Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.2005, Qupperneq 70

Bernharð Haraldsson skrifar frá Kaupmannahöfn
Álag á hafnsögumenn
ógnar öryggi
Ný rannsókn bendir til þess, að
starfsálag á danska hafnsögumenn sé
það mikið, að það ógni öryggi til sjós.
Þetta viðurkenna yfirvöld og vilja fá
fleiri lóðsa til starfa.
Rannsóknin, sem Morten Vinter,
læknir, gerði sýnir, að lóðsar eru undir
of miklu starfsálagi, þeir eru stressaðir,
heilsa þeirra er í hættu og það getur
haft hættulegar afleiðingar i för með
sér. „Vinnuálag á þá vex og þeir geta
átt á hættu að þurfa að vinna lengi án
svefns og hvíldar. Við vitum, að þeir
geta komist í þær aðstæður að vinnuá-
lagið sé afar mikið og þá getur skapast
hættuástand" segir læknirinn í skýrslu
sinni. Stig D. Thomsen, formaður hafn-
sögumannanna, er tekinn sem dæmi.
Hann kom heirn úr siglingu á undir
morgunn á miðvikudegi, árla á
fimmtudag fór hann til Borgundar-
hólms og tók þar við rússnesku risaol-
íuskipi og lóðsaði það gengum sundin
Mikið og vaxandi vinnuálag er
á dönskum hafnsögumönnum
en þeir eru ennþá til á bryggj-
unum sem hafa það náðugt
eins og myndin sannar.
Ljósm.: Bernt Sáfström
og Kattegat út að Skagen, alls var þetta
28 tíma sigling. Það var ekki svo að hann
væri einskipa.
Umferðin er gífurleg og fer vaxandi. í
fyrra, árið 2004, fóru um 11400 olíuskip
um dönsku sundin, tæplega 5600 um
Eyrarsund, 300 fleiri um Stórabelti. Þá
eru ótalinn öll önnur skip, stór sem smá.
Árið 2000 voru olíuskipin um 10400,
sem sigldu þessa leið. Það er ekki aðeins
að skipunum hafi fjölgað, heldur hafa
þau líka stækkað. Árið 2000 var meðal-
stærð olíuskipa, sem fóru um Eyrarsund
9800 dwt, en var í fyrra 12700 dwt.
Stærri skipin fara urn Stórabelti og meðal-
stærð þeirra var árið 2000 um 29000dwt,
en er nú orðin 44600 dwt. Fjölgun skip-
anna og aukna stærð þeirra má fyrst og
fremst rekja til ört aukins olíuútflutnings
frá Rússlandi. Rússar hafa aukið mjög
hafnaraðstöðu sín við Eystrasalt og því
munu olíuflutningar um dönsku sundin
örugglega vaxa næstu árin.
Danska siglingamálastjórnin hefur
þessi mál á sinni könnu. Þar á bæ við-
urkenna menn vandann.
„Það hafa verið mikil vandamál varð-
andi vinnutima lóðsanna. Olíuskipum
hefur fjölgað og það þýðir, að lóðsarnir
eru mjög önnum kafnir. Það hefur sýnt
sig, að það getur verið erfitt fyrir þá að
fá nægjanlega hvíld og frítíma og það
er vandamál, sem taka verður tillit til“.
Yfirleitt hefur verið hægt að fá menn til
starfa þegar eftir hefur verið leitað, en
þó hefur það komið fyrir, að sækja hef-
ur þurft menn úr fríi eða leita til lóðsa,
sem komnir eru á eftirlaun. Siglinga-
málastofnunin er að leita leiða til úr-
lausna. Nú þegar hafa 23 nýir lóðsar
verið ráðnir og verða þeir í starfsþjálf-
un næstu mánuðina, en 11 lóðsar fara
innan skamms á eftirlaun, svo vandinn
er langt frá því leystur. Jafnframt er
verið að endurskipuleggja vinnutíma
lóðsanna til að draga úr álaginu. Sigl-
ingaleiðirnar eru viðkvæmar og augna-
bliks athyglisbrestur getur leitt til ó-
bætanlegs slyss. Því verður „karlinn í
brúnni“ að vera vel úthvíldur. Þess
vegna er þessi nýja rannsókn tekin
mjög alvarlega.
Ég var að skíra lítinn dreng. Eldri systir fylgdist vel með öllu
því sem fram fór. Svo illa vildi til þegar ég var að setja vatn á
höfuð barnsins, að nokkrir dropar láku niður á fínan dúkinn
sem var á borðinu. Þá heyrðist i þeirri litlu sem undrandi var á
framferði prestsins:
„Mamma, mamma, hann er að sulla.“
Það má mikið vera ef einhver hefur ekki átt erfitt með sig.
•
Það var verið að skíra lítinn dreng við skírnarfontinn í Akur-
eyrarkirkju. Eldri bróðir hans fékk mikinn áhuga á skírnarfont-
inum sem er marmaraengill með hörpudisk. Þegar strákur var í
óða önn að skoða fæturna hrópaði hann undrandi:
„Mamma, mamma, það er engin vond lykt.“
\
70 - Sjómannablaðið Víkingur
•
Margar ánægjulegar ferðir fór ég með Karlakórnum Geysi
bæði innanlands og utan. Þar bar af för til Ítalíu undir stjórn
Sigurðar Demetz Franzsonar. Auk þess að vera frábær söng-
kennari var hann einnig annálaður fararstjóri innanlands og
utan. Það var lifandi dautt fólk sem ekki hreifst með af frásögn
um hans. Oft kom hann í Ásbyrgi og jóðlaði fyrir hópinn. Setti
hann upp 10 kr. fyrir jóðlið og 5 krónur fyrir bergmálið. Eitt
sinn var í hóp hjá honum kona sem var síspyrjandi. Við Detti-
foss spurði hún:
„Af hverju er vatnið svona skítugt?“
Demetz svaraði að bragði:
„Það er af því að fjandinn baðar sig í því daglega.“