Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1940, Page 26

sem möskvinn minnkar. — Menn eru mjög
misjafnlega fljótir að læra að þekkja þetta allt
nægilega vel til að geta tekið að sér uppsetn-
ingu þessara veiðarfæra, og mjög fáir svo vel
að sér, að geta búið þau til öll svo vel sé.
Öllum þessum veiðarfærum er margt sam-
eiginlegt, t. d. verða þau að vera rétt upp sett
og haldast rétt á meðan þau eru í notkun.
Það þarf að vera hart og létt efnið sem í
þeim er, og af sem allra beztu tegund. Það
þarf að vera sem grennst og vel unnið og veið-
arfærið má ekki vera of stórt.
Vanti eitthvað af þessu, verður veiðarfærið
aldrei gott veiðverkfæri, það er alveg
víst, en mönnum getur gengið sæmilega að
veiða með þeim og álitið þau góð, en það er
ekki sönnun fyrir því, að þau geti ekki verið
betri.
Sá maður, sem fæst mikið við dragnætur,
hefir allra manna bezt tækifæri til að dæma
um hve lítið má vera að þeim til þess að þær
fiski ekki, og margar fiskað dálítið og hafa
menn haldið, að þær væri sæmilegar, en hafi
þær verið skoðaðar nákvæmlega, hefir fundist
eitthvað að þeim og þegar það er lagað, hafa
þær fiskað mikið betur.
Sumar dragnætur hefir ekki verið hægt að
draga vegna þess að þær hafa alltaf verið fast-
ar, aðrar svo þungar að þær hafa lokast allt of
fljótt og dregist eftir það lokaðar. Allar þess-
ar nætur er hægt að laga, ef garnið í þeim er
ekki of þungt. Verkstæði það, sem ég hefi
unnið á, hefir fengið sendar dragnætur hingað
og þangað að af landinu. Að sumum var hlægi-
lega lítið, sumum mikið. Allar voru þessar næt-
ur útlendar, því mjög lítið hefir verið búið til
af þeim hér. Þó settum við upp nokkra tugi,
sem líkuðu vel þegar við gátum fengið í þær
vissa garntegund, létta og harðsnúna, en ef
garnið var linsnúið og þungt í sér, líkuðu
þær ekki rétt vel, þó þær væru að öðru leyti
nákvæmlega eins, aðeins garnið sjálft gerði
það að verkum að ekki var hægt að gera þær
að góðu veiðiverkfæri.
Almesti gallinn á þessu er, að sá sem fiska
á með veiðarfærinu, skuli ekki geta dæmt um
sjálfur, hvort það er sæmilegt veiðiverkfæri
eða ekki. Honum gengur illa, hann veit ekki
VÍKINGUR
af hverju það er, hvort það er af hans óheppni
eða klaufaskap, eða af því að eitthvað sé að
veiðarfærinu.
Mitt álit og mín reynsla er, að á fjöldanum
af veiðarfærum séu einhverjir gallar, aðeins
misjafnlega miklir. Þótt veiðarfærið sé skoðað
og mælt upp nákvæmlega, finnst kannski ekki
neitt að því, eða með öðrum orðum, það er sett
upp eins og venjulegt er, en þá er það, að veið-
arfærið getur verið of stórt eða of þungt efn_
ið sem í því er. Ég get ekki látið hjá líða, að
nefna hér eitt dæmi um hve lítið má vera að
dragnót til þess að hún ekki fiski. Nótin var
eftir mig sjálfan. Það voru til hjá okkur nokk-
urar slöngur en við áttum ekki til á þær teina.
Maður kom og bað um dragnót, en ég sagði
að við ættum ekki til teina, en hann sagðist
eiga nóga gamla teina ágæta, sem hann vildi
heldur nota, heldur en að fá ekki nótina. Þeg-
ar hann kom svo með teinana, voru þeir af
tveim nótum en ekki hægt að fá góða teina,
nema taka úr báðum. Ég bað svo þann, sem
alltaf felldi fyrir okkur, að fella nótina og at-
hugaði ekki að segja neitt um hvernig nota
ætti teinana, hverja saman, eða hvar.
Þegar maðurinn kom inn aftur sagði hann
að nótin hefði fiskað ágætlega tvö höl, og svo
ekki söguna meir. Ekki nokkurn hlut. Ég sagði
honum að koma með nótina og þegar farið er
að skoða hana, finnst ekki neitt að, þegar tein-
arnir eru lagðir saman passa þeir nákvæm-
lega, en út af þeim hlaut þetta að koma og sá
sem felldi nótina hélt því fram, að þetta hlyti
að vera vitleysa, en ég efaðist ekki um að mað-
urinn hefði rétt fyrir sér.
Við enn frekari athugun, kom í ljós, að not-
aðir höfðu verið bútar sitt úr hvorum teinum
á víxl sem stemmdu ekki hver á móti öðrum
en voru þó jafn margir báðum megin og orsak-
aði snúning á netið en raskaði ekki hlutfalli á
milli teinanna. Þegar svo búið var að fella nót-
ina aftur, reyndist hún prýðilega.
Það er alveg víst, að dragnætur fiska ekki
vel, nema þær hafi þau skilyrði, sem áður er
getið og á það við um öll net, að þau verða að
vera létt, rétt upp sett o. s. frv.
Ég hefi oft verið að hugsa um, síðan ég kom
í land og hefi rekið mig á að net veiða ekki, af
26