Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1977, Side 48

kæruna áfram til yfirvalda hér á
landi.
I Alþjóðlegri merkjabók þýðir
merkið YG:„Það virðist sem þe'rýglið
ekki í samrœmi við reglur um aðikildar
siglingaleiðir“. Þetta merki er sent
frá merkjastöðvum í landi eða
strandgæzlubátum til skipa, sem
brjóta reglur um einstefnusigl-
ingaleiðir.
Nú þegar er áríðandi, að skip,
sem sigla á þessum slóðum, séu
búin nýprentuðum og nákvæmum
sjókortum vegna reglugerða um
aðskildar siglingaleiðir, en leið-
irnar eru venjulega ekki afmark-
aðar með baujum.
Varast ber að sigla of nærri
markalínum siglingaleiðar. Æski-
legast er að sigla eftir miðri leið.
í þessari umfangsmiklu reglu er
m.a. tekið fram, að skip eigi að
sigla inn á afmarkaða leið eða út úr
henni við endamörk leiðar.
Ef nauðsynlegt er fyrir skip að
sigla yfir afmarkaða siglingaleið,
skal fara yfir leiðina í stefnu, er
myndar sem næst rétt horn við
höfuðstefnu hinnar afmörkuðu
leiðar.
Ef siglt er frá hlið inn í um-
ferðarleið, skal það gert undir eins
litlu horni, miðað við höfuðstefnu
leiðar, og unnt er.
Siglingaleiðir
með ströndum
fram
Um siglingaleiðir með strönd-
um fram segir í d-lið reglunnar:
„A afmörkuðum, aðskildum sigl-
ingaleiðum með ströndum fram má um-
ferð skipa, sem eiga leið yfir þær að
jafnaði ekki beinast skemmsta veg yfir
umferðarleið, þegar umferðin getur
hœttulaust fylgt réttri umferðarstefnu
þeirrar aðgreindu leiðar, sem nœst
liggur. “
Með afmörkuðum, aðskildum
siglingaleiðum með ströndum
fram er átt við svæði á milli
markalínu einstefnuleiðar, sem
næst liggur landi og sjálfrar
strandlengjunnar. Þetta svœði er
œtlað strandsiglingum.
Tilgangurinn með sérstöku
svæði fyrir siglingar með ströndum
fram og á milli hafna er að halda
strandsiglingum frá aðskildum
siglingaleiðum, sem liggja lengra
úti fyrir ströndinni, og eru fyrst og
fremst ætlaðar umferð skipa, sem
sigla úti fyrir og framhjá ströndum
landsins til fjarlægari áfangastaða,
t.d. úti fyrir Hollandsströnd á leið
frá Hamborg suður í Ermasund og
vestur í Atlantshaf.
Þetta svæði er ætlað umferð til
og frá höfnum landsins og milli
einstakra hafna eða fyrir skip, sem
eru að taka hafnsögumann eða
skila honum.
f næstu grein verður fjallað um þá kafla
siglingareglnanna, sem eftir eru: Stjórn og
siglingu skipa í sjónmáli hvert frá öðru og
þegar dregur úr skyggni, kafla C um ljós-
og dagmerki, kafla D um hljóð- og ljós-
merki og um staðsetningu ljósa, viðbótar-
merki fyrir fiskiskip að veiðum í grennd
hvert við annað og neyðarmerki.
Kveðja frá Bretlandi
Hér fer á eftir ein af þeim mörgú kuldalegu kveðj-
um, sem Bretar, einkum brezkir útgerðarmenn,
hafa sent íslendingum, að undanförnu.
W. A. Bennett, sem er framkvæmdastjóri Asso-
ciated Fisheries og Northern Trawlers í Grímsby,
lét eftirfarandi ummæli falla í ræðu, sem hann hélt
á hluthafafundi í London 20. maí s. 1.:
„Það er furðulegt háttalag, þegar litið land með
svipaða íbúatölu og Brighton (130,000 íbúa) ætlar
að bjóða brezka heimsveldinu byrginn og lætur sér
ekki einu sinni segjast, þó að andmæli hafi verið
borin fram. Vegna úrskurðar Haagdómstólsins, sem
kveðinn var upp nýlega í landhelgisþrætu Norð-
manna'og Breta, koma nú íslendingar og afmarka
landhelgi sína sjálfir.
Þetta er furðulegt, því að ekki lítur út fyrir ann-
að en íslendingum eigi að haldast það uppi. Þó að
stefna Norðmanna væri þungt áfall fyrir fiskiveið-
ar Breta, þá er deilan við íslendinga langtum alvar-
legri. Satt er það að vísu, að íslendingar hafa aðaÞ
atvinnu sína og aðaluppeldi af fiskveiðunum. í
þessu felst að okkur er innan handar að setja hnef-
ann í borðið, þar sem Bretland er stærsti kaupand-
inn. — íslendingar græddu millj'ónir punda á því
að selja okkur fisk á stríðsárunum, ep fyrir þetta
fé endurnýjuðu þeir togaraflotann til þess að hefja
samkeppni við okkur. Ekki var látið þar við sitja,
heldur lánaði brezka stjórnin íslendingum fé, svo
að þeir gætu smíðað enn fleiri togara.
En þegar hér er komið sögu, grípa alþjóðastjórn-
málin fram í. Nú á dögum ráða stjórnmálin við-
skiptamálunum, og við erum ekki lengur húsbænd-
ur á okkar eigin heimili. Þegar húsbændur okkar í
Bandaríkjunum segja: „Látið ísland afskiptalaust",
þá gerum við það.
Lausl. þýtt úr Daily Mail.
Hefir „tónninn“ nokkuð breyst?
Klausa þessi, sem birtist í Víkingi 1952, eða fyrir 25 árum, er
harla fróðleg og holl upprifjun á „klassiskri" afstöðu bretans i
garð íslendinga.
Mr. W.A. Bennett leiddi hjá sér að minnast á þær fórnir,
sem íslendingar færðu í mannslífum og farkosti, við að flytja
þeim, dauðsoltnum, dýrmæta fæðu.
ritstj.
48
VÍKINGUR