Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2007, Blaðsíða 30

Caledonia, áður togarinn Akurey.
- Og hvernig gekk svo skólagangan.
- Það gekk ágætlega í skólanum. Við
vorum fullir fyrstu fjóra daga vikunnar og
alltaf um helgar.
- Það eru samtals sex dagar. Hvers
vegna í ósköpunum voruð þið ekki fullir
líka þennan eina dag sem eftir var í vik-
unni? Voruð þið kannski að hvíla ykkur
eins og Guð almáttugur, þegar hann hafði
skapað heiminn?
- Nei, það var dagurinn, sem Friðrik
Ólafsson kenndi okkur.
- Eitthvað hafið þið brallað saman
skólafélagarnir.
- Við keyptum okkur gráan Buick
saman nokkrir og fórum á honum í ferða-
lag norður í land. Það gekk með miklum
ósköpum enda Bjúkkinn ekki sérlega
heilsuhraustur. í Húnavatnssýslunni bil-
aði benzíndæla en náðum þó á Blönduós
þar sem hægt var að gera við hana. í
Varmahlíð var gírkassinn kominn í klessu
og var ekki um annað að ræða en að láta
draga okkur niður á Sauðárkrók. Eftir að
við höfðum komið okkur fyrir á Hótel
Villa Nova fórum við tveir að rífa undan
Bjúkkanum ónýta draslið úti í norð-
ankalsa og hraglanda á meðan við biðum
eftir varahlutum úr Reykjavík. Hinir tveir
fóru að drekka brennivín inni en komu
annað slagið út að spyrja hvernig gengi
við lítinn fögnuð okkar, sem vorum í
þrældómnum. Þeir upplýslu okkur um að
Hallbjörg Bjarnadóttir væri að skemmta
á Hofsósi og þeir ætluðu að fara þang-
að. Við skyldum koma líka og hætta
að kúldrast þarna undir bílnum í þessu
skítaveðri.
Það varð úr, enda langt komið að gera
klárt fyrir nýjan gírkassa.
Eftir nauðsynlegar þrifnaðaraðgerðir
var farið um borð í rútuna til Hofsóss og
ég man það næst að við vorurn að koma
til Hofsóss. Hafði sofnað um leið og ég
settist inn í rútuna. Og sofið alla leiðina.
- Var ekki stuð á Hallbjörgu?
- Áreiðanlega, og eiginlega fór þetta
að ganga ágætlega eflir þetta. Skiluðum
okkur í tæka tíð á Krókinn, varahlutir
komu síðan fljótlega og við skriðum
aftur undir Bjúkkann. Að viðgerð lokinni
komumst við klakklaust til Akureyrar og
þaðan til Reykjavíkur, þar sem Bjúkkinn
var fljótlega seldur og við reynslunni rík-
ari eftir hálf misheppnað ævintýri.
Sighvatur fretar
- Eg fór á Akurey eftir skólann en hafði
fyrst verið munstraður á hana 12. ágúst
1947. Fór á síld á íslendingi þar áður og
ennfremur einn túr á Tryggva gamla, sem
ekki er í frásögur færandi.
Með Akureynni fór ég víða. Við fórum
í Hvítahafið öðru nafni Barentshaf árið
1951. Á þessum árum gátu menn farið
nánast hvert sem þeir vildu og virtust
engar hömlur vera á veiðunum.
Fiskur var frekar smár í Hvítahafinu en
þar fengum við þó þá stærstu lúðu, sem
ég hef séð. Líklega enn stærri en lúðan,
sem Jöggi sundreið á í Arnarfirði, um þrír
metrar á lengd og tveir metrar á breidd
með börðum. Þykkt um 40 sentimetrar.
Við sóttum vistir til Vardö í Noregi, þar
sem við seldum lúðuna. Andvirðið dugði
til að kaupa kost á skipið. í dagbók,
sem ég hélt um veiðarnar, kemur fram
hvernig þær gengu fyrir sig og dagarnir
liðu. Heldur var þetta tilbreytingalaust en
mikil vinna. Akurey er einn af fyrstu tog-
urunum, sem fer til Grænlands á saltfisk-
veiðar árið 1951, um haustið, þar sem við
veiddum aðallega þorsk.
Ahöfnin á Akurey á 5 áratugnum.