Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1982, Blaðsíða 16

skólum. Alveg eins má færa ken-
nslu í fiskvinnslu inn í skólana.
Það er verið að kenna krökkum í
barnaskóla að smíða, að sauma,
að baka o.s.frv. Ég veit ekki hvort
ég er orðinn of gamall, en mér
sýnist að það sem viðkemur út-
veginum og vinnslunni sé heldur á
leið aftur á bak. Við erum að týna
því niður sem við höfum nú lengst
af lifað á.
Þá vantar okkur betri reglu-
gerðir. Að vísu er til nóg af þeim,
en það er lítið eftir þeim farið.
Síðasta reglugerð sem gefin var út
í sambandi við saltfisk er frá árinu
1972 eða 1973. Það er kannski
vegna þess að ekkert er farið eftir
reglugerðinni, sem saltfiskur er í
lágmarksgæðum á þessu ári.
Meðal annars þess vegna viljum
við kenna Framleiðslueftirlitinu
um þessa hluti. Ég er ekki alveg á
því að núverandi ástand sé ein-
göngu því að kenna, þetta tengist
framleiðandanum sjálfum og
fólkinu sem hjá honum vinnur.
Auka þarf fræðslu í skólum
H.Þ.: Ég held að það sé mikils
virði ef kennsla í fiskverkun og
fræðum verður aukin í skólum
landsins, ég myndi kannski segja
16
að frekar þyrfti að auka almenna
þekkingu. Ég veit um dæmi þess
að í sumum yngstu bekkjum
barnaskóla hefur verið reynt að
sýna bömunum fiska og innyfli
þeirra og þeim kennt ýmislegt um
fiskinn og finnst mér það mjög
virðingarvert. Þarna mætti strax
gera mikið betur, þótt vitað sé að
fiskur og fiskvinnsla komi eitt-
hvað inn í skólana. Það er ljóst og
um það erum við sammála, að það
þarf að auka þekkingu allra þeirra
sem koma nærri fiskveiðum og
vinnslu. Fólk þarf að vita hvað
þarf að gera og ekki síst hvers
vegna.
Kona sem vinnur í frystihúsi
spyr kannski sinn verkstjóra hvort
einhver fiskbiti megi fara í
pakkninguna. Það er alltof sjaldan
sem verkstjórinn spyr á móti.
Myndirðu matreiða þetta stykki
sjálf? Það er eðlilegasta svarið.
Ef við minnumst á grálúðuna á
ný, þá tel ég að menn viti ekki
hvað verður um fitusnauða grá-
lúðu þegar hún er reykt og er síð-
an borin fyrir neytandann og er
það vel skiljanlegt. Það er vita
vonlaust að selja mjög horaða
lúðu til reykingar. Því er það sem
þarf að auka alla upplýsinga- og
fræðsluþjónustu úti á sjó og í landi
og um leið þarf að auka alla
fræðslu í skólum.
Hlutverk Framleiðslueftirlitsins
minna í framtíðinni
J.B.: Ég er mjög sammála því
sem Þorsteinn og Halldór hafa sagt
hér og líkt því sem ég kom inn á
hér áðan. Hvað varðar Fram-
leiðslueftirlitið, þá er það að segja,
að mér finnst menn hafi gert of
mikið úr rullu þess. Að sjálfsögðu
er það margt, sem hefur ekki verið
nægjanlega vel leyst af þeirra
hálfu og ég held það að framtíðin
beri það í skauti sér að menn haldi
öðru vísi á málum því það þýðir
lítið að vera að leita að einhverj-
um syndaselum í þessu dæmi öllu,
enda held ég að hlutverk Fram-
leiðslueftirlitsins verði jafnvel enn
minna í framtíðinni en nú er og að
menn taki meiri ábyrgð á sínar
herðar varðandi mat og eftirlit.
Það sjá allir að það nær ekki
nokkurri átt að eitthvert embætt-
ismannakerfi ákveði hvernig eigi
að flokka vöru og á ég þá fyrst og
fremst við þær greinar sem byggja
á verkun eða vinnslu, til dæmis
síldar-, skreiðar- og saltfiskverk-
un. Þeir sem standa að þessu eiga
að geta metið, með hliðsjón af
samningum o.fl., hvemig á að
flokka vöru. Það gengur aldrei að
opinbert matsmannakerfi með
lítil tengsl við markaði standi í
þessu.
En af hverju hafa málin þróast
svona og hvers vegna hafa menn
gagnrýnt Framleiðslueftirlitið
þetta mikið? Rökin fyrir því eru
flest borðleggjandi og vil ég ekki
orðlengja það, en það er nauð-
synlegt að menn geri hlutina
öðruvísi í framtíðinni. Samhliða
því þarf að hreinsa til í reglugerð-
um, því allar reglur og lög nú gera
ráð fyrir of miklum völdum
Framleiðslueftirlitsins, en það er
hindrun í dag.
H.E.: Við höfum rætt hér
VÍKINGUR