Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1999, Blaðsíða 37

eftir Rauðahafinu og er töluverð skipaum-
fcrð. Ekki var búsældarlegt að sjá til lands,
aðeins klettar og sandur bæði Afríku og
Saudi-Arabíu megin.
Þennan dag byrjar skrúíuskurðarstjórnun-
,n að hrella mig og þurftum við að skipta yfir
a neyðarstýringuna. Tókst mér ekki að gera
við þetta þ ar sem nauðsynlegan varahlut
vantaði.
Skipstjórinn veikur
Þarna gerðist einnig nokkuð sem við höfð-
um miklar áhyggur af. Sigurður skipstjóri
hafði verið slappur undanfarna daga og var
nú rúmliggjandi. Við vissum ekkert hvað
amaði að honum en ljóst var að það virtist al-
varlegt. Allir voru órólegir yfir þessu og þá
sérstaklega Rússarnir því skipstjórinn er sá
maður um borð sem erfiðast er að missa í
veikindi. Ljóst var að eitthvað yrði að gera í
sambandi við áframhaldandi veru hans um
borð ef veikindin reyndust alvarleg
Aðfaranótt 15. janúar siglum við inn í
Suezflóa eftir Strait Of Gubal og er skipaum-
ferð alltaf að aukast. Einnig er mikið um ol-
íuborpalla. Við vorum búnir að láta vita af
okkur til Barwil í Alexandrinu en skrifstofan
þar átti að sjá um að koma okkur í gegnum
Suezskurð. Okkur var sagt að við ættum að
taka olíu í Port Said. Klukkan 16:00 leggj-
umst við fyrir akkeri á biðskipalægi sem okk-
ur er bent á. Var sami háttur hafður á og í
Singapore, þ.e. stóru skipin sér og þau minni
á öðrum stað. Var það gert þarna í ákveðnum
tilgangi eins og síðar verður sagt frá. Suez-
borg sáum við í fjaska.
Ekki vorum við fyrr búnir að varpa akker-
um en bátur kemur siglandi og tveir menn
klifra um borð. Héldum við fyrst að þetta
væri hafnarlögreglan. Kom í ljós að þetta var
hluti af smákaupmannagengi sem úði og
grúði af. Áttu þeir eftir að gera okkur lífið
leitt þar sem orðið nei var ekki til í þeirra
huga. Við vildum ekkert með kaupahéðna
þessa gera og rákum þá í burtu en þeir svör-
Frá Singapore.
uðu með því að taka allan sinn varning upp
úr töskunum sem þeir voru með og breiða á
lestarlúguna. Skiptum við okkur ekkert af
þeim enda í öðru að snúast. Stuttu seinna
koma þrír Barwilsmenn og var þeim sagt
hvað við vildum að þeir gerðu fyrir okkur.
En það var að Sigurður þyrfti að komast í
land og komast á sjúkrahús í rannsókn og
fljúga svo heim ef hann gæti það. Einnig
þyrftum við vistir og olíu. Jánka þeir öllu og
fara svo að biðja um einhverjar gjafir sér til
handa og þá helst sígarettur. Gáfu þeir okkur
fyllilega í skyn að ekkert yrði gert fyrir skipið
ef þeim yrði ekki gefið eitthvað. Voru því sótt
nokkur sígarettukarton sem voru til.
Ljóst var á svipnum á þeim að þeir voru
alls ekki ánægðir og þótti naumt skammtað
en við höfðum alls ekki átt von á þessu og
ekki mikið til af sígarettum. Sögðust þeir
sækja Sigurð daginn eftir. Olíuna áttum við
að taka þarna í Suez en ekki í Port Said eins
og okkur hafði verið sagt. Áttum við að kom-
ast í gegnum skurðinn daginn eftir. Fóru þeir
Barwilsmenn heldur snúðugir og var þungur
á þeim svipurinn.
Gömul Rússastígvél og skítugur
SAMFESTINGUR
Um nóttina tökum við olíuna og er sem
áður að Rússarnir passa vel uppá að við verð-
um ekki hlunnfarnir. Meðan við erum að
taka olíuna var stanslaust kvabb frá áhöfn ol-
íuskipsins um hvort við gætum ekki gefið
þeim eitthvað. Alveg var sama hvað að þeim
var rétt, þeir hirtu allt, meðal annars gömul
stígvél af Rússunum og gamlan, skítugan
samfesting. Allt þetta kvabb var mjög hvim-
leitt og fór í taugarnar á okkur og þó var þetta
rétt að byrja.
Var sama uppi á teningnum og í Singapore
þegar átti að kvitta fyrir olíuna, ekkert var
tekið gilt nema stimplað væri með Arnars
nafninu á olíunótuna.
Morguninn 16. jan. fáum við þau skilaboð
að ekkert verði úr för okkar gegnum skurð-
inn þann daginn. Af hverju vitum við ekki en
höldum að það hafi verið út af því að Eg-
yptarnir vissu að við hefðum ekkert til að
Gíbraltar.