Skinfaxi - 01.02.1994, Síða 27

Samstarf við skólana
Þá hefur einnig verið rætt um hvern-
ig koma megi á samstarfi við grunn-
og framhaldsskólana og koma þar af
stað umræðu um mikilvægi þess að
setja íslenskt í 1. sæti. Þannig geti
nemendur sjálfir stuðlað að því að ein-
hverja vinnu verði að fá að loknu
námi, því ekki lifum við af því að
þjónusta hvert annað ef við útrýmum
íslenskri framleiðslu.
I skólum landsins er nú þegar kom-
inn svartsýnitónn vegna atvinnuleysis-
ins og óar mörgum framhaldsskóla-
nemanum við framtíðinni, þótt sá hinn
sami kaupi sitt Lion Bar eða Snickers,
Mars eða annað erlent sælgæti með
kókinu. Hann hugsar ekki út í þá stað-
reynd, að ef 10 prósent aukning yrði á
sölu innlends sælgætis, þá myndu
skapast 130 ný störf, sem síðan hefðu
margfeldisáhrif á tjölgun starfa. Talið
er að fyrir hvert starf, sem verður til í
iðnaði verði til annað, þegar á öðru ári
í öðrum atvinnugreinum vegna marg-
feldisáhrifa, meðal annars vegna við-
bótartekna nýs starfsmanns, hráefnis-
kaupa innan lands og aukinna skatt-
tekna. Störfum fjölgar síðan eftir því
sem tíminn líður frá því að hvert nýtt
starf skapast í iðnaði. Að fimm árum
liðnum má gera ráð fyrir að orðið hafi
til þrjú og hálft dagsverk í öðrum at-
vinnugreinum á móti hverju nýju árs-
verki í iðnaði. Þetta kemur meðal ann-
ars fram í lauslegri athugun, sem Ingvi
Harðarson gerði fyrir Félag íslenskra
iðnrekenda í fyrra.
Til þess að útrýrna 4500 manna at-
vinnuleysi þarf að skapa 1285 ný störf
á næstu þrem árum. Talið er að það
myndi jafngilda 13.4 milljarða veltu-
aukningu í iðnaði.
Á árinu 1990 er talið að við höfum
flutt inn vörur að söluverðmæti 50-54
milljarða, sem hægt væri að framleiða
innanlands. Af þessum tölum má sjá að
til mikils er að vinna og fögnum við
því öllum samstarfsaðilum sem vilja
vinna undir merkjum átaksins „Is-
lenskt, já takk” og innleiða nýjan liugs-
unarhátt því nú er mikið í húfí. Notum
því ár fjölskyldunnar og lýðveldisaf-
mælið til að snúa vörn í sókn.
Þórunn Sveinbjörnsdóttir, for-
maður Sóknar, í undirbúningsnefnd
vegna átaksins „Islenskt, já takk.‘ ‘
Umf. Stafholtstungna:
Setti upp
„Tobacco Road”
Leikdeild Umf. Stafholtstungna
setti í vetur upp „Tobacco Road” eftir
Erskine Caldwell. Leikstjóri var
Þröstur Guðbjartsson en auk hans áttu
30 manns hlut að sýningunni á einn
eða annan hátt.
Að sögn Sigríðar Þorvaldsdóttur
formanns leikdeildarinnar hófust æf-
ingar upp úr 20. október. „Allt gekk
ljúflega fyrir sig,“ sagði Sigríður,
„samstarf leikenda, leikstjóra og
þeirra starfsmanna sem ekki eru kall-
aðir fram í lok sýninga,
en eigna þó að minnsta
kosti jafn stóran hlut í
árangrinum og þeir
sem á sviði sprikla.“
Frumsýnt var 3. des-
ember síðastliðinn og
lauk sýningum milli
jóla og nýárs. „Áhorf-
endur náðu ekki að
verða 400 að þessu
sinni,“ sagði Sigríður,
„og fannst okkur að-
sóknin lítil. En við
metum hitt meira að
þeir sem komu voru á-
nægðir og sjöunda og
síðasta sýningin var sú
fjölmennasta. Kannski
var jólamánuðurinn ó-
hentugur sýningartími,
kannski er það krepp-
an. Það er nú svo að fjármálin eru
höfuðverkur leikfélaga sem og ann-
arra félaga, en við teljum okkur hafa
sloppið fyrir hornið, svona nokkurn
veginn.“
Á öllum aldri
Sigríður sagði, að yngsti leikarinn í
sýningunni hafi verið 15 ára en sá
elsti 65 ára.
„Leikstarfið er engu öðru líkt eins
og allir vita sem reynt hafa. Bakterían
er nánast ódrepandi. Það var sannar-
lega gefandi að vinna með svona
breiðum aldurshóp,“ sagði Sigríður.
Hún sagði enn fremur, að leikdeildin
hefði sinnt ýmsum verkefnum öðrum
en uppfærslum í gegnum árin. Mætti
þar nefna námskeiðahald. „Svo förum
við í leikhúsferðir og heimsækjum
ýmist áhuga-eða atvinnuleikhús,“
sagði Sigríður.
Leikdeild Umf. Stafholtstungna
hefur starfað af krafti frá árinu 1977.
Þegar deildin minntist 15 ára starfsaf-
mælis síns gaf hún meðal annars út
veglegt afmælisrit. Þar kemur fram að
meðal verka sem hún hefur sett upp í
gegnum tíðina er „Sonur skóarans og
dóttir bakarans,“ eftir Jökul Jakobs-
son, „Ættarmótið,“ eftir Böðvar
Guðmundsson, „Ærsladragurinn,“
eftir Noel Coward, „Hvað er í blý-
hólknum?“ eftir Svövu Jakobsdóttur
og síðast en ekki síst „Bjartsýni,“ eft-
ir nokkra vaska heimamenn og -kon-
ur. Af þessari handahófskenndu upp-
talningu má ráða að leikdeildin hefur
tekið bæði góð verk og fjölbreytt til
sýninga.
Skinfaxi
27