Náttúrufræðingurinn - 1931, Blaðsíða 31

NÁTTÚRUPR.
109
bil jafn hitastigi umhverfisins. Annars er líkamshiti flestra
spendýra 38—39 gr. C.
Flest þau sérkenni, sem aðgreina nefdýrin frá hinum spen-
dýrunum, eru sameiginleg nefdýrum og skriðdýrum. Þannig, að
þau verpa eggjum (það gera þó ekki nærri öll skriðdýr), klofn-
un eggsins, hinn lági líkamshiti þegar þau liggja í dvala, og
margt annað. Ennfremur líkjast nefdýrin skriðdýrunum í þessu:
Þau hafa rif á hálsliðunum, þau hafa krummanefsbein, kuðung-
urinn í eyranu er lítið boginn, í augnahimnunni er brjósk, það
er einungis eitt sameiginlegt op á afturenda dýrsins fyrir bæði
þvagfæri og meltingarfæri (gotrauf, af þessu einkenni hefir
Breiðnefur.
nefdýrabálkurinn fengið nafn sitt á vísindamálinu: monotre-
mata), spenar eru engir.
Þrátt fyrir að nefdýrin líkjast í þessu tilliti mjög skriðdýr-
unum, þá má þó sjá það á mörgu, að þau eru spendýr en ekki
skriðdýr, meðal annars á því, að þau eru hærð, og hafa fitu-
kirtla og svitakirtla í húðinni.
Eins og áður er drepið á, eru nefdýrin upprunalegust allra
spendýra, og öll gerð þeirra bendir ótvírætt á, að skriðdýrin
eru forfeður þeirra, og þar með spendýranna yfirleitt. Nef-
dýrin eru talin afkomendur hinna frumlegustu og fyrstu spen-
dýra á jörðunni, þau nefndust allotheria, og lifðu meðal ann-
ars í Evrópu á miðöld jarðar. Leyfar af þeim hafa einnig fund-
izt í Ameríku og Afríku.
Af nefdýrum eru nú til tvær ættir, mjónefsættin og breið-
nefsættin, og eru báðar einungis í Ástralíu, hvergi annars stað-