Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1973, Blaðsíða 49

Hornblower
fer til sjós
eftir C. S. Forester
Báröur Jakobsson þýddi
Heitar kulur
Við hvert hom virkisins voru
turnar, sem náðu út fyrir aðal-
veggina, og uppi á suðvestur
turninum stóð lítill varðturn, en
þar var fánastöngin. Bush og
Hornblower stóðu uppi á turnin-
um, Atlantshafið framundan en
að baki hinn langi Samanáflói.
Yfir höfðum þeirra blöktu tveir
fánar, hvíti brezki orustufáninn
og rauði og guli spánski fáninn
neðan við. Vera mátti að um borð
í Renown gætu þeir ekki greint
litina, en þeir mundu áreiðanlega
sjá flöggin tvö. Þegar þeir síðan
heyrðu þrjú skot og beindu sjón-
aukum sínum að virkinu, þá hlutu
þeir að sjá flöggin síga, vera
dregin að hún aftur, síga, rísa.
Þrjú skot, flöggin látin síga og
síðan dregin upp aftur tvívegis.
Það var merkið um að virkið væri
á valdi Englendinga, og Renow
hafði séð þetta, því að búið var
að leysa úr seglum, hagræða þeim
og skipið farið að sigla áleiðis
hina löngu leið meðfram skag-
anum.
Bush og Hornblowr höfðu til
skiptist eina kíkinn, sem fundizt
hafði í virkinu, og meðan annar
hafði sjónaukann, gat hinn varla
á sér setið af óþolinmæði. I svip-
an horfði Bush um sjónaukann
á ströndina í fjarska, en Horn-
blower benti vísifingri þangað í
átt, sem hann sjálfur hafði verið
að horfa rétt áður.
„Þér sjáið það,“ sagði hann.
Lengra inn með firðinum heldur
en skotvirkið stendur. Þarna er
bær, Savana er hann kallaður.
Og enn fjær eru skipin. Þau munu
létta akkerum senn hvað líður.“
„Sé þau,“ sagði Bush með kík-
inn fyrir auga. Fjögur lítil skip.
Engin segl uppi — ekki gott að
segja hvers konar skip þetta eru.“
„Auðvelt að geta sér til um það,
herra.“
„Já, ég býst við því,“ sagði
Bush.
Þarna rétt við Monasundið var
ekki þörf fyrir stór herskip.
Helftin af siglingum um Karíba-
hafið fór þarna um, innan við
þrjátíu mílur frá Savanaflóa.
Hraðskreið og lipur skip, með
tvær til þrjár langdrægar byssur
og stóra áhöfn, gátu auðveldlega
skotizt út og rænt skip undir
vernd virkjanna, sem öruggt
mátti heita að héldu óvinaskip-
um í hæfilegri fjarlægð. Atburðir
gærdagsins höfðu og sýnt það.
Ræningjaskipin þurftu varla að
vera úti á hafi yfir nótt.
„Þeir vita nú að við höfum
tekið virkið,“ sagði Hornblower.
Þeir gizka á að Renow muni senn
koma á vettvang. Þeir geta notað
báta til dráttar og nota akkeri
eins og við í gær og þeir geta
meira að segja róið. Þeir verða
komnir út úr flóanum áður en
hendi er veifað. Og frá Engano-
nesi til Martinique er blásandi
byr.“
„Það er mjög sennilegt allt
saman,“ sagði Bush.
Með sömu hugsun sneru þeir sér
báðir við til þess að horfa á
Renown. Skipið sneri að þeim
skut, seglin voru lögð út á stjórn-
borðsbóg, og verið að byrja á hin-
um langa sveig út til hafs. Lang-
ur tími mundi líða þar til skipið
gæti snúið við og lokað rottugat-
inu. Bush sneri sér aftur við og
athugaði hinn skjól'góða flóa.
„Það er bezt að manna fallbyss-
urnar og vera við því búinn að
taka á móti þeim,“ sagði hann.
„Já, herra,“ sagði Hornblower
en hikaði við. „Við höfum þá ekki
lengi í skotfæri. Þau rista grunnt
og geta farið mun nær tangan-
um heldur en Renown.
„En það þarf heldur ekki mik-
ið til þess að sökkva þeim,“ sagði
Bush, ójá, ég skil livað þú ert
að fara.“
„Rauðglóandi kúlur gætu gert
allan muninn, herra,“ sagði Horn-
blower.
„Svara þeim í sömu mynt,“
sagði Bush og brosti breitt af
ánægju. í gær hafði Renown
orðið að þola það víti, sem rauð-
glóandi kúlur komu af stað. Að
því er Bush snerti var það bara
ánægja að steikja nokkra Spán-
ver j a.
„Rétt er og, herra,“ sagði
Hornblower.
Hann brosti ekki eins og Bush.
Hann var ýrður á svip, þrúgaður
þeirri hugsun að sjóræningjarnir
slyppu og gætu haldið áfram
hermdarverkum annars staðar,
og allt varð að gera til þess að
hindra þetta.
„Ég kemst fram úr því ein-
hvern veginn, herra.“
Ég skal veðja um að enginn
okkar manna kann þetta.“
Kúlur var aðeins hægt að hita
í landi. Skip á hafi úti gat ekki
átt undir því, þar sem það var
sjálft úr eldfimu efni, að leggja
til orustu með kynt bál um borð.
Sæfarar létu það eftir landkröbb-
um að nota glóandi kúlur í strand-
virkj um.
„Ég reyni að finna hvernig
fara skuli að þessu sjál'fur,"
sagði Hornblower. Hann var föl-
ur, skítugur og skeggjaður, en í
svip hans börðust þreyta og ákafi
næsta einkennilega. Bush vissi
ekki fyrr en hann hafði rétt
Hornblower sjónaukann.
„Má ég aðeins lítast um áður
en ég fer niður? Átti ég ekki á
von. Tvímöstrungurinn er að
leggja af stað og notar vörpu,
herra. Innan klukkustundar verð-
ur hann kominn í skotfæri. Ég
ætla að setja menn að fallbyss-
unum. Sjáið þér sjálfur," sagði
hann og steðjaði niður turnstig-
ann. Þegar Bush leit í sjónauk-
ann fékk hann staðfestingu á því,
sem Hornblower hafði sagt. í það
minnsta eitt skipanna inni í fló-
anum var tekið að hreyfast. Hann
svipaðist um allt í kring svo sem
VÍKINGUK
297