Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1985, Side 45

r
Sjómannsefni
Bræöurnirliggja á bryggjuhausnum
og bíöa meö fiskimannsþrá
eftir aö marhnútur finni færiö
og festi sig krókinn á.
Víst er hann íjótur og alls ekki ætur
meö andstyggöar Ijótan haus,
en hann ersamt veiöi sem hlakkaö eryfir
og hann erþó kvótalaus.
Þeirhafa fariö meö frænda sínum
fram íhans hrognkelsanet
og komiö meö hlut sinn imiödegismatinn
sem mamma á pönnuna lét.
Aflinn og sjóferöin brugöu bjarma
á bræöranna hversdagsleik
og sjaldan hafa menn lystugri litiö
á Ijúffenga hátíöasteik.
Tilhlökkun þeirra er trillunni þundin
og töfrum sem finnast á sjó,
aö róa meö færin ífjaröarmynniö
framir en árvakrir þó.
Svo dreymirþá um aö leggja linur
og landburöi afþorski ná,
stoltirog fengsælir halda til hafnar
er hafgolan leikur um þá.
Á bryggjunni séröu þau sjómannsefni
ersigrastá komandi tiö
og heyja þar allt eins og afi og pabbi
sitt erfiöa, gjöfula stríö.
Þeirleggja sig fram, bæöi afliö og andann,
svo útgeröin sigli ekki ístrand.
Og þrátt fyrir skrapdaga kerfi og kvóta
þeirkoma meö auöinna íland.
Meö löngunum þeirra og athöfnum öllum
eríslandi velgengni tryggö
sem finnursinn grunn undirgæfu og frelsi
ígróinni fiskiöjubyggö.
Feng sinn þeir öölast og ákveöinn þroska
viö úthafsins gjálfur og dyn.
Og þannig mun blómgast um aldur og ævi
hiö íslenska sjómannakyn.
Guðmundur Ingi
Kristjánsson
skáld, á
Kirkjubóli
viö Önundarfjörð.
VIKINGUR 45