, þó þú stæðir
og bakaðir steikt brauð og kleinur
sem ætíð voru til enda myndarleg og
dugleg kona þar að störfum. Ein af
minningum okkar eru um jólaboðin
sem haldin voru á Iðavöllunum, þar
sem við hittumst öll og borðuðum
saman og héldum jólin hátíðleg. Mik-
ið var biðin oft erfið á meðan verið var
að ganga frá og hella upp á kaffi en
eftir það var jú pakkastund, Kúti
reyndi þó eftir bestu getu að stytta
okkur stundir með dansi og öðru
spaugi að hans hætti. Við kæmumst
nú sennilega ekki fyrir núna með
góðu móti þar sem þú varst rík af
börnum, barnabörnum og barna-
barnabörnum, en minningin lifir.
Elsku amma, svona gætum við
haldið endalaust áfram en verðum að
láta okkur nægja að hugsa um. Við
viljum þakka þér fyrir öll árin, við er-
um rík af minningum um yndislega og
duglega konu, konu sem var amma
okkar og við erum þakklát fyrir og
stolt að hafa átt þig. Hvíldu í friði,
elsku amma.
Þín,
Kristín, Líney, Guðmundur
og Snædís.
Samskipti okkar ömmu Lín urðu
meiri og nánari eftir því sem ég varð
eldri. Harpa systir var mikið hjá
henni sem barn en ég ekki fyrr en ég
var orðinn stálpaðri. Með auknum
þroska gerði ég mér betur grein fyrir
hvaða visku hún bjó yfir og ég fór að
venja komur mínar til hennar til að
eiga við hana spjall yfir góðum kaffi-
bolla. Eftir langan dag var heimsókn
til hennar oft það eina sem maður
þurfti til að átta sig á því mikilvæga í
lífinu.
Allir eiga sína góðu og slæmu daga,
og þannig var einnig með ömmu, en
alltaf höfðu samtölin við hana sömu
áhrif. Hún fékk mann til að gleyma
þessum litlu hlutum sem höfðu verið
að naga mann og skiptu litlu sem
engu máli, og hugsunin varð skýrari á
eftir. Hvort hún ætlaði sér að hafa
þessi áhrif veit ég ekki en hún hafði
þau og hrósaði sér aldrei. Því miður
Líney Margrét Gunnarsdóttir
✝ Hallfríður Hall-dóra Brynjólfs-
dóttir fæddist á
Þykkvabæj-
arklaustri í Álfta-
veri 7. nóvember
1922. Hún lést á Víf-
ilsstöðum laug-
ardaginn 2. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Brynjólfur Pétur
Oddsson, bóndi á
Þykkvabæj-
arklaustri, f. 15.8.
1898, d. 30.4. 1987
og Guðrún Þórðardóttir, f. 2.12.
1888 á Hellum í Mýrdal, d. 18.4.
1965.
Eftirlifandi systkini Halldóru
eru: Bárður, f. 1928 og Oddur, f.
1930, sem og uppeldissystir þeirra
Guðríður Jónsdóttir, f. 1931.
Látin eru: Gísli, f. 1921, Hilmar
Jón, f. 1924 og Katrín Sigrún, f.
1926. Einnig eru látin Þuríður, f.
1914, Guðjón, f. 1915 og Þórhild-
ur, f. 1916, sem öll voru sam-
dóttir hennar Claudia, f. 2005. 3)
Guðrún, f. 1959, maki Eiríkur Ingi
Eiríksson, f. 1956, börn þeirra tví-
burarnir Margrét og Þórður, f.
1996. 4) Soffía Guðný, f. 1963,
maki Björn L. Bergsson, f. 1964,
börn: a) Ingibjörg, f. 1993, b)
Dóra, f. 1999, c) Birna f. 2006.
Halldóra vann sveitastörf á
æskuheimili sínu á Þykkva-
bæjarklaustri fram á fullorðinsár
en einnig sinnti hún ýmsum störf-
um í Reykjavík um lengri og
skemmri tíma. Árið 1954 fór hún
til Vestmannaeyja til fiskvinnslu-
starfa, þar sem hún kynntist eft-
irlifandi eiginmanni sínum. Eftir
að þau hófu búskap saman ann-
aðist Halldóra um börn og bú
þeirra, auk þess ól hún önn fyrir
tengdaforeldrum sínum sem
bjuggu í sama húsi og þau Jón á
meðan þeim entist aldur, fyrst í
Vestmannaeyjum og síðar í Kópa-
vogi.
Útför Halldóru fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 13.
mæðra Halldóru.
Halldóra giftist 21.
apríl 1955 Jóni Hann-
essyni frá Vest-
mannaeyjum, f. 20.6.
1912. Foreldrar hans
voru Hannes Sig-
urðsson, bóndi á
Brimhólum í Vest-
mannaeyjum, f. 16.8.
1881, d. 14.2. 1981 og
Guðrún Jónsdóttir
húsfreyja, f. 24.5.
1884 d. 5.5. 1976.
Börn Halldóru og
Jóns eru: 1) Brynj-
ólfur, f. 1955, maki Kristín Hanna
Siggeirsdóttir, f. 1960, börn: a)
Siggeir Fannar, f. 1980 og á hann
dótturina Kristu Ýri, f. 2007 með
sambýliskonu sinni Berglindi Ósk
Einarsdóttur, b) Jón Hjalti, f.
1984, c) Ragnheiður Dóra, f. 1985
og á hún dótturina Guðnýju Birnu,
f. 2007 með eiginmanni sínum Sæ-
mundi Óskari Haraldssyni.
2) Hannes Rúnar, f. 1958, maki
Beatriz Ramirez Martinez, f. 1982,
Kær mamma, amma og langamma
verður jarðsett frá Kópavogskirkju í
dag. Söknuður, djúpt þakklæti og
hlýja er mér efst í huga. Þakkæti
fyrir að hafa fengið að vera þeirra
gæfu aðnjótandi að fá að kynnast
Dóru, njóta nærveru hennar, leið-
sagnar og síðast en ekki síst að eign-
ast hana sem tengdamóður. Dóra
verður alltaf í huga mér sem hin
sannkallaða fórnfúsa hlýja mamma
og amma með faðminn sinn út-
breidda gagnvart öllum sínum sem á
þurftu að halda hvar og hvenær sem
var. Hennar þarfir komu alltaf síð-
ast. Sérstaklega er mér minnisstætt
þegar hún kom til Svíþjóðar að
hjálpa okkur hjónum og dvaldi hjá
okkur í nokkra mánuði. Hlýja Dóru,
notaleg nærvera og kærleikur
streymdu um heimili okkar. Hún var
til fyrir okkur, gekk í öll verk með
gleði, hafði nógan tíma til að hlusta á
drengina, lesa fyrir þá og segja þeim
skemmtilegar sögur og vísur. Falleg
söngrödd hennar hljómaði um heim-
ili okkar þess á milli sem hún kom
drengjunum í rúmið, eldaði, þreif,
þvoði þvotta eða annað. Mér leið-
beindi hún varðandi húsverkin,
heimilishaldið og lífið sjálft, þetta
með nærgætni og skilningi.
Dóra bjó yfir mikilli þekkingu,
enda góð húsmóðir af gamla skólan-
um. Vön að sulta, baka og sauma,
hvort heldur sem var föt á börnin,
jakka á fullorðna eða fagran útsaum.
Ekki var henni heldur ótamt að
prjóna og hekla. Stundirnar sem við
áttu saman þessa mánuði renna seint
úr minni. Þetta var góður tími fyrir
okkur öll. Mamma okkar og amma
brást ekki í þetta sinn frekar en
eldra nær og gerði þar með nöfnu
sinni kleift að fæðast í þennan heim.
Þessi mikla hjálp var ekkert eins-
dæmi af hennar hálfu. Í mörg ár
hafði hún hugsað um tengdaforeldra
sína sem bjuggu í sama húsi, síðan
um veikan föður sinn sem þau hjónin
tóku inn á heimili sitt og svo mætti
lengi telja.
Dóra verður mér ætíð minnisstæð,
fyrir hlýju sína, jákvæðni og fyrir
þann kærleika sem hún veitti mér og
fjölskyldu minni. Ég þakka fyrir að
börn okkar fengu að kynnast ömmu
sinni, njóta nærveru hennar, kær-
leika og leiðbeininga. Mínum kæra
tengdaföður, Jóni, börnum og barna-
börnum votta ég mína dýpstu samúð.
Dóru er og verður sárt saknað um
leið og minning um góða mömmu og
ömmu lifir, minning sem vísar okkur
veginn.
Þú ljós, sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker.
nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fögru dyr
og engla þá, sem barn ég þekkti fyrr.
(Matthías Jochumsson.)
Kristín Siggeirsdóttir.
Kaffitíminn er búinn og ég er
nýbúinn með brauðsneiðina og sval-
ann. Ég klifra upp á girðinguna og
bíð eftir að Dóra amma mín labbi
fram hjá á leið sinni út í búð, Vörðu-
fell. Biðin er ekki löng. Amma mín
kemur labbandi með græna inn-
kaupanetið sitt. Hún brosir sínu
blíða brosi og hún spyr hvort ég vilji
ekki frekar koma með henni heim en
að vera á leikskólanum. Auðvitað vil
ég það. Við förum saman og verslum
og ég fæ snúð og kakómjólk. Þetta er
ein af mínum fyrstu minningum. Ég
var aldrei heilan dag á leikskólanum,
amma mín kom alltaf og sótti mig.
Vildi svo til að ég sæi hana ekki strax
á leið sinni út í Vörðufell, þá gekk
hún bara mjög hægt fram hjá og
gægðist yfir grindverkið og beið eft-
Halldóra Brynjólfsdóttir