Skinfaxi - 01.02.1927, Blaðsíða 10

10
SKINFAXI
kannske i barnaskólum — og yfirleitt ekkcrt annað er-
lent mál. Hugsið ykkur muninn! paö yrði Iiægra að
skifta við erlendar þjóðir. Viðskifti öll gætu orðið
greiðari og þá um leið ódýrarí. pungurn bagga væri létt
af flestu námsfólki. Alstaðar yrðu þessi umskifti til
góðs, en hvergi til ills.
Hér hefir verið dvalið við verslun og þess háttar við-
skifti. En alheimsmálið vrði miklu viðar til stórgagns.
T. d. á bókmentasviðinu. Bækur, sem á því væru rit-
aðar, yrðu ákaflega ódýrar, vegna þess hve kaupend-
urnir væru margir. Og stórmikið sparaðist við fækk-
un þýðinga. petta skal sýnt með dæmi: pjóðverji nokk-
ur, Herder að nafni, þýddi fyrir alllöngu mörg serb-
nesk þjóðkvæði á móðurmál sitt. Runeberg, finsk-
•sænski skáldsnillingurinn, sneri þeim síðan á sænsku
eftir þýðingu Herders. Siðan voru sum þeirra islensk-
uð úr sænskunni. petta cr nokkuð mikil krókaleið.
Og þó gert sé ráð fyrir, að allar þýðingar liafi verið
nálcvæmar, þá er samt ekki ólíklegt, að talsverðu hafi
skeikað i íslensku þýðingunni frá serbneska frumritinu.
En þegar alheimsmálið væri komið á, þá væri látið
nægja að þýða bókina á það, enda gætu þá allir ment-
aðir menn lesið hana. pýðing á þjóðtungurnar aftur
væri ekki nauðsyn. Afarmikill sparnaður hlytist af
þessu. Og það, sem beint ætti erindi til allra þjóða, yrði
frumritað á alheimsmálinu.
Svona er það nærri því hvert sem menn snúa sér.
Alstaðar er brýn þörf á alheimsmáli. Og það þarf eng-
an sérlegan skarpvitring til að sjá, að fyr eða síðar
verður þessi þörf svo sterk, að rikisstjórnir, alheims-
félög og aðrar þær stofnanir, sem mestu ráða um þessi
efni, hljóta að láta undan henni. pað gelur dregist
nokkuð ennþá, en að því rekur samt. Og þá verður
hugsjónin um alheimsmál að raunveruleika.
petta Viðurkenna allir, sem hug sinn vilja að því
leiða. En um Iiitt eru ennþá nokkuð skiftar skoðanir,