Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1997, Síða 6

Ljóðskáldið Linda Vilhjálmsdóttir fæddist á sjómannadaginn árið 1958.
Sterkir sjómannastofnar standa að Lindu og í hennar fjölskyldu þótti það
ansi góð byrjun að fæðast þennan dag.
Með pabba á bryggjunum
Ljóðskáldið Linda Vilhjálmsdóttir fædd-
ist á sjómannadaginn árið 1958 og í ár ber
afmælið hennar upp á sjómannadaginn
þann 1. júní. Sterkir sjómannastofnar
standa að Lindu og í hennar fjölskyldu
þótti það ansi góð byrjun að fæðast
þennan dag. Faðir Lindu, Vilhjálmur Ólafs-
son, er fyrrum sjómaður, móðurafinn var
sjómaður og móðurbræður hennar stund-
uðu sjó um lengri eða skemmri tíma.
Á síðasta ári sendi Linda frá sér Ijóða-
bókina Valsar úr síðustu siglingu. Ljóðin
eru minningarbrot úr ferð Lindu með
Hvítanesinu til Frakklands.
„Pabbi sagði oft við mig að ég væri með
salt blóð í æðum af því ég er fædd á sjó-
mannadaginn," segir Linda. Eins og hún
lýsir svo skemmtilega í formála Ijóðabók-
arinnar snerist líf fjölskyldunnar um sjó og
fisk. Karlarnir stunduðu sjóinn eða tengd-
ust útgerð eins föðurafinn sem var gjald-
keri hjá Kveldúlfi, konurnar unnu í fiski og
étinn var fiskur fimm daga vikunnar.
Linda er elst þriggja systra en enginn
þeirra lagði sjómennsku fyrir sig. Það var
ekki ætlast til þess. Dóttir fædd á sjó-
mannadag var nægur heiður til fjölskyld-
unnar.
„Við systurnar vorum með pabba á
bryggjunum þegar hann var í fríi. Hann tók
okkur í bíltúr sem endaði alltaf niðrá
Granda. Hann gleymdi sér í nokkra
klukkutíma á spjalli og þá vorum við út og
innum alla báta. Seinna fengum við að
fara með honum í túra með þeim skipum
sem hann var á,“ segir Linda.
Tólf ára labbaði Linda sér inn i ísbjörn-
inn og bað um vinnu. Hún var ráðin og
sumarvinnan næstu ár var tryggð, svo og
vinnan í jóla- og páskafríum. Sama var að
segja um yngri systur hennar.
Linda byrjaði snemma að yrkja og upp-
úr tvítugu fór hún að „taka sig alvarlega
sem skáld,“ segir hún. „Þá fór ég að yrkja
raunsæja texta sem andstæðu við þessa
rómatísku sjómannatexta sem heyrðust í
Óskalagaþættinum. Það er bara ekki hægt
að vera á móti sjómannavölsunum til
lengdar. Þeir eru svo innilega væmnir að
maður fellur fyrir þeim aftur og aftur.“
Eitt Ijóða Lindu frá uppreisnarárunum er
svona:
horfðu á
manninnn spennntan niður
ístólinn með sótsvartan pokann
á höfðinu
ryðgaðan skrokkinn
standa syfjaða vaktina
hlustaðu
hlustaðu
á rósótt suð
sjómannavatsana
Árið 1994 fór Linda í heimsókn til systur
sinnar, Hafdísar, í Frakklandi. Hafdís seldi
þá saltfisk fyrir dótturfyrirtæki SÍF í
Jonzac. Til að spara peninga fékk Linda
far með saltfiskfarminum um borð í Hvíta-
nesinu.
„Það stóð ekki til að skrifa um þessa
sjóferð, öðru nær. Ljóðin komu smátt og
smátt til mín. Á föstudaginn langa árið
1995 settist ég niður og skrifaði fjögur
fyrstu Ijóðin, svo komu önnur daginn eftir
6
Sjómannablaðið Víkingur