Náttúrufræðingurinn - 1931, Page 7

NÁTTÚRUFR.
85
jarðrenglurnar að teygja úr sér, og þá ber plantan nokkur blóm,
á þriðja ári er þúfan orðin meter í þvermál og blómgast fullum
fetum. Hefir vöxturinn gengið svo ört, að þau svæði, sem gróð-
ursett var á árið 1925 voru algróin 1930, svo að varla sá þar
nokkurs staðar í auðan leirublett.
En jafnframt þessu verður. eins og fyrr er sagt. breyting
á jarðveginum. Flóðið, sem alltaf þvær yfir grasflákana, ber
með sér leir og leðju, sem grasið heldur eftir, og þannig hækk-
ar landið smám saman, hefir hækkunin víða numið allt að
m. á þessum 5 árum, sem liðin eru síðan byrjað var að rækta
þar Spartina Townsendii, áður nam hækkunin aðeins 1—2 cm.
á ári. En þegar landið tekur að hækka og þorna, hefir Spart-
ina lokið hlutverki sínu, taka nú aðrar grastegundir að nema
land í ríki hennar, en hún minkar að sama skapi. En þá er land-
ið um leið orðið ræktunarhæft, og landvinningunum er að fullu
lokið.
Eins og áður er á vikið, fannst Spartina Townsendii fyrst á
Englandi árið 1870, en 1893—94 fannst hún einnig innst inni
við Biskayaflóa, á báðum þessum stöðum óx þá mjög lítið af
henni. Þegar litið er á hinn hraða vöxt hennar síðan, liggur
næst að halda að hún hafi verið nýkomin á þessa staði, en
hvaðan? Því verður ekki svarað á annan hátt, en að tegundin
hafi verið nýsköpuð, því að tegund þessi er hvergi þekkt ann-
ars staðar á jörðunni.
En þá vaknar spurningin: Hvernig hefir tegund þessi skap-
ast? Því er enn ekki fullsvarað, en miklar líkur benda til, að
hér sé um kynblending (bastarð) að ræða. Eins og fyrr er nefnt,
hefir Spartina-tegund ein, S. stricta að nafni, vaxið í Evrópu
um nokkur hundruð ára, önnur tegund, S. alterniflora hefir
fvrir alllöngu slæðst til Evrópu frá Ameríku, en er sjaldgæf.
Á þessum tveimur fyrstu fundarstöðum S. Townsendii eða
sköpunarstöðum hennar, vaxa báðar hinar umræddu tegundir
saman. Það sem einkum mælir með, að hér sé um bastarð að
ræða er, að S. Townsendii hefir allmörg af einkennum beggia
hinna tegundanna, líkist í báðar ættir. Hinsvegar þykir það
mæla í móti, að hún er frjó og hefir sýnt kynfestu mikla í öll-
um einkennum sínum. En nýjustu erfðarannsóknir hafa sýnt
að slíkt má vel verða, þótt um bastarða sé að ræða, en ei skal
það mál rætt nánara hér.