Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1975, Qupperneq 1

SJÓMAN N AB LAÐIÐ
VÍKINGUR
37, ÁRGANGUR — 5.-6. TÖLUBLAÐ 1975
tJtgefandi: F.F.S.l.
Ritstjórar: Guðm. Jensson (áb.)
og Jónas Guðmundsson.
Ritnefnd: Guðm. Kjærnested,
Guðm. Ibsen, Daniel B.
Guðmundsson.
Varamenn: Ólafur Vignir
Sigurðsson, Ásgrímur Bjömsson,
Jón Wium.
Ritstjórn og afgreiðsla er að
Bárugötu II, Reykjavík.
Utanáskrift:
Sjómannablaðið Víkingur,
Pósthólf 425, Reykjavík.
Sími 156 53.
Árgangurinn kostar kr. 1500.
Prentað í Isafoldarprentsmiðju hf.
Ingólfur Stefánsson:
TOGARASAMNINGARNIR
Verkfalli togaramanna er nú
lokið. Alls stóð það í 80 daga. Að-
eins einu sinni áður munu togara-
sjómenn hafa þurft að þrauka
svo lengi til þess að fá launakjör
sín bætt.
Erfitt er að trúa því, að svo
langan tíma þurfi til þess að ná
fram réttlátum hækkunum til
handa togarasjómönnum. Ekki
sízt þegar allur þorri vinnandi
fólks í landinu hefur fengið launa-
hækkanir, — ekki einu sinni,
heldur tvisvar frá því að laun
togarasjómanna voru ákveðin
næst á undan.
Rétt þykir að minna lítillega á
samskipti aðila varðandi launa-
mál togaramanna.
Árið 1969 tókust með aðilum
samningar, en 1971 lauk viðskipt-
um aðila þannig, að miðlunartil-
laga sáttasemjara ríkisins var
samþykkt eftir mikið þref. Síðan
gerðist það næst, að samningar
náðust ekki árið 1973, og endaði
VIKINGUR
sú deila með því, að Alþingi sam-
þykkti lög 22. marz það ár, þar
sem lögfest voru þau atriði, sem
samkomulag hafði orðið um að
mestu. Árið 1974 leið án þess að
nokkrar leiðréttingar fengjust á
kaupi togarasjómanna. Margir
fundir voru haldnir um málið, en
engin lausn fékkst á málefnum
þeirra. Ekki þótti vænlegt að
boða til verkfalls, eins og málum
var komið fyrir stærstu skipun-
um. Má til dæmis nefna, að bilan-
ir voru tíðar, þannig að ekki var
gott að gera sér grein fyi’ir því,
hver geta skipanna til fiskveiða
var í raun og veru. Af og til voru
reyndar samningaumleitanir allt
fram til 14. okt. 1974, að fundum
var hætt. Hafði málið verið í
höndum sáttasemjara, sem ekki
virtist finna lausn á því.
Árið 1975 gekk í garð. Var nú
orðinn verulegur órói meðal
áhafna skipanna. V.S.F.I. lét fara
fram um borð í skipunum könn-
un á því, hvort menn hygðu á
verkfall, ef ekki semdist fljótlega
án þess.
Að þessu sinni riðu hásetar á
vaðið með harðar aðgerðir og
boðuðu til vinnustöðvunar fyrri-
hluta aprílmánaðar, og eins og
fyrr sagði hafði V.S.F.I. fengið
ótvíræðar vísbendingar um það
að knýja fram samninga, ef ekki
án verkfalls, þá með því að boða
vinnustöðvun.
Auðséð var, að stöðvun togara-
flotans, hlaut að hafa í för með
sér gífurlega röskun á atvinnulífi
í bæjum eins og Akureyri, Akra-
nesi og þó nokkra í Reykjavík,
en kannski að tiltölu minnst þar.
Varla var hægt að segja, að
aðilar töluðust við fyrst eftir að
skipin stöðvuðust og er sá þáttur
deilunnar hvað alvarlegastur.
Lyktaði þetta með því, að allir
af áhöfn skipanna lögðu niður
vinnu, nema meðlimir Skipstjóra-
og stýrimannafélagsins „Ægis“.
Á sama tíma og þessi hat-
ramma deila stóð yfir vofði yfir
153