Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1999, Blaðsíða 24

Um miðjan vetur er formaðurinn á bátnum Iðunni um borð að athuga hvort ekki sé allt eins og það á að vera. Þegar hann kemur upp á
bryggju tekur við önnur formennska, það er í Kvæðamannafélaginu Iðunni. Báturinn og félagið bera semsagt sama nafn.
Þar kom fram önnur tilviljun því í félaginu
voru fremst í flokki foreldrar æskuvinar
Steindórs. Sá heitir Lárus Grímsson og er
tónskáld. Saman höfðu þeir verið að semja
tónlist á æskuárunum sem Steindór segir nú
að megi heldur kalla fikt. Ekki hafi staðið til
að verða poppari eða rokkari. Þeir gerðu
meðal annars lag við eitt Ijóða Kristjáns Röð-
uls. Hins vegar er hann kominn með annan
fótinn í tónlistina í dag. í samstarfi við
hljómsveitina Sigur Rós hefur Steindór
kveðið rímnastemmu og fellt inní lag þeirra.
Skemmtilegir strákar
„Fyrsta uppákoman var í Nýlistasafninu
og var það hugsað sem tilraun. Þetta gekk vel
og næst komum við fram á Gauki á Stöng og
Menntaskólanum við Sund, síðast á tónleik-
um Gus Gus í flugskýlinu á Reykjavíkur-
flugvelli.. Undirtektir voru ágætar í öll skipt-
in. Strákarnir í Sigur Rósu eru góðir og
skemmtilegir í samstarfi. Ég kvað með þeim
Mansöngsrímur eftir Sveinbjörn Beinteins-
son. Kvæði og tónlist blindféllu saman en
það er svosem eldd vist að annar kveðskapur
geri það. Ég hef gaman af þessu en er jafn-
framt þeirrar skoðunar að stemmurnar séu
sú arfleifð okkar sem beri að halda meira á
lofti,“ segir Steindór. Og hann kveður víðar
við ýmis tækifæri, oftast með Sigurði Sig-
urðssyni, dýralækni sem einnig er félagi í Ið-
unni. Saman hafa þeir komið fram víða og
kveðið í þeim tilgangi að vekja athygli fólks á
tónlistararfmum og skemmta því í leiðinni,"
segir Steindór. Um 150 manns eru í Kvæða-
mannafélaginu Iðunni og hefur sá fjöldi ver-
ið nokkuð stöðugur hin síðari ár.
Um áhugann á bóklestri segir hann að
hann hafi kviknað strax í barnæsku þegar
hann var í sveit á bænum Mel í Hraunhreppi
á Mýrum. „Þar bjó þá gamalt fólk og ein-
stakt, Guðrún Guðmundsdóttir og synir
hennar Aðalsteinn og Guðmundur Péturs-
synir. Varla hefur annað betra hent mig í líf-
inu en kynnin af því fólki,“ segir hann. Fleiri
félagar í Iðunni tengjast Mel í Hraunhreppi.
Það er útaf fyrir sig nokkuð merkilegt, því
ekki var kveðið á þeim bæ. Hann segist hafa
haldið lestraráhuganum við á sjónum í gegn-
um tíðina því alltaf finnist einhverjar dauðar
stundir um borð.
ÞÁ er ég sjálfs míns herra
Steindór hefur verið til sjós í tæp 30 ár, á
flestum gerðum fiskiskipa. Hann hefur þó
aldrei veitt rækju né hval. Hefur látið þann
smæsta og stærsta eiga sig, segir hann..
„Mér líkar mjög vel til sjós, sérstaklega á
trillunni minni. Þar er ég sjálfs míns herra að
flestu leyti sem er kostur en maður þarf líka
að vera agaður ef einhver árangur á að nást.
Annars hef ég lítið sinnt fiskeríi frá því í
haust, því mér leiðist helvítis línuveiðin ó-
skaplega. Handfærin eru skemmtilegri. í vet-
ur hef ég farið nokkrar ferðir með tól og tæki
til dýptarmælinga hér í höfninni,11 segir
hann.
Keypti lítið hús á Suðureyri
A veturna er hann með bátinn í Hafnar-
firði en flytur sig um set á sumrin og gerir út
frá Súgandafirði. Það hefur hann gert síð-
ustu sjö árin.
„Þegar ég fór fyrst að gera út frá Súganda-
firði voru aðkomubátarnir fáir. Núna hefur
þeim fjölgað til niuna. Ég keypti mér lítið og
ódýrt hús á Suðureyri. Yfir sumarið flytur
fjölskyldan vestur og lítur á dvölina þar, sem
24
Sjómannablaðið Víkingur