Skinfaxi - 01.02.1927, Blaðsíða 25

SKINFAXI
25
„Ást Njáls á Höskuldi er takmarkalaus og alls ekki
erfið til skilnings, ef betur er að gáð. Höskuldur var
honum annað og meira en sonur. Hann var handaverk
hans, einskonar lifshugsjón ldædd holdi og blóði. Njáll
Htur hann með sköpunargleði, sér i honum uppfylling
vona, ræting drauma sinna. Hann tekur hann fram
yfir alt annað, eiginkonu, syni, jafnvel að hann missi
venjulega varúð, víðsýni og skilning hans vegna..“ —
Mér finnast orð þessi svo viturleg, lýsa svo mikilli þekk-
ingu á sögunni, kjarna hennar og lífspeki, að undrun
sætir. Greinarhöf. finnur að Njáll er íriðsamur, vitur,
hógvær og' góðgjarn, frábitinn blóðhefndum, lætur
raunar undan þeim, sem nota vilja mannavíg, þegar
virðing liöfðingja liggur við, en þó er sem jafnan setji
að honum óhug, þegar hann fréttir af vígaferlum og
finnur að „jafnan orkar tvímælis þó hefnt sé.“ Hann
er kristinn höfðingi á friðar og laga öld, enda segir
hann, að „með lögum skal land byggja.“ Ilann finnur
allar hinar stærstu vonir sínar rætast með Höskuldi.
Höskuldur er friður, góður, glæsilegur og vinsæll, fyr-
irmyndar höfðingaefni, því er það rétt, að Höskuldur
er hugsjón Njáls klædd lioldi og blóði, enda ann hann
fóstursyni sínum af alliug, ann honum takmarkalaust,
og missir því af venjulegri varúð, víðsýni og skilningi
lians vegna. Höskuldar vegna stígur hann á annara
strá. Hann gengur feti framar en kröfur siðgæðis bjóða
honum, þegar hann notar djúpsett ráð til að afla Hös-
kuldi goðorðs. petta olli hinum fláu ráðum Valgarðs
gráa, sem dró þá saman Skarphéðinn og Mörð, svo
J>eir feldu Höskuld. pá voru bjartir og stórir draumar
Njáls að engu orðnir. Örlögin, sem böf. Njálu leggur
svo mikla áherslu á, létu ekki að sér bæða. Veilan i
réttlætiskröfu Njáls hefndi sín.
Góðar gáfur, skynsamlegt uppeldi og réttur skóli, hef-
ir verið stilt saman og sýnir almenningi ágætar grein-
ar ungra höfunda. Greinar þessar og Ársritið yfir höfuð