Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1985, Síða 8

I
Ég
er bara vélstjóri
Henm virlist koma dalitiö a
ovart hvaö eg vlldi byrja viötal-
Iö a klassiskan hatt.
„Ætt og uppruni? Ju, ég er
fædd hér i Reykjavik hinn 9.
mai 1961 og foreldrar minir
eru SigUrjón Rist Vatnamæl-
ingamaöur og Maria Sigurö-
ardóttir viðskiptafræöingur
sem kennir við Fjölbrauta-
skolann i Breiöholti. Fyrstu
arin bjó ég i Vesturbænum en
var um alllangt skeið i fóstri á
daginn hjá gömlum hjónum i
Laugarneshverfinu. Maóurinn
hét Guöjón Finnbogason og
var fyrrverandi skipstjóri;
hann haföi meöal annars ver-
ið á skútum og var siðasti
seglkapteinninn á landinu.
Hann for oft meö mig niður aö
höfn aö skoöa skipin og ætli
áhuginn á sjómennsku hafi
ekki kviknað þannig — þaö
eru aö minnsta kosti engir
sjómenn meóal nánustu ætt-
ingja minna. Nú, ég gekk
— enekki
í neinum
hetjuleik,
segir
Rannveig
Ristsem...
8 VIKINGUR
Þaö ersvolítiö erfittaö imynda sérhana djúptonívéiarrúmi fiskiskips,
kámuga upp fyrirhaus afsmurolíu og meö skiptilykil í hendinni.
Og þó. Hún ergreinilega dugnaöarforkurog alveg ósmeyk.
Nú er Rannveig Rist eini kvenmaöurinn í Vélstjórafélaginu, eini vélfræöing-
urinn og trúlega eini vélvirkinn afkvenkyni á Islandi, en henni viröistekki
þykja þaöýkja stórbrotið afrek. Sjómannablaðiö Víkingurvarekki
allskostar sammála og þvívar Rannveig beöin um samtal.
Hún tók þvíljúfmannlega og viö hittumst á HótelBorg síödegis um miöjan
nóvember. Hún varþá nýkomin úrprófi íHáskólanum og létágætlega af
árangrinum. Ég fékk þá strax á tilfinninguna aö henni lánaöistyfirleitt þaö
sem hún tæki sér fyrir hendur.