Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1977, Qupperneq 47

3. stjórnhæfni skipa, sérstaklega
með tilliti til stöðvunarvega-
lengdar og hæfni til að snúa
við aðstæður hverju sinni;
4. villuljósa að nóttu til frá ljós-
um í landi eða vegna endur-
speglunar ljósa á eigin skipi;
5. vindhraða sjólags og strauma
og nálægðar á hættum fyrir
siglingar skipa;
6. djúpristu skipsins miðað við
dýpi siglingaleiðar.
Skip með gangfæra ratsjá skulu
auk þess taka tillit til:
1. fjarlægðarstillingar, mynd-
gæða og takmarkana ratsjár;
2. allra annmarka, sem stafa af
fjarlægðarstillingu, sem notuð
er;
3. áhrifa sjólags, veðurs og ann-
arra truflanavalda á ratsjár-
mynd;
4. líkinda þess, að lítil skip, ís og
reköld komi ekki fram á rat-
sjánni í nægilegri fjarlægð;
5. fjölda, legu og hreyfinga skipa,
sem birtast á ratsjánni;
6. nákvæmara mats á skyggni,
sem má fá, þegar ratsjá er not-
uð til að ákveða fjarlægð til
skipa eða annarra hluta í
nánd.
Hætta á árekstri
Sérstök regla fjallar um hættur á
árekstri.
í reglunni er að sjálfsögðu hið
gamalkunna boðorð, að breytist
kompásmiðun af skipi, sem nálgast
ekki svo greint verði, þá sé hætta á
árekstri. Þá er sérstaklega brýnt
fyrir mönnum að nota ratsjána.
„Ef skip er búið ganghcefri ratsjá skal
nota hana af árvekni,“ segir í b-lið
regiunnar. Lagt er fyrir að setja út
ratsjármyndina eða gera jafngilda,
kerfisbundna athugun á endur-
vörpum. Með þvíer átt við notkun
tölvu við teikningu eða útsetningu
ratsjármyndar eða notkun annarra
rafeindakerfa til að komast hjá
árekstri, sem á ensku nefnast einu
nafni „collisions avoidance systems“.
VÍKINGUR
Komist hjá
árekstri
Áttunda regla fjallar um
hvernig komast skuli hjá árekstri.
Hafa þar verið tekin upp áður
viðtekin fyrirmæli í viðauka við
siglingareglurnar frá 1960 um
siglingu með ratsjá. Lögð er rík
áhersla á að breyta stefnu og hraða svo
um mum og forðast tíðar og litlar
breytingar á stefnu og hraða.
I a-lið 8. reglu hafa verið felldar
inn hinar gullvægu reglur, sem
áður voru í inngangi kaflans um
stjórn og siglingu:
„Þegar fara skal eftir þessum reglum
og túlka þcer ber að framkvœma allar
athafmr hiklaust og í tœka tíð og taka
um leið fullt tillit til þess sem góð sjó-
mennska krefst. “
Segja má, að þetta sé svo gagn-
ort, að óþarfi hafi verið fyrir ráð-
stefnuna að breyta þessu orðalagi,
en í íslenzkri þýðingu er það svo-
hljóðandi í 8. reglu: „Sérhver stjórn-
tök, sem beitt er til að komast hjá
áreksti, skulu, þegar aðstæður leyfa,
framkvœmd hiklaust og í tceka tíð, og
um leið skal taka fullt tillit til þess,
sem góð sjómennska krefst. “
Þessar sígildu reglur—hiklaust, í
lœka tíð og eins og góð sjómennska
krefst, — eru nú sem fyrr gullin
yfirskrift siglingareglnanna, er
ætíð skal hafa í huga við fram-
kvæmd þeirra.
Sigling á
þröngum leiðum
9. regla er alllöng regla í 7 liðum,
sem fjallar um siglingar á þröng-
um leiðum og eins og í 25. regiu
núgildandi reglna er lögð áhersla
á, að skip haldi sig stjórnborðs-
megin i sundi eða ál, og ættu skip-
stjórnarmenn einnig og einkum að
hafa þetta í huga, þegar siglt er út
og inn um hafnarmynni.
Til nýmæla í þessari reglu telst,
að skip á að gefa hljóðmerki, ef það
ætlar að sigla fram úr skipi í
þröngu sundi eða ál.
Skýrt er tekið fram, að hljóð-
merki leysi þó ekki skipið, sem
ætlar að sigla uppi og framúr
undan þeirri skyldu að víkja skil-
yrðislaust, ef hætta er á árekstri.
Þá er skipum bannað að sigla
þvert yfir þröngt sund eða ál, ef
það truflar með því siglingu skips,
sem öryggis vegna verður að þræða
sundið eða álinn.
Eins og áður á að gefa hljóð-
merki, þegar skip nálgast bugðu
eða svæði í þröngu sundi eða ál þar
sem önnur skip geta verið í hvarfi.
Afmarkaðar,
aðskildar
siglingaleiðir
10. regla er algjört nýmæli, og er
ástæða til að benda farmönnum og
öllum sjómönnum, sem sigla til
erlendra hafna að kynna sér ræki-
lega þessa reglu. Reglan fjallar um
afmarkaðar, aðskildar siglinga-
leiðir, sem einnig mætti kalla ein-
stefnu-siglingaleiðir, þar eð sigl-
ingar á tvískiptri siglingaleið eiga
að vera aðgreindar og liggja í sömu
átt og stefnu eftir því sem við á.
Fjölförnum siglingaleiðum er í
sjókortinu skipt alveg á sama hátt
og akstursbrautum bifreiða með
reinalínum eða aðskildum
svæðum, sem ekki má sigla um.
Nú þegar hafa mörg lönd
Evrópu sett reglur um aðgreindar
siglingaleiðir við strendur sínar.
Má hér nefna siglingaleiðir á
Eyrarsundi, við Elbu og á Erma-
sundi. Upplýsingar um leiðirnarer
að finna í sérstakri útgáfu Al-
þjóðasiglingamálastofnunar, sem
nefnist „Ship’s Routeing“ 1973 og
1975.
Frá og með 15. júlí 1977, þegar
nýju siglingareglurnar taka gildi,
er öllum skipum skylt að fylgja
reglum um siglingar á afmörkuð-
um aðskildum siglingaleiðum.
Brot á 10. reglu verða kærð til
stofnunar alþjóðasiglingamála í
London (IMCO), sem síðan sendir
47