Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1979, Qupperneq 57

Þetta síðasttalda minnir dálítið
á laxinn, sem notar þefskynið til
þess að finna ána sína aftur, eftir
langa dvöl í sjónum.
Það merkilegasta við þessar
rannsóknir, eða niðurstöður
þeirra, er þó líklega það, að nú
hefur það verið sannað að fuglar
sjá últrafjólublátt ljós, en það get-
ur skýrt fjöldann allan af gátum
varðandi hegðan fugla og flug. Til
dæmis hvernig þeim er unnt að
fljúga í mjög þéttum hópum án
þess að rekast hver á annan. Enn-
fremur hið furðulega sjónskyn
þeirra, en fuglar geta greint æti í
ótrúlegri fjarlægð.
Notuðu rafmagn
við tilraunina
Aðferðin við að finna út að fugl-
arnir sáu útfjólublátt ljós, var ein-
föld og frumleg í senn. Vísinda-
mennirnir kveiktu útfjólublátt
ljós, en hleyptu um leið daufum
rafstraumi á búrið, sem var úr
málmi. Fuglarnir fundu straum-
inn og óttuðust hann, og þegar
þetta hafði verið endurtekið
nokkrum sinnum, var það nóg að
kveikja útfjólubláa ljósið til þess
að kalla fram sömu viðbrögð,
enda þótt engu rafmagni væri
hleypt á búrið samtímis.
Þótt margt og merkilegt hafi
komið í ljós við þessar miklu til-
raunir, er samt mörgu ósvarað
enn. Til dæmis hvernig fuglar geta
mælt tíma svo litlu sem engu
skeikar.
Áður hafði það t.d. verið sann-
að að dúfur taka „sólarhæð“ og þá
er auðvelt að finna á sér
breiddarstigið, en hinsvegar er
það enn á huldu hvernig þeir
finna lengdargráðuna svo ná-
kvæmlega sem þeir gera, en það er
tæpast hugsanlegt án þess að
mæla tímann, a.m.k. ekki ef
gangur himintungla er notaður.
VÍKINGUR
57