Fréttablaðið - 18.04.2009, Qupperneq 24

24 18. apríl 2009 LAUGARDAGUR
Hvað vitið þið um persónuhagi
hvors annars?
Sigrún: Ég hef stundum lesið
bloggið þitt en annars er ég ekki
fastur gestur á neinu bloggi.
Andrés: Ekki eftir að Ellý hætti að
blogga?
Sigrún: Ha, ha. Nei, akkúrat. En
annars veit ég ekki nokkurn skap-
aðan hlut um þig. Ég hafði ekki
einu sinni tíma til að gúggla. Ég
veit jú að þú ert almannatengill og
með eitthvert fyrirtæki?
Andrés: Jú, veistu hvað það
heitir?
Sigrún: Eitthvað enskt? Er það
ekki?
Andrés: Góð samskipti .
Sigrún: Sem er reyndar ekki enskt.
Mátti reyna.
Andrés: Ég veit að þú ert af Akra-
nesi. Ég á mikinn ættboga að rekja
þangað og tók eftir því þegar þú
varst ritstjóri Skessuhorns. Ég á
frændur þarna marga og á þínum
aldri. Hvaða módel ertu?
Sigrún: 1980.
Andrés: Já, þekkirðu þá kannski
Ásgeir Ólafs?
Sigrún: Ásgeir bróður Magga og
Himma? Það er náfrændi minn!
Andrés: Er það náfrændi þinn?
Hann er náfrændi minn! Við erum
systkinabörn. Í gegnum hvern ert
þú skyld þeim? Ásu?
Sigrún: Já, og bíddu, þú ert þá
hinum megin skyldur þeim, mann-
inum hennar Ásu, þú ert af Bergs-
holtinu? Ég hefði nú getað giskað á
það! En hvað þetta er fyndið. Við
höfum kannski hist í fermingunni
hans Ásgeirs. Ég man svo vel eftir
henni því hann fékk á annan tug
penna, sérmerkta sér, í fermingar-
gjöf. Þetta var það hræðilegasta
sem ég gat ímyndað mér.
Andrés: Hahaha. Það getur verið
að við höfum farið á mis þar, ég
kannski akkúrat verið skiptinemi
úti þegar veislan var. Við ættum
að vera búin að hittast fyrir löngu.
Þetta er eins og í bíómynd þar sem
aðalpersónurnar eru alltaf sín
hvorum megin í snúningshurðinni
í Kringlunni og fara alltaf á mis.
Kötturinn sem flaug til Akureyrar
og kom keyrandi í bæinn
Nefnið mér tvö atriði sem þið vitið
ekki hvort um annað, en gætuð
engu að síður talið að væru sönn.
Sigrún: Ég myndi halda að Andrés
væri málfarsfasisti og ég kann eig-
inlega að meta það ef svo er. Áttu
svo kannski hund?
Andrés: Mamma og pabbi eiga. En
ég á kött sem er í fóstri. Hann átti
upphaflega að fara í fóstur til vina-
fólks á Akureyri. Hlaðmennirnir á
Reykjavíkurflugvelli, sem voru að
setja hann í vélina, misstu hann
úr búrinu og hann var týndur í sjö
daga og fannst svo eftir ábendingu.
Aftur var hann því sendur með
flugi til Akureyrar og komst alla
leið en líkaði ekki nógu vel við hinn
köttinn á heimilinu. Hann kom því
aftur keyrandi í bæinn og er nú í
góðu yfirlæti í Hlíðunum á fínu
heimili.
Sigrún: En þá er nú gaman að
segja frá því að ég á hund sem er
í fóstri. Við vinkona mín ákváðum
þegar við bjuggum saman á Stúd-
entagörðunum á Bifröst að við
yrðum endilega að eignast hund,
þótt það mætti alls ekki vera
með hunda þar. Nú, við ákváðum
að reyna að ala hann upp eins og
kött og vorum mjög bjartsýnar á
að það myndi ganga. Við hleypt-
um henni, Biblía heitir hún, einni
út og hún hljóp út í hraun og lék
sér eitthvað í dágóða stund, að því
er við héldum, og kom svo til baka
úr hlíðinni. Hún var alltaf farin að
vera lengur og lengur í burtu og
við héldum að þetta væri farið að
ganga svona líka vel hjá okkur, að
ala hana upp í að bjarga sér sjálf
úti. En svo var ekki því við kom-
umst að því að hún hljóp alltaf inn
á kaffihúsið á Bifröst og var að
gera alla geðveika þar og um síðir
fundust eigendurnir – við. Biblía
var þá keyrð upp í sveit til pabba
vinkonu minnar.
Andrés: Já, þetta var eitt af því
sem ég hefði giskað á – að Sigrún
ætti hund. Svo er ég nokkuð viss
um að henni hefur einhvern tímann
verið boðið að taka þátt í Fegurðar-
samkeppni Vesturlands. Hún hefur
annaðhvort sagt nei eða þegið boðið
og hætt á miðri leið.
Sigrún: Já. Ég var beðin fjórum
sinnum um að taka þátt.
Andrés: Og sagðirðu nei í öll skipt-
in?
Sigrún: Neibb, því miður.
Andrés: Og vannstu eitthvað?
Sigrún: Ég var valin vinsælasta
stúlkan.
Auðmenn með sýniþörf í
skemmdarstarfsemi
Hústökufólk á Vatnsstíg tók yfir
fréttatíma vikunnar. Ef þið ættuð
að taka yfir hús, hvaða hús yrði
fyrir valinu og af hverju? Hvaða
hús mynduð þið vilja sjá víkja eða
hverfa með hvelli eins og það hefði
aldrei verið til?
Sigrún: Ég myndi taka yfir Frí-
kirkjuveg 11 sem Björgólfs-
fjölskyldan keypti.
Andrés: Ég ætla að vera sammála
Sigrúnu Ósk. Jafn glæsilegt hús
með jafn fallegum stórum garði á
ekki að vera fyrir ríkisbubba. Við
ættum að finna einhver not fyrir
húsið saman.
Sigrún: Bauhaus-húsnæðið á leið-
inni upp í Mosó mætti svo hverfa.
Þetta er minnisvarði um það sem
var og það eina sem mér dettur í
hug þegar ég sé húsið er kreppa.
Andrés: Ég er á því að Ráðhúsið
mætti hverfa. Finnst húsið sjálft að
vísu flott en mér hefur alltaf fund-
ist það loka miðbænum og skyggja
á fallegt svæði. Einnig hefur maður
blendnar tilfinningar gagnvart tón-
listarhúsinu. Maður vill samt ekki
sjá húsið hverfa en þetta er skrít-
in staða því maður hefur horft upp
á foreldra sína safna fyrir tónlist-
arhúsinu, ásamt öðru góðu fólki, í
tuttugu ár. Með því að halda tón-
leika og láta bauka ganga og marg-
ir hafa reynt að gefa það litla sem
þeir geta. Svo koma ríkisbubbarn-
ir og eyðileggja konseptið á bara
tveimur árum með því að byggja
hálfgert World Trade Center með
hóteli í kring. Og nú þurfa leik-
skólar og aðrir að blæða til að við-
halda þessu, því það er ekki hægt
að bakka. Þetta er svolítið einkenn-
andi fyrir góðærið – þar sem góð
málefni voru eyðilögð af auðmönn-
um með sýniþörf.
Bjössi beikon var étinn
Líf hreindýrskálfsins Lífar er í
hættu ef bóndinn fær sér ekki leyfi
til að halda skepnuna. Sumum
finnst þetta lítt jólalegt. Nefnið
mér eftirminnilegustu dýr Íslands.
Og sorglegustu örlög dýra almennt
á Íslandi.
Sigrún: Keikó er mjög eftirminni-
legur. Ég man meira að segja hvar
ég var þegar hann kom. Ég var í
Fjölbrautaskóla Vesturlands og
okkur var gefið frí í tíma til að geta
fylgst með heimkomu háhyrnings-
ins á stóru tjaldi í beinni útsend-
ingu.
Andrés: Ég man líka eftir að hafa
horft á þetta, því miður. Þetta var
séríslensk klikkun. Hins vegar eru
nautið Guttormur og svínið Bjössi
beikon eftirminnilegustu dýr
Íslands í mínum huga. Bjössi var
ekki síður vinsæll hjá börnunum
sem heimsóttu garðinn en nautið.
Örlög Bjössa urðu hins vegar sú að
honum var slátrað fyrir jólahlað-
borð starfsmanna Húsdýragarðs-
ins.
Sigrún: Þetta eru svakaleg örlög.
Andrés: Samt er þetta mjög gott
fólk í Húsdýragarðinum. En sorg-
legustu örlögin eru þó í mínum
huga dauði ísbjarnarins. Ísbjörns
fyrri. Það var svolítið skrítið hve
fljótt hann var skotinn.
Sigrún: Mér finnst mjög erfitt að
hugsa til apanna í Blómavali, sem
voru orðnir alveg sturlaðir fyrir
rest af því að vera þarna margir
saman í búri í öll þessi ár. Líka að
hugsa að maður hafi farið þang-
að og horft á þá sem krakki sér til
skemmtunar.
Andrés: Já, sammála.
Að lokum. Auðjöfrar landsins
sjást víst lítið á götum borgar innar.
Hvar haldið þið að þeir séu? Hvert
er eftirminnilegasta góðæris flippið
í boði auðjöfranna?
Andrés: Ég held að þeir séu nú
flestir í útlöndum. Eitthvað hefur
nú sést til Jóns Ásgeirs hér heima
en ég held að þessir hinir sem eru
í útlöndum séu á internetinu, á síð-
unni hans Egils Helgasonar og
skrifi þar nafnlaus komment við
færslurnar hans: „Þessir auðmenn
voru nú ekkert svo slæmir … mun-
iði ekki eftir því þegar þeir gáfu
þarna …“ og svo framvegis.
Sigrún: Er búið að leita í húsunum
á Vatnsstíg? Segi svona. En þeir
eru eflaust utan landsteinanna og
hvað þeir eru að gera sér til dægra-
styttingar? Jú, eru þeir ekki bara á
internetinu?
Auðmenn á internetinu
Sigrún Ósk Kristjánsdóttir sjónvarpskona og Andrés Jónsson almannatengill eiga bæði gæludýr í fóstri. Gæludýr sem hafa
lifað tímana tvenna. Rökstólapar vikunnar ræddi örlög íslenskra dýra, Keikós, apanna í Blómavali og ísbjarna við Júlíu Margréti
Alexandersdóttur. Enda er hreindýrskálfurinn Líf stjarna vikunnar.
ERU NÆSTUM NÁSKYLD Sigrún Ósk og Andrés urðu bæði afar hlessa í viðtalinu þegar þau komust að því að þau eiga sameiginlegan frænda - náskyld honum hvort í sinn legginn. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Á RÖKSTÓLUM
Ég held að þessir hinir sem eru í útlöndum séu á internet-
inu, á síðunni hans Egils Helgasonar og skrifi þar nafnlaus
komment við færslurnar hans.