Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1985, Síða 27

Ræða sjávarútvegsráð-
herra á þingi FFSÍ, 1985

Tvö ár eru síöan Farmanna- og fiskimannasamband íslands hélt síðast þing sitt. Sama morguninn og ég ávarpaöi ykkur haföi ég fengið þær upplýsingar frá Haf- rannsóknastofnuninni aö aöeins væri mælt meö því aö 200 þús. tonn af þorski yröu veidd á árinu 1984. Þaö voru slæm tíöindi sem höföu mikil áhrif. í dag get ég fært ykkur betri tíðindi. Þegar loönuveiöarnar byrjuöu var ákveöið aö úthluta 700 þús. tonnum og komu rúmlega 500 þús. tonn í hlut íslendinga. Eftir rannsóknir, sem staöiö hafa yfir aö undanförnu, hafa fiskifræöingar lagt til aö 500 þús. tonnum veröi bætt viö þannig aö heildarveiðin á yfirstandandi vertíö veröi 1.200 þús. tonn auk þess sem veitt hefur verið á vegum grænlenskra stjórnvalda. Þessi 500 þús. tonna viöbót mun koma í hlut íslenskra skipa og er því um aö ræöa sem næst tvöföldun veiöiheimilda. Útlitiö fyrir næsta ár ef því miöur enn sem stendur mun verra og sýnir glöggt aö viö þurfum að vera undir það búnir að mæta sveiflum í loönuveiöunum. Aö mínu mati er nauðsynlegt aö sýna fulla aðgát í veiöunum því loðnan er mikilvæg- asta fæða þorsksins.
Fiskveiðistefnan
Frá þvi ég var hér siðast
fyrir tveimur árum hefur mikið
gengiö á i þjóöfélaginu. Mikl-
um tima hefur verið varið i að
móta fiskveiðistefnu og leita
sátta um stjórnun veiöanna.
Sjómenn hafa verið virkir
þátttakendur i þvi starfi. í dag
hljótum við að spyrja okkur
hvað hafi áunnist og hvort við
höfum verið aö gera rétt á
undanförnum árum. Þessum
spurningum svara menn að
sjálfsögöu mismunandi og
gefa sér þá mismunandi
forsendur.
Sjómanninum sem ekki fær
að róa til fiskjar i bliðskapar-
veðri finnst að sjálfsögðu að
réttur sinn sé skertur og þeir
tekjumöguleikar sem hann
áðurhafði. Útgerðarmaðurinn
er sama sinnis svo og fólkiö i
byggðarlaginu sem sér skipin
liggja viö bryggju. Allt eru
þetta eölileg og mannleg við-
brögð. Þjóð sem skuldar mik-
ið og á allt undir traustum
fiskistofnum getur hins vegar
ekki látiö slík sjónarmið ráöa
ferðinni. Lánstraust þjóða
byggist ekki aðeins á heildar-
fjárhæð skuldanna heldur
skipta endurgreiðslumögu-
leikarnir enn meira máli. Þeir
tekjumöguleikar, sem islend-
ingar eiga i framtiðinni, liggja
fyrst og fremst i fiskistofnun-
um. Þvi munum viö ekki auka
lánstraust okkar eöa bæta
stöðuna meö þvi að veiða
sem mest i dag. Við gerum
það best meö þvi að taka
hæfilegt magn úr stofnunum
á ári hverju. Spurningar heild-
arinnar eru þvi allt aðrar.
Spurt er: Flvað er vogandi að
aflinn verði mikill? Flvernig er
hægt að jafna honum niður
með sem sanngjörnustum
hætti? Flvernig verður hann
veiddur með sem minnstum
tilkostnaöi og hvernig verða
gerð úr honum sem mest
verðmæti?
Nú er það svo, að i öllum
þjóðfélögum fara hagsmunir
heildarinnar ekki alltaf saman
við hagsmuni einstaklingsins,
Sjávarútvegsráöherra
hóf mál sitt meö aö til-
kynna aö loðnukvótinn
heföi verið tvöfaldaöur.