Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1940, Síða 24

heimi sem er. Næringargildi afurðanna held-
ur sér betur á þennan hátt en á nokkurn ann-
an, sem þekktur er.
Það er ánægjulegt að ganga niður að Edin-
borgarhúsunum og sjá þar atvinnulífið í full-
um gangi. Vú5 Hraðfrystistöðina munu nú
vera 50 fastráðnir karlmenn og 50 stúlkur, en
auk þeirra vinna þarna daglaunamenn af og
til, eftir því sem með þarf. Er augljóst, hversu
mikil atvinnubót þetta er fyrir Eyjabúa.
Verðið sem Hraðfrystistöðin greiðir fyrir
fiskinn er hæi'ra heldur en á fiski, sem keypt-
ur er til söltunar, eða 15 aurar fyrir hvert kíló
af þorski (11,5 aurar í salt) og 20 aurar fyrir
kíló af ýsu. Hvílík lyftistöng útveginum hér
er að þessu, sést bezt á því, að ýsan má heita
verðlaus, ef ekki væri hægt að hraðfrysta
hana, þegar engin skip eru hér til fiskkaupa,
sem oft getur hent. Verð á flatfiski er enn ekki
ákveðið. Mikil hagsbót og sérstaklega mikil-
væg er sú, að allur fiskur, sem á bátinn veið-
ist er nú hagnýttur, en áður voru margar teg-
undir ekki hirtar svo sem karfi, uppáhalds-
fiskmeti Þjóðverja, nefndur gullfiskur, stein-
bítur, tindaskata, sandkoli o. fl.
íslendingurinn Álice Riis. Framh. af bls- 22.
vísi þar, í hinum nýja heimi. En það urðu sár
vonbrigði. Ég fékk heldur ekkert þar að gera
og hélt því vonsvikin heim á leið aftur.
— En nú hafið þér sem sé fengið stöðu?
— Já, og ég er himinlifandi! Það hefir leitt
af ófriðnum að hörgull er orðinn á dönskum
loftskeytamönnum og þess vegna fékk ég þessa
stöðu á „Birthe“.
— Þér lítið svo á, að þetta sé kvenmönnum
fært?
— Skilyrðislaust! Loftskeytastarfinu fylgja
talsverð skrifstofustörf og það er vanalegt að
það séu kvenmannsstörf. Hvað hættunum við-
víkur, þá skal ég ekki missa kjarkinn heldur
sýna það, að ég sé starfinu vaxin. Mér er full
ljóst, að ef svo ber undir, þá á loftskeytamað-
urinn að vera sá, er fer næstsíðastur frá borði.
Kæmi slíkt fyrir, já — þá skal ekki standa á
því, að ég geri skyldu mína til hins síðasta. —
Svo fór „Birthe“ að losa landfestarnar.
Hér má heita að um nýyrkju í stórum stíl
sé að ræða á sviði fiskafurðavinnslu, öllum til
ómetanlegs gagns á sjó og landi.
Allt starfsfólk fyrirtækisins verður undir
eftirliti heilsuverndarstöðvarinnar hér. Er það
mikilvægt frá sjónarmiði starfsfólksins sjálfs,
(að fólk sem ekki hefir heilsu til, vinni ekki)
fylgst með þeim, sem veikir eru fyrir og vinna
áhættustörf, og ekki síður frá sjónarmiði vör-
unnar, matvælanna sem verið er að framleiða.
Verður þar að gæta ítrasta þrifnaðar í öllu,
svo markaður fáist sem öruggastur og trygg-
astur.
Hraðfrystistöðin mun vera stórfelldasta at-
vinnufyrirtæki Eyjanna, sem kemur til björg-
unar útgerðinni á þrengingartímum. Saltfisk-
framleiðslan hefir til þessa verið aðal bjarg-
ræðisvegur Eyjabúa, en má nú heita í kalda
koli.
Heill sé þeim, sem með víðsýni, atorku og
dugnaði ryðja nýjar brautir, skapa byggðar-
lögum lífsmöguleika; það eru þeir sönnu
brautryðjendur, og mættu allir verða ásáttir
um að óska þeim góðs brautargengis. Forust-
an er ómetanleg á þessum sem öðrum sviðum.
Ungfrú Alice Riis er, eins og hún segir,
fædd í Danmörku af íslenzkum foreldrum.
Faðir hennar er Árni Riis, sem í mörg ár var
í förum hér til landsins á gufuskipinu „Á.
Ásgeirsson“, en hefir síðan verið skipstjóri á
ýmsum gufuskipum í Danmörku. Hann er son-
ur Aðalbjörns sál. Jóakimssonar skipstjóra og
því bróðursonur Helgu sál. Jóakimsdóttur í
Heimabæ í Hnífsdal og Jóakims Jóakimssonar
snikkara á Isafirði, sem margir kannast við.
Jóakim er enn á lífi og nýtur góðrar heilsu.
Er hann hinn ernasti þó hann sé hátt á níræðis-
aldri.
Móðir ungfrú Alice Riis, er frú Louise, dótt-
ur S. J. Nielsen, sem lengi var verzlunarstjóri
við verzlun L. Tang á ísafirði og síðast kaup-
maður þar.
Ungfrú Alice, sem gert hefir íslenzka garð-
inn frægan með því að vera einasta og líklega
fyrsta loftskeytakona heimsins til sjós, á fjöl-
marga ættingja hér á landi.
VÍKINGUR
24