Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1977, Blaðsíða 21

Sá múr tortryggni, sem risið
getur milli þeirra manna og stofn-
ana, sem ekki þekkja hvor aðra
nema af afspurn, er ekki umtals-
verður samanborið við það hyl-
dýpi, sem myndast getur milli
þeirra aðila, sem þekkja hvor aðra
alltof vel. — Óþekktur heimspek-
ingur.
★
Olíusjeik í Noregi.
Hann hafði unnið á olíuborpalli
í nokkra mánuði, en brá sér svo til
Bergen í frí, með úttroðið veskið.
Hann labbaði sig inn í „ríkið“
— og skoðaði sig vel um. Að síð-
ustu benti hann afgreiðslumann-
inum:
„Efstu hilluna til vinstri, takk.“
Það átti að jarðsetja Ágúst
gamla og dóttir hans kom til
prestsins og bað hann að fram-
kvæma athöfnina á föstudegi.
„Þá hefi ég ekki tíma, við verð-
um að bíða til mánudags, —“
sagði presturinn.
„Þetta er nú líka alls ekkert lífs-
spursmál, —“ bætti hann við.
★
Katrín var nýbyrjuð í vistinni og
hún átti að strauja nokkrar skyrtur
af húsbóndanum. Hún hikaði og
spurði þvínæst frúna: „Á ég að
strauja neðri hlutann af skyrtun-
um, sem húsbóndinn treður niður í
buxurnar?“
★
★
Oddvitinn hafði verið lagður
inn á spítala til meðferðar og á
næsta hreppsnefndarfundi kom
fram tillaga um að senda honum
blómvönd. Sigurði gamla fundar-
ritara var falið að sjá um þetta.
Hann sendi stóran blómvönd,
og á meðfylgjandi miða stóð: „Út-
dráttur úr fundargerð: Tillaga um
að senda blóm og óska oddvitan-
um góðs bata. Tillagan samþykkt
með 5 gegn 4 atkvæðum.“
★
Reiðin og heiftin er slæmur ráð-
gjafi.
— Hversvegna verðurðu svona
glaður og gleiður, þegar þú hittir
tengdamóður mina?
— Það er bara við tilhugsunina,
að hún er ekki mín tengdamóðir!
VÍKINGUR
21