Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1966, Blaðsíða 7

ii ii ii 11111 iii iii 1111111 iii iii iii mn iii in ii 11111111111 iii i iii iii i ii llll■ll■ll■lll
Sífellt er unniS a8 því a8 sérhœfa skip til
ákveSinna flutninga. Skipi8 hér til hœgri
er nýtt skip, 2675 tonn a8 stær8, œtla8 ein-
göngu til flutninga á bifreiSum. Skipi8 get-
ur flult 250 einkabifreiSir í einu.
ii 111111111111 iii iii miiiiiimiiiiiiiimii iii iii iii ii iiiMiiimin iii iiMinmi
þau fari sem bezt í sjó. Þetta er kennt í skólanum
hér.
Á þessu sviði sem öðrum er bóklegur lærdómur
ekki einhlýtur, en nauðsynlegur. Reynslunni má
ekki gleyma, því að enginn verður fullnuma án
hennar. Til þess að bóklegt nám komi að fullum
notum, verður að vera til góð kennslubók, svo alltaf
sé hægt að rifja upp það, sem kennt hefur verið.
Annars er hætt við að það rjúki smátt og smátt
út í veður og vind.
Vöruflutningar er það sem skipin „lifa “ á- Það
er því nokkurs vert, að þeir sem um vörurnar eiga
að sjá, og annast hleðslu þeirra, kunni vel til verka.
Ég hef hér að framan talið upp nokkrar náms-
greinar, sem ég tel nauðsynlegt að bæta og auka
kennslu í, en það er tæknileg kennsla, sjóréttur,
tungumál og heilsufræði, og auk þess að taka upp
kennslu í tryggingarfræði, verkstjórn og stjórnun,
og vöruþekkingu og vöruhleðslu. Ég hef um leið
reynt að færa rök fyrir því í stuttu máli, að þetta
sé nauðsynlegt. Mér er þó ljóst, að það sem ég hef
sagt hér að framan er langt frá því að vera tæm-
andi, því ótal margt er hægt að segja þessu máli
til stuðnings, svo of langt mál yrði að telja það
allt upp. En hvað sem um það er, þá má slá því
föstu, að íslenzkir skipstjórnarmenn á farskipum
verða að standa jafnfætis erlendum starfsbræðr-
um sínum í menntun og öllu því er að starfi þeirra
lýtur. En þeir verða um leið að gera sér það ljóst,
að með tilkomu sjálfvirkni og fjarstýringu og
fækkun skipsmanna, eykst starf þeirra og ábyrgð
að miklum mun, og að með meiri menntun, sem
þeir fá, verða gerðar meiri kröfur til þeirra. Menn
verða engu síður að gera sér ljóst, að bóklegt nám
er ekki nægilegt til að gera menn fullhæfa til
starfsins. Þeir verða að kynnast starfinu sjálfu og
þjálfast í því. Öll viðleitni í þá átt að stytta
reynslutíma skipstjórnarmanna, er með þarf til að
veita þeim réttindi til skipstjórnar, eða skerða
VfKINGUR
reynslu þeirra á annan hátt, hlýtur að vera á-
hyggjuefni fyrir hvern þann, sem ber hag og vel-
ferð íslenzkra siglinga og sjómanna fyrir brjósti.
Það getur engum verið til gagns, ekki skipstjórn-
armönnunum sjálfum, ekki útgerðarmönnum, sem
vitað vilja hafa sem færasta menn á skipum sín-
um, og ekki siglingum Islendinga í heild.
Jón Eiríksson.
LÍFSFRÓUN.
Er Drottinn valdfesti „verði ljós,“
hann vildi sjá til að skapa,
og lífið spratt upp til lands og sjós,
með lindýr, hákarla og apa.
Við geisla sólar upp gróska þaut,
það glóði af velsæld hver staður,
þá fann hann loksins upp formið naut,
og fyrsti þjónn þess var maður.
Andi spurnar því að mér skaut,
- sem ætti nánar að kanna, -
hvort öskri og belgi sig ofmörg naut
á akri Drottins og manna?
1964
Gísli Indriðason.
189