Skinfaxi - 01.02.1927, Blaðsíða 4

4
SKINFAXI
tækifæri, sem þeim bauðst til þess að hnekkja bannlög-
unum, og tækifæríð kom fyr en varði. Rödd beyrðist
sunnan úr heimi frá lítt mentaðri og ófrjálslyndri þjóð.
Hún kallaði tii Islendinga og skipaði þeim að opna land
sitt fyrir spöhskum vínum. Löggjal'arvaldið beygði
sig umsvifalaust fyrir erlendum vfirgangi og innlendri
ómensku. Aldrei hefir lítihnenska og heigulsháttur setl
svartari blett á þjóðina. ]?ví var raunar ijorið við, að
illa myndi ganga með fisksölu til Spánar, ef Spánver-
jum væri ekki sýnt tillæti, en sú hefir orðið raunin á,
að fiskikaupmenn hafa aldrei kvartað meir yfir slæm-
um fiskmarkað en seinustu árin. Hefir því fórnin kom-
ið að litlum notum.
Margar stórfórnir og dýrar hafa íslendingar fært
þorskinum, en þessi Spánverja fóm tekur þeim öllum
fram og mun aldrei verða metin sem vert er. pað var
rcynt að breiða yfir þetta hneyxlismál með því að láta
bannlögin hanga að nafninu, Með þeim hætti varð ís-
lenska þjóðin sem kúgaður ræfill i hálfhrundum kofa.
pjóðin liafði með bannlögunum reist sér glæsilegt
vígi. ]?aðan gat liún varist einum hinum versta óvini
er að henni sótti, ef vel hefði verið á haldið og blotið
mikla virðingu af, en eftir spánarsamninginn var hið
fræga varnai’vígi íslendinga orðið að greni, sem hægt
var að skriða út og inn um eftir vild. t þessu greni hafa
áumustu mannræflar þjóðar sinnar unnið að okursölu
(ileyfilegra vina, og lögreglan er á sífeldum þönum við
að elta þá sem selja og drekka sterku vínin, nokkrum
bersyndugum er kastað í steininn, en liinir eru hundrað
sinnum fleiri, sem neyta áfengis óáreittir, meðan ekki
sannast á þá að þeir hafi drukkið hin forboðnu vin.
Hálfkák þetla er óviturlegur og andstyggilegur
skrípaleikur, sannkaltað tákn um óheihnda og blekk-
ingavefinn, sem vafinn er að höfði þjóðarinnar, eða
munu Spánarvínin nokkuð óskaðlegri en annað áfengi?
pvi mun fjarri fara. Vinir þeirra telja þeim það lil gild-