Skinfaxi - 01.12.1945, Side 26

98
SKINFAXI
liús, sem líta út eins og blásnar beinagrindur. Allir
áttu þau. Allir máttu nota þau. Enginn greiddi leigu.
Hússjóður var enginn. Þegar liúsið fór að ganga úr
sér og þurfti viðgerðar við, þá reis upp spurningin:
Hver á að annast viðgerðina? Reglugerð um húsið
hefur óvíða verið samin, og fá hús njóta aðhlynning-
ar liúsnefndar.
Á ferðum mínum hef ég lieyrt margar sögur um
„húsið“ og sumar eru raunalegar og hafa skaðað fé-
lagslíf byggðarinnar, eða gert örðuga samvinnuna
milli skólans og félaganna. Dæmi: 1) Félagið var í
skuld vegna „hússins“. Stofna varð til eins margra
dansleikja og unnt var. Þegar skuldin var greidd, var
húsið illa farið eftir slæma umgengni „ball“-gesta.
2) Ungmennafélagið megnaði ekki að rísa undir
skuldinni með lirepiisfélaginu, hætti störfum, svo að
„húsið“ lenti eingöngu á „sveitina", og forráðamenn
sveitarinnar lögðu allt kapp á að leigja liúsið til
samkomuhalds. Húsið var illa farið, þegar skuldin
var greidd og ekkert í liússjóði og ekkert félagslíf „í
kringum húsið“ til þess að koma því i viðunandi liorf.
3) í sal heimavistarskólans máttu öll félög byggðar-
lagsins liafa fundi, æfingar og samkomur. Þetta
menningarlieimili var ekki orðið gamalt, þegar á-
rekstrar urðu milli stjórnenda skólans og félaganna.
Var liægt að liafa salinn hreinan og ferskan, þegar
börnin áttu að nota hann? Var t. d. mögulegt að hafa
salinn hreinan að morgni þeirrar nætur, sem dans-
leikur hafði farið þar fram? Rákust ekki á funda-
liöld og starf skólans?
Samvinnan um þessi sameiginlegu húsakynni skóla
og félaga virtust auðveld og fjárhagslegur sparnað-
ur mikill fyrir byggðarlagið, en reynslan hefur leitt
i ljós marga örðugleika. Skólastjóri eins heimavistar-
skóla hefur lagt fram skýrslu um þetta samneyti. I
6 mánuði meðan skólinn starfaði, fóru fram 45 fund-