Náttúrufræðingurinn - 1931, Blaðsíða 5

NATTÚRtffc'R.
áá
Æðarhreiður. (Björn Björnsson, Norðfirdi).
Æðarfuglinn flýr ekki undan hinum íslenzka vetri eins og sandlóan, liann
er fastur borgari í íslenzkum fuglaheimi alt árið. Einstöku sinnum kemur ætt-
ingi hans, æðarkóngurinn hingað, og verpir hér stundum. Gaman væri ef
Náttúrufræðingnum væru sendar upplýsingar um æðarkóng.
lands og einnig hinum megin sundsins, á Frakklandi. Eru nú
vana nokkrir þeir árósar, hvorugu megin Ermarsunds, aS eigi
vaxi þar Spartina Townsendii. En jafnframt því að breiðast út
til svo margra staða hefir hún einnig færst stórkostlega í auk-
ana á hverjum fundarstað. Hefir vaxtarhraði hennar verið næst-
um ótrúlegur þar sem gróðurskilyrði eru góð. Fyrst í' stað mynd-
ar hún dreifðar þúfur, sem stækka óðfluga, því að hún sendir
rótarskot í allar áttir, er talið, að þvermál hverrar þúfu auk-
ist h. u. b. um einn metra á ári. Að lokum ná þúfurnar saman,
og graslausar leirur, þar sem engri plöntu var áður líft, eru
breyttar í frjósöm, iðgræn engi. Er Spartina að jafnaði ekki
nema 15—20 ár að gjörbreyta svo landinu og stundum skemur.
Um leið og gróður tekur að hylja leirurnar, eykst líka jarðveg-
ur þar, grasið heldur leðjunni eftir, svo að hún gengur til jarð-
vegsmyndunar, í stað þess að skolast út í sjó. Leiran hækkar því
ár frá ári, og áður en varir er hún hrifin úr greipum Ægis og
nýtt land er skapað. Þannig er mælt, að fyrir starf plöntu þess-
6*