Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1990, Side 28

BLÁSTEINN
Aöalsteinn hefur mjög
áferðarfallega og jafna
rithönd, En stafageröin
er mjög sérstök. Hún
hefur þróast svona hjá
honum sjálfum í gegn-
um árin og eftir því er
hann segir sjálfur, af því
að skrifa í kojunni liggj-
andi á grúfu.
28 VÍKINGUR
Þjóð á marga haga hönd
og hausa, þrungna viti,
og verkamenn, er vinna lönd
vill, með sínu striti.
Þegar siglt er á erlendar
hafnir veröa sjómenn fyrir ýms-
um freistingum og dugar þá
ekki alltaf þó menn hafi fullan
hug á aö ganga hægt um gleð-
innar dyr:
Til Grimsby
- 27. jan. 1972
Grimsby enn ég gisti í kvöld
glgtin þó mig bagi.
Tel ég víst að taki völd
tál af ýmsu tagi.
Áður, þá ég yngri var
og ei mig þjáði gigtin,
gleðiheim ég gisti þar,
gjarnan nokkuð fiktinn.
Að mér hrópar ellin rám:
Ég mun ráða núna,
yngri menn þó iðki klám,
áttu að hugsa um frúna.
Eitthvað hefur nú sjómannin-
um orðið hált á svellinu í gær-
kvöld:
Eftir fyllirí í Grimsby
- 28 jan. 1972
Fjandanum var ég fyllri í gær.
Finn ég það best á mínum
haus.
Einhver púki þar inni hlær.
Alvitlaus.
Gæti ég náð í gaurinn þann,
gerði ég hann að líki.
Ég held að svona ei hendi
mann
í himnaríki.
Og svo ásækir heimþráin:
Grimsby
- 30. jan. 1972
Ég veit ei hvað því veldur,
ég vildi mikið heldur
vera norðar núna.
Hinn gamli ástareldur
aldrei deyr. Þó keldur
fari hann í — og frúna
elska ég meir en áður.
Enginn meira dáður
svanni finnst á sveimi
suður í þessum heimi.
En hvað skyldi hafa gerst í
Hamborg 1946?
Hamborg
- 1946
Hvað er það sem get ég gert
geðs í hrellingunum?
Nú er orðið einskisvert
allt á kellingunum.
Eitthvað hefur haustið og
vetrarkoman sótt að skáldinu:
September 1986
Ég heyri á glugga hamast regn,
haustið nálgast með hraði.
Ég held að ei verði mér
um megn
að mæta því út á hlaði.
Ég fæddur er á fróni og
fagna jafnvel á haustin
að heyra öldunnar sára sog
suða við gömlu naustin.
Að lokum eru svo hérna tvö
kvæði um eilífðarmálin og lífs-
viöhorfið: