Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1940, Qupperneq 6

á kvenhöndina en útvarpsmennirnir, heldur
af því þeir vilja ekki missa neitt af fréttunum
þegar þær koma, en það vilja vera vanhöld á
því að ungfrúin geti hamlað á móti rússneska
froðusnakknum á sömu öldulengd, en það geta
þeir mæta vel Þorsteinn Ö. og síra Sigurður.
Islensku sjómennirnir vilja helzt fá fregn-
ir af sjósóknum og aflabrögðum. Þeir vilja
heyra eitthvað um atvinnulíf og afkomu þjóð-
arinnar á hverjum tíma. Þeir kæra sig auðvit-
að ekkert um það, að ríkisútvarpið sé með
sömu kusu-lætin í kring um þá og bændurnar,
en vilja þó ekki alveg láta gleyma sér og sín-
um áhugamálum. Þeir eiga bágt með að
gleyma því, að þegar hin Norðurlöndin höfðu
sameiginlegt útvarpskvöld fyrir sjómenn um
jólin, þá var íslenzka útvarpið hið eina sem
ekki var með, og hefði danska útvarpið ekki
boðið íslenzku sjómönnunum, sem staddir voru
í Kaupmannahöfn að koma að hljóðnemanum,
hefðu íslenzku sjómennirnir alveg orðið þarna
útundan.
Islandskveldið í brezka útvarpinu 22. jan-
úar, vakti mikla hrifni, bæði vegna meðferðar
á efninu, og þeirrar velvildar í garð Islend-
inga, sem alls staðar skein í gegn. Á þessum
tæpa klukkutíma, öðluðust margir haldbetri
þekkingu á sögu þjóðarinnar, en áður á mörg-
um vetrum í skóla. Eitthvað svipað þessu, en
því miður ekki alveg eins lifandi, eru útvarps-
þættir Vilhjálms Þ. Gíslasonar úr íslendinga-
sögum, en það er meðal þess bezta sem ís-
lenzka útvarpið hefir flutt, og eins langt fyrir
ofan þætti Jóns í Kotinu, og himininn er frá
verri staðnum.
Helgi Hjörvar, sem er vel liðinn af sjómönn-
um, minntist þess einu sinni í útvarpinu, að
einir væru þeir sem aldrei kvörtuðu undan út-
varpsdagskránni, og það væru sjómennirnir.
Hvað skyldi hann segja ef hann vissi, að eitt
aðal ræðuefni þeirra á hættusvæðinu, er ein-
mitt þessi dagskrá.
En sjómennirnir eru skrítnir karlar, þeir
segja ekki mikið. Ef þeim einhvenitíma ofbýð-
ur, þá geta þeir haft það til að stökkva upp,
en þá segja þeir heldur ekki neitt, þeir bara
,,rétta einn á hann“.
(I næsta blaði verður sagt frá því, þ'igar
,,Járnbrautin“ verður fyrir loftárás fyrst ís-
lenzkra skipa).
Jón Magnússon: Líknargjafinn þjáðra þjóða, Þegar brotnar bylgjan þunga,
þú, sem kyrðir vind og sjó! brimið heyrist yfir fjöll.
Ættjörð vor í yztu höfum Þegar hendir sorg við sjóinn,
Líkna ■ f« undir þinni miskunn bjó. syrgir, tregar þjóðin öll.
rgjatmn Vertu með oss, vaktu hjá oss, Vertu ljós og leiðarstjarna,
veittu styrk og hugar-ró. lægðu storm og boðaföll,
biádra bióda Þegar boðinn heljar hækkar, líknargjafinn þjáðra þjóða,
herra, lægðu vind og sjó. þegar lokast sundin öll.
Föðurland vort hálft er hafið Drottinn, þinnar ástar óður
Sálmur tileinkaður helgað þúsund feðra dáð. endurhljómi um jörð og höf.
íslenzkum sjómönnum. Þangað lífsbjörg þjóðin sótti. Breiddu þína blessun yfir
Þar mun verða stríðið háð. blóma lífs og þögla gröf.
Yfir logn og banabylgju Vígi og skjöldur vertu þeim, sem
bjarmi skín af drottins náð. vinda upp hin hvítu tröf.
Föðurland vort hálft er hafið Drottinn, þinnar ástar óður
hetjulífi og dauða skráð. endurhljómi um jörð og höf.
VÍKINGUR
6