Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1982, Page 19

Jónas: „Kassar geyma fiskinn oft mjög takmarkað, þrátt fyrir bestu aðstæður.“
með löngu útivistina sem fá lakara
matið og eru að auki með óhæf
þvottakör. Hvort þetta hefur ein-
hver áhrif ætla ég ekki að stað-
hæfa. Því tel ég þátt Fram-
leiðslueftirlitsins í verðlagning-
unni ekki svo afleitan. Hins vegar
tryggir eftirlitið engum neitt. Það
eina sem Framleiðslueftirlitið
tryggir er að verðlagningin skal
vera svona og svona eftir gæða-
flokkum og stærðarflokkum.
Ég tel að til þess að framleiðsla
okkar verði virkilega góð, þurfi að
efla alla virkni og vilja til að gera
betur, alveg frá því að fiskurinn
kemur um borð í skipin og þar til
að varan er afhent í þeim búningi
sem kaupandinn vill fá hana.
H.R.: Ég tel að Ingólfur hafi
tekið undir það sem ég var að
segja, því hann minntist á matið
úr togurum hér í Reykjavík. Jú,
menn ærast yfir fiskinum, en
menn eru ekki að ærast yfir því að
verið sé að hafa eitthvað af þeim.
Menn ærast yfir því að fiskurinn
var dæmdur svona af því að hon-
um var landað á þessum stað og
þessir sömu menn vita að ef fisk-
inum hefði verið landað annars-
staðar, þá hefði fengist öðruvísi
mat. Þetta tel ég vera meira atriði
en Ingólfur vill af láta.
VÍKINGUR
J.B.: Mér finnst þeir Hafþór og
Ingólfur séu að ræða um sama
hlutinn. Ég er sammála flestu því
sem þeir hafa sett fram. Við vitum
að ákvörðun í mati er viðkvæm,
því þar takast á hagsmunir. Báðir
aðilar verða sjaldnast alveg
ánægðir með sitt. Hins vegar
verðum við að leiða þessar hug-
leiðingar hjá okkur. Kjaminn er
eftir og það er misræmið og sá
grundvöllur sem matið stendur á.
Matið er engan veginn nógu gott,
ekki síst í ljósi þess, að raunveru-
legt og sanngjarnt mat á ferskum
fiski á að vera í vissu samræmi við
afurðamat og verð, þegar búið er
að selja afurðina. Þar eru hlutir
sumpart í ólagi og því er mikil
óvissa, sem ríkir yfir matinu i
heild.
Saltfiskur kemur aldrei
til rannsóknar
Það er fyrir neðan allar hellur
að við skulum þurfa að rífast yfir
því nú í byrjun níunda áratugar-
ins, hvaða matsaðferðir sem
raunverulega byggjast á rann-
sóknaraðferðum, þ.e. á efnisleg-
um og gerlafræðilegum mæling-
um, eða vísindalegu skynjaramati.
Þessar rannsóknir eru nákvæmar,
en enn er deilt um hvert á að vera
hlutverk Rannsóknarstofnunar
fiskiðnaðarins í því að mynda
grunn fyrir eðlilegt mat á fiskaf-
urðum. Þetta er mikið mál og það
stendur í fjórðu grein laganna um
Framleiðslueftirlit sjávarafurða,
að Rannsóknarstofnun fiskiðn-
aðarins skuli annast þær rann-
sóknir, sem eru nauðsynlegarfyrir
Framleiðslueftirlitið. Nú er það
svo að ýmsar ákvarðanir, sem eru
teknar hvíla á grunni, sem er
flókinn, þar á meðal ákvörðun um
það hvort saltfiskur sé fullstaðinn
eða ekki. Nú er það svo, að það
kemur vart nokkurt sýni af salt-
fiski til mælingar hjá Rannsókn-
arstofnuninni. Þannig fullyrði ég
hér, að ýmsar þær mælingar sem
ber að gera og ekki er hæ að gera
nema á rannsóknarstofnun eru
ekki framkvæmdar. Menn eru
ennþá að rífast um hlutverk
Rannsóknarstofnunarinnar sem
slíkrar í svona vandamálum. Þetta
gengur ekki og þess vegna vildi ég
koma þessu hér á framfæri.
Rannsóknarstofnunin fékk t.d.
engin sýni til rannsókna vegna
Portúgalsmálsins nú í sumar.
Þ.Ó.: Núferaðkomaaðlokum
þessa spjalls okkar, en hvað er það
sem þið vilduð helst sagt hafa að
lokum?
Hver og einn reyni að bæta úr
I.I.: Ef reynt er að draga þessi
mál saman í hnotskum, þá er það
ljóst, að það er ákaflega mörgu
áfátt enn, þótt auðvitað megi segja
að sumt hafi gengið bærilega og
annað farið batnandi. En þegar
rætt er um þessa fiskframleiðslu
okkar, sem ber efnahag landsins
uppi, held ég að mikil þörf sé á því
að bæði þeir einstaklingar sem í
þessu vinna og þær stofnanir sem
um þessa hluti eiga að fjalla
endurmeti stöðu sína og hver og
einn reyni að bæta þar úr, en leggi
þá um leið til hliðar þær sífelldu
ásakanir sem menn bera fyrir
sig til þess að kasta frá sér þeirri
ábyrgð sem á viðkomandi hvílir.
19